پاورپوینت کامل سفارت نامه خوارزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفارت نامه خوارزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفارت نامه خوارزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفارت نامه خوارزم ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

سفارت نامه خوارزم

پدیدآوران

هدایت، رضا قلی بن محمد هادی (نویسنده)

کیانفر جمشید(مصحح)

ناشر

[بی نا]

مکان نشر

تهران – ایران

چاپ

۱

شابک

‎۹۶۴-۸۷۰۰-۲۸-۱

موضوع

خوارزم – سیر و سیاحت

هدایت، رضا قلی بن محمد هادی، ۱۲۱۵ – ۱۲۸۸ق. – خاطرات

هدایت، رضا قلی بن محمد هادی، ۱۲۱۵ – ۱۲۸۸ق. – سفر نامه‏‌ها

زبان

فارسی

تعداد جلد

۱

کد کنگره

‏‎‏DSR‎‏ ‎‏۲۰۱۷‎‏ ‎‏/‎‏و‎‏۳۳‎‏ ‎‏ه‎‏۴

نورلایب

مشاهده

کتابخوان

مشاهده

سفارت نامه خوارزم، نوشته رضا قلى‌خان هدایت نویسنده، شاعر و مورّخ به نام عهد قاجار است که توسط جمشید کیانفر تحقیق و تصحیح شده است. سفر سیاسى رضا قلى‌خان هدایت در پاسخ فرستاده محمّد امین‌خان والى خیوه که خود را خوارزمشاه مى‌خواند، انجام گرفت.

گزارش محتوا

خوارزمشاه در سال ۱۲۶۸ق آقا نیاز محرم را با چند نفر و با بعضى هدایا به دربار قاجار فرستاد و ناصرالدین شاه به صلاحدید امیرکبیر، رضا قلى‌خان هدایت را مأمور ساخت تا با خان خیوه در مورد اسیران ایرانى و اوضاع سیاسى خوارزم مذاکره کند، علاوه بر آن هدایت به طور سرّى نیز مأموریت داشت تا قدرت نظامى و نحوه کشوردارى خان خیوه را هم بررسى کند. این مسافرت روز پنجم جمادى الثانى سال ۱۲۶۸ ه. ق. آغاز شد، بین این سفارت و دیگر مسافرت‌هاى سیاسى عصر قاجار از چند جهت تفاوت‌هایى وجود دارد:

اولا؛ این تنها کاروان سیاسى عصر قاجار است که به کشورى غیر اروپایى فرستاده شد، دیگر کاروان‌هاى سیاسى عصر قاجار همگى رو به غرب داشتند.

ثانیا؛ تعداد اعضاى سفارت به مراتب از هیأت‌هاى دیگر کمتر است، اعضاى اصلى این هیأت سیاسى ظاهرا دو نفر است – رضا قلى و پسرش – و رئیس هیأت در این مسافرت شخصا گزارش سفر را نوشته و تنظیم کرده است.

ثالثا؛ تنها سفر سیاسى است که از هر جهت با موفقیت انجام شده و همان طور که خواهد آمد، بالاخره دربار قاجار توانست با استفاده از اطلاعاتى که هدایت به این دربار داد، خان خیوه را از میان بردارد.

این مسافرت از طریق شمال ایران انجام گرفته است، آقا نیاز محرم همه جا همراه و راهنماى رضا قلى‌خان است و هدایت با کمک او توانست به سلامت روز اوّل شعبان ۱۲۶۸ به شهر خوارزم برسد؛ هنگامى که وى به خوارزم رسید، امین خان در خیوه نبود؛ بنابراین، هدایت مدتى در شهر ماند تا خان به شهر آمد و توانست با وى دیدار و مذاکره کند. در این مدت وى تعداد زیادى اسیران ایرانى را دید و با برخى از آنها گفتگو کرد و به آنان وعده آزادى داد.

ملاقات رضا قلى‌خان با محمّد امین، خان خیوه طورى ترتیب یافت که حاصل گفتگو و مذاکرات به نفع دربار قاجار انجامید، زیرا در مجلس مذاکره که بزرگان و روحانیان خیوه هم جمع بودند، رضا قلى‌خان با مهارت و زیرکى توانست، دولت قاجار را چه از لحاظ سیاسى و چه از لحاظ نظامى بزرگتر از آنچه واقعا بود، جلوه دهد و بدین‌سان نوعى ترس از دولت قاجار در دل خان خیوه انداخت؛ یعنى در واقع از جنبه روحى خان خیوه را تضعیف کرد.

