پاورپوینت کامل اشعاری از فریدون مشیری ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشعاری از فریدون مشیری ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشعاری از فریدون مشیری ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از مطالب داخلی اسلاید ها

پاورپوینت کامل اشعاری از فریدون مشیری ۱۲ اسلاید در PowerPoint

اسلاید ۴: دلم می خواست: بند از پای جانم باز می کردندکه من، تا روی بام ابرها، پرواز می کردم. از آنجا با کمان کهکشان،تا آسمان عرش می رفتم.در آن درگاه، درد خویش را فریاد می کردم، که کاخ صد ستون کبریا لرزد.مگر یک شب، از این شبهای بی فرجام، زِ یک فریاد بی هنگام، به روی پرنیان آسمانها. خواب در چشم خدا لرزد! دلم می خواست دنیا رنگ دیگر بود، خدا با بنده هایش مهربان تر بود. از این بیچاره مردم یاد می فرمود

اسلاید ۵: چه شیرین است وقتی بی گناهی داد خود را از خدای خویش می گیرد.چه شیرین است، اما من، دلم می خواست اهل زور و زر، نا گاه، زِ هر سو راه را بر مردم نمی بستند و زنجیر خدا را بر نمی چیدند!دلم می خواست: دنیا خانه ی مهر و محبت بود. دلم می خواست مردم در همه احوال با هم در آشتی بودندطمع در مال یکدیگر نمی کردند.کمر در قتل یکدیگر نمی بستندمراد خویش را در نامرادی های یکدیگر نمی جستند. دلم می خواست زنجیری گران از بارگاه خویش می آویخت که مظلومان،خدا را پای آن زنجیر زِ درد خویش آگاه می کردند.

اسلاید ۶: دلم می خواست دست مرگ را از دامن امید ما، کوتاه می کردند. در این دنیای بی آغاز و بی پایان، در این صحرا، که جز گرد و غبار از ما نمی ماند، خدا زین تلخکامی های بی هنگام بس می کرد!نمی گویم به هر کس عیش و نوش رایگان می دادهمین ده روز هستی را امان می داددلش را ناله ی تلخ سیه روزان، تکان می داد!از این خون ریختن ها، پرهیز می کردند، چو کفتاران خون آشام، کمتر چنگ و دندان تیز می کردند.چه شیرین