پاورپوینت کامل آیه ۱ مدثر ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ مدثر ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ مدثر ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ مدثر ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

الا ای رسولی که خود را به لباس (حیرت و فکرت) در پیچیده‌ای.

ای جامه برخود پوشیده!

اى کشیده رداى شب بر سر،

اى جامه در سر کشیده،

ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

O you wrapped up in your mantle!

O you who are clothed!

O thou enveloped in thy cloak,

O thou wrapped up (in the mantle)!

معانی کلمات آیه

مدثر: جامه بر خود کشیده. اصل آن متدثّر است که تاء به دال عوض شده و در آن ادغام گردیده است، دثار (بکسر اول) لباسى است که از روى لباسها به تن کنند و نیز لباسى که در خواب بر روى خویش کشند.[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گویند: ابوسلمه از جابر بن عبدالله حکایت کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: در کوه حرا نشسته بودم، در این میان صدائى شنیدم به اطراف خویش نگریستم کسى را ندیدم دوباره به جلو روى خود ناظر شدم کسى را نیافتم سر خود را بالا گرفتم، چیزى دیدم که ترسیدم لذا نزد زوجه خود خدیجه رفتم و گفتم: مرا در جامه و گلیمى بپیچانید و آب سرد بر سر من بریزید.

خدیجه مرا به جامه و گلیم پیچانید و بر سر و روى من آب سرد ریخت سپس این آیه نازل گردید و ابوسلمه بن عبدالرحمن مزبور گوید: نخستین سوره اى که نازل شد سوره المدثر بود.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سوره مدّثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ «۱» قُمْ فَأَنْذِرْ «۲» وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ «۳» وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ «۴» وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ «۵» وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ «۶» وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ «۷»

اى ردا بر خود کشیده. به پا خیز و هشدار ده. و پروردگارت را بزرگ بدار.

و لباست را پاکیزه دار. و از پلیدى دور شو. و (در عطا) منّت مگذار. و (کارت را) بزرگ مشمار و به خاطر پروردگارت صبر کن.

نکته ها

در قرآن، دو مرتبه کلمه‌ «قُمِ» آمده که هر دو خطاب به پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله است، یکى براى نماز شب و خودسازى‌ «قُمِ اللَّیْلَ» و دیگرى براى ارشاد و جامعه سازى. «قُمْ فَأَنْذِرْ»

«مدثر» از «دثار» به معناى لباس بلندى است که روى سایر لباس‌ها به تن مى‌کنند و یا به هنگام خواب روى خود مى‌کشند. (در مقابل «شِعار» که لباس زیر است.)

فرمان «کبر» را در تکبیرهاى اذان و اقامه و تکبیرهالاحرام و همچنین تسبیحات اربعه نمازهاى واجب ملاحظه مى‌کنیم.

امام صادق علیه السلام فرمود: منظور از «وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ» آن است که لباس خود را کوتاه کن. زیرا در جاهلیّت، بزرگان لباس ها را به قدرى بلند مى‌گرفتند که قسمتى از آن بر روى زمین کشیده مى‌شد و افرادى را اجیر مى‌کردند که آن قسمت را همراه آنها بیاورد.

و امام کاظم علیه السلام فرمود: مراد از «ثِیابَکَ فَطَهِّرْ»، بالا زدن جامه براى جلوگیرى از به زمین‌

جلد ۱۰ – صفحه ۲۸۱

کشیده شدن آن و آلوده شدن آن است. «۱»

کلمه «رجز» مترادف «رجس» به معناى پلیدى و آلودگى است و لذا در مورد هر گونه گناه، شرک، بت، عذاب و هر عمل و اخلاق ناروا به کار رفته است.

