فایل کامل و عالی دتایل و جزییات فنی اتوکد آسانسور

توجه : این پروژه فقط به صورت فایل AutoCAD (اتوکد) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی دتایل و جزییات فنی اتوکد آسانسور دارای ۱ فایل می باشد و دارای تنظیمات کامل در AutoCAD می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل AutoCAD (اتو کد) فایل کامل و عالی دتایل و جزییات فنی اتوکد آسانسور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

فایل کامل و عالی دتایل و جزییات فنی اتوکد آسانسور
پلان و مقطع آسانسور طبق تصویر نمونه
دتایل آسانسور
اتوکد آسانسور
جزییات فنی اتوکد آسانسور
پلان فاز ۲ آسانسور
مقطع فاز ۲ آسان
دتایل آسانسور
اتوکد آسانسور
جزییات فنی اتوکد آسانسور
پلان فاز ۲ آسانسور
مقطع فاز ۲ آسانسور

اولین مرجع شناخته شده در مورد آسانسور در آثار معمار رومی ویتروویوس است که گزارش داده است که ارشمیدس (درگذشته ۲۸۷ پیش از میلاد – حدود ۲۱۲ پیش از میلاد) اولین آسانسور خود را که احتمالاً در ۲۳۶ قبل از میلاد ساخته شده است ساخته است.  برخی منابع از دوره های بعدی تاریخی از آسانسورها به عنوان کابین روی طناب کنف استفاده می کنند که با دست یا حیوانات تغذیه می شوند.
در سال ۱۰۰۰ ، کتاب اسرار المورادی در اسپانیا اسلامی استفاده از دستگاه آسانسور مانند آسانسور را توصیف کرد تا یک قوچ بزرگ بزرگ برای تخریب یک قلعه جمع شود. [۳] در قرن ۱۷th نمونه های اولیه آسانسور در ساختمانهای کاخ انگلیس و فرانسه قرار داشت. لوئی شانزدهم فرانسه یک صندلی پرواز به اصطلاح برای یکی از معشوقه های خود در Chateau de Versailles در سال ۱۷۴۳ ساخته بود.
آسانسورهای باستانی و قرون وسطایی از سیستمهای درایو مبتنی بر بالابرها یا بادگیرها استفاده می کردند. اختراع سیستم مبتنی بر پیچ درایو شاید مهمترین گام در فن آوری آسانسور از زمان های بسیار قدیم بوده و منجر به ایجاد آسانسورهای مسافربری مدرن شود. اولین آسانسور درایو پیچ توسط ایوان کولیبن ساخته شد و در کاخ زمستان در سال ۱۷۹۳ نصب شد ، اگرچه ممکن است طراحی قبلی توسط لئوناردو داوینچی وجود داشته باشد. چند سال بعد یکی دیگر از آسانسورهای کولیبن در Arkhangelskoye در نزدیکی مسکو نصب شد.
دوران صنعتی
توسعه آسانسورها به دلیل نیاز به جابجایی مواد اولیه از جمله زغال سنگ و الوار از تپه های دامنه منجر شد. فناوری توسعه یافته توسط این صنایع و معرفی ساخت پرتوهای فولادی با هم کار کرده است تا امروزه از آسانسورهای مسافری و باری استفاده شود.
از ابتدای کار در معادن زغال سنگ ، تا اواسط قرن نوزدهم آسانسورها با قدرت بخار اداره می شدند و برای جابجایی کالاها به صورت عمده در معادن و کارخانه ها مورد استفاده قرار می گرفتند. این دستگاههای بخار شونده به زودی برای اهداف متنوعی به کار گرفته شدند – در سال ۱۸۲۳ ، دو معمار که در لندن ، برتون و هورمر کار می کردند ، یک جاذبه توریستی جدید را ایجاد کردند و آنها را “اتاق صعودی” نامیدند. این امر باعث می شود تا مشتریان در مرکز لندن به قدری قابل توجه بپردازند و نمای پانورامای باشکوهی از مرکز شهر به آنها بدهد.
در اوایل سال ، آسانسورهای بخار محور بخار اصلاح شدند. در سال ۱۸۳۵ ، آسانسور خلاقانه ای به نام “عقاب” توسط شرکت فراست و اشتوت در انگلستان توسعه یافت. آسانسور از کمربند محرک بود و از یک وزنه خلافکار برای نیروی اضافی استفاده می کرد.
جرثقیل هیدرولیک توسط سر ویلیام آرمسترانگ در سال ۱۸۴۶ اختراع شد ، در درجه اول برای استفاده در اسکله Tyneside برای بارگیری محموله. اینها سریعاً از آسانسورهای بخار قبلی استفاده می کردند: با بهره گیری از قانون پاسکال نیروی بسیار بیشتری را فراهم کردند. یک پمپ آب سطح متغیر فشار آب را به یک پیستون که درون یک سیلندر عمودی قفل شده است ، تأمین می کند و باعث می شود سطح سکو (حمل یک بار سنگین) بلند شود و پایین بیاید. از Counterwight و مانده ها برای افزایش قدرت بالابری دستگاه نیز استفاده شد.
هنری واترمن از نیویورک با اختراع “کنترل طناب ایستاده” برای آسانسور در سال ۱۸۵۰ اعتبار یافت.
در سال ۱۸۴۵ ، معمار ناپلی گائتانو ژنوسه در کاخ رویال کازارتا “صندلی پرواز” ، آسانسوری پیش از زمان خود ، نصب شده از چوب شاه بلوط در بیرون و با چوب افرا در داخل آن نصب کرد. این شامل یک چراغ ، دو نیمکت و یک سیگنال دست ساز بوده و می تواند از خارج و بدون هیچ تلاشی از طرف سرنشینان فعال شود. کشش توسط یک مکانیک موتور با استفاده از سیستم چرخ های دندانه دار کنترل می شد. در صورت شکستن کابل ها ، یک سیستم ایمنی طراحی شده است که عملی شود. این پرتوی شامل یک پرتوی است که به وسیله چشمه فولادی به بیرون رانده می شود.
الیزه اوتیس سیستم ایمنی خود را نشان داد ، کریستال قصر ، ۱۸۵۴

