پاورپوینت کامل اسعد بن حسن بن موسی قمی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسعد بن حسن بن موسی قمی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسعد بن حسن بن موسی قمی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسعد بن حسن بن موسی قمی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ سلجوقیان
۲ عصر ملکشاه
۳ برکیارق
۴ زندگی نامه اسعد بن حسن بن موسی قمی

۴.۱ ولادت
۴.۲ درباره براوستان (محل ولادت اسعد بن حسن)
۴.۳ خاندان اسعد بن حسن
۴.۴ اسعد بن حسن در اصفهان

۵ اسعد بن سعد از دیدگاه تاریخ‌نگاران
۶ پاره اى از ویژگى ها مجد الملک
۷ آغاز توطئه
۸ پاسخ به یک پرسش
۹ پى نوشت
۱۰ منبع

سلجوقیان

یکى از سلسله هایى که یک سده و اندى در ایران حکومت کردند، سلسله سلجوقیان بود که اوایل سده پنجم هجرى، از ماوراءالنهر، سمرقند و بخارا قیام کردند و به تدریج توانستند با جنگ، قدرت را به چنگ آورند. دوره حکمرانى این طائفه ترکمن، از سال ۴۲۹ آغاز شد و تا سال ۵۹۰ ادامه و گسترش یافت. بزرگ ترین و معروف ترین پادشاهان خاندان آلب ارسلان، جلال‌الدین ملکشاه، فرزند آلب ارسلان، و رکن‌الدین برکیارق بودند.(۱)

عصر ملکشاه

ملکشاه از مقتدرترین و شجاع ترین سلاطین سلسله سلجوقى بود. سپاه او بسیارى از سرزمین هاى دوردست را فتح کرد. خواجه نظام‌الملک طوسى، که مردى دانشمند و فرهنگ پرور و سیاست‌مدارى با تدبیر بود، وزیر معروف او بود؛ ولى در اواخر عمر ملکشاه سلجوقى، رابطه خواجه با ملکشاه رو به تیرگى نهاد و ظاهراً از پُست صدارت و وزارت برکنار شد و در همین ایام، خواجه به دست یکى از فدائیان اسماعیلى (پیروان حسن صباح) کشته شد.(۲)

برکیارق

او فرزند بزرگ ملکشاه بود. کنیه اش «ابوالمظفر» و لقبش «رکن‌الدین» است. بعد از کش و قوس هاى فراوانى که بین او و برخى اعضاى خاندانش به وجود آمد و جنگ هاى زیادى که بر سر قدرت به وقوع پیوست، در نهایت برکیارق بر همه آنان پیروز شد و زمام امور را بدست گرفت. او در سال ۴۸۶، یک سال بعد از مرگ پدرش، به حکومت رسید و در سال ۴۹۸، بعد از ۱۲ سال حکمرانى، در نزدیک بروجرد بر اثر بیمارى سل از دنیا رفت.(۳)

زندگی نامه اسعد بن حسن بن موسی قمی

ولادت

در نیمه اول سده پنجم هجرت، یعنى به سال ۴۴۱، در قم یا یکى از روستاهاى نزدیک این شهر، در خاندانى که ظاهراً شیعى بودند، کودکى پا به عرصه هستى نهاد که نام او را «اسعد» برگزیدند. کنیه اش «ابوالفضل» است و چون منسوب به روستایى در قم است، «براوستانى» هم نامیده شده است و به مناسبت این که براوستان یکى از روستاها یا محلات شهر قم بوده، به «قمى» نام اشتهار یافت. یکى از محدثان قمى به نام سَلَمه بن خطاب، نیز «براوستانى» است که گویا در سال ۲۹۰ چشم از جهان فروبسته است.(۴)

درباره براوستان (محل ولادت اسعد بن حسن)

اسعد بن حسن، در کتاب هاى تاریخى، معروف به براوستانى قمى است. لذا مناسب است که در این جا، گرچه کوتاه به موقعیت این محله در روزگاران قدیم و اوایل سده هاى دوم و سوم هجرى اشاره کنیم. شاید معتبرترین و کهن ترین منبع درباره قم، کتاب تاریخ قم تألیف عالم برجسته شیعه در اواخر سده چهارم هجرى باشد. او درباره براوستان چنین مى گوید: در خبر است که بعضى از والیان قم – که شاید اشاره باشد به خاندان اشعرى ها که از کوفه به قم آمدند – به براوستان نزول کردند. پس از آن در آن شهر (قم) درآمدند.(۵)

سپس او در وجه نامگذارى این محله مى نویسد: چنین مى گویند که بعضى از پادشاهان، از دور آتشى دید بر صحراى براوستان. سؤال کرد که آن چیست؟ گفتند: برازه است؛ یعنى زبانه آتش. بفرمود تا بدان موضع این ده را بنا کردند و آن را برازستان نام نهاد. سپس به مرور زمان، این کلمه دچار تحریف و قلب شد و گفتند «براوستان» و براوستان از بزرگ ترین روستاهاى قم است. و اما بعضى دیگر مى گویند نام این ده در قدیم الایام انبارستان بوده؛ چون انبارهاى عجم در آن محل قرار داشت.(۶)

