پاورپوینت کامل دیوان محتشم کاشانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان محتشم کاشانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان محتشم کاشانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان محتشم کاشانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با زندگی‌نامه محتشم به قلم سید حسن سادات ناصری و نیز با پیشگفتار محمد اسماعیل مهرعلی گرکانی آغاز شده است. متن دیوان مشتمل بر رساله جلالیه، رساله نقل عشاق و بخش‌های قصاید، مراثی و مناقب، غزلیات، رباعیات، غزل‎های نویافته، مثنویات و قطعات نویافته است.

زبان محتشم، زبانی صریح و ساده و به‌دوراز هرگونه تکلف و تصنع است؛ هرچند زبانی شاعرانه و تصویری است و از ترکیبات مختلف بهره فراوان برده است اما در واقع احساسات و عواطف صادقانه مذهبی خود را با زبانی روان و ساده بیان کرده است. زبان مرثیه‌های محتشم بسیار صمیمانه و عاطفی است. این عاطفی و احساسی بودن زبان را می‌توان در سه سطح «آوایی، واژگانی و نحوی» بیان نمود. مجموع عواملی که زبان وی را احساسی کره است عبارتند از:

کاربرد واژگان خاص مرثیه، مانند غم، ناراحتی، اندوه، گریه، مصیبت و…
کاربرد صفات و قیدهای تمنا و آرزو و حسرت، بیان کننده آشفتگی روحی و روانی شاعر و نشانگر ناراحتی و اندوه اوست.
عنصر گفت‌وگو: یکی از شیوه‌های مؤثری که محتشم در مرثیه‌های خود فراوان از آن بهره برده، عنصر گفت‌وگوست. این‌گونه بیان به شکل‎های گوناگون در مرثیه محتشم به کار رفته است[۱]‏.

گزارش محتوا

محتشم کاشانی از بزرگ‎ترین و مشهورترین شعرای دوره صفویه است که می‌توان وی را پیشرو مرثیه‌سرایانی‎ دانست که‎ درباره سوگواری‌های مذهبی اشعاری پرسوزوگداز سروده‌اند‎ دانست‎. سه‎ دیوان‎ غزل‎ ترتیب داده محتوی بر۷۰۰۰ بیت، دیوان اول را صبائیه، دیوان ثانی را جلالیه و دیوان ثالث را شبابیه نامیده‌اند و دیوان قصاید حضرات ائمه(ع) و مدایح ملوک‎ نیز جمع نمود. قریب به ۸۰۰۰ بیت و رساله معمائیات و تاریخ نیز نوشته است. دیوان محتشم شامل شیبیه، شبابیه، صبابیه، رساله جلالیه، رساله نقل عشاق، ضروریات و معمائیات است، مجموع آن‌ها‎ به‎ سیزده هزار بیت می‌رسد[۲]‏؛ البته در کتاب حاضر پس از رساله جلالیه و نقل عشاق به ترتیب قصاید، مراثی و مناقب، غزلیات، رباعیات، مثنویات و قطعات در ضمن چند بخش ارائه شده است.

با این‌که چندین هزار شاعر عصر صفویه عموماً دارای سبک خاص هندی یا (طرز اصفهانی) بوده‌اند اما محتشم قصاید را به سبک قدما و غزلیات را به سبک جامی و وحشی و بابا فغانی که به سبک عراقی نزدیک‎تر است می‌ساخته و مهارت خود را مخصوصاًً در ساختن غزل‎های شورانگیز و عاشقانه نمایان نموده است. اگر در قسمت غزلیات به بعضی ابیات سست گاهی برمی‌خوریم ازآن‌جهت است که یک قسمت از آن‌ها را در آغاز شاعری سروده و شاید خود شاعر هم زیاد علاقه‌ای به حفظ آن‌ها نداشته و با سایر آثارش مخلوط شده است[۳]‏.

محتشم در شعر و نثر پیرو استادان پیشین است: وی بیشتر قصیده‌های خود را در جواب استادان گذشته، حتی انوری سروده است‎ و گاه‎ پای دعوی را فراتر نهاده و استاد ابیورد را ریزه‌خوار خوان معنی خویش پنداشته است. شیوه و نگارش محتشم با توجه‎ به‎ آنکه در دوره سبک هندی‎ صورت‎ گرفته، اما سبکی متفاوت از سبک هندی را دنبال می‌کند و محتشم بیشتر به شعر و شاعران گذشته نظر دارد. چنانکه می‌خواهد شیوه شاعران پیش از‎ سده‎ هشتم را در قصیده‌های‎ خود تجدید کند؛ به همین دلیل درباره اشعار وی نوشته‌اند: «صنایع و بدایع شعری که در اشعار وی مندرج است در کلام هیچ‎یک از اقران وی یافت نمی‌شود‎»[۴]‏.

در میان شاعران این دوره، محتشم تنها شاعری است که چون دیگر شاعران این دوره به سبک هندی عمل نمی‌کند و در حقیقت محتشم قصاید را به سبک قدما‎ و غزلیات‎ را به‎ سبک جامی و وحشی که نزدیک به عراقی است سروده است. محتشم مهارت بسیاری در ساختن غزل‎های‎ شورانگیز و عاشقانه از خود نشان داده است. او در ابتدای جوانی‎ به‎ غزل‎‎سرایی مایل بود و غالب غزلیات او راجع به احوال مختلف عشق است… نکته مهم در مورد اشعار‎ محتشم آن است که‎ مضمون‎‎آفرینی و معنی‌آفرینی که در شعر از عناصر اصلی شعر است در اشعار محتشم به‌خوبی هویداست:

نیست پر آسان به دعوی محتشم با طبع تر