پاورپوینت کامل بررسی مبانی نظری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد روانشناسی محیط ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی مبانی نظری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد روانشناسی محیط ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی مبانی نظری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد روانشناسی محیط ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی مبانی نظری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد روانشناسی محیط ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل بررسی مبانی نظری طراحی فضاهای آموزشی کودکان با رویکرد روانشناسی محیط ۴۲ اسلاید در PowerPoint

بخشی از مطلب
شناخت کودکان را معمولا غیر ممکن می بینیم،شاید این است که سادگی محض وراستی حقیقی را نمی توانیم کشف کنیم.شاید بارها کتاب های مختلف و از زبان روانشناسان کودک خوانده و شنیده ایم که بچه ها این گونه اند و آن گونه،بایدبا آنها آن گونه بود و این گونه.اما شایداین همه پیچیدگی لازم نباشدکه حتماً هم نیست ،تنها عنصری که می تواند سادگی را فتح کند بجز سادگی نیست ،پس تنها راهش اینست که مثل خود آنها باشیم ،عاشق،ساده راستگو .
اما درضمن ازنظر دورنمی داریم که آنها د رهر سنی به گونه ای متفاوتند گویی می جویند تا شخصیت ،احساس واخلاق پایدارخود را به گونه ای در وجودشان به ثبت برسانند.به هر حال وازهرزاویه ای که نگاه می کنیم باز این ما هستیم که یاوران بدون شک برای آنهاییم.
وجود کودک از همین دوران شکل می گیرد و تنها ما می توانیم در شکل دهی مثبت شخصیت و کردار آینده ی او موثر باشیم و از حیث بحث ما ضای او را طوری طراحی می کنیم که عاشق آن باشد و حتی آن گونه رشد کند که محیط زندگیش به اوآموخته .
در زمان رشد عقلی و فکری کودک که سنین طفولیت اوست بیش از حد از محیط اطراف خود می آموزداو نظم،عشق،فداکاری،دروغ و…را تحت تاثیرفضای رشد خود یاد می گیرد و می کوشد که شخصیت و رفتارخود را به گونه ای با محیط زیست خود هماهنگ کند و این گونه  است که فضای زندگی کودک برایش آموزگاری حساب می شود که با زبان نشانه ها همه چیز را به او می آموزد. برای مثال رنگ محیط اطرافش نشانه ای است بر میزان آرامش یا تلاطم در روح او و هرچه قدر این رنگ آرامتر باشدروحیه کودک هم به همان میزان آرامش به خود می گیردو پرورش می یابد،پس این زبان نشانه ها را فراموش نمی کنیم که کودکی که درحال رشد پایدار است.از آن نشانه ها می آموزد و به آنها عمل می کندهمین دوران شخصیتی اوست .که باید به کودک حداکثر امکانات آزادی داده شود تا او بتواند راهنمایی اطرافیان بسیار کمتر از آموزشی که او از محیط اطراف خود می بیند کار ساز و مفید است.پس می گذاریم کودک آزاد باشد و خود از اطرافش بیاموزد که این بهترین شیوه برای آموزش اوست.و کاری که ما می کنیم،آماده کردن فضای رشد اوست تا هر آنچه از،فضا و مکان به خودی خود می آموزد مثبت باشد،به عبارتی ما با زبان خود چیزی به او نمی آموزیم بلکه افکار و اصول تربیتی خود را به گونه ای حساب شده وارد محل زندگی و بازی او می کنیم تا کودک با تلاش خودش این تدریس را به زبان نشانه ها از اطراف خود جذب کند.
اینجاست که اهمیت زبان معماری برای رشد فرهنگ و کردار در کودک پدیدارمی شود به گونه ای که او بتواند همه چیز را از فضای اطراف خود بیاموزد.
در محیط زندگی کودک باید موانعی ایجاد کرد تا خود از آنها عبور کند،سعی کنیم تا به او چگونگی عبور از موانع را مستقیماً نیاموزیم بلکه آزادش می گذاریم تا خود راه حل را کشف کند. حتی می توان محیط بازی او را طوری طراحی کرد تا کودک برای عبور،بازی و زندگی دچار مشکل شود تا راه حل هایی را یافته و خود او آموزش لازم را از محیط اطرافش بگیرد.
کودک هر لحظه در حال همانندسازی خود با اطرافش و الگو گرفتن از محیط زندگیش می باشد.پس تلاش ما در وهله ی اول باید آن باشد تا الگویی مناسب به او ارایه دهیم .
تا آنچه ضبط وبه آن عمل می کند،عین تربیت شایسته ومثبت برای او باشد.
زمانی که من در کودک شکل می گیردباید محیت و فضای اطراف را برای رشد او آماده کرد.کودک از ما نمی پرسدکه چه چیزی خوب است یا بد و حتی از ما نمی خواهد به او بگو ییم چه چیزی را بیاموزد و چه چیزی را یاد نگیرد بلکه او لازم دارد تا فضای آموزشی صامت را برایش فراهم کنیم.
همه چیز بر کودک اثر دارد. نه فقط وجود اطرا فیان بلکه آب وهوای محیطی که در آن رشد می کند. چه این عوامل عینی باشد وچه مخفی، زیرا کودک خود راه کشف آنچه مخفی است را نیز به زودی می یابد. چون وجود اودر زمان رشد شخصیتش یکپارچه تلاش است.
برای شناخت آنچه برایش تازگی دارد. اگر محیط برایش شامل شرایط نامناسب باشد،کودک هم ظرفیت های منفی می یابد و ما که نمی خواهیم اینگونه باشد نباید او را مجبور به پرورش در فضایی کنیم که برایش زشت و دوست نداشتنی است .
کودک حتی از اینکه محیط رشدش برایش آرامش به ارمغان نیاورد ناخشنود است و از آنجا که توان ابراز آنرا ندارد و یا شیوه ی بیان را نمی داند آنرا به شخصیت خود می سپارد تا آنرا همان گونه شکل دهد مضطرب نا آرام . پس باید به گونه ای محیط را برای کودک آماده کنیم تا در حد امکان از رشد شخصیت منفی در او جلوگیری کرده باشیم .این را می توان با رنگ ، طرح وفرم به او آموخت .می دانیم که رنگها و فرمها خود زبان صامت دارند که کودک به خوبی آن را می فهمد .پس وظیفه ی ما در ساختار کودکان این نیست، که فضایی را طراحی کنیم که خود آنرا بپسندیم ، بلکه آن است که محیطی برای کودک بیافرینیم تا به راحتی با طرح و فرم و فضا در آن محیط نه تنها کنار بیاید ،که از آن بیاموزد و شخصیت رفتاری و فرهنگ خود را از آن وام بگیرد .
کودکان در هر در دوره ای از خرد سالی رفتار و شخصیتی خاص را از خود نشان می دهند که گاه با هم متضاد بوده و همین ما را در برخورد با آنها دچار مشکل می کند .
برای مثال اگر بچه ی شش ساله ای ،خشن و متجاوز و پر از اطمینان زیاد برای انجام کارهای تازه است، بچه ی هفت ساله که تفاوت سنی زیادی هم با او ندارد کودکی آرام و در خود فرو رفته است و تمایل چندانی به خطر کردن ندارد.
به هر حال تمام کودکان کما بیش یکسری خصوصیات مشابه دارند که این مساله اگر چه نه کاملا اما تا حدی در مورد تمامشان صدق می کند. مثل عشق به فضای خصوصی ، استقلال و تنهایی در حین بازی و فعالیت
و…..