از مجموع سخنان این مورخ برمى آید که براوستان در هنگام تألیف این کتاب، از منطقه هاى معروف در نزدیک قم بوده است. جغرافیدان پرآوازه اسلامى، یاقوت حموى (م: ۶۱۸) چنین مى نگارد: براوستان قریه مِنْ قُرى قم. منها الوزیر، اسعد بن محمد براوستانى، وزیر السطان برکیارق.(۷)

دیگر بزرگان هم مانند محدث قمى و محقق ممقانى به همین سخن، بسنده کرده اند.(۸) همان طور که محمد بن خالد برقى قمى و فرزند ارجمند او، احمد، از روستاى برقه رود از اطراف قم هستند و بدین مناسبت به آن ها برقى مى گویند و چون برقه رود از نواحى قم بوده، این بزرگواران قمى هم نامیده شده اند.(۹)

خاندان اسعد بن حسن

با این همه، لقب مشهور اسعد بن حسن، مجدالملک است. درباره خاندان او و نیز پدرش که چه شخصى و چه موقعیتى داشته و این که خود این وزیر شیعى داراى فرزندانى بوده یا نه، داده هاى تاریخى بسیار اندک است ولذا نمى توان در این باره نظر دقیق و قطعى ارائه کرد.(۱۰)

اسعد بن حسن در اصفهان

اسعد بن حسن بن موسى بن محمد قمى، در قم نشو و نما کرد و باورهاى دینى و اخلاقى اش در این شهر شیعه نشین و دانشمندپرور شکوفا و مستحکم شد. ولى از آن جا که به حوزه سیاست و مسائل اجتماعى گرایش داشت، از قم به سمت اصفهان، که مرکز حکومت سلجوقیان بود، حرکت کرد و در آن شهر اقامت گزید. او که مردى ادیب و اهل قلم بود، در دستگاه حکومت جهت کتابت و شغل دیوانى انتخاب گردید.

پس از چندى، بر اثر لیاقت و شایستگى سیاسى اش در دولت برکیارق، ستاره اقبال او به اوج رسید و از سوى برکیارق به عنوان صدراعظم انتخاب شد و تمامى امور مالى مملکت به دست این سیاستمدار شیعه افتاد. او در دستگاه سلجوقیان از چنان موقعیت درخشان و بلندى برخوردار شد که به گفته «یاقوت حموى»، شخص برکیارق به شدت تحت نفوذ و تأثیر او بود.(۱۱) مجدالملک قمى، سالیان متمادى در رأس امور سیاسى و مالى حکومت سلجوقیان قرار داشت و با بهترین شیوه به تدبیر امور مى پرداخت.

اسعد بن سعد از دیدگاه تاریخ‌نگاران

از سخنان تاریخ نگاران بزرگ برمى آید که اسعد بن حسن بن موسى ، مجدالملک قمى، شیعى مذهب و عنصرى خدمتگزار بود که سیاست را با عبادت خداوند متعال در هم آمیخته بود.

ابن اثیر جزرى در این باره مى گوید: مجدالملک قمى، وزیرى بود که شب ها، بسیار عبادت مى کرد و نماز شبش ترک نمى شد. از احسان و صدقه فراوان به مردم، مخصوصاً علویان، دریغ نمى ورزید. از کمک به افراد آبرومند غافل نبود و از خونریزى، بسیار کراهت داشت. او با این که شیعى بود، ولى با سایر فِرَق و طوایف مسلمان رفتارى عادلانه داشت.(۱۲)

عبدالجلیل رازى درباره او چنین مى نگارد: خواجه مجدالملک از شیعیان بسیار معتقد، بااخلاص، اهل بصیرت و دانشمندى عادل بود.(۱۳)

قاضى نوراللّه شوشترى در اثر ارزنده خود، او را از شیعیان خالص شمرده و بسیار از او تجلیل کرده است.(۱۴)

آیت الله سید محسن امین مى نویسد: مجدالملک قمى وزیرى بود که در انجام دادن خیرات و مبرات و به جاى آوردن عبادت، همانند نماز، روزه و دادن زکات بسیار دقت و مواظبت داشت. او در درگاه خداوند متعال بسیار عبادت مى کرد و نماز مى خواند. هرگز بر ضرر دیگران اقدامى نکرد و نان کسى را قطع نکرد.(۱۵)

محدث قمى و محمدعلى مدرس تبریزى هم درباره اش گفته اند که او یکى از وزراى شیعى و امامى در دولت برکیارق سلجوقى بود که خدمات فراوانى، انجام داد.(۱۶) سایر تاریخ نگاران هم بر آنچه نقل شد، بسنده کرده اند.(۱۷)

پاره اى از ویژگى ها مجد الملک

مجدالملک قم، گرچه به عنوان وزیر شیعى، گرایش و محبت عمیق به خاندان پیامبر داشت، ولى اهتمام وافر داشت تا با غیرشیعیان نیز همچون شیعیان، عادلانه و منصفانه رفتار کند. در این زمینه نقل این داستان، که در منابع گوناگون آمده، مناسب است.

نوشته اند: شمس الاسلام حسنى مى گوید: روزى نزد و