پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ آل عمران ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ آل عمران ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ آل عمران ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیه ۱۰۴ آل عمران ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ترجمه های فارسی
۲ ترجمه های انگلیسی(English translations)
۳ معانی کلمات آیه
۴ تفسیر آیه
۵ پانویس
۶ منابع

ترجمه های فارسی

و باید برخی از شما مسلمانان، خلق را به خیر و صلاح دعوت کنند و امر به نیکوکاری و نهی از بدکاری کنند، و اینها (که واسطه هدایت خلق هستند) رستگار خواهند بود.

و باید از شما گروهی باشند که [همه مردم را] به سوی خیر [اتحاد، اتفاق، الفت، برادری، مواسات و درستی] دعوت نمایند، و به کار شایسته و پسندیده وادارند، و از کار ناپسند و زشت بازدارند؛ و اینانند که یقیناً رستگارند.

و باید از میان شما، گروهى، [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند، و آنان همان رستگارانند.

باید که از میان شما گروهى باشند که به خیر دعوت کنند و امر به معروف و نهى از منکر کنند. اینان رستگارانند.

باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی، و امر به معروف و نهی از منکر کنند! و آنها همان رستگارانند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

There has to be a nation among you summoning to the good, bidding what is right, and forbidding what is wrong. It is they who are the felicitous.

And from among you there should be a party who invite to good and enjoin what is right and forbid the wrong, and these it is that shall be successful.

And there may spring from you a nation who invite to goodness, and enjoin right conduct and forbid indecency. Such are they who are successful.

Let there arise out of you a band of people inviting to all that is good, enjoining what is right, and forbidding what is wrong: They are the ones to attain felicity.

معانی کلمات آیه

أمه: جماعتى که قصد یا وجه مشترک دارند. «ام» در اصل به معنى قصد است «امه: قصده».

معروف: خوب. آن در اصل به معنى شناخته شده است (بقره/ ۱۷۸).

منکر: بد. نکر به معنى ناشناختن، منکر به معنى ناشناخته است. کار منکر و امر منکر آن است که عقل سلیم و شرع آن را قبیح و ناپسند بداند (قاموس قرآن).

مفلحون: فلح، فلاح و افلاح: رستگارى. مفلحون: رستگاران.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

«۱۰۴» وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌

و از میان شما باید گروهى باشند که (دیگران را) به خیر دعوت نمایند و امر به معروف ونهى از منکر کنند و آنها همان رستگارانند.

نکته ها

قرارگرفتن آیه‌ى امر به معروف ونهى از منکر در میان دو آیه‌اى که دستور اتّحاد و یکپارچگى مى‌دهد، شاید از آن رو باشد که در نظام اجتماعىِ متفرّق و از هم پاشیده، یا قدرت دعوت به خیر و معروف وجود ندارد و یا اینکه چنین دعوت‌هایى مؤثّر و کارساز نیست.

امر به معروف ونهى از منکر، به دو صورت انجام مى‌شود:

۱. به عنوان وظیفه‌اى عمومى و همگانى که هرکس به مقدار توانایى خود باید به آن اقدام کند.

۲. وظیفه‌اى که یک گروه سازمان یافته و منسجم آن را به عهده دارد و با قدرت، آن را پى‌مى‌گیرد. چنانکه اگر راننده‌اى در خیابان خلاف کند، هم سایر رانندگان با چراغ و بوق به او اعتراض مى‌کنند و هم پلیس براى برخورد قاطع با متخلّف وارد صحنه مى‌شود.

جلد ۱ – صفحه ۵۷۸

درباره امربه‌معروف ونهى از منکر، روایات بسیارى آمده که از نقل آنها صرف‌نظر و به این مقدار بسنده مى‌کنیم که على علیه السلام فرمود: «اگر امر به معروف و نهى از منکر ترک شود، کارهاى نیک و خیر تعطیل و اشرار و بَدان بر خوبان مسلّط مى‌شوند». «۱»

پیام ها

۱- در جامعه اسلامى، باید گروهى بازرس و ناظر که مورد تأیید نظام هستند، بر رفتارهاى اجتماعى مردم نظارت داشته باشند. «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ»

۲- اصلاح جامعه و جلوگیرى از فساد، بدون قدرتِ منسجم و مسئول مشخّص امکان ندارد. «مِنْکُمْ أُمَّهٌ»

۳- دعوت‌کننده‌ى به خیر ومعروف باید اسلام‌شناس، مردم‌شناس وشیوه‌شناس باشد. لذا بعضى از افراد این وظیفه را به عهده دارند، نه همه آنها. «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ»

۴- دعوت به خیر و امر به معروف و نهى از منکر، باید به صورت دائمى باشد، نه موسمى و موقّتى. «یَدْعُونَ، یَأْمُرُونَ، یَنْهَوْنَ» فعل مضارع، نشانه استمرار است.

