پاورپوینت کامل سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سنت عزاداری و منقبت خوانی در تاریخ شیعه امامیه ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و دو مقاله است که مطالب مقالات به‌صورت سلسله‌وار بدون تبویب و فصل‌بندى خاصى ارائه شده است. مقالات به شیوه علمى نگارش شده و به منابع مختلف شیعه و سنى استناد شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه اثر ابتدا به اشتراکات تشیع با سایر مسلمین به لحاظ اعتقادى و مناسک و اعمال پرداخته شده است. سپس بر این نکته تأکید شده است که شیعیان درعین‌حال به‌عنوان یک شاخه مذهبى در درون مذاهب اسلامى از عقاید و اعمال متمایزى نیز برخوردارند. اعتقاد به عدل الهى، خمس، زیارت بقاع شریف ائمه(ع)، برگزارى مجلس جشن در ولادت آنها و سوگوارى در سالگرد شهادت آنها از جمله این اختصاصات است.[۱]

در بخش دیگرى از مقدمه از پاى‌بندى شدید شیعیان به مراسم سوگوارى امام حسین(ع) یاد شده که ریشه‌هاى تاریخى کهنى دارد و به زمان حضور امامان شیعه و اهتمام آنها به برگزارى مجالس عزاى امام حسین(ع) بازمى‌گردد. این سیره سپس تداوم یافته و قرن‌به‌قرن و نسل‌به‌نسل تا به امروز حفظ گردیده است.[۲]

خلاصه‌اى از مطالب مقالات بدین شرح است:

«شیعه امامیه و عزادارى امام حسین(ع) از آغاز تا عصر صفوى»، عنوان مقاله اول کتاب است. نویسنده در ابتداى مقدمه درباره مقاله‌اش چنین مى‌نویسد: «شیعه امامیه از ابتدا داراى مراسم و مواسمى بوده که سرچشمه آنها به عصر پیامبر(ص) و امام معصوم(ع) برمى‌گردد. آنان پیروان خود را به بزرگداشت این آیین‌ها و سنت‌ها تشویق و ترغیب مى‌نمودند. این سنت‌ها تحت تأثیر شرایط گوناگون، به‌ویژه حکومت‌ها و آداب و رسوم بومى، در طول تاریخ دچار دگرگونى شده‌اند. این نوشتار به بررسى مراسم عزادارى و تاریخچه آن نزد مسلمانان مى‌پردازد.[۳]
نویسنده ابتدا به عزادارى در سیره رسول‌الله(ص) و گریه آن حضرت در مرگ فرزندش ابراهیم، گریه بر قبر مادرشان و نیز گریه بر مرگ فاطمه بنت اسد اشاره کرده است. ذکر داستان عزادارى بر حمزه سیدالشهداء و پس از آن عزادارى بر امام حسین(ع) از دیگر مراسمى است که در منابع آمده است.
نویسنده در ادامه به نقد گزارش‌هاى طبرى و ابن اثیر در نارضایتى یزید از فاجعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) پرداخته و چنین احتمال داده که چنین رفتارى براى کاهش نفرت مسلمانان از دستگاه حکومتى امویان جعل شده باشند، به‌ویژه آنکه روایاتى نیز نقل شده است که یزید سعى در توجیه عمل قتل امام حسین(ع) و یارانش داشته است.[۴]
بررسى شیوه عزادارى ائمه اطهار(ع) و تحولات عزادارى در عهد آل‌بویه آخرین مباحث این بخش از کتاب را تشکیل مى‌دهد. در زمان آل‌بویه و از دهه‌هاى آغازین قرن چهارم، دگرگونى‌هاى بسیارى در ظاهر و محتواى مراسم و سنت‌هاى شیعى پدید آمد. این دگرگونى‌ها در عزادارى امام حسین(ع) در روز عاشورا چشمگیرتر بود. در سال ۳۵۲ق، براى نخستین بار از سوى حکومت، روز عاشورا تعطیل رسمى و عزاى عمومى اعلام شد. از مردم نیز خواسته