در حدیث مى‌خوانیم: «لا تعطى تلتمس اکثر منها» یعنى چیزى به دیگران عطا مکن که انتظار بازگشت بیشترى داشته باشى. و در حدیث دیگر مى‌خوانیم: «لا تستکثر ما عملت من خیر لله» یعنى کار نیکى را که براى خدا انجام داده‌اى هرگز بزرگ مشمار. «۲»

در سوره قبل (مزمّل) برنامه عبادت شبانه و رابطه با خداوند مطرح شد: «قُمِ اللَّیْلَ» و در این سوره، برنامه روزانه و رابطه با مردم مطرح شده است. «قُمْ فَأَنْذِرْ»

ذکر «الله اکبر» مصداق روشن عمل به این آیه است. «وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ»

بزرگ دانستن خداوند به معناى کوچک شمردن غیر اوست. همان گونه که هواپیما هرچه بالاتر رود، زمین و آنچه بر روى آن است کوچکتر مى‌شود، کسى هم که خداوند نزد او بزرگ است و اللّه اکبر را با تمام وجود مى‌گوید، دنیا نزد او کوچک است و از هیچ ابرقدرتى نمى‌ترسد. «۳» چنانکه از جمله صفات متّقین در خطبه همام نهج البلاغه مى‌خوانیم: «عظم الخالق فى انفسهم فصغر ما دون ذلک»

بزرگى خداوند مطلق است، بزرگتر و برتر از همه دیدنى‌ها، شنیدنى‌ها، نوشتنى‌ها، فکر کردنى‌ها، توصیف کردنى‌ها و …

در ارشاد و انذار چند نکته اثر گذار است: پاکى ظاهرى: «وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ»، پاکى معنوى: «وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ»، اخلاص در عمل: «وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ» صبر و پشتکار: «وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ»

پیام ها

۱- تمام حالات پیامبر، مورد توجه و عنایت خاص خداوند است. «یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ»

۲- شرط نجات مردم آن است که رهبران دینى حرکت کنند و انزوا و استراحت را

«۱». کافى، ج ۶، ص ۴۵۵.

«۲». تفسیر نورالثقلین.

«۳». امام خمینى (ره) چون به اللّه اکبر اعتقاد داشت، مى‌گفت: آمریکا هیچ غلطى نمى‌تواند بکند.

جلد ۱۰ – صفحه ۲۸۲

کنار بگذارند. «قُمْ فَأَنْذِرْ»

۳- با اینکه انبیا هم بشارت مى‌دهند و هم انذار، ولى براى غفلت زدایى و بیدار کردن مردم، هشدار لازم است نه بشارت. «فَأَنْذِرْ»

۴- انسان در معرض انواع خطرها قرار دارد و کار انبیا هشدار به بشر در مورد انواع خطرهاى دنیوى و اخروى است. «فَأَنْذِرْ»

۵- براى انجام مأموریّت هاى الهى، با تمام وجود به پا خیزید. «قُمْ فَأَنْذِرْ»

۶- قیام انبیا برگرفته از فرمان وحى است نه بر اثر ریاست‌طلبى، برترى‌جویى و هواى نفس. «قُمْ فَأَنْذِرْ»

۷- خداوند را، هم در دل و جان بزرگ بدانید و هم با زبان بزرگ بدارید. «رَبَّکَ فَکَبِّرْ»

۸- کسى که خدا را بزرگ دانست، دشمن و حیله‌ها و نیش‌ها و آزارهاى او را کوچک مى‌بیند. «وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ»

۹- بزرگى، مخصوص خداوند است نه دیگران. (کلمه‌ «رَبَّکَ» قبل از «فَکَبِّرْ» آمده است و حصر را مى‌رساند.)

۱۰- شرط نفوذ کلام رهبر آسمانى آن است که دامنش از هرگونه آلودگى پاک باشد. «وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ»

۱۱- نظافت و پاکى، در کنار توحید و تکبیر، نشانه توجه دین به پاکیزگى است.

«وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ»

۱۲- نه فقط پاکى بدن، بلکه نظافت و پاکیزگى لباس نیز مورد توجه اسلام است.

«وَ ثِیابَکَ فَطَهِّرْ»

۱۳- رهبر جامعه اسلامى باید از هر نوع پلیدى دورى کند تا بتواند الگو و اسوه‌اى براى همه باشد. «وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ»

۱۴- خودسازى مقدم بر جامعه سازى است. کسى که مى‌خواهد جامعه را از آلودگى پاک کند، باید خودش از هر آلودگى پاک باشد. «وَ الرُّجْزَ فَا