پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ انبیاء ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ انبیاء ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ انبیاء ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ انبیاء ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

روزی که آسمانها را مانند طومار در هم پیچیم و به حال اول که آفریدیم باز برگردانیم، این وعده ماست که البته انجام خواهیم داد.

روزی که آسمان را در هم می پیچیم، مانند در هم پیچیدن طومار، همان گونه که نخستین بار آفریده ها را آفریدیم، دوباره آنان را باز می گردانیم. وعده ای است [که تحقق دادنش] بر عهده ما [ست]، به یقین آن را انجام می دهیم.

روزى که آسمان را همچون در پیچیدن صفحه نامه‌ها در مى‌پیچیم. همان گونه که بار نخست آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را بازمى‌گردانیم. وعده‌اى است بر عهده ما، که ما انجام‌دهنده آنیم.

روزى که آسمان را چون طومارى نوشته درهم نوردیم. و چنان که نخستین‌بار بیافریدیم آفرینش از سر گیریم. این وعده‌اى است که برآوردنش بر عهده ماست و ما چنان خواهیم کرد.

در آن روز که آسمان را چون طوماری در هم می‌پیچیم، (سپس) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را بازمی‌گردانیم؛ این وعده‌ای است بر ما، و قطعاً آن را انجام خواهیم داد.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

The day We shall roll up the heaven, like rolling of the scrolls [meant] for writings. We will bring it back just as We began the first creation—a promise [binding] on Us. [That] indeed We will do.

On the day when We will roll up heaven like the rolling up of the scroll for writings, as We originated the first creation, (so) We shall reproduce it; a promise (binding on Us); surely We will bring it about.

The Day when We shall roll up the heavens as a recorder rolleth up a written scroll. As We began the first creation, We shall repeat it. (It is) a promise (binding) upon Us. Lo! We are to perform it.

The Day that We roll up the heavens like a scroll rolled up for books (completed),- even as We produced the first creation, so shall We produce a new one: a promise We have undertaken: truly shall We fulfil it.

معانی کلمات آیه

نطوى: طى: پیچیدن. «طوى الصحیفه طیا: ضد نشرها». «نَطْوِی السَّماءَ» می پیچیم آسمان را.

سجل: طبرسى سجل را صحیفه گفته است. راغب گوید: سجل سنگى‏ است که در آن چیزى نوشته شود.
سپس هر صحیفه را سجل گفته ‏اند.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ «۱۰۴» روزى که آسمان را همچون طومار نوشته‌ها درهم مى‌پیچیم (و) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را باز مى‌گردانیم، (این) وعده‌اى است بر عهده‌ى ما (و) ما حتماً انجام دهنده (ى وعده‌هاى خود) هستیم.

نکته ها

کلمه «سِجِلّ» در اصل به قطعه سنگى گفته مى‌شده که روى آن مى‌نوشتند، ولى کم کم به اوراقى که مطالب بر روى آن نوشته مى‌شود، اطلاق گردیده است.

تشابه پیدایش قیامت با آفرینش ابتدائى جهان، بارها مورد اشاره قرآن قرار گرفته است، یکجا مى‌فرماید: «کَما بَدَأَکُمْ تَعُودُونَ» «۱» همان گونه که در آغاز شما را آفرید، باز شما برمى‌گردید، در آیه‌اى دیگر مى‌خوانیم: هُوَ الَّذِی یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ‌ «۲» او کسى است که آفرینش را آغاز کرده و سپس آن را تکرار مى‌کند، در حالى که آن بر او آسان‌تر است.

مراد از آسمان در این آیه، تمام آسمان‌هاست، زیرا در جاى دیگرى فرموده است: وَ السَّماواتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ‌ … «۳»

حضرت على علیه السلام فرمودند: انسان در قیامت عریان محشور مى‌شود، سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند: کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ‌ … «۴»

پیام ها

۱- نظام هستى ازلى و ابدى نیست و سرانجام دستخوش تغییر و تحول خواهد گردید. یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ … کَما بَدَأْنا

«۱». اعراف، ۲۶.

«۲». روم، ۲۷.

«۳». زمر، ۶۷.

«۴». نهج‌البلاغه، خطبه ۱۱۱.

