پاورپوینت کامل سفر آمریکا ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفر آمریکا ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفر آمریکا ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفر آمریکا ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب؛ شامل فهرست مطالب، دیباچه، متن، پیوست، دو ضمیمه و نمایه مى‌باشد. مطالب کتاب به صورت روزشمار بیان شده است.

گزارش محتوا

دیباچه کتاب از محقق کتاب درباره کتاب و مؤلف کتاب مى‌باشد. کتاب با گزارش وقایع روز «شنبه ۵ تیر ۱۳۴۴ – ۲۶ ژوئن ۱۹۶۵ پنج بعد از ظهر پاریس» آغاز مى‌شود. مؤلف در این بخش این‌گونه آغاز مى‌کند که «امروز بعد از ظهر، به انتظار باز شدن در سینما استودیو راسپاى، براى دیدن فیلم Desert Rouge، از آنتونیونى(میکل آنجلو)، توى بولوار راسپاى، قدم مى‌زدم که سارتر را دیدم. کوتوله و با چشم چپ و با جوانکى یک برابر و نیم قدّ خودش، به عجله مى‌آمد…».

مؤلف تمامى وقایع ایامى که در مسافرت و یا مسیر راه بوده را بیان نمى‌کند و تنها مطالبى را که در نظر او مهم جلوه داشته، بیان کرده است؛ لذا بعضى از روزها و ساعات روز لحاظ شده است.

مطالب کتاب تا روز سه‌شنبه ۲۳ شهریور ۱۳۴۴ را دربر مى‌گیرد؛ یعنى قریب به دو ماه و نیم.

آل‌احمد در این کتاب نظرات تند و صریحى، درباره حکومت شاهنشاهى ابراز مى‌دارد و این نیش گزنده قلم او، در انتقاد از اوضاع و احوال سیاسى و اجتماعى ایران در دهه چهل باعث این می‌شود که نتواند در آن ایام این کتاب را چاپ کند.

براى اثبات این مدّعا، از میان شواهد متعدّد موجود در کتاب، به ذکر سه مورد بسنده مى‌کنیم:

در یادداشت مربوط به روز شنبه ۱۹ تیر ۱۳۴۴، مى‌خوانیم:

«دیگر این که دیشب تام هایدن، جماعت را […] دعوت کرده بود، در یکى از خانه‌هاى این کمبریج و جماعت، همه جوان‌ها بودند و مجلس […] طولانى شد و تا دوازده و نیم ماندیم و بعد، برگشتیم. و به صد نفر جواب دادیم که از کجا آمده‌ایم و این‌جا چه کار مى‌کنیم و غیره. و دو سه نفر جالب بود که راجع به ارتش ملّى سؤالات می‌کردند و من گفتم که ظاهرسازى است و حقّه‌بازى..

یا در یادداشت پنج‌شنبه/ /۲۴ تیر/ ۱۳۴۵، آمده است:

«به هر صورت فکر مى‌کردم، اگر در آن خراب شده من هم آزادى بود و هم کارى‌اى با مطبوعات مى‌توانستم داشته باشم، چه خوب مى‌شد، اگر مختصر شده همین اباطیل را در مى‌آوردم و براى یک کدامشان مى‌فرستادم. و هم پولى مى‌دادند، و هم منتشر مى‌شد و لاى این دفتر نمى‌ماند براى خاک خوردن… و الخ. امّا در این عدم آزادى و فشار و غیره و سانسور، مگر ممکن است؟»

و در یادداشت جمعه/ /۲۵ تیر/ ۱۳۴۴، مى‌نویسد:

«هندى دیگرى که اهل گروه ما است، […] حرکات سمعى و بصرى‌اش، مرا به این موضوع متوجّه کرد که این فوروم‌ها اغلب چیزى در این حدود باید باشد و پس اگر شرکت نمى‌کنى، فقط از فرصتى براى خودنمایى محرومى. امّا در عوض، فرصت تماشا هم به این اراذل نخواهى داد. شاید از زور پسى است که دارم این را مى‌نویسم و اگر انگریزى خوبى مى‌دانستم، در این نمایشت شرکت مى‌کردم؛ ولى نه. چون در صورت شرکت، چه باید مى‌گفتم؟ مطالبى بى‌بو و خاصیّت، یا حرف‌هاى تند؟ در صورت اوّل، بى‌معنایى صرف و در صورت دوّم ایجاد مشکلات بعدى، یا سانسور و غیره. این است که همین بهتر که کنار گود باشیم و همان در سمینار صبح‌ها دو کلامى زیر لب بگوییم و بگذرد. در یک هم چه فورومى مى‌شود، خواهر و مادر شاه را گفت؟»

جلال، در بدو ورود به پاریس، آن قدر کلافه است که ترجیح مى‌دهد به تنهایى پیاده‌روى کند و بدون هم راه به سینما برود بعد او سر شوق مى‌آید که با سارتر سلام و علیکى بکند و باب آشنایى را بگشاید، امّا بلافاصله، سرخوردگى بر شور و شعفش غلبه مى‌کند و پشیمان مى‌شود. با وجود بى‌حوصلگى، باز هم از هر چه مى‌بیند و از هر چه مى‌شنود، یادداشت بر مى‌دارد. شاید از روى عادت و لابد بر مبناى احساس وظیفه.

در حین شرح و بسط ظرایف اثر آنتونیونى، و در ضمن بحث انتقادى در پیرامون فیلم Desert Rouge، ناگهان پرانتزى باز مى‌کند و به خودش نهیب مى‌زند:

«(من این‌ها را براى که مى‌نویسم؟ صبح، یک دم فکر کردم که براى «آرش» بفرستم؛ ولى دیدم حیف. باز براى خودم، بهتر از همه است. من اهل این روزگارم و نباید ندیده بگذارمش، همین. خیال نداشتم سفرنامه و یادداشت دست بگیرم. امّا مى‌بینم که گرفته‌ام.)

بى‌شکیبى آل‌احمد در پاریس دوام مى‌یابد و حتّى پس از سفر دریایى، و پیمودن پهنه اقیانوس و رسیدن به امریکا و اقامت در هاروارد هم، پایدار مى‌ماند.

سال‌ها مبارزه پر مخاطره سیاسى، سال‌ها جدّ و جهد جانکاه فرهنگى و ادبى، تحمّل فشارهاى سیاسى و بى‌انقطاع حکومت، ضربات پیاپى سانسور، حلقه محاصره هر دم تنگ‌تر شونده ساواک، شکست‌هاى ناخواسته، و بن‌بست‌هاى تحمیلى،… به مرور ایّام، آل‌احمد را مردى تندخو، تلخ‌زبان، و بى‌پرواى ملاحظه اغیار بار آورده و کار را به آن‌جا رسانده که در اوایل سفر، در شرایطى که قریب به دو هفته از شروع مسافرتش مى‌گذرد، وقتى با خودش خلوت مى‌کند و عمل کردش را در بوته نقد مى‌گذارد، از این که در پانزده روز اخیر جوش نیاورده و با مخاطبانش مشاجره نکرده، متعجّب مى‌شود:

«نوعى حالت نفى براى همه چیز و همه کس در من است. در عین حال که ظاهرا م