پاورپوینت کامل تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق قویونلو و ظهور صفویان ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب مشتمل بر سخن ناشر، مقدمه مصحح؛ على‌اکبر عشیق، فهرست مطالب، دیباچه مؤلف و فصول متعدد است.

گزارش محتوا

فضل‌اللّه، مانند دیگر تاریخ‌نویسان اسلامى، تاریخ عالم‌آراى امینى را با حمد و سپاس الهى آغاز مى‌کند و سپس به توصیف و تمجید اولیا و خلفا که به باورش، پس از ختم نبوت، قایم مقام رسالت الهى و استوانه‌هاى دین بر روى زمین هستند، مى‌پردازد. او معتقد است که خداوند با دارا بودن قدرت نامحدود، به مصداق آیه إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفًَ فِى الْأَرْضِ، انسان را به اعلى مرتبه شرف و ارجمندى رسانید و چشم عالم و اشرف مخلوقات قرارداد. به نظر وى جمیع نفوس کامل انسانى مظاهر اسماء الهى‌اند؛ یعنى حقّ تعالى با اسما و صفات خویش ناظر و ظاهر و حاضر در عالم است و هر ذره و هر مرتبه‌اى از این عالم نشانى از اسم و صفت متعالى او دارد. اگر در عالم نشانى از زیبایى و کمال است، همه حاکى از اسما و صفات و جمال و لطف او است و اگر کفر و زشتى در آن به نظر مى‌آید، هم نشانى از اسما و صفات جلال و قهر او دارد. اگر تقابل و ترکیبى است، حکایت از تقابل و ترکیب مظاهر این اسما و صفات دارد. حق تعالى تمام شاهان روى زمین را بر حسب تفاوت حکومت و کشورگشایى، بر تختگاه دنیا مستقر ساخت تا بدین وسیله مظاهر قدرت و الطاف الهى آشکار گردد.

آیات و احادیثى که در متن تاریخ او، به کار رفته است، نشان دهنده دیدگاه خاص او در مسائل دینى و فرهنگى است. چنانکه وى در بخش اوّل کتاب، پس از حمد و سپاس خداوند، چندین صفحه را به مدح و منقبت پیامبر اسلام اختصاص مى‌دهد و به عنوان فقیهى شافعى مذهب، به حدیث «انّى تارک فیکم الثّقلین کتاب اللّه و عترتى»، استناد مى‌کند و کتاب و عترت را دو منهاج مستقیم و دو معیار قویم مى‌داند، آن گاه به محورى‌ترین موضوع که خلافت است مى‌پردازد.

درباره صحابه، براى توجیه آراى خود، به حدیث «اصحابى کالنّجوم بایّهم اقتدیتم اهتدیتم» استناد جسته، همگى خسروان روى زمین و سلاطین و مجاهدین دین را به موازات کتاب خدا و سنت پیامبر(ص)، به پیروى سیره و قول اصحاب رسول اکرم(ص) فرا مى‌خواند. او معتقد است که پیامبر کسى را به جانشینى خود برنگزیده بود و بنابراین تفکّر، چهار خلیفه رسول را چهار رکن کعبه امامت و چهار امام مقام کرامت دانسته، از مقام همگى به نیکى یاد مى‌کند؛ ولى- على علیه‌السّلام- را بیش از سه خلیفه نخستین تعریف و تمجید کرده، از او با لقب «امیرالمؤمنین و ولى المسلمین، سیّد الاولیاء، سند الاصفیاء، جامع المکارم الزّاهره و المفاخر الباهره…» و خلیفه چهارم نام مى‌برد. به نظر مى‌رسد که نویسنده در این قسمت تحت تأثیر اندیشه‌هاى عارفانه پیر خود جمال‌الدّین اردستانى قرار داشته است.

پس از ذکر خلافت على بن ابى‌طالب، نخست به شرح خلافت امام حسن و سپس وقایع جانگداز کربلا مى‌پردازد. وى با استناد به روایتى از پیامبر اکرم(ص) خلافت بعد از حضرتش را سى سال مى‌داند و معتقد است، چراغ دودمان رسالت در زمان بنى‌امیه فرو مرد. هر چند که اولاد بنى‌امیّه با تدبیر و سیاست خلافت را به چنگ آوردند و در اطراف عالم آوازه حکومت خود را منتشر ساختند؛ امّا «مدعاى ایالتشان بى‌دلیل و پایه امامت در عهدشان ذلیل بود». نظر اخیر او درباره خلفاى اموى به عنوان فقیهى شافعى قابل توجّه است.

از بین خلفاى اموى تنها عمر بن عبدالعزیز را که از سوى مادر نسبش به عمر بن خطّاب مى‌رسد، شایسته خلافت مى‌داند؛ زیرا با سعى و اهتمام زیاد، شرع مقدّس اسلام را برقرار کرد و آبروى خلافت را باز گرداند. پس از انقضاى خلافت وى، دنیاى اسلام و به تبع آن خلافت در تاریکى فرو رفت تا «چشمه دین‌پرورى و حقّ‌شناسى از ظلمات لباس سیاه عبّاسى روان عالم تازه گردانید.»

خلفاى عبّاسى از نظر فضل‌اللّه، جانشینان و امامان بر حقّ، پس از رسول اکرم(ص) بودند که هر یک موجب قوّت دین و ارشاد و هدایت مسلمانان شدند تا این که المعتصم باللّه واپسین خلیفه عبّاسى، توسط سپاهیان هلاکو کشته شد و دوران حکومت عبّاسیان بدینسان پایان پذیرفت. با چیرگى چنگیزخان و فرزندانش، ایران گرفتار فتنه و خونریزى گردید و بناى رفیع خلافت و امامت و شریعت کهنه و فرسوده شد. به این ترتیب، نویسنده، پس از اشاره‌اى کوتاه به چیرگى چنگیز و فرزندان او، تا سه قرن تاریخ پر فتنه و آشوب ایران را مسکوت مى‌گذارد. پس از این مقدّمه نسبتا طولانى به اصل مطلب پرداخته مى‌گوید:

از ستم اولاد چنگیز، مدّت‌ها ممالک ایران اساس فتنه و خونریز بود… تا به امداد الطاف الهى از مشرق تبار با اعتبار پادشاه اوغوز دولتى فیروز طالع شد و از کوکب درّى بایندرى نور اقبال در صفحات عالم لامع گشت. نور خلافت که در مغرب بیت حسن توارى یافته بود، الحمد للّه از مطلع اهل‌البیت حسن باز بر عالم تافته است… جوهر ثمین عدالت و تربیت دین را که در ظلمات سواد آل‌عبّاس گم کرده بود، در روز سفید اقبال جدید آق قوینلو باز یافته است.

فضل‌اللّه با این مقدّم