جلد ۵ – صفحه ۵۰۲

۲- قدرت خداوند نسبت به درهم پیچیدن آسمان‌ها، به آسانى پیچیدن یک طومار است. «کَطَیِّ السِّجِلِّ»

۳- تمثیل، بهترین و رساترین راه براى تفهیم و تفهم است. «کَطَیِّ السِّجِلِّ»

۴- همان گونه که پیچیدن یک طومار به معناى محو نوشته‌هاى آن نیست، درهم پیچیده شدن آسمان‌ها نیز نشانه نابودى آفریده‌ها نیست. «کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ»

۵- هرگونه تغییر و تحوّل در آسمان‌ها با خواست و اراده‌ى الهى است. «نَطْوِی‌- بَدَأْنا- نُعِیدُهُ»

۶- خدا مخلوقات درهم‌پیچیده را مانند آفرینش اوّل باز خواهد آفرید. «نُعِیدُهُ»

۷- وعده‌هاى الهى حتمى است و عملى مى‌شود. «إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ (۱۰۴)

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ: یاد بیاور روزى را که درهم پیچیم آسمانها را. کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ‌: مانند پیچیدن طومارى که مجعول است براى کتابت یا براى آنچه نوشته مى‌شود در آن از معنى مقصود. حاصل آنکه وقت انقراض دنیا و آمدن آخرت، آسمانها را درهم پیچیم بعد از آنکه آن را گشاده باشند براى نوشتن.

على بن ابراهیم قمى (رضوان اللّه علیه) روایت نموده که: «سجل» ملکى است که مى‌پیچد کتب را «۱».

تفسیر برهان- از ابى حمزه از حضرت باقر علیه السلام که فرمود: بدرستى که در هوا ملکى است به نام اسمعیل، بر سه هزار ملک و هر یک بر صد هزار مى‌شمرند و نگاهدارند اعمال بندگان را. وقتى سر سال شود، مى‌فرستد خداوند به آنها ملکى را که سجل گویند. پس استنساخ نماید آن را از ایشان، و این است فرمایش الهى: (یوم نطوى السّماء کطىّ السّجلّ للکتب) «۲».

بعد از آن در بیان اعاده مى‌فرماید: کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ‌: همچنانکه ابتدا نمودیم اول آفریدن را بى‌ماده و مددى. نُعِیدُهُ‌: بازگردانیم آن را که آفریده‌ایم اول مرتبه، یعنى اعاده مثل ابتدا است در ایجاد از عدم. یا در جمع کردن از اجزاى متبدده، چه هر دو نزد قدرت قادر متعال، در کمال آسانى است. وَعْداً عَلَیْنا: وعده فرمودیم به بازگردانیدن، بر ما است وفا نمودن به آن وعده. إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ‌: بدرستى که ما بجا آورنده‌ایم بى‌شبهه، یعنى چنانکه اول به وجود آوردیم براى معرفت و عبادت، البته بازگردانیم بندگان را براى جزاى مثوبت یا

«۱» تفسیر برهان، ج ۳، ص ۷۵.

«۲» برهان، ج ۳، ص ۷۵.

جلد ۸ – صفحه ۴۵۱

عقوبت. نزد بعضى معنى آنکه: همچنانکه آفریدیم خلایق را در بطون امهات سر و پا برهنه، همچنین به این وجه در قیامت محشور سازیم.

تبصره: یکى از ضروریات دین، معاد است، یعنى بازگشت جسم با روح بعد از مردن در قیامت براى مجازات اعمال بندگان از خیر و شر به عدل و داد.

و دلائل بر اثبات آن بسیار است، از جمله آیه شریفه تقریر دلیل آنکه برگشتن اجساد بعد از پوسیدن و تفرقه اجزاء آنها امرى است ممکن، زیرا اجزاى مردگان قابلیت براى جمع شدن و روح دمیده شدن دارند، و اگر قابل نبودى، هر آینه از اول امر نیز بدن مرکب نشدى. پس اقوى دلیل است بر امکان وقوع ترکیب انتهائى و حشر اجسادى. و چون خداوند، عالم است به جمیع معلومات، پس دانا است به اجزاى هر شخصى، و اینکه اجزاء متفرقه بدنها جزء کدام بدن بوده. و همچنین قادر است به تمام مقدورات، پس توانا باشد بر جمع اجزاء متفرقه و دمیدن روح و آن را به هیئت اولیه که مرده است در آوردن. بنابراین چنانکه در اولین مرحله امکانیه، قدرت الهى تعلق یافت به وجود ایشان و ظهور در عالم کون و مکان، همچنین بعد از مردن و خاک شدن به طریق اولى قدرت تعلق یابد به بازگشت بندگان در محضر عدل حضرت سبحان براى جزاى نیک و بد آنان.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْداً عَلَیْنا إِنَّا کُنَّا فاعِلِینَ (۱۰۴) وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ (۱۰۵) إِنَّ فِی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ (۱۰۶) وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَهً لِلْعالَمِینَ (۱۰۷) قُلْ إِنَّما یُوحى‌ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۸)

