پاورپوینت کامل اِشعار و تقلید ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اِشعار و تقلید ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اِشعار و تقلید ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اِشعار و تقلید ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ لغت اشعار
۲ خواستگاه
۳ حکم اشعار و تقلید در اسلام
۴ اهمیت اشعار و تقلید در قرآن
۵ بزرگداشت چارپایان پس از اشعار و تقلید
۶ اشعار و تقلید از محصور و مصدود
۷ پانویس
۸ منابع

لغت اشعار

اِشعار از ریشه «ش‌ـ‌ع‌ـ‌ر» و در لغت به معناى علامت گذاشتن و خون درآوردن[۱] و تقلید از ریشه «ق‌ـ‌ل‌ـ‌د» افکندن قلاّده بر گردن[۲] است و در اصطلاح، اِشعار شکافتن کوهان شتر و خون‌آلود کردن آن به علامت اختصاص آن به قربانىِ[۳] حج است و تقلید، آویختن ریسمان، کفش کهنه یا کمربند بر گردن شتر، گاو و گوسفند به علامت قربانى است.[۴]

خواستگاه

اِشعار و تقلید ریشه در عصر جاهلیت دارد. مردمان جاهلى کفش یا قلاده‌اى بر گردن حیوانات آماده شده براى قربانى حج مى‌انداختند یا بر پوست و کوهان شتر جراحتى ایجاد مى‌کردند تا راهزنان در آن طمع نکنند و حرمت و قداست آنها را رعایت کنند و مردم نیز بدانند که این حیوان براى قربانى حج است.[۵] این احترام تا آنجا در میان مردم رایج بود که حتى در شدت گرسنگى، دست به سوى آنها دراز نمى‌کردند.[۶] حاجیان نه‌ تنها نسبت به حیوانات بلکه گاهى در اندام خود نیز نشانهایى مى‌گذاشتند؛ آنان در هنگام رفتن به حج پوست درختى مخصوص و هنگام بازگشت، گردنبندى از مو یا پوست درختان حرم بر گردن مى‌افکندند و بدین وسیله خود را از گزند دشمنان حفظ مى‌کردند، زیرا به احترام حج کسى متعرض حال مسافران خانه خدا نمى‌شد.[۷] طبرسى از فرّاء نقل مى‌کند که در دوران جاهلیت اهل حرم با پوست درختان حرم و دیگران با مو و پشم و غیر آن تقلید مى‌کردند.[۸]

حکم اشعار و تقلید در اسلام

اِشعار و تقلید از وظایف قارِن (انجام‌دهنده حجّ قِران) است. حج قِران یکى از اقسام سه گانه حج و وظیفه کسانى است که کمتر از ۴۸ میل با مکه فاصله دارند.[۹] در حج تمتّع و اِفراد (همچنین در عمره مفرده و تمتّع) اِحرام بستن فقط با تلبیه (گفتن لبیّک اللهم لبیّک…) تحقق مى‌یابد[۱۰] ولى در حج قِران، حاجى باید پیش از احرام قربانى را همراه خود داشته باشد و احرام بستن قارِن همان‌گونه که با تلبیه تحقق مى‌یابد با اشعار یا تقلید نیز حاصل مى‌شود.[۱۱] به ابوحنیفه کراهت [۱۲]بلکه حرمت [۱۳] اشعار نسبت داده شده است زیرا اشعار نوعى مُثله کردن و موجب آزار و شکنجه حیوان است.

