پاورپوینت کامل طبقات الصوفیه (انصاری هروی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طبقات الصوفیه (انصاری هروی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طبقات الصوفیه (انصاری هروی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طبقات الصوفیه (انصاری هروی) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله

ساختار

در این کتاب، صوفیان به شش طبقه تقسیم شده‌اند. در هر طبقه، نام و نشان گروهى از شخصیت‌هاى عرفانى و صوفى و سخنانى تأمل‌برانگیز از آنها نقل شده است. طبقه اول، با ابوهاشم صوفى آغاز شده که اولین شخصیتى بوده که در تاریخ تصوف و عرفان اسلامى، صوفى نامیده شد و طبقه ششم، با ابوعلى دقاق پایان یافته که در سال ۴۰۵ق، درگذشته است. بعد از این شش طبقه، فصلى تحت عنوان «فصل فی المعرفه و التوحید» آمده است.

در بسیارى از موارد که حکایت یا قصه و شعرى به مناسبت موضوع خوانده مى‌شده است که مرید با آن آشنایى داشته و یا آن را از بر بوده است، با ذکر «القصه» (تا آخر قصه) یا پس از نوشتن یک مصراع از شعر، با قید «البیت» (تا آخر این بیت) یا «البیتان» (تا آخر این دو بیت) از نوشتن آنها صرف نظر شده است.

گزارش محتوا

با توجه به اینکه بیش از دویست نفر از شخصیت‌هاى صوفى در اثر حاضر، مورد بحث و توجه قرار گرفته و موضوعات گوناگونى نقل و بیان شده است، عرضه گزارش محتواى مباحث بسیار مشکل است. در اینجا برخى از آراء و عقاید خواجه عبدالله انصارى درباره‌ى مسائل مهم عرفان و تصوف در کتاب «طبقات الصوفیه» به‌اختصار ذکر مى‌شود تا روش و مبانى مورد نظر نویسنده کتاب آشکار گردد:

پیر هرات، علوم را به ده نوع تقسیم مى‌کند: علم توحید؛ علم فقه و دین؛ علم وعظ؛ علم تعبیر؛ علم طب؛ علم نجوم؛ علم کلام؛ علم حکمت و علم حقیقت که برخى از این علوم خود به انواع و اقسام دیگر منقسم مى‌شود. وى براى اثبات یا رد هریک از این علوم و یا فروع آنها آیاتى از قرآن کریم ذکر مى‌کند[۲]خواجه عبدالله در این تقسیم سخت تحت تأثیر استاد خویش، امام یحیى عمار است[۳]
خواجه عبدالله انصارى در موارد متعدد، لزوم آگاهى بر احکام و اوامر شریعت و پاى‌بندى بر آن را تأکید کرده است و با آنکه معترف به تمایز این دو از یکدیگر است، نه تنها به جدایى شریعت از طریقت یا حقیقت اعتقاد ندارد، بلکه از دید او هریک از این دو بدون دیگرى بى‌کار است و راه درست، جمع کردن میان شریعت و طریقت است[۴]
تعدد نام براى شناخت و معرفت در «طبقات»، از چنان تمایز و نگرشى پدید آمده است و پیر هرات با تیزبینى و ذوق خاص خویش هرکدام را نامى درخورد آن نهاده است مانند: معرفت استدلالى یا معرفت مزدوران، معرفت احتجاجى یا معرفت خذلان یا عقلى، معرفت واسطه یا معرفت مضطران، معرفت رجاآمیز یا معرفت گدایان، معرفت بیم‌آمیز یا معرفت متنافران، معرفت ناجوان‌مردان، معرفت حسبتى یا معرفت افتان و خیزان، معرفت عاریتى، معرفت غرق در توحید، معرفت تقریرى، معرفت تصدیقى و معرفت تحقیقى[۵]
پیر هرات، معرفت را «احاطت به عین چیز، آن‌چنان‌که آن است» تعریف کرده است و بر اساس این تعریف، آن را به سه درجه و مردم را در آن به سه گروه تقسیم کرده است: معرفت عامه، معرفت عالم و معرفت خاصه، که هرکدام مراحلى دارد مانند معرفت فطرى و معرفت دلالت و معرفت مشاهدت و معرفت تقریر و معرفت تصدیق و معرفت تحقیق. معرفت عامه، معرفت فطرى است و این نخستین مرحله از معرفت و شناخت است و هرگاه این معرفت با تفکر در شواهد و دلائل همراه شود، به مرحله‌ى بالاترى ارتقاء مى‌یابد که معرفت رسمى یا عالمانه خوانده مى‌شود[۶]
معرفت حقیقى یا معرفت خاصه از نظر پیر هرات معرفتى است از افق حقیقت و حوالى آن و کمترین نتیجه‌ى این معرفت، «احوال» و «ولایات» است که خداوند به دارنده‌ى آن عطا مى‌کند. این معرفت، معرفت عیان است نه معرفت بیان و شرط آن داشتن یقین درست و توکل بر خداوند است و پذیرفتن عجز اسباب و بازگشتن از اسباب به مسبب و..[۷]
معرفت خاص الخاص یا معرفت مستغرق در محض توحید، نه با استدلال حاصل مى‌شود، نه عقل و علم در آن راه دارد و نه اجتهاد بدان راه مى‌برد و نه شواهد بر آن دلالت مى‌کند. هیچ واسطه و وسیله‌اى در آن نمى‌گنجد. این معرفت نیز سه رکن دارد: مشاهده قرب، صعود از علم، مطالعه جمع. این معرفت، اختیارى نیست، قهرى است و..[۸]
تصوف، راه و روشى است براى حصول معرفت و وصول حق و این معرفت چنان‌که دیدیم با معرفت‌هاى دیگر تفا