۵- امر به معروف، بر نهى از منکر مقدّم است. اگر راه معروف‌ها باز شود، زمینه براى منکر کم مى‌گردد. «یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»

۶- کسانى که براى رشد و اصلاح جامعه دل مى‌سوزانند، رستگاران واقعى هستند وگوشه‌گیرانِ بى‌تفاوت را از این رستگارى سهمى نیست. «أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»

۷- فلاح و رستگارى، تنها در نجات و رهایى خود خلاصه نمى‌شود، بلکه نجات و رشد دیگران نیز از شرایط فلاح است. «یَأْمُرُونَ، یَنْهَوْنَ، أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»

«۱». نهج‌البلاغه، نامه ۴۷.

تفسیر نور(۱۰جلدى)، ج‌۱، ص: ۵۷۹

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (۱۰۴)

بعد از آن در بیان دعوت به خیر و امر به معروف و نهى از منکر فرماید:

وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ: و باید که باشد از شما گروهى که، یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ: بخوانند مردمان را به نیکوئى. مراد دعوت به اسلام یا به ائتلاف مؤمنان با یکدیگر. نزد بعضى مراد مؤذنانند که خلق را به عبادت خداى تعالى مى‌خوانند. وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ‌: و امر نمایند مردم را به معروف که اعمال‌

«۱» نهج البلاغه، خطبه ۱۸.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۱۹۹

مستحسنه شرعیه نبویه مى‌باشد. وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ: و باز دارند مردم را از افعال ناشایسته.

بیان: مفسرین را در معروف و منکر وجوهى است: ۱- معروف، آنچه خدا و رسول امر فرموده؛ منکر، آنچه را که خدا و رسول نهى فرموده. ۲- معروف، آنچه مستحسن باشد در نظر شرع و عقل؛ منکر، آنچه قبیح باشد در نظر شرع و عقل. ۳- معروف، آنچه موافق کتاب خدا و سنت پیغمبر باشد؛ منکر، هر چه مخالف قرآن و شریعت باشد. ۴- معروف، تمام واجبات و مستحبات شرعیه؛ منکر، کلیه محرمات اسلامیه.

وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌: و آن جماعت متصفه به صفات سه گانه، ایشانند رستگاران در دنیا و آخرت و فایز شدگان به سعادت.

تبصره: در آن چند مطلب است:

مطلب اول: هیچیک از واجبات در ایصال خیر و رفع مضار نسبت به جامعه بشر به مرتبه این دو فریضه نمى‌رسد، زیرا معروف، کلمه کلیه است فرایض و سنن و خیرات را؛ و منکر، عام است تمام قبایح و شرور را. پس فى الحقیقه قیام فعل خیرات، و قوام ترک شرور، منوط به این دو واجب است، و نظام ملک و ملت و دین و دولت مربوط است به جریان این دو امر عظیم. در کتاب کافى از حضرت باقر علیه السّلام مروى است:

انّ الامر بالمعروف و النّهى عن المنکر سبیل الانبیاء و منهاج الصّلحاء فریضه عظیمه بها تقام الفرایض و تأمن المذاهب و تحلّ المکاسب و تردّ المظالم و تعمر الارض و ینتصف من الاعداء و یستقیم الامر. «۱» (الحدیث) بدرستى که امر به معروف و نهى از منکر، راه انبیاء و طریقه صلحا است. فریضه بزرگى است که به آنست قیام تمام فرائض، راهها به آن ایمن مى‌شود، و کسبها به آن حلال‌

«۱» فروع کافى، جلد ۵، کتاب الجهاد، باب الامر بالمعروف و النهى عن المنکر، صفحه ۵۵، حدیث اوّل.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۲۰۰

مى‌گردد، و مظالم به سبب آن رد مى‌شود، و زمین به آن آباد مى‌گردد، و به آن انصاف از دشمنان ظهور یابد، و استقامت امور به آن حاصل آید.

مطلب دوم: وجوب امر به معروف و نهى از منکر اجماعى است، لکن اختلاف است که آیا واجب عینى است یا کفائى. جمعى از علماى متأخرین مانند شیخ طوسى، و شیخ ابو القاسم حلى، و ابن ادریس، و شهید اول، و شیخ على رضوان اللّه علیهم، واجب عینى دانسته‌اند که بر هر فرد مسلمانى واجب است. و بعضى دیگر مانند علم الهدى، و شیخ ابو الصلاح، و علامه حلى، و شهید ثانى رضوان اللّه علیهم، واجب کفائى دانسته‌اند که به اقدام بعضى، از دیگران ساقط است. و بنابر هر دو قول، وجوب، منوط بر چهار شرط است:

۱- علم به معروف و منکر شرعیه و تمیز بین آن از یکدیگر. ۲- اصرار آن شخص بر ترک معروف و فعل منکر و ظاهر نبودن علامت ارتفاع آن. ۳- ترتب اثر مطلوب بر فعل او در معرض احتمال باشد، که داند قیام او به امر و نهى مذکور، اثرى مترتب شود. ۴- آنکه مأمون بودن از ضرر مالى یا عرضى یا بدنى، بر امر و نهى مذکور نسبت به آمر و ناهى، و نه نسبت به مسلمانان.

