پاورپوینت کامل ترجمه نهج البلاغه (دشتی) ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترجمه نهج البلاغه (دشتی) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترجمه نهج البلاغه (دشتی) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترجمه نهج البلاغه (دشتی) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

نهج‌البلاغه (ترجمه دشتی‏)

پدیدآوران

علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول (نویسنده)

شریف الرضی، محمد بن حسین (گردآورنده)

دشتی، محمد (مترجم)

عنوان‌های دیگر

نهج‌البلاغه. فارسی – عربی

ناشر

مشهور

مکان نشر

قم – ایران

سال نشر

۱۳۷۹ ش

چاپ

۱

شابک

‎۹۶۴-۶۸۶۳-۲۸-۰

موضوع

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت – ۴۰ق. – خطبه‌ها

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت – ۴۰ق. – نامه‌ها

علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت – ۴۰ق. – کلمات قصار

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏BP‎‏ ‎‏۳۸‎‏/‎‏۰۴۱‎‏ ‎‏۱۳۷۹

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

ترجمه نهج‌البلاغه دشتى، از ترجمه‌هاى فارسى به قلم محمد دشتى (م ۱۳۳۰ش) است. این ترجمه به دلیل روان بوده و سادگى مفاهیم و نیز فهرست‌هاى موضوعى مختلف و عنوان‌بندى‌هاى مطالب نهج‌البلاغه در سال‌هاى اخیر مورد استقبال عموم قرار گرفته و بارها چاپ شده است. مترجم در مقدمه به نقائص ترجمه‌هاى دیگر اشاره مى‌کند و انگیزه خود را از این ترجمه رفع آن نقائص، ارائه ترجمه‌اى جامع، رعایت پیام-رسانى و حفظ امانت ذکر مى‌کند.

وى در این‌باره مى‌نویسد: «با شناسایى و جمع‌آورى ۳۰ ترجمه کامل از نهج‌البلاغه، از قرن پنجم (به تصحیح عزیزاللّه جوینى) تا روزگار نورانى انقلاب اسلامى ایران، و برّرسى اهداف و شیوه‌ها و قابلیّت‌هاى نهفته در آن و با توجّه به ضرورت مطرح کردن مفاهیم نهج‌البلاغه از نظر کاربردى در مجامع فرهنگى، به این نتیجه رسیدیم که هنوز هم به ترجمه‌هاى دیگرى نیاز است، زیرا: یکى از جاذبه‌هاى ادبى قلم زده، و دیگرى در مرز و حدود الفاظ و عبارات مانده برخى با شیوه‌هاى ترجمه آزاد، دچار تندروى‌هایى شده‌اند و برخى دیگر تفسیر و ترجمه را به هم آمیخته‌اند، بعضى در ترجمه تحت‌اللّفظى موفّق، امّا در پیام‌رسانى کوتاهى کرده‌اند و بعضى دیگر در پیام‌رسانى موفّق، امّا از حدود الفاظ و عبارات فاصله گرفته‌اند و مخاطب ترجمه‌ها نیز از نظر کاربردى متفاوتند: برخى از ترجمه‌ها به قشر خاصّى از جامعه تعلّق دارد (تنها محقّقان و ادیبان و اهل نظر مى‌توانند از آن بهره‌مند گردند)، و برخى دیگر به گونه‌اى سامان یافته‌اند که براى نسل معاصر قابل استفاده نیستند و کاربرد عمومى ندارند».

نویسنده پس از آن در مقدمه نسبتاً مفصل کتاب، به ویژگى‌هاى این ترجمه اشاره کرده است. برخى از مهم‌ترین این ویژگى‌ها، فهرست‌وار عبارت است از: ۱- عنوان‌بندى به مفاهیم نهج‌البلاغه (۲۷۳۰عنوان) در متن عربى و فارسى، ۲-اشاراتى به علوم و فنون روز، ۳- عمومى بودن ترجمه، ۴- نام‌گذارى خطبه‌ها، نامه‌ها، حکمت‌ها (۱۵۰۰عنوان)، ۵- تفسیر صحیح متشابهات و عبارت‌هاى مشکل، ۶- فهرست موضوعى، داراى حدود ۱۸۰۰۰ عنوان کلى و جزئى، ۷- مشخص کردن مخاطب‌هاى امام(ع) در نهج‌البلاغه، ۸- تبیین صحیح اهداف امام(ع) در طرح ارزش‌ها و مبانى اعتقادى، ۹- آوردن مدارک بعضى از احادیث موجود در کتاب، ۱۰- اشاره به نقد مکاتب رایج در پاورقى، ۱۱- تصحیح آدرس‌ها و کلمات در ترجمه و فهرست.

