پاورپوینت کامل کنوز الحکمه ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنوز الحکمه ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنوز الحکمه ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنوز الحکمه ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

کنوز الحکمه

پدیدآوران

نصیری جامی، حسن (تصحیح و تعلیق)

فاضل، علی (پژوهش)

ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن (نویسنده)

ناشر

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى‏

مکان نشر

تهران – ایران

سال نشر

۱۳۸۷ ش

چاپ

۱

شابک

‎۹۷۸-۹۶۴-۴۲۶-۳۴۳-۹

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

کنوز الحکمه، به زبان فارسى، آخرین کتابى است که شیخ احمد جام، آن را در سال ۵۳۳ق، در سن ۹۳ سالگى تألیف نموده است و غرض از تألیف آن، دست‌گیرى و راهنمایى طالبان حقیقت بوده است.
این کتاب، از سویى، تفسیر عرفانى و انفسى برخى از آیات الهى است و از سویى دیگر، بیان و شرح مبانى اهل عرفان و حکمت است، لذا تسمیه آن به «کنوز الحکمه» خالى از لطف نیست.

ساختار

کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و بیست باب است که نیمى از آن، به تفسیر عرفانى آیات قرآنى پرداخته و ده باب دیگر(باب اول و باب‌هاى دوازدهم تا بیستم) به مباحث دقیق عرفان و حکمت اختصاص دارد.

لازم به ذکر است که «کنوز الحکمه»، در حوزه‌ى شعر فارسى نیز داراى ارزش و اعتبار خاصى است و اشعارى که در آن به کار رفته است، در نگاه ادبى، مهم و قابل توجه است.

«سجع»، از مهم‌ترین جلوه‌ى ادبى در نثر شیخ احمد به شمار مى‌رود. در کنار سجع، آرایه‌هاى ادبى دیگرى نیز مشاهده مى‌شود که به ارزش و اهمیت کتاب مى‌افزاید.

گزارش محتوا

باب اول، درباره الهام ملهم است. در این باب بیان مى‌شود که تمام امورات نظام هستى داراى ظاهر و باطنى است و انسان عاقل نباید فقط به ظاهر کفایت کند و از باطن بى‌خبر باشد و شخص عارف موحد، باید مطلع به سر و علانیه از حد و حدود باشد.

باب دوم، در تفصیل معناى«و الشمس و ضُحاها» مى‌باشد. شیخ جام بیان مى‌کند که سخى‌ترین اشیاء آفتاب است. چون آفتاب سر از مطلع و برج خویش برآرد، همه تاریکى‌ها از جهان ببرد و خداى سبحان از آن جهت به شمس سوگند یاد مى‌کند که بسیارى از چیزها، به وسیله شمس عزیز مى‌شوند و او خود، به نفس خویش، عزیز است.

در باب سوم، درباره‌ى«نحن قسمنا بینهم معیشتهم فى الحیوه الدنیا»، سخن مى‌گوید که این سرا، سراى فانى است و هر که به قسمت قسام راضى نباشد، از او بوى کفر مى‌آید. چه بسا مردان شیر دلى که خواستند، این قسمت را تغییر دهند و تبدیل کنند، اما نتوانستند و بالاخره از دنیا رخت بربستند.

باب چهارم، در معناى آیه‌ى«و ما مِن دابهٍ فى الارض الا على الله رزقها…» است. شیخ جام، بعد از توضیح آیه شریفه بیان مى‌کند که شرم باد بر کسى که دعوى مؤمنى و دوستى خدا مى‌کند و خدا را به یک نان، استوار نمى‌دارد و این، نه شرط دوستى و نه شرط خداشناسى است. شرم باد ما را از چنین اعتقاد به پروردگار عالم.

در باب پنجم، درباره‌ى معناى آیه‌ى شریفه«و على الله فتوکلوا ان کنتم مؤمنین» صحبت مى‌کند. در این آیه، خداى سبحان بیان مى‌فرماید که هر کس که توکل ندارد، از دایره‌ى مؤمنان بیرون است و اصل بندگى، آن است که انسان توکل داشته باشد، چون هرچه به او مى‌رسد، همه عطاى اوست؛ اگر نعمت است، از اوست و اگر شدت است، هم از اوست.

باب ششم، درباره‌ى معناى آیه‌ى شریفه‌ى«من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب»، بحث مى‌کند که چون خداى عز و جل مؤمنان را دوست دارد و دنیا را دشمن، لذا دوست را به دوست ارزانى مى‌دارد و دشمن را به دشمن و این، نه به جهت خوار کردن مؤمنان است که ایشان را از دنیا کم مى‌دهد، بلکه از عزت ایشان است؛ هم‌چنان‌که کافران را دشمن دارد و نیز دنیا را دشمن دارد، لذا دشمن را به دشمن مى‌دهد و دوست را به دوست.

در باب هفتم، درباره‌ى آیه شریفه«ا و لم یعلموا ان الله یبسط الرزق لمن یشاء و…»، سخن مى‌گوید که حق سبحانه و تعالى، چون احکم الحاکمین است و به کار بندگان خبیر وبصیر مى‌باشد، لذا هر کارى مى‌کند به صلاح بنده است؛ اگر مصلحت در فراخ کردن روزى باشد، آن را وسعت مى‌دهد و اگر مصلحت در تنگى روزى است، آن را تنگ مى‌کند تا بنده نه یاغى گردد و نه طاغى و بهترین روش بندگى آن است که در هر دو حالت راضى باشد.

باب هشتم، در معنى آیه شریفه‌ى«و لولا ان یکون الناس امه واحدهً…»، بحث مى‌کند و در ضمن آن، روایاتى را متذکر مى‌شود که نشست و برخاست با اغنیاء را در حکم مصاحبت با مردگان دانسته و درویشى و جهاد در راه خدا را به‌عنوان بهترین پیشه‌ها معرفى مى‌کند.

باب نهم، اختصاص به آیه‌ى شریفه‌ى«افوض امرى الى الله…