پاورپوینت کامل رساله هلالیه: بررسی فقهی آغاز ماه قمری ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رساله هلالیه: بررسی فقهی آغاز ماه قمری ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رساله هلالیه: بررسی فقهی آغاز ماه قمری ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رساله هلالیه: بررسی فقهی آغاز ماه قمری ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب، دارای پیشگفتاری از محقق کتاب، سخن آغازین و محتوای مطالب در فصل‌های مختلف است.

گزارش محتوا

اخیراً درباره اینکه اتحاد افق در ثبوت هلال شرط است یا نه بسیار سؤال مى‌شود. با اینکه این مسئله از قرن چهارم -عصر شیخ طوسى- میان علما بحث و تبادل‌نظر شده، ولى در عصر ما به یکى از مسائل داغ و چالش‌برانگیز مبدل شده است. از دیگر سو کاربرد وسایل ارتباط‌جمعی از قبیل تلفن، نمابر، رادیو، تلویزیون و… به‌شدت به این مسئله دامن زده، چه بسیار زمان‌هایى که ثبوت رؤیت ماه در اول شوال زیر سؤال رفته و اختلاف آراء در این باب نقل مجالس شده است. خود ما هم از اینکه در سى سال اخیر، ماه رمضان اغلب بیست‌ونه روزه شده، تعجب مى‌کنیم درحالی‌که بر اساس حساب‌هاى نجومى چنین وضعى بعید است. شاید همین مطالب باعث شده جمعى در آراى خود بازنگرى کنند و به این نتیجه برسند که اتحاد افق شرط نیست و اگر در یک نقطه از زمین رؤیت هلال ثابت شود، در تمام نقاط ثابت مى‌شود، چه رؤیت در سرزمین‌هاى شرقى و چه در سرزمین‌هاى غربى باشد. همین‌طور این مطلب را باور کنند که اگر رؤیت با چشم مسلح هم حاصل شود، اول ماه ثابت مى‌شود و تصور نمایند با این برداشت و تجدیدنظر مى‌توان اختلاف را از میان برداشت و در جامعه اسلامى در یک روز عید اعلام کرد.

اما بعید است با این‌گونه آراء و تجدیدنظرها اختلاف حل شود، زیرا اختلاف، مبنایى است و نمى‌شود آراى عده‌اى را بر دیگر صاحب‌نظران تحمیل کرد. نویسنده با توجه به درخواست بعضى از دوستان در این موضوع، سعی کرده رساله‌اى مختصر و با بیانى همه‌فهم به نگارش درآورد.[۱]

مسئله‌ای که در این رساله بحث مى‌شود (شرط بودن اتحاد افق در ثبوت اول ماه یا عدم اعتبار اتحاد افق براى ثبوت اول ماه در سایر مکان‌ها) از جمله مسائل مستحدثه نیست، بلکه حدود هزار سال پیش شیخ طوسى(ره) در کتاب مبسوط، آن را عنوان کرده، البته پیش از ایشان کسى به این مسئله نپرداخته، بلکه پس از وى نیز تا زمان علامه(ره) مسئله مورد غفلت و مسکوت‌عنه بوده، تا اینکه در کتاب تذکره و منتهى این فرع را مطرح کرد؛ بعد از ایشان بحث تا زمان ما در بین فقها متداول است.

در دوره معاصر این مسئله بیش‌تر موردتوجه قرار گرفته، علت توجه افزون‌تر علماى معاصر به این موضوع، فراوانى ارتباطات و وسایل انعکاس اخبار سرزمین‌هاى مختلف در کم‌ترین زمان مى‌باشد، درحالی‌که در دوران گذشته چنین نبوده است.

فتواى معروف بین علماى شیعه در اعصار مختلف این بوده است که اگر ماه در شهرى رؤیت شود، در شهرهایى که در شرق آن قرار گرفته‌اند، اول ماه ثابت نمى‌شود.

شیخ طوسى(ره) در کتاب مبسوط مى‌نویسد: «زمانى که ماه در شهرى دیده شود، در خارج آن شهر، عمل به احکام اول ماه واجب است، اگر شهرهایى که ماه در آنجا دیده شده، نزدیک هم باشند، به‌طوری‌که اگر آسمان صاف بود و موانع نبود، ماه در این شهر هم دیده مى‌شد، به دلیل متفق و نزدیک بودن عرض آن شهرها با هم، مثل شهرهاى بغداد و واسط و کوفه و تکریت و موصل، اما اگر شهرها از هم دیگر دور باشند، مثل بغداد و شهرهاى خراسان و یا بغداد و شهرهاى مصر در این صورت هر سرزمین حکم خود را دارد و واجب نیست بر اهل شهرى عمل کردن به حکم شهر دیگرى که در آنجا ماه را دیده‌اند.» از این عبارات معلوم مى‌شود که ایشان در ثبوت ماه، اتحاد افق را شرط مى‌دانند نظر مشهور بین قدما و متأخرین همین است.

مشهورترین فقیهى که در عصر حاضر در این مسئله قائل به عدم اعتبار اتحاد افق شده، محقق خویى(ره) مى‌باشد. ایشان با طرح این بحث ادعا مى‌کند که جمعى از علما در این مسئله با وى هم‌نظر هستند و این‌گونه از آن‌ها نام مى‌برد:

«مرحوم علامه در کتاب تذکره این نظر را از بعضى از علماى شیعه نقل کرده و خود در کتاب منتهى آن را صریحاً قبول کرده، شهید اول در کتاب دروس احتمال داده این نظر درست باشد. محدث کاشانى در کتاب وافى و صاحب حدائق در حدائق آن را صریحاً قبول کرده، صاحب جواهر در جواهر و مرحوم ن