پاورپوینت کامل سفرنامه بخارا (عصر محمد شاه قاجار) ۱۲۵۹ – ۱۲۶۰ هـ.ق ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفرنامه بخارا (عصر محمد شاه قاجار) ۱۲۵۹ – ۱۲۶۰ هـ.ق ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفرنامه بخارا (عصر محمد شاه قاجار) ۱۲۵۹ – ۱۲۶۰ هـ.ق ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفرنامه بخارا (عصر محمد شاه قاجار) ۱۲۵۹ – ۱۲۶۰ هـ.ق ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله
۵ وابسته‌ها

ساختار

کتاب؛ شامل مقدمه محقق، سرآغاز، تفصیل حرکت فدوى از بخارا و مراجعت به دار الخلافه و تفصیلات مالیات دیوانى و قشون‌کشى بخارا و بخش فهرست‌ها مى‌باشد.

گزارش محتوا

مقدمه محقق به گزارشى از احوالات دوره اویل قاجار و زمان محمد شاه و مرزهاى شمال شرقى ایران پرداخته و از طرفى کتاب‌هاى که در مورد ماورالنهر در این زمان نوشته شده است، را مورد بررسى قرار داده است و اطلاعات مختصرى درباره متن کتاب به خواننده ارائه مى‌دهد. مقدمه کتاب با این گزارش شروع مى‌شود: «آقا محمدخان قاجار پس از سرکوب آخرین بازماندگان زندیه و استقرار قدرت به فکر احیاى مرزهاى ایران افتاد. او قصد داشت حدود ایران را به زمان نادر شاه و پادشاهان صفویه برساند، به همین منظور به گرجستان لشکر کشید و با همین نیت در سال ۱۲۱۰ه.ق فاتحانه وارد مشهد شد. در این هنگام سه شهر قدیمى ایالت خراسان- بلخ، هرات، مرو- در دست افغان‌ها و اوزبک‌ها بود. آقا محمد خان با نوشتن نامه‌اى به شاه زمان که در این موقع در افغانستان بر مسند قدرت بود و همچنین نامه‌اى به محمود میرزا برادر شاه زمان که حاکم هرات بود، سابقه تاریخى سیادت ایرانیان را بر دو شهر بلخ و هرات متذکر شد…».

سرآغاز کتاب به تمجید و تجلیل از سلطنت قاجار و چگونگى ارسال سفیران به مناطق و کشورهاى همسایه پرداخته است. مؤلف در ادامه به شرح سفر به بخار و مکان‌هاى بین راه و استقبال مردم این سامان از کاروان اعزامى به بخارا در این جا مى‌پردازد. همانند: «منزل سیوم در ایوان کى که آنهم شش فرسخ است وارد و اهل آنجا شکایتى از عالیجاه میرآخور داشتند. منزل چهارم قشلاق بود که پنج فرسخ و نیم است. اهالى آنجا کلا از سرکار ایلخانى راضى بودند. منزل پنجم ده نمک که هفت فرسخ است وارد شدیم. مذکور شد که اهالى آنجا زیاده مستأصل و پریشان مى‌باشند، از عهده اخراجات و سیورسات نمى‌توانند برآیند. آن شب خرج خلیل خواجه را این فدوى متحمل شد و به رعایا تحمیلى وارد نیاورد…».

بخش اول کتاب با نام «تفصیل حرکت فدوى از بخارا و مراجعت به دار الخلافه» به حرکت کاروان از بخار به سمت تهران و اتفاقات در مسیر راه مى‌پردازد.

مؤلف این فصل را این گونه آغاز مى‌کند که «یوم شنبه ۱۷ شهریور رجب المرجب از بخارا نقل مکان نموده به جرق (جرغ) که نیم‌فرسنگى است منزل نموده و سرکار امیر هم فرموده بودند که شما اندک‌اندک بروید تا سبحان‌قلى‌بیگ امیرآخور کارش تمام شده به شما برسد. روز بعد از بخارا حرکت کرده به شهر اسلام که دو فرسنگى بخاراست، رفتیم. از آنجا به بیکند که چهار فرسنگى بخارا است رفته، از آنجا به قره‌کول که هفت فرسنگى بخارا است رفته، همه جا منتظر عالیجاه سبحان‌قلى‌بیگ بودیم. یک روز در آنجا توقف نموده، سرکار امیر مال قراکول را عوض مواجب سرباز به تیول عالیجاه عبدالصمد خان داده است…».

فصل دوم کتاب با نام «تفصیلات مالیات دیوانى و قشون‌کشى بخارا» به شرح مالیات دیوانى املاک و مستقلات بخار مى‌پردازد. «مالیات دیوانى املاک و مستقلات بخارا، نصف صحیح، خالصه دیوانست، نصف دیگر مال رعیّت. نصفى که خالصه است نصف از آن خالصه مال خواجه‌گان جوبار است. یک دینار مالیات به دیوان نمى‌دهند و آن تفصیلى دارد.» و «… قاعده مالیات گرفتن بخارا از این قرار است، از گوسفند هر صد رأس هفده هزار دینار پول زکات مى‌گیرند و همچنین بالا مى‌رود تا هزار دو هزار، از بابت زمین و املاک دیوانى که خالصه باشد. از گندم و جو و جوزق هر ده من سه من مالیه به دیوان مالیه مى‌دهند. از جوارى و ارزن و تخم کتان و کنجد و سایرین هر سه من یک من مى‌گیرند. امّا اجاره کاروانسراها هر چهل طلا یک طلا مى‌گیرند، هر چه باشد و هر قدر باشد، و از اجاره مستقلات دینارى به دیوان نمى‌دهند، و از اصناف کلا چیزى نمى‌گیرند، و از اربابى ملک رعیتى را دینارى نمى‌گیرند. و از باغات اربابى رعیتى هم چیزى نمى‌گیرند….».

در بخش بعدى این فصل به چگونگى قشون کشى به بخارا است، مؤلف در این باره بیان مى‌کند که «در باب لشکرکشى پادشاه اگر بخواهد به سمتى قشون برده باشد در خزانه دینارى نیست به مصرف قشون برسد، باید از تجار مم