پاورپوینت کامل تاریخ عمومی حدیث با رویکرد تحلیلی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ عمومی حدیث با رویکرد تحلیلی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ عمومی حدیث با رویکرد تحلیلی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ عمومی حدیث با رویکرد تحلیلی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

در ابتداى اثر پیشگفتار چاپ اول و نهم کتاب آمده است. سپس مقدماتى که شامل کلیاتى درباره حدیث و موقعیت آن در فرهنگ اسلامى در دو فصل ارائه شده است. در ادامه، مباحث کتاب به دو بخش تقسیم شده است: بخش نخست سیر تاریخى حدیث اهل سنت و بخش دوم، سیر تاریخ حدیث شیعه؛ که هر یک از این دو بخش، بر حسب مراحل مختلف زمانى که حدیث پشت سر گذاشته، به زیرفصل‌هایى تقسیم شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه نخست، به دلائل و چگونگى نگارش کتاب و همچنین مباحث مطرح شده در بخش‌هاى کتاب، به صورت مختصر اشاره شده است.[۱]در مقدمه دوم نیز اصلاحات انجام شده در ویرایش جدید، توضیح داده شده است.[۲]

نویسنده در بخش اول، سیر تاریخ حدیث اهل سنت را در پنج فصل زیر که شامل شش مرحله است، سامان داده و تحلیل کرده است:

نویسنده در فصل نخست از بخش اول، از یک‌سو به گزارش روایت‌هاى مختلف شیعه و سنى پرداخته که نشان مى‌دهد تحدیث (نقل حدیث به طور شفاهى) و کتابت و تدوین حدیث در عصر پیامبر(ص)، امرى پسندیده و مورد اذن بوده است و از سوى دیگر، روایات نهى از کتابت را از طریق ابوسعید خدرى، زید بن ثابت و ابوهریره مطرح کرده و با طرح این فضاى متناقض به بیان نظرات دانشمندان اهل تسنن، در جهت جمع روایات اذن و نهى پرداخته است. آن‌گاه نقدهاى متفاوتى بر این آرا نوشته و سپس به نقد متنى و سندى روایات نهى از نگارش، از سه طریق نامبرده پرداخته و در پایان، مکتوبه‌هاى حدیثى دوران پیامبر(ص) را نام برده است.[۳]

در فصل دوم، از طریق روایت‌هاى تاریخى به بیان عملکرد ابوبکر و عمر در از بین بردن روایات و نهى صحابه از نقل و نگارش حدیث اشاره کرده و در این راستا به بیان انگیزه این نهى‌ها از منظر پیشوایان اهل سنت پرداخته است. سپس نظر محققان شیعه را درباره جریان منع از نگارش مطرح مى‌کند و به روایاتى اشاره مى‌نماید که نشان مى‌دهد هیچ یک از انگیزه‌هایى که سعى مى‌کنند براى توجیه منع از نگارش بیان کنند، با توجه به فضاى سیاسى حاکم بر مسلمانان در آن روزگار سازگار نیست. وى گاهى با رجوع به تفسیر برخى از آیات قرآن که در زمینه بیان فضایل و رذائل برخى صحابه است، نشان مى‌دهد که علت اصلى منع از نقل و نگارش حدیث در دوران خلفا، بیشتر پوشاندن فضایل اهل‌بیت(ع) و مسأله جانشینى پیامبر(ص)، پس از رحلت در بین امت مسلمان بوده است. وى در این زمینه، براى تکمیل مستندات خود به احادیث «اریکه» اشاره کرده، نظرات متفاوت را در توجیه این روایات ذکر مى‌کند و این دست روایات را مؤید انگیزه منع از نقل حدیث و کتابت آن در زمان خلفا برمى‌شمارد. در پایان این فصل، به تأثیرپذیرى خلیفه دوم از یهودیان در مسأله عدم کتابت و تحدیث، از رهگذر روایات و گزارش‌هاى تاریخى اشاره مى‌کند.[۴]

نویسنده در فصل سوم، که به بیان وضعیت حدیث در دوران بنى‌امیه اختصاص یافته است، به سیاست‌هاى معاویه در ادامه اوامر خلفا در منع حدیث و به‌ویژه بخش‌نامه‌هاى معاویه در زمینه نقل روایات اشاره کرده تا نشان دهد مسأله جعل حدیث، از زمان رحلت امام على(ع)، در ۴۱ق به‌طور جدى آغاز شده و با تهدید و تطمیع مردم از طرف معاویه رو به فزونى نهاده است. در این گزارش‌ها که همگى از طریق نقل روایت‌ها صورت مى‌گیرد، به جریان ورود اسرائیلیات اشاره شده است. نویسنده در این زمینه، به موضع‌گیرى برخى از امامان و صحابه در برابر اسرائیلات نیز پرداخته است.[۵]

در فصل چهارم، بخش‌نامه‌ها و رخدادهاى مهم در زمان عمر بن عبدالعزیز مطرح شده است. به نظر نویسنده از مهم‌ترین کارهاى این خلیفه اموى، رفع ماجراى منع نگارش و نقل حدیث و دستور او به کتابت حدیث بوده است. وى در ادامه، براى این که مشخص شود نخستین مدون حدیث چه کسى است، به بیان اقوال مختلف پرداخته و علت این اختلاف را از زوایاى متفاوت بررسى کرده و سرانجام ابن شهاب زهرى را به عنوان نخستین مدون حدیث که گمان‌ها بیشتر به او معطوف است، معرفى مى‌کند.[۶]

در فصل پنجم، به تغییر حکومت از اموى به عباسى اشاره کرده و با بیان فضاى سیاسى و فرهنگى در زمان منصور عباسى، به ادوار تدوین حدیث پرداخته است تا مشخص کند که در چه زمانى و به چه انگیزه‌اى و توسط چه کسى نخستین مجموعه مدوّن حدیثى شکل گرفت. در این بخش، به عنوان دوره طفولیت که مرحله اول تدوین حدیث است، «موطأ» مالک را با معرفى شخصیت وى، به‌طور کامل شرح داده و نقاط ضعف و قوت آن را