پاورپوینت کامل آیه ۱ نحل ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ نحل ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ نحل ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ نحل ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

فرمان خدا (به ظهور قیامت و یا به عذاب شمشیر بر مشرکان) به زودی فرا می‌رسد پس (هان ای کافران، شما به تمسخر و هزل) تقاضای تعجیل آن مکنید، خدای یکتا متعالی و منزه از شرک مشرکان است.

فرمان حتمی خدا [در مورد عذاب کافران و مشرکان] فرا رسیده است، پس خواستار شتاب در آن نباشید؛ او منزّه و برتر است از آنچه شریک او قرار می دهند.

[هان‌] امر خدا دررسید، پس در آن شتاب مکنید. او منزّه و فراتر است از آنچه [با وى‌] شریک مى‌سازند.

فرمان خداوند در رسید، به شتابش مخواهید. او منزه است و از هر چه شریک او مى‌سازند برتر.

فرمان خدا (برای مجازات مشرکان و مجرمان،) فرا رسیده است؛ برای آن عجله نکنید! منزّه و برتر است خداوند از آنچه همتای او قرارمی‌دهند!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Allah’s edict is coming! So do not seek to hasten it. Immaculate is He and exalted above [having] any partners that they ascribe [to Him].

Allah”s commandment has come, therefore do not desire to hasten it; glory be to Him, and highly exalted be He above what they associate (with Him).

The commandment of Allah will come to pass, so seek not ye to hasten it. Glorified and Exalted be He above all that they associate (with Him).

(Inevitable) cometh (to pass) the Command of Allah: seek ye not then to hasten it: Glory to Him, and far is He above having the partners they ascribe unto Him!

معانی کلمات آیه

تستعجلوه: عجله: شتاب.
راغب گفته: عجله طلب شى‏ء است پیش از وقت آن .‏ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ‏: به عجله و پیش از وقت مخواهید آن را.[۱]

نزول

ابن عباس گوید: وقتى که این قسمت از آیه «أَتى أَمْرُاللَّهِ» نازل گردید، اصحاب رسول خدا صلى الله علیه و آله از ترس بانک برآوردند و برافروختند تا این که «فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» بعد از آن نازل شد سپس خاموش گشتند.[۲]

ابوبکر بن ابى حفص گوید: هنگامى که «أَتى أَمْرُاللَّهِ» نازل گردید، اصحاب از جا برخاستند تا این که «فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» نازل شد.[۳]

على بن ابراهیم گوید: وقتى که قریش از پیامبر خواسته بودند که بر آن‌ها عذاب فرود آید این آیه نازل گردید[۴].[۵]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

جلد ۴ – صفحه ۴۸۹

سیمای سوره نحل‌

شانزدهمین سوره‌ى قرآن کریم، که یکصد و بیست و هشت آیه دارد، به دلیل اشاره به خلقتِ زنبور عسل، «نحل» نام گرفته است.

با آنکه قرآن، کتابِ تشریع است، ولى نام بسیارى از سوره‌هاى آن بر اساس تکوین است، همچون «نَجْم/ ستاره»، «شَمْس/ خورشید»، «فیل»، «عنکبوت» و «نحل». این نام‌ها، رمز آن است که همه موجودات هستى، چه در آسمان و چه در زمین، چه کوچک و چه بزرگ، همه نزد قدرت او یکسانند و کتابِ شریعت، بر اساس کتابِ طبیعت، بنا نهاده شده و این دو کتاب، از یک مبدأ نشأت گرفته‌اند.

یکى از نام‌هاى این سوره، «نعمت» است، زیرا بالغ بر پنجاه نعمت در آن بیان شده است.

در این سوره، از نعمت‌هاى الهى، دلایل توحید و معاد، احکام جهاد، تهدید مشرکان، نهى از ظلم و فحشا، پیمان‌شکنى و بدعت‌ها و وسوسه‌هاى شیطانى، مطالبى به میان آمده است.