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلى‌ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ ما تُوعَدُونَ (۱۰۹) إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ یَعْلَمُ ما تَکْتُمُونَ (۱۱۰) وَ إِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَهٌ لَکُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِینٍ (۱۱۱) قالَ رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ (۱۱۲)

ترجمه‌

– روز که در هم پیچیم آسمانرا مانند درهم پیچیدن طومار را براى نوشتجات چنانچه ابتدا نمودیم به اوّل آفرینش باز گردانیم آنرا وعده‌ئى بعهده ما است همانا مائیم بجا آورندگان‌

و بتحقیق نوشتیم در زبور بعد از موجب تذکر آنکه زمین را ارث میبرند بندگان من که شایستگانند

همانا در این هر آینه کفایت وصول بمطلوب است براى گروه عبادت کنندگان‌

و نفرستادیم تو را مگر رحمتى براى جهانیان‌

بگو جز این نیست که وحى میشود بسوى من که نیست خداى شما مگر خداى یگانه پس آیا هستید شما منقادان‌

پس اگر روى گردانند بگو اعلام کردم بشما یکسان و نمیدانم آیا نزدیک یا دور است آنچه وعده داده میشوید

همانا او میداند آشکار از گفتار را و میداند آنچه را پنهان میدارید

و نمیدانم شاید آن آزمایشى باشد براى شما و بهره بردنى تا وقت مقرّرى‌

گفت اى پروردگار من حکم کن بحق و پروردگار ما بخشنده است که یارى خواسته شده بر آنچه وصف میکنید..

جلد ۳ صفحه ۵۸۲

تفسیر

– خداوند متعال در روز قیامت صفحه آسمانرا که بمنزله طومارى است که در آن افعال بندگان نوشته و ثبت شده بهم مى‌پیچد و دفتر اعمال را جمع میفرماید و دیگر عملى از کسى پذیرفته نمیشود مانند نویسنده‌ئى که بعد از تمام شدن نوشتنى‌ها براى حفظ آنمطالب صحیفه و طومار و نامه را به پیچد و جمع کند و بنابراین طى اضافه بمفعول خود که سجلّ است شده و محتمل است سجلّ نام ملکى باشد که اعمال بندگانرا ثبت میکند و در وقت مقرّر آنرا جمع نموده و در پیشگاه الهى حاضر مینماید و بنابراین طى اضافه بفاعل خود شده و در بعضى اخبار و از قمّى ره به این معنى تصریح شده یا آنکه مراد از طى آسمان، فناء آن و تبدیل بدخان و تحوّل زمین به نیران است و یوم ظاهرا ظرف است براى میعاد الهى که مستفاد از آیه قبل میباشد و محتمل است متعلّق بنعیده باشد و خداوند بهمان کیفیّت که روز اوّل مردم را در شکم مادر برهنه و عریان و بدون همه چیز خلق فرموده بود ثانیا آنها را خلق و وارد صحراى محشر میفرماید چنانچه در مجمع از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم نقل فرموده و تطوى بصیغه مجهول با تاء و السّماء بضمّ و للکتاب بصیغه مفرد نیز قرائت شده و تفاوتى در معناى اصلى ندارد و خدا وعده فرموده چنین روزى را بیاورد وعده حتمى که بر عهده خود قرار داده عمل بآنرا و البته بجا آورنده آن خواهد بود و زبور ظاهرا نام کتاب حضرت داود است و در قرآن و اخبار ائمه اطهار به این معنى تصریح شده و جاى تردید نیست و ذکر ظاهرا عبارت از تسمیه و تحمید و تمجید و دعا و ثناى الهى است و البته کتاب آسمانى مشتمل است بر این معانى و بر احکام و معارف و مواعظ و نصایح که موجبات ذکرند و طبعا مقدّمند اینها بر اخبار غیبیّه که نوعا کتب سماوى مشتمل بر آنها است لذا خداوند فرموده ما در زبور بعد از ذ