رضا قلى‌خان مسیر راه را از گرگان تا خیوه به دقت شرح و توضیح داده، به ویژه مشکلات رفت و آمد در صحراى خوارزم را به خوبى شرح کرده است. گزارش دقیق رضا قلى‌خان از وضع راه‌ها و موقعیّت جغرافیایى خوارزم باعث شد تا سپاه قاجار بتواند با شناخت کافى و تدارککامل این راه را طى کند و خود را به خیوه برساند و با سپاه محمّد امین‌خان به مقابله و مقاتله پردازد، در نتیجه این جنگ که شرح آن در پایان کتاب آمده است، خان خیوه کشته شد و سرش را به دربار ناصرالدین شاه آوردند.

این واقعه سبب شد که بسیارى از اسراى ایرانى که به صورت برده درآمده بودند، به خانه و کاشانه خویش بازگشتند.

از این سفرنامه دانسته مى‌شود که یکى از عوامل مهم تاخت و تاز ترکمانان به ایران و قتل و نهب اهالى این سرزمین به سبب بروز اختلافات شدید مذهبى بین ایرانیان و خوارزمیان بوده است، زیرا خان خیوه در مجلس مذاکره خطاب به رضا قلى‌خان مى‌گوید:

«علماى ما گفته‌اند که سبّ شیخین کفر است و سزاى کافر معلوم است و اهالى ایران بدعت کنند و سبب و لعن اکابر صحابه نمایند، لهذا به فتواى مفتیان بخارا و خوارزم روافض و کافر خواهند (صفحه بود و اخذ اموال و نهب و اسر کفّار لازم.»

رضا قلى‌خان پس از مقدمه چینى در پاسخ وى اظهار داشت:

«امّا حکایت سب و رفض در قدیم الایّام بوده و خاصه در ازمنه سلسله صفویّه بروز و شدّت نموده تا نادر شاه موقوف داشته و این مخالف را از میان اسلام برداشته پس از او سلاطین الواریه از این عوالم بى‌خبر بودند و جهلاى علما به این امر غلوّ نمودند. حضرت خاقان صاحبقران نوّر الله مرقده با این که با طبقه علما و فضلا توجه کامل داشتند، بعض قواعد رفض را منع فرمودند و خاقان مغفور محمّد شاه طاب ثراه قدغن بلیغ فرمودند و در عهد این پادشاه جم جاه اسلام پناه احدى یاراى این گونه سخنان واهى ندارد. اگر احیانا کسى زبان به تشنیع خلف گشاید گردنش از بار سر سبک سارى یابد.»

رضا قلى‌خان به استناد به این که چندین طایفه مختلف از شیعه در ایران زندگى مى‌کنند که برخى حتى به الوهیّت علىّ بن ابى‌طالب(ع) قائلند و با توجه به این که عده زیادى از شافعیان در ایران مى‌زیند و دربار ایران را با آنان کارى نیست؛ با این قبیل استدلال‌ها، دل خان خوارزم را نرم و او را نسبت به ایران و ناصرالدین شاه خوشبین ساخت؛ به طورى که در پایان مجلس محمّد امین‌خان علنا اظهار داشت که آمدن رضا قلى‌خان و اطلاعاتى را که او در اختیار خان خیوه قرار داده، باعث رفع مشتبهات شد و از هدایت خواست تا آنچه مایه شبهه اهل ایران، درباره مردم خوارزم است، مرتفع سازد.

رضا قلى‌خان اندکى پس از عزل امیرکبیر از صدارت به ایران بازگشت و دولت ایران دو سال بعد با استفاده از گزارش رضا قلى‌خان به خوارزم لشکر کشید و محمّد امین‌خان در این لشکرکشى کشته شد. هر چند کشته شدن خان خیوه به منزله پایان مسأله ترکمانان تلقى مى‌شد، متأسفانه سیاست‌هاى غلط قاجارها نتوانست خوارزم را نگه دارد و بعدها همان طور که معاصران ناصرالدین شاه نوشته‌اند، این پادشاه خائن در برابر گرفتن مبلغى ناچیز خوارزم، بخارا، مرو و سمرقند را به روسیّه واگذار کرد.

رضا قلى‌خان در این اثر، علاوه بر شرح مأموریت سیاسى خویش به برخى آداب و رسوم رایج در خوارزم آن روزگار پرداخته و گه‌گاه از زندگى اجتماعى مردم آن سخن به میان آورده است. شرح حال برخى از دانشمندان، شاعران و نویسندگان آن سرزمین را ذکر کرده است، شمه‌اى نیز در شرح جغرافیاى مسیر مسافرت سخن گفته است.

نثر کتاب مسجّع است و در مواردى خالى از تکلّف نیست، مؤلّف همه جا اشعارى از خویش مناسب حال و مقال پرداخته و بدین وسیله کتاب را براى خواننده شیرین و دلپذیر ساخته است.
<