وى مفاهیم نهج‌البلاغه را به دو بخش تخصصى و فوق تخصصى تقسیم کرده و آنگاه به چگونگى آشنایى خود با نهج‌البلاغه و نقش مؤثر شهید مفتح اشاره کرده است. نبود فهرست و پژوهش جامع، وى را به تهیه معجم‌المفهرس نهج‌البلاغه برمى‌انگیزد.

فهرست موضوعى نهج‌البلاغه که به صورت الفبایى تنظیم شده، از ویژگى‌هاى مهم این ترجمه است. هر چند این موضوعات براساس سلیقه و استنباط مترجم تنظیم شده است، این موضوع‌بندى مى‌تواند دست کم حدود موضوعات مورد نیاز پژوهشگران را مشخص و محدود کند.

چند نکته در نقد و ارزیابى مقدمه و متن این ترجمه:

مترجم در بیان انگیزه‌هاى ترجمه ادعا کرده که تمام ترجمه‌هاى موجود به بخشى از زیبایى و شگفتى‌ها و معارف نهج‌البلاغه منحصر شده است؛ یکى با جاذبه‌هاى ادبى قلم زده، دیگرى در حدود الفاظ باقى مانده و برخى نیز ترجمه و تفسیر را در هم آمیخته‌اند. به فرض درست بودن نظر مترجم باید سؤال کرد که آیا امکان دارد که ترجمه‌اى پدید آید که بدون هیچ کاستى و نقصى تمام مزایا و ویژگى‌هاى عالى را داشته باشد؟ حقیقت آن است که اگر کسى چنین ادعایى داشته باشد، مسلماً از مفهوم ترجمه درک کاملى ندارد. اساساً به تناسب تغییرات فرهنگى و ادبى جوامع باید ترجمه‌هاى جدید از متن دینى و غیر دینى ارائه شود؛ چرا که بنا بر برخى از نظریات، اساساً ترجمه واقعى، نمى‌تواند تحقق خارجى داشته باشد، بلکه هر ترجمه، خود نوعى تفسیر است و ترجمه حاضر نیز تفسیرى از نهج‌البلاغه است.
نکته دیگرى که مترجم مطرح کرده است، این است که این ترجمه با همه مخاطبان نهج‌البلاغه ارتباط برقرار مى‌سازد. این ادعا نیز همانند ادعاى پیشین است. واقعیت آن است که هیچ ترجمه‌اى، نمى‌تواند همه مخاطبان را ارضا و اقناع کند. مترجم مطالب نهج‌البلاغه را به دو دسته تخصصى و فوق تخصصى تقسیم کرده است. آیا مطالب فوق تخصصى را همگان درمى‌یابند؟ به علاوه خود امیرمؤمنان نیز به گونه‌اى سخن نگفته است که همگان، بتوانند مخاطب آن باشند. آیا روى سخن خطبه یک نهج‌البلاغه با همگان است که مترجم درصدد ارائه ترجمه‌اى است که همگان بتوانند، مخاطب آن باشند؟! او در جایى آورده است که مطالبى از نهج‌البلاغه را تنها با فراگیرى علوم مقدماتى حوزه‌هاى علمیه و آگاهى از اصول استنباط و شیوه‌هاى اجتهاد به ارزیابى گذاشته و حاصل تحقیقات عمیق و گسترده را در ترجمه گنجانده، تا خواننده به آسانى پیام امام را دریافت کند. در اینکه مباحث مقدماتى رایج در حوزه علمیه براى ترجمه نهج‌البلاغه لازم است، شکى نیست؛ اما هرگز کافى نیست. باید پرسید که آیا براى ترجمه نهج‌البلاغه تنها مباحث اصولى لازم است و آیا توجه دقیق به ادبیات فارسى و فلسفه زبان و نظریه مؤلف در یک متن مقدس، ضرورى نیست؟
در رابطه با ترجمه عناوین مطالب و موضوعات، در بسیارى موارد، ترجمه معادل‌هاى عناوین با واژگان عربى سازگارى ندارد و در مواردى نیز از نظر ادبیات فارسى کاملاً اشتباه است و مترجم براساس ادبیات عرب، معادل‌هاى فارسى را آورده است. براى مثال در خطبه ۱۷۸ عنوان عربى «الحذر من الدنیا»، «روش برخورد با دنیا» ترجمه شده است که اساساً معادل با آن نیست. در خطبه ۱۷۳ «التحذیر من الدنیا» نیز «شناخت دنیا» برگردان شده است.
عدم آشنایى عمیق مترجم با ادبیات فارسى به اشتباهات زیادى منجر شده است. از جمله عبارت «التحذیر عن حب الدنیا» در خطبه ۱۱۱ «هشدار از دنیاپرستى» ترجمه شده است. یعنى براساس قواعد زبان عربى از حرف اضافه «از» براى کلمه هشدار استفاده شده؛ در حالى که در زبان فارسى حرف اضافه «به»، «درباره» یا «نسبت به» براى کلمه هشدار به کار مى‌رود. روشن است که مترجم حتى به معانى مختلف حرف «عن، من» نیز توجه نکرده و دچار چنین اشتباهى شده است.
ترجمه‌ها در مواردى در برگردان متن نیز دچار خطاهایى شده است. براى نمونه عبارتى از خطبه ۱۷۳ را مى‌آوریم و ترجمه آن را با ترجمه‌هاى دیگر مقایسه مى‌کنیم تا معلوم شود که مترجم به رغم ایراداتى که به ترجمه‌هاى پیشین گرفته، نه تنها خود نتوانسته آن نقائص را برطرف سازد، بلکه از ترجمه‌هاى پیشین نیز بهره نبرده است: «لعمرى لئن کانت الامامه لاتنعقد حتى یحضرها عامه الناس فما الى ذلک سبیل ولکن اهلها یحکمون على من غاب عنها ثم لیس للشاهدان یرجع و لا للغائب ان یختار». مترجم چنین ترجمه کرده است: «به جانم سوگند! اگر شرط انتخاب رهبر، حضور تمامى مردم باشد، هرگز راهى براى تحقق آن وجود نخواهد داشت، بلکه با حضور آگاهان داراى صلاحیت و رأى، و اهل حل و عقد(خبرگان ملت) رهبر و خلیفه را انتخاب مى‌کنند، که عمل آن‌ها نسبت به دیگر مسلمانان نافذ است، آنگاه نه حاضران بیعت‌کننده، حق تجدیدنظر دارند و نه آنان که در انتخابات حضور نداشتند، حق انتخابى دیگر را خواهند داشت.»

