پاورپوینت کامل سفرنامه حج سلیم خان ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفرنامه حج سلیم خان ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفرنامه حج سلیم خان ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفرنامه حج سلیم خان ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

اساس نگارش نویسنده، بسان غالب سفرنامه‌ها، رعایت دو نکته زمان و مکان است. این که در فلان تاریخ در کدامین نقطه قرار داشته، چه اندازه مانده، چه تجربه‌هایى کسب کرده و کى حرکت کرده، با چه وسیله‌اى رفته و به کدام نقطه عزیمت کرده است.

گزارش محتوا

این سفر نه ماهه در آغازین روزهاى ماه شعبان سال ۱۳۱۰ آغاز و در ۲۸ ربیع‌الثانى ۱۳۱۱ به اتمام مى‌رسد. نویسنده یک صاحب منصب ایرانى است که پیش از سفر در تبریز، به دیدار آیت‌الله میرزا جواد آقا تبریزى مى‌رود. وى این سفر را همراه شمارى از خویشان خود انجام داده است. تعداد این افراد در مسیر رفتن از اسلامبول به اسکندریه، با خود سلیم خان، جمعا یازده نفر بوده و این از تعداد بلیطى که آنان گرفته‌اند، به-دست مى‌آید.

حاجى سلیم‌خان در تکاپ موقعیت خانى داشته و در همین سفر، زمانى که به تبریز رسیده نزد مظفرالدین میرزاى ولیعهد رفته و ضمن اجازه گرفتن از او براى رفتن به سفر حج، از او نشان و درجه سرتیپى و خانى دریافت کرده است: «همگى در خدمت جناب ایشان محض تقبیل آستان بوسى و تحصیل اجازه سفر حجاز، حضور مبارک اقدس والا ولیعهد که در حیاط دیوان‌خانه تفرّجاً گردش مى‌فرمودند، شرفیاب شده… و همان روز امر والا به صدور رقم عنبر شیم که محتوى بر منصب سرتیپى و لقب خانى بود، به سرافرازى این بنده درگاه، عزّ نفاذ یافت».

همان‌جا ولیعهد دستور داده است تا به سفیر کبیر ایران در استانبول، ناظم‌الدوله میرزا ملکم‌خان، گفته شود، احترامات لازمه را نسبت به سلیم‌خان مبذول دارند که چنین هم کرده و وى در سفرنامه از این مسأله یاد کرده است.

سلیم‌خان باید پیش از سال ۱۳۲۶ق درگذشته باشد، زیرا روى نسخه ما که در سال مزبور به دستور برادر و همسفر سلیم‌خان نوشته شده چنین آمده است: «حج‌نامه مرحوم حاج سلیم‌خان که انشا فرموده».

عبارت بالا نام کتاب را حج‌نامه عنوان مى‌کند؛ البته مؤلف در جاى دیگر در مقام وصف این نوشته، از آن به نام روزنامه یاد کرده است. از آغازین سطور کتاب هم به دست مى‌آید که وى این اثر را دو سال پس از بازگشت بازنویسى کرده است.

در بخش سیاحتى سفرنامه، مى‌توان اطلاعات مربوط به جغرافیا و شهرهاى طول مسیر، آداب و رسوم ملل، اوضاع علمى و صنعتى آن روزگار و همین طور راه‌ها و مطالبى درباره برخى از رخدادهاى آن زمان را ملاحظه کرد.

وى روى ثبت منازل بسان بسیارى از منازل‌نامه‌ها حساس است؛ اما برخى موارد به دلیل سرعت حرکت، از این کار باز مى‌ماند: «چون در راه آبادى کمتر بود، زیادتر در صحرا مى‌افتادیم. از آن جهت، نوشتن اسامى منازل متعذّر است».

شیرینى یک سفرنامه، بستگى به آن دارد که نویسنده، توجه خویش را معطوف به کدام امر کرده باشد، و مهم‌تر آن که، چه مسائلى برابر دیدگان او قرار گرفته باشد. براى نمونه، در این سفرنامه، یکى از مهم‌ترین رخدادها، وباى سال ۱۳۱۰ در حج است که به نظر بى‌سابقه مى‌آمده و اطلاعات نویسنده ما از این حیث قطعاً براى تاریخ حج‌گزارى مسلمانان در آن سال و نیز تاریخ شهر مکه نهایت اهمیت را دارد.

اما از زاویه زیارتى، نویسنده یک سنّى کرد ایرانى است. این امر سبب شده است که به خصوص در دو زمینه، حاوى مطالب تازه‌اى باشد. نخست آن که ما در میان سفرنامه‌هاى فارسى، اندک سفرنامه‌هاى فارسى بر مذاق اهل‌سنّت داریم. به هر حال، بر اساس این سفرنامه که به خصوص روى مناسک و زیارات تکیه دارد، مى‌توان انجام فریضه حج و زیارات مربوطه را بر اساس یک مذهب مشخص دریافت.

نویسنده، نسبت به تشیع نگاهى مثبت دارد، چنان که اصرار دارد تا در قاهره، خانه‌اى در کنار رأس سیدالشهداء داشته باشد. وى نسبت به حضرت زهرا(س) و ائمه بقیع(ع) نیز احترام ویژه‌اى مى‌گذارد، چنان که زیارت‌نامه حضرت زهرا(س) را در دو مورد درج مى‌کند.

اماکن زیارتى مکه و مدینه مورد توجه خاص مؤلف بوده و وى تقریباً به بیشتر موارد سرزده است، جز آن که پس از شیوع وبا در مکه که در روزهاى یازدهم و دوازدهم ذى حجه آغاز شده، وى در بازگشت از منى، نتوانسته است، اماکن دیگر را زیارت کند. او مى‌نویسند: «هر چند خیال بود، وضع مکه معظّمه را جهت تفریح خاطر احباب کاملاً توضیح نمایم، لیکن شدّت وبا که نمونه رستاخیز بود با کسالت و ملالت مانع آمده، توضیح آن به وجه اکمل به عمل نیامد».

طبعاً بخش مدینه آن مفصل‌تر و آنچه که در آن روزگار، زیارت آن مرسوم بوده، زیارت شده است. وى برخى از نکات تازه در این باب دارد که از آن جمله اشاره به این است که آن وقت، دو مسجدالاجابه در مدین