پاورپوینت کامل آیه ۱ محمد ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱ محمد ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱ محمد ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱ محمد ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ نزول
۵ تفسیر آیه
۶ پانویس
۷ منابع

ترجمه های فارسی

آنان که کافر شدند و راه دین خدا را (بر خلق) بستند خداوند اعمال آنها را تباه و باطل ساخت.

آنان که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند خدا اعمالشان را باطل و تباه ساخت؛

کسانى که کفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند، [خدا] اعمال آنان را تباه خواهد کرد.

خدا اعمال کسانى را که کافر شدند و مردم را از راه خدا باز داشتند باطل ساخته است.

کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود می‌کند!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Those who are [themselves] faithless and bar [others] from the way of Allah—He has rendered their works fruitless.

(As for) those who disbelieve and turn away from Allah”s way, He shall render their works ineffective.

Those who disbelieve and turn (men) from the way of Allah, He rendereth their actions vain.

Those who reject Allah and hinder (men) from the Path of Allah,- their deeds will Allah render astray (from their mark).

معانی کلمات آیه

صدوا: راغب گوید: صد و صدود گاهى به معنى اعراض و گاهى به معنى منع و برگرداندن آید، دیگران گفته‏‌اند: صدود لازم است به معنى اعراض و صد متعدى و لازم هر دو آید، مراد از آن در آیه ظاهرا منع کردن دیگران است.[۱]

نزول

شأن نزول آیات ۱ تا ۲:

«شیخ طوسى» گویند: از ابن عباس روایت شده که منظور از آیه اول اهل مکه بوده و براى آن‌ها نازل شده است و مقصود از آیه دوم انصار بوده و درباره آن‌ها نازل گردیده است.[۲]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

سیمای سوره محمّد صلى الله علیه و آله‌

این سوره سى و هشت آیه دارد و در مدینه نازل شده است.

نام سوره، برگرفته از آیه دوم آن است که نام پیامبر عزیز اسلام حضرت محمّد صلى الله علیه و آله در آن ذکر شده است.

جنگ و جهاد با دشمنان اسلام، مهم‌ترین موضوعى است که در این سوره مطرح شده و لذا برخى آن را سوره «قتال» نامیده‌اند.

عمده مطالب سوره درباره‌ى مؤمنان و کفّار و مقایسه میان وضع آن دو گروه در دنیا و آخرت و نگاهى به عملکرد منافقانى که در مدینه کارهاى تخریبى داشتند، مى‌باشد. به علاوه، مسائلى پیرامون اسارت و آزادى اسراى جنگى، دعوت به انفاق و نهى از مداهنه و سازش نابجا با دشمن در آن مطرح شده است.

در حدیث مى‌خوانیم: هر کس مى‌خواهد حال ما اهل بیت و دشمنان ما را بنگرد، سوره محمّد را تلاوت کند. «۱»

همچنین روایت شده است که پیامبراکرم در نماز مغرب، این سوره را مى‌خواندند. «۲»

«۱». تفسیر مجمع‌البیان.

«۲». تفسیر مراغى.

جلد ۹ – صفحه ۵۸

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند بخشنده مهربان‌

الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ «۱»

کسانى‌که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را تباه گردانید.

نکته ها

در میان یکصد و چهارده سوره قرآن کریم، در یازده سوره، اولین آیه درباره تهدید یا توبیخ است که به جز سوره احزاب بقیه در مورد دشمنان اسلام است.

۱. سوره انعام. … ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ‌ … امّا کافران براى پروردگارشان شریک قرار مى‌دهند.

۲. سوره توبه. «بَراءَهٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» خداوند و رسول او از کفّار برائت دارند.

۳. سوره احزاب. «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ» اى پیامبر! از خداوند پروا کن و از کفّار و منافقان پیروى نکن.

۴. سوره محمّد. «الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ»

۵. سوره ممتحنه. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ» اى اهل ایمان! دشمن من و دشمن خودتان را سرپرست خود قرار ندهید.

۶. سوره منافقون. إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ‌ … هرگاه منافقین نزد تو آمدند ….

۷. سوره معارج. «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ» یکى از منافقان و دشمنان تقاضاى عذاب کرد.

۸. سوره بیّنه. «لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ الْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَهُ»

جلد ۹ – صفحه ۵۹

کفّار از اهل کتاب و مشرکان، از کفر و شرک خود دست بردار نیستند، مگر آن که برایشان شاهد و بیّنه بیاید.

۹. سوره فیل. «أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحابِ الْفِیلِ» آیا ندیدى که پروردگارت با سپاه فیل چه کرد؟

۱۰. سوره کافرون. «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» اى پیامبر! به کافران بگو.

۱۱. سوره مسد. «تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ» دستان ابولهب بریده باد.

عبارت‌ «صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ» را دو گونه مى‌توان معنا کرد:

الف) به معناى اعراض کردن، یعنى خودشان از راه خدا اعراض کردند.

ب) به معناى ممانعت کردن، یعنى مردم را از راه خدا بازداشتند. «۱»

عبارت‌ «أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ» را نیز دو گونه مى‌توان معنا کرد:

الف. خداوند اعمال خوب کفّار و مشرکان، مانند صدقه و انفاق به فقرا را به دلیل کفر و منحرف کردن مردم، باطل و بى اثر مى‌کند، به گونه‌اى که در آخرت در پرونده آنان خبرى از این چیزها نیست.