در سال ۱۸۵۲ الیزه اوتیس آسانسور ایمنی را معرفی کرد که در صورت خراب شدن کابل از ریزش کابین جلوگیری می کرد. وی این نمایش را در نمایشگاه نیویورک در کاخ کریستال در یک نمایش نمایشی و مرگبار در سال ۱۸۵۴ نشان داد ، [۸] [۹] و اولین دستگاه آسانسور مسافر در ۴۸۸ برادوی در شهر نیویورک در ۲۳ مارس ۱۸۵۷ نصب شد.
نقشه ثبت اختراع آسانسور الیسا اوتیس ، ۱۵ ژانویه ۱۸۶۱
اولین شافت آسانسور چهار سال قبل از اولین آسانسور بود. ساخت بنای اتحادیه پیتر کوپر کوپر در نیویورک از سال ۱۸۵۳ آغاز شد. یک شافت آسانسور در این طرح قرار گرفت ، زیرا کوپر اطمینان داشت که به زودی یک آسانسور مسافر ایمن به زودی اختراع خواهد شد. شفت استوانه ای بود زیرا کوپر فکر می کرد کارآمدترین طراحی است.  بعداً ، اوتیس یک آسانسور ویژه برای ساختمان طراحی کرد.

تصور می شد ساختمان عادلانه زندگی در سال ۱۸۷۰ در شهر نیویورک به اتمام برسد که نخستین ساختمان اداری باشد که دارای آسانسور مسافری است. با این حال پیتر الیس ، یک معمار انگلیسی ، اولین آسانسورهایی را که می توان از آنها به عنوان آسانسور پاترنوست در اوریل چمبرز در لیورپول در سال ۱۸۶۸ استفاده کرد ، نصب کردسور