پاورپوینت کامل وسیله الوصول الی حقائق الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وسیله الوصول الی حقائق الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وسیله الوصول الی حقائق الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وسیله الوصول الی حقائق الأصول ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

جلد اول کتاب، با مقدمه مصطفى حسینى سیادتى در شرح حال آیت‌الله حاج میرزا حسن سیادتى آغاز و مطالب، مطابق با ترتیب «کفایه الاصول» در یک مقدمه که خود مشتمل بر ۱۳ امر است و هفت مقصد که هرکدام داراى فصولى است و یک خاتمه تنظیم شده است.

این جلد، مجموعا این مباحث را شامل مى‌شود: اوامر، نواهى، مفاهیم، عام و خاص، مطلق و مقید و مجمل و مبین، امارات معتبر از دیدگاه شرع یا عقل، اصول عملیه و شرایط اصول.[۲]

خواننده در خلال مطالعه مباحث کتاب، به عباراتى برخواهد خورد که داراى مسامحات محاوره‌اى و یا خلل ادبى است که ناشى از عدم فهم مراد استاد در هنگام بحث و عدم غور در معانى در هنگام کتابت بوده است که به علت رعایت امانت، این مسامحات بدون تغییر لفظ یا جمله، آورده شده؛ البته در پاورقى‌ها، به برخى از این امور اشاره گردیده است[۳]

جلد دوم کتاب، مشتمل بر یک مقدمه درباره زندگانى مؤلف به قلم شیخ محمدعلى کلباسى است و مطالب، در ذیل این عناوین عرضه گردیده است: «مقدمه واجب»؛ «مبحث ضد»؛ «جواز یا عدم جواز امر آمر با علم به انتفاء شرط آن»؛ «مباحث امر»؛ «مباحث نهى»؛ «مفاهیم»؛ «تعارض ادله و امارات» و «اجتهاد و تقلید».

مؤلف، در بیان هر مطلب، نخست، بخشى از عبارت «کفایه» را با عنوان «قوله…» ذکر مى‌کند، آن‌گاه در ذیل آن، به شرح و بررسى مى‌پردازد.

گزارش محتوا

جلد اول، مقدمه و هفت مقصد و یک خاتمه را در خود جاى داده است. در مقدمه، به ترتیب، سیزده امر زیر مورد بحث و بررسى قرار گرفته است:

تعریف علم اصول و بیان موضوع و فایده آن: نویسنده، با ذکر دلایلى، زحماتى را که مؤلفین و شارحان اصول، در توضیح تعریف علم اصول و بیان موضوع آن متحمل مى‌شوند، در جهت مورد بحث، بى‌فایده مى‌داند[۴]
مباحث وضع: نویسنده در این قسمت، ابتدا به تعریف وضع و حقیقت آن پرداخته و در ادامه، انواع آن را مورد بحث و بررسى قرار داده است[۵]
در این امر، این مطلب مورد بحث قرار گرفته که آیا صحت استعمال لفظ در آنچه که مناسب موضوع‌له مى‌باشد، به واسطه وضع است یا به واسطه طبع[۶]
صحت استعمال لفظ و اراده نوع، مثل و شخص آن، در این امر، بررسى شده است.
در این امر، از این مطلب سخن به میان آمده است که آیا الفاظ، براى ذات معانى کلى و جزئى، با قطع نظر از تعلق اراده به آن‌ها وضع شده‌اند، یا اینکه الفاظ، براى معانى از آن جهت که مرادند، وضع گردیده‌اند[۷]
در این امر، به این نکته پرداخته شده که آیا مرکبات، وضع مخصوص و جداى از مفردات خود دارند یا اینکه وضع مرکبات، جداى از وضع مفرداتشان نیست. نویسنده در این قسمت، ابتدا به تحریر محل نزاع پرداخته و سپس، وارد بحث اصلى شده است.[۸]
در این امر، از امارات و علائم و اصولى که در وضع و باب الفاظ جارى مى‌شوند (همان اصولى که گاه در مقام تشخیص وضع و گاه در مقام تشخیص مراد متکلم به کار مى‌روند) بحث مى‌شود[۹]
در این امر، تعارض احوال، مورد بحث قرار گرفته است[۱۰]
در این امر، از حقیقت شرعیه بحث شده و سه قول زیر، مفصلا مورد بررسى قرار گرفته است: ثبوت مطلقا، عدم ثبوت مطلقا و تفصیل بین الفاظ و زمان[۱۱]
در این امر، بحث از این است که آیا الفاظ عبادات، براى صحیح آن‌ها وضع شده‌اند یا براى اعم از صحیح و فاسد. آیا نزاع صحیحى و اعمى، مبتنى بر ثبوت حقیقت شرعیه است یا ارتباطى به آن ندارد، معنى صحت و فساد، قدر جامع بنا بر قول صحیحى، تصویر قدر جامع بنا بر قول به اعم، وضع و موضوع‌له در عبادات، ادله صحیحى و اعمى و… از جمله مباحث این امر مى‌باشد[۱۲]
در این امر، به مبحث امکان اشتراک در لغت، خواه با وضعى واحد براى معانى متعدد باشد خواه با اوضاع متعدد، پرداخته شده است. در باب اشتراک لفظى، سه قول نقل و بررسى شده است: وجوب اشتراک؛ امتناع اشتراک و امکان اشتراک[۱۳]
این امر، به بحث از جواز یا عدم جواز استعمال لفظ مشترک در اکثر از معناى واحد، اختصاص یافته است[۱۴]
در این امر، از مشتق بحث شده و از جمله