ب. خداوند، تلاش‌هاى آنان براى از بین بردن اسلام و شکست مسلمانان را بى اثر مى‌سازد تا به مقصد و هدف نائل نشوند.

اعمال کفّار همه تباه است. «أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ» این تباهى اعمال کفّار با چند تعبیر در قرآن کریم آمده است:

– «کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ» «۲»، اعمال کافران چون خاکسترى است که در روزى طوفانى، بادى سخت بر آن بوزد.

– «فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ» «۳» اعمال کفّار محو مى‌شود.

– «کَسَرابٍ بِقِیعَهٍ» «۴» اعمال کفّار همچون سرابى است که تشنگان، آن را آب مى‌پندارند.

«۱». تفسیر مخزن العرفان.

«۲». ابراهیم، ۱۸.

«۳». کهف، ۱۰۵.

«۴». نور، ۳۹.

جلد ۹ – صفحه ۶۰

پیام ها

۱- در روانشناسى تبلیغ، گاهى باید بى مقدّمه سخن گفت. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الَّذِینَ کَفَرُوا …

۲- معمولًا هر انحرافى انحراف دیگر را به دنبال دارد، بعضى ابتدا کفر مى‌ورزند و آنگاه مانع ایمان دیگران مى‌شوند. «کَفَرُوا وَ صَدُّوا»

۳- تلاش کفّار ناکام مى‌شود، کوشش آنان عاقبت ندارد و مردم دیر یا زود حقیقت را خواهند فهمید. صَدُّوا … أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ‌

۴- راه خدا دشمن دارد و دشمنان بیکار نمى‌نشینند و در صدد انحراف دیگرانند.
«صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ»

۵- تباه کردن اعمال، نوعى کیفر الهى براى کفّار است. کَفَرُوا … أَضَلَ‌

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ «۱»

الَّذِینَ کَفَرُوا: آنانکه کافر شدند بوحدانیت خدا و نبوت پیغمبر او، وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ‌: و باز ایستادند و اعراض نمودند از راه خدا که دین اسلام است، یعنى در دین اسلام داخل نشدند و راغب نشدند، یا آنکه بازداشتند مردمان را از راه خدا که طریق هدایت است که ضال و مضل بودند. ابن عباس گفته: ده نفر بودند از مطعمان روز بدر که به ریا و شهرت، صله رحم و خلاصى اسیر و حفظ جوار و حسن ضیافت مى‌نمودند نه براى خدا، بنابراین: أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ‌: باطل و نابود نمود خدا اعمال ایشان را که از مکارم مى‌شمردند و مستحق مى‌داشتند، یعنى اعمال آنها را قبول ننمود و ثوابى به آنها عطا نفرمود، زیرا خالص نبود. آیه شامل جمیع کفار است، زیرا دأب همه آنها آنست که از ایمان امتناع و مانع غیر شوند در آن، و اعمال را موافق رضاى الهى بجا نیاورند.

و محتمل است که مراد به اعمال مکر و حیله‌اى که قصد داشتند نسبت به پیغمبر و اهل ایمان بجاى آرند، خداى تعالى باطل و نابود ساخت حیله‌هاى آنها را، و حضرت و اتباع او را نصرت داد و دین او را بر سایر ادیان غالب گردانید.

تنبیه: على بن ابراهیم قمى رحمه اللّه فرماید: این آیه نازل شده در اصحاب رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله آنانکه مرتد شدند بعد از پیغمبر و غصب کردند حق اهل بیت را و منع نمودند از ولایت امیر المؤمنین علیه السّلام، باطل شد اعمال ایشان آنچه مقدم داشتند با رسول خدا از جهاد و نصرت‌ «۱».

«۱» تفسیر على بن ابراهیم قمى، ج ۲، ص ۳۰۰، انتشارات کتابفروشى علّامه قم.

جلد ۱۲ – صفحه ۱۰۱

بعد به اسناد خود از حضرت باقر علیه السّلام روایت نموده که حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام بعد از وفات پیغمبر فرمود در مسجد و مردم مجتمع بودند به صداى بلند: (الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ) ابن عباس گفت: چرا این را فرمودى؟

فرمود: قرائت نمودم چیزى از قرآن را.

گفت: این را براى امرى فرمودى؟

حضرت فرمود: بلى بدرستى که خداى تعالى فرماید در کتاب خود: (ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا). پس شهادت دهى بر رسول خدا صلى اللّه علیه و آله اینکه خلیفه گردانید ابا بکر را؟

ابن عباس گفت: ما نشنیدیم از رسول خدا وصیتى نموده باشد مگر بسوى تو.

حضرت فرمود: چنانچه گوساله پرستان جمع شدند بر گوساله، اینجا امتحان شدید، مثل شما مثل کسانى است برافروزند آتش را، پس چون اضائه نماید اطرافش را، ببرد خدا نور آنها را و واگذاشت ایشان را در تاریکیها که نمى‌دیدند راه را، کر از شنیدن حق، لال از گفتن حق، کور از دیدن حق، پس ایشان برنمى‌گردند به راه راست و صراط یقین‌ «۱».

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌

الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ «۱» وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ «۲» ذلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْباطِلَ وَ أَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثالَهُمْ «۳» فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها ذلِکَ وَ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ لانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لکِنْ لِیَبْلُوَا بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