مطابق نظر مرحوم علامه طباطبایى در تفسیر المیزان، از شأن نزول‌هاى آیات این سوره، فهمیده مى‌شود که چهل آیه اوّل آن، مربوط به اواخر دوران مکّه و هشتاد و هشت آیه دیگر آن، مربوط به اوایل زمان هجرت به مدینه است.

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۴، ص: ۴۹۰

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏

به نام خداوند بخشنده‏ مهربان.

أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا یُشْرِکُونَ «۱»

فرمان (قهر) خدا آمد پس در آن شتاب نکنید او منزه و برتر از هرچیزى است که براى او شریک مى‌سازند.

یُنَزِّلُ الْمَلائِکَهَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‌ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ «۲»

خداوند فرشتگان را، همراه با وحى که از فرمان اوست، بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو مى‌فرستد که مردم را هشدار دهید که معبودى جز من نیست پس تنها از من پروا کنید (و مخالف دستورم عمل نکنید.)

نکته ها

گرچه مورد آیه، عجله‌ى کفّار در امر نزول قهر خداوند است، امّا جمله‌ى‌ «أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ» اختصاصى به فرمان قهر الهى ندارد، بلکه شامل همه فرمان‌هاى خداوند، همچون فرمان جهاد، فرمان ظهور امام زمان علیه السلام و فرمان برپایى روز قیامت، مى‌شود که نباید در این امور عجله کرد.

«روح» یکى از فرشتگانِ مقرّب الهى است که نام او در قرآن، به صورت جداگانه و معمولًا در کنار «ملائکه» آمده است: «یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِکَهُ» «۱»،

«۱». نبأ، ۳۷.

جلد ۴ – صفحه ۴۹۱

«تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ‌ إِلَیْهِ» «۱» و «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ».

امّا در اینجا در آیه‌ «یُنَزِّلُ الْمَلائِکَهَ بِالرُّوحِ»، به جاى حرفِ «واو» بین دو کلمه، حرف «باء» بکار رفته است، شاید از آن جهت که مراد از «روح» در این آیه، آن فرشته نباشد، بلکه مراد معناى لغوىِ «روح» یعنى حیاتِ معنوى باشد که معناى آیه چنین مى‌شود: خداوند فرشتگان را همراه با اسباب حیات، بر بندگانى که بخواهد نازل مى‌کند. چنانکه در آیه‌ى‌ «وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا» «۲» مراد از «روح» قرآن است که مایه حیاتِ معنوى مى‌باشد:
«دَعاکُمْ لِما یُحْیِیکُمْ» «۳»

پیام ها

۱- فرمان‌هاى الهى قطعى و وقوع قهر او حتمى است. «أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ»، «أَتى‌» فعل ماضى مى‌باشد، گویا عذاب آمده است.

۲- خداوند به وعده‌هاى خود عمل مى‌کند. «أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ» در آیه ۱۰۹ سوره‌ى بقره و ۲۴ سوره‌ى توبه، خداوند وعده داده بود که‌ «حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ»* اکنون مى‌فرماید: «أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ»

۳- در کار خدا عجله نکنید که کار او حکیمانه است و در وقت خود انجام مى‌شود. «فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ»

۴- نزول فرشته‌ى وحى، محتواى وحى و کسى‌که آن را دریافت مى‌کند، همه و همه در مدار اراده‌ى الهى است. «مِنْ أَمْرِهِ»

۵- رسالت، امرى انتصابى است نه اکتسابى. «مَنْ یَشاءُ» البتّه خداوند حکیم است و بى‌جهت کسى را به مقام نبوّت نمى‌رساند: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ» «۴»

۶- اوّلین شرط دریافت وحى الهى، روح عبودیّت و بندگى پیامبران بوده است. «مِنْ عِبادِهِ»

«۱». معارج، ۴.

«۲». شورى، ۵۲.

«۳». انفال، ۲۴.

