پاورپوینت کامل سفینه النجاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفینه النجاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفینه النجاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفینه النجاه ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

سفینه النجاه

پدیدآوران

فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی (نویسنده)

ناشر

[بی نا]

مکان نشر

قم – ایران

چاپ

۱

زبان

عربی

تعداد جلد

۱

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

سفینه النجاه از جمله آثار مرحوم ملا محسن فیض کاشانى(ره) به زبان عربى مى‌باشد. مؤلف خود علّت تألیف چنین اثرى را اثبات این نکته مى‌داند که ادلّه‌ى احکام شرعیه فقط کتاب و سنت مى‌باشند و راهى بر اجماع و دیگر ادله وجود ندارد همان گونه که ملاحظه مى‌شود این نظریه تمایلات اخبارى آن بزرگوار را نشان مى‌دهد.

ساختار

کتاب حاضر از یک مقدمه‌ى کوتاه، دوازده فصل و یک خاتمه تشکیل یافته است.

گزارش محتوا

فصل اوّل: مؤلف در فصل اول کتاب بر این نکته تأکید دارد که ادلّه‌ى شرعیه در نزد امامیّه‌ى منحصر در قرآن و حدیث بوده و استناد به اجماع باطل مى‌باشد. ایشان اجتهاد در احکام شرعیه را به معنى استعمال اصول و امارات ظنیه در استنباط آن‌ها مى‌داند و مى‌فرماید: اتفاق آرا و اعتماد به آن بدعت گذارى در دین مى‌باشد و از اختراعات مخالفین است.

وى در همین فصل علت نام گذارى رساله را به سفینه النجاه متذکر شده مى‌فرماید: از آن‌جایى که عمل به مضمون این رساله باعث نجات از غرق شدن در موج‌هاى اختلاف است چنین اسمى را براى آن انتخاب نموده‌ام.

او با اشاره به تعداد فصول رساله مى‌گوید: بعضى از آن‌ها اشارات است و بعضى تنبیهات که مجموعاً به منزله طبقات این کشتى مى‌باشند، همچنان که طوفان مهلکى که مسلمانان بعد از وفات رسول خدا(ص) بدان گرفتار شدند تنها کشتى ولایت اهل‌بیت(ع) توانست آن‌ها را از بلا و فتنه نجات دهد. چگونگى شکل گیرى شیعه و نقل احادیث از سینه‌اى به سینه‌ى دیگر توسط روات پرافتخار شیعه از دیگر مطالبى است که مؤلف در همین فصل آن‌ها را مورد اشاره قرار داده است.

فصل دوّم: آن چه در این فصل مدّ نظر است تاریخچه‌ى تمسک به اجماع به عنوان یکى از ادلّه‌ى شرعیّه در میان امامیّه مى‌باشد.

مؤلف مى‌گوید: بعد از رحلت پیامبر(ص) و با سر کار آمدن خلفاى ثلاثه، اجماع میان اهل تسنن آغاز شد ولى شیعه تا وقتى توفیق بهره‌گیرى از محضر ائمه(ع) را داشت نیازى به این کار نداشت امّا بعد از این‌که این لطف سلب شد و غیبت پر مصیبت امام جن و بشر و مولاى ثانى عشر(ع) به طول انجامید و دراز گردید و فرقه‌ى شیعه در طول زمان آرام آرام با اهل تسنن آمیخته شده و در مدارس آن‌ها درس خواندند و با آن‌ها نشست و برخاست کردند، از حقیقت محضى که با آن سر و کار داشتند فاصله گرفتند.

این فاصله را اهل سنت به خاطر دورى از مکتب پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) او داشتند و عمل به رأى و قیاس و امثال آن‌ها امرى رایج در بین‌شان بوده است و این تأثیرات را بر شیعه نیز گذاردند. البته عللى بر این تأثیر پذیرى از سوى مؤلف شمرده شده که در کتاب موجود است.

فصل سوم: فیض در فصل سوم رساله اشاره‌اى به پیدایش اجتهاد و اصولى‌گرى از زمان مرحوم وحید بهبهانى(ره) و به دست وى نموده و آن را خطرى بزرگ براى شیعه مى‌شمارد که باعث رو آوردن مردم و علما به مکتب ائمه‌ى اربعه‌ى اهل تسنن شد. چیزى که توسط وحید و تابعین او به علم اصول نامیده شد و توسط بعضى از طلاب ناآگاه ریشه‌ى آن به امام صادق(ع) نسبت داده شد در واقع خط انحرافى بود که ما را از لبّ احکام و فقه تشیّع دور ساخته و به دامان عامّه مى‌انداخت.

از مطالبى که داد مؤلف را بلند کرده این کلام اصولى‌هاست که مى‌گویند: قطع مجتهد از هر راهى که حاصل شود بر خود و مقلدینش حجّت است. وى مى‌گوید: منظور آن‌ها این است که اگر مجتهد از روى رمل یا جفر یا خواب دیدن هم قطع پیدا کرد بر خود و مقلدینش لازم الاجرا است؟!

فصل چهارم: در این فصل مؤلف تمام حقایق و وقایع عالم را بالخصوص یا به طور عام داراى نص از معصوم(ع) مى‌داند و مى‌گوید: این روایت امام صادق(ع) که مى‌فرماید: «وَ أمّا مَن کان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظاً لدینه مخالفاً على هواه مطیعاً لأمر مَولاه فللعوام أن یقلدوه» ناظر به فقهاى واقعى که از مسائلى همچون اجماع و قیاس به دورند مى‌باشد، زیر