ترجمه فیض‌الاسلام: «به جان خودم سوگند اگر امامت تا همه مردم حاضر نباشند، منعقد نگردد، هرگز صورت نخواهد گرفت؛ ولى کسانى که اهل آن هستند، بر آنان که هنگام تعیین امامت حاضر نیستند، حکم مى‌کنند و آن که غایب بوده، نباید دیگرى را اختیار کند.»

با مقایسه ترجمه فیض‌الاسلام و ترجمه‌هاى دیگرى؛ مانند توفیقى و شیروانى به دست مى‌آید که از نظر دشتى انتخاب با شوراى حل و عقد(خبرگان) است؛ در حالى که در ترجمه‌هاى دیگر، حق انتخاب از آن عموم مردمى است که در جلسه انتخابات حاضر شده‌اند و تنها وظیفه اهل حق وعقد، ساکت کردن افراد اندک غایب در جلسه یا حاضرینى است که در فکر انتخاب دیگرى بودند. به نظر مى‌رسد که دشتى متن عربى را به دقت مطالعه نکرده و بر اساس رأى و استنباط شخصى ترجمه کرده و نتیجه‌اى مخالف نظر امام گرفته است.

در جمع‌بندى نهایى باید اضافه کرد که ترجمه حاضر نیز همانند ترجمه‌هاى دیگر داراى مزایا و معایبى است؛ اما از آنجا که در بسیارى از مراکز فرهنگى از این ترجمه استفاده مى‌شود، لازم بود کاستى‌هاى آن مورد توجه قرار گیرد تا خوانندگان تصور نکنند که هر چه در این ترجمه آمده است، عین سخن على(ع) است. بلکه این ترجمه نیز همانند سایر