و مراتب انکار سه است: اول- انکار بقلب، و آن نیز چند چیز است:

۱- اعتقاد وجوب فعلى که ترک شده، و حرمت فعلى که به عمل آمده. ۲- ترتب عقاب الهى بر ترک و فعل مذکور. ۳- رضا نداشتن به آن. ۴- آثار کراهت ظاهر شدن از عدم مصاحبت و مجالست و مودت و محبت و غیره. دوم از مراتب انکار، انکار به زبان است که اول مراتبش، موعظه و نصیحت، و آخر مراتبش توبیخ و ملامت است. سوم از مراتب انکار، انکار به دست است، که عبارت از شکستن آلات فسق و اعدام ادوات حرام و دور کردن فاعل آن از مقام فعل مذکور. و باید دانست که آنچه از این مراتب، مشروط به شروط چهار گانه فوق است، مرتبه دوم و سوم است، نه مرتبه اول که انکار به قلب باشد؛ و آن‌

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۲۰۱

متوقف بر هیچ شرطى نیست و در هیچ زمان و مکان ساقط نخواهد بود، بلکه ثابت و محقق مى‌باشد.

مطلب سوم: شمه‌اى از احادیث وارده در این دو امر:

۱- نهج البلاغه حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام فرماید: انّ اللّه سبحانه لم یلعن القرن الماضى بین ایدیکم الّا لترکهم الامر بالمعروف و النّهى عن المنکر، فلعن السّفهاء لرکوب المعاصى و الحکماء لترک التّناهى. «۱» به تحقیق خداوند سبحان لعن نفرمود اهل قرون گذشته را، مگر به سبب ترک کردن آنها امر به معروف و نهى از منکر را. پس لعن نمود سفهاء را به جهت بجا آوردن معاصى، و حکماء را به جهت ترک نهى از مناهى.

۲- علامه مجلسى رضوان اللّه علیه از حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم روایت نموده: لا یزال النّاس بخیر ما امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و تعاونوا على البرّ، فاذا لم یفعلوا ذلک نزعت منهم البرکات و سلّط بعضهم على بعض و لم یکن لهم ناصر فى الارض و لا فى السّماء. «۲» همیشه مردم به خیر هستند مادامى که امر به معروف و نهى از منکر نمایند و معاونت به امور خیر نمایند. پس وقتى که بجا نیاورند آن را، بر کنده شود از میان ایشان برکات، و مسلط شوند بعضى بر بعض دیگر، و نباشد براى آنها یاورى، نه در آسمان و نه در زمین.

۳- عقاب الاعمال- صدوق رضوان اللّه علیه از حضرت رضا علیه السّلام روایت نموده: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم: اذا ترکت امّتى الامر بالمعروف و النّهى عن المنکر فلیؤذن بوقاع من اللّه جلّ اسمه. «۳» فرمود حضرت رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم: زمانى که ترک کردند امت من امر به معروف و نهى از منکر را، پس اعلام شود بوقوع عذاب از خداوند جلّ اسمه.

«۱» نهج البلاغه، خطبه ۱۹۰ (خطبه قاصعه)

«۲» بحار الانوار، جلد ۱۰۰، کتاب الامر بالمعروف و النّهى عن المنکر، باب اوّل، صفحه ۹۴، حدیث ۹۵.

«۳» ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، صفحه ۳۰۴.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌۲، ص: ۲۰۲

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (۱۰۴)

ترجمه‌

و باید باشند از شما جماعتى که بخوانند بسوى خیر و امر کنند به کار شایسته و نهى کنند از کار ناشایسته و آنگروه آنانند رستگاران..

تفسیر

امت بمعنى جماعت است اگرچه گاهى اطلاق بر شخص هم میشود ولى اینجا مراد نیست براى عود ضمیر جمع بآن و خیر هر کار خوبى است و آنچه صلاح دین و دنیا باشد و البته فرد اکمل اسلام است و معروف هر کار شایسته است که‌

جلد ۱ صفحه ۴۷۰

عقل احراز حسن آن را نموده باشد مستقلا یا بواسطه حکم شرع چنانچه امامیه قائلند که احکام شرعیه تابع مصالح و مفاسد واقعیه است و منکر مقابل آنست و آن هر عملى است که عقل مستقلا حکم بقبح آن کند یا بتوسط شرع و چون عقول ما ناقص است و کاملا نمیتوانیم حسن و قبح اشیاء و صلاح و فساد آ