وى گفته: اشعار پیامبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرى نیز مشروعیت آن را نمى‌رساند زیرا کار پیامبر صلی الله علیه و آله واقعه‌اى منحصر به صدر اسلام بوده‌ است. ابویوسف در برابر قول منسوب به ابوحنیفه مى‌گوید: اِشعار مباح است زیرا از یک‌ سو از جمله شعائر اسلامى حج است[۱۴] و از سوى دیگر نوعى مُثله است و آنچه بر سنت و بدعت مشتمل باشد، مباح است زیرا هم مشتمل بر مصلحت و هم داراى مفسده است. با صرفنظر از نقد استدلال هاى این دو، در میان شیعه نیز سید‌ مرتضى و ابن‌ ادریس گفته‌اند: قارِن با اشعار و تقلید نباید محرم شود بلکه مانند دیگران باید با تلبیه محرم شود.[۱۵] به شیخ طوسى و ابن‌براج و ابن‌حمزه نیز نسبت داده شده که احرام با اِشعار و تقلید تنها در صورتى مشروع است که انعقاد احرام به تلبیه ممکن نباشد.[۱۶]

علامه نیز در قواعد مى‌گوید: قارِن هر کدام از اِشعار و تقلید را که به‌ همراه تلبیه انجام دهد دیگرى بر او مستحب خواهد بود.[۱۷] در برابر این اقوال، بیشتر فقهاى فریقین اِشعار را همانند تقلید جایز مى‌دانند، زیرا روایات بر جواز آن دلالت دارد.[۱۸] افزون بر آن که اِشعار به حرمت مثله کردن ربطى ندارد. مشابه این گونه علامتگذاری ها بر روى گوش، بینى یا سایر اعضاى بدن حیوانات به ویژه در چار‌پایان، از دوران هاى گذشته مرسوم بوده است[۱۹] تا گلّه ها به‌ راحتى از یکدیگر جدا شوند یا شترانى که در بیابان ها رها مى‌شوند پس از چندین سال صاحبان آنها مشخص گردند. قائلان به جواز اشعار، برخى سمت راست و برخى جانب چپ کوهان شتر را جاى اشعار قرار داده‌اند و برخى نیز قائل به تخییر شده‌اند.

اهمیت اشعار و تقلید در قرآن

در سوره مائده خطاب به مؤمنان فرمان پاس داشتن حرمت شعائراللّه داده شده است. «یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا لاتُحِلّوا شَعئِرَاللّهِ‌… (سوره مائده/۵،۲) در معناى «شعائراللّه» میان مفسران گفتگوست و برخى تا ۸ معنا براى آن نقل کرده‌اند؛[۲۰] لیکن از قرآن استفاده مى‌شود که این واژه با مراسم و مناسک حج ارتباط دارد.(سوره بقره/۲، ۱۵۸؛ سوره حج/۲۲، ۳۲، ۳۶) شیخ طوسى از گروهى نقل مى‌کند که «شعائراللّه» شترهایى است که براى حج اشعار شده است.[۲۱]

مى‌توان آیه ۳۶ سوره حج/۲۲ را شاهد بر این معنا آورد که در آن صریحاً شترى که براى قربانى حج است از شعائر الهى قرار داده شده: «…والبُدنَ جَعَلنها لَکُم مِن شَعئِرِاللّهِ‌…». برخى حرکت دادن شتران، اشعار، تقلید و سپس نحر و اطعام از آنها را از شعائراللّه مى‌دانند؛[۲۲] لیکن شعائراللّه مفهومى عام دارد که بر مصادیق فراوانى منطبق مى‌شود و آنچه در روایات یا کلام مفسران آمده مصادیق آن است و مفهومِ عام آن را محدود نمى‌کند.

در آیه ۲ سوره مائده/۵ «هَدْى» و «قلائد» آمده: «لاتُحِلّوا… ولاَ‌الهَدىَ ولاَ‌القَلئِدَ‌…» که هَدْى را قربانی هاى بى‌نشان و قلائد را جمع قلیده و به معناى قربانی هاى نشان‌دار دانسته‌اند.[۲۳] از ابن‌عباس نقل شده: تا هنگامى که حیوان تقلید نشود به آن هدى گویند.[۲۴] برخى هدى را اعم از قلائد دانسته‌اند و ذکر قلائد را پس از هدى