«۴». انعام، ۱۲۴.

جلد ۴ – صفحه ۴۹۲

۷- هشدار دادن به مردم، در رأس وظایف پیامبران است. «أَنْذِرُوا»

۸- اساس عقاید، بر توحید واساسِ عمل صالح، بر تقواست. «لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ»

۹- پروا و پاکى، در سایه‌ى توحید معنا پیدا مى‌کند. «لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا یُشْرِکُونَ «۱»

شأن نزول‌ «۱»: مفسرین نقل نموده‌اند که معاندان بر وجه استهزاء، تعجیل مى‌نمودند در آنچه پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ایشان را وعید مى‌فرمود از قیام ساعت یا عذاب دنیا، و مى‌گفتند: اگر بر سبیل فرض آنچه مى‌گوئى واقع شود، شریکان حق، یعنى بتان، ما را از آن خلاصى دهند؛ آیه شریفه نازل شد:

أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ‌: رسید، یعنى نزدیک است که برسد و واقع شود فرمان خدا به قیام قیامت یا به عذاب کفار. فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ‌: پس بشتاب طلب آن مکنید تا وقت آن در آید مراد آیه آنست که امر موعود به جهت وقوع آن به منزله آنست که آمده و متحقق شده، پس به تعجیل، طلب آن ننمائید، البته بدون شک و شبهه واقع خواهد شد.

تبصره: یکى از صفات ثبوتیه حق تعالى، آنکه صادق است، یعنى آنچه را اخبار فرموده، راست و درست، و مطابق با واقع است؛ زیرا دروغ یعنى خبر دادن‌

«۱» مجمع البیان، جلد ۳، صفحه ۳۴۸.

جلد ۷ – صفحه ۱۵۹

خلاف واقع، قبیح و نقص، و ساحت ربوبى منزه و مقدس از کلیه قبایح و نقایص باشد. بنابراین اخبار به قیامت، حق و صدق، و به منزله واقع شده خواهد بود، و لذا تعبیر به لفظ ماضى شده، و عرب مستقبل محقق الوقوع را به لفظ ماضى استعمال نماید.

عیاشى: از حضرت صادق علیه السّلام روایت نموده‌ «۱»: اذا اخبر اللّه انّ شیئا کائن فکانّه قد کان. على بن ابراهیم قدس اللّه سره فرماید «۲»: قریش از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم سؤال کردند نزول عذاب را آیه شریفه نازل شد (أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ).

سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌: منزه است ذات احدیت الهى و متعالى است. عَمَّا یُشْرِکُونَ‌: از آنچه شریک مى‌دانند با ذات سبحانى و مى‌گویند فرداى قیامت بتان، عذاب خدا را دفع کنند.

نکته: رجوع از خطاب به غیبت، به طریق التفات است، یا آنکه خطاب به مؤمنین است که عذاب کفار را مى‌خواستند. ابن عباس نقل نموده‌ «۳» وقتى آیه‌ (اقْتَرَبَتِ السَّاعَهُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ) «۴» نازل شد، کفار با هم گفتند محمد گوید قیامت نزدیک شده. پس خائف شده، چند روزى ترک انکار و عناد را نموده انتظار کشیدند. چون اثرى ظاهر نشد باز به انکار مشغول، آیه آمد (اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَهٍ مُعْرِضُونَ) «۵» ترسیدند و مترصد بودند، نتیجه‌اى به ظهور نرسید، زبان به استهزاء گشوده، گفتند: آنچه گوید اثرى ندارد، آیه آمد (أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ) راوى گوید: چون این آیه نازل شد، پیغمبر از جا برجست و اصحاب ترسیدند سر به آسمان بلند، به گمان آنکه این ساعت قیامت خواهد شد،

«۱» تفسیر عیاشى، جلد ۲، صفحه ۲۵۴.

«۲» تفسیر قمى جلد ۱، صفحه ۳۸۲.

«۳» منهج الصادقین جل