پاورپوینت کامل علم عروض ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علم عروض ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علم عروض ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علم عروض ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ عروض در لغت و اصطلاح
۲ مخترع یا مدون علم عروض
۳ بنای اوزان و افاعیل عروض
۴ افاعیل عروض
۵ بحور عروض
۶ سالم و غیرسالم و زحاف
۷ انفکاک بحور و دوایر عروض
۸ پانویس
۹ منابع

عروض در لغت و اصطلاح

عروض، شتر ماده ریاضت نایافته.[۱] کرانه و گوشه.[۲] ناحیه.[۳] راه در کوه.[۴] راه که در دامنه کوه و در تنگنا باشد. ج، عُرُض.[۵] مضمون کلام.[۶] فحوی و معنای کلام.[۷] عرفت فی عروض کلامه؛ از فحوی و معنی کلام او دانستم.[۸] جایی که پیش آید کسی را وقت رفتن.[۹] مکانی که هنگام حرکت به پیش تو درآید.[۱۰] بسیار از چیزی.[۱۱] کثیر از شی.[۱۲] ابر.[۱۳] غیم و سحاب.[۱۴] طعام.[۱۵] گوسپند و شتر که خار خورد از بی علفی یا عام است.[۱۶] آنچه از گوسفند و غنم که به خار روی بیاورد و آن را بچرد.[۱۷] حاجت و از آن جمله است که گویند: هو رکوض بلا عروض؛ یعنی او دونده و حرکت کننده ای است بدون حاجتی که برای او پیش آمده باشد.[۱۸][۱۹] و آن را به صورت هو ربوض بلاعروض نیز گفته اند. نظیر و مانند، گویند: هذه المسأله عروض هذه؛ یعنی این مسأله نظیر این یکی است.[۲۰]

عروض خیمه؛ چوبی باشد که خیمه بدان قائم ماند.[۲۱] اصطلاح عروض جزو آخر مصراع اول از شعر، اسم است. آن را سالم باشد یا متغیر و مؤنث آید.[۲۲] جزء اخیر از شعر اول، سالم باشد یا متغیر و مؤنث است.[۲۳] آخرین جزء از شطر اول بیت.[۲۴] رکن آخر از مصراع اول بیت.[۲۵] مصراع اول به اصطلاح عروضیان، عروض باشد.[۲۶]

جزء اخیر از نصف اول از بیتی.[۲۷] جزو اخیر مصرعه اول هر بیت را عروض گویند.[۲۸] [۲۹] ج، اَعاریض و آن جمع بر غیر قیاس باشد و گویی که جمع اعریض است.[۳۰][۳۱] علمی است معروف که بدان اوزان بحور دریافته میشوند.[۳۲][۳۳]میزان شعر.[۳۴][۳۵][۳۶] ترازوی شعر.[۳۷] علمی است که میزان شعر از آن موزون کنند.[۳۸] معرفت اصولی چند که از آنجا احوال بحور و اوزان شعر معلوم کنند.[۳۹] میزان کلام منظوم است همچنانکه نحو میزان کلام منثور است.[۴۰] و آن مؤنث است. ج، أعاریض.[۴۱][۴۲] فن شناختن وزنها و بحرهای اشعار. میزان سخن منظوم که از اشعار بحث کند.[۴۳] نام علمی از دوازده قسم علم نزد عرب که در این دو بیت نام آنها را گنجانیده اند:

صرف و نحو، عروض بعده لغه

ثم اشتقاق و قرض الشعر، انشاء

علم المعانی، بیان، الخط، قافیه

تاریخ، هذا لعلم العرب احصاء

سبب نامیدن این علم را به «عروض» چنین گفته اند که موزون از ناموزون بوسیله آن شناخته می شود و یا چون آن ناحیه و قسمتی از علوم است و یا به سبب آنکه صعب و سخت می باشد و یا به این جهت است که شعر را بر آن عرضه می دارند و یا این که چون در مکه بر خلیل بن احمد الهام شد بدین نام خوانده شده است.[۴۴]

سیفی در وجه تسمیه آن وجوه بسیار نوشته است، مِن جمله آن دو وجه است که خلیل بن احمد در مکه مبارکه به این علم ملهم شده، یکی از اسمای مکه عروض است، این علم را به اسم مکه خوانند تیمناً. یا آنکه عروض به معنی معروض است. این علم نیز معروضٌ علیه شعر است که شعر را بر آن عرض می کنند تا موزون از ناموزون جدا شود.[۴۵][۴۶] آن را [عروض را] از بهر آن عروض خواندند که معروضٌ علیه شعر است، یعنی شعر را بر آن عرض کنند تا موزون آن از ناموزون پدید آید و مستقیم از نامستقیم ممتاز گردد و آن فعولی است به معنی مفعول، چنانکه رَکوب به معنی مرکوب و حَلوب به معنی محلوب.[۴۷]

عروض و قافیه معنی نسنجد

که هر ظرفی در او معنی نگنجد

مخترع یا مدون علم عروض

مشهور چنان است که علم عروض را اول بار خلیل بن احمد عروضی (متوفی به سال ۱۷۰ یا ۱۷۵ هـ.ق) از روی علم موسیقی و ایقاع استخراج کرد و آن را در پنج دایره شامل پانزده بحر تدوین کرد. پس از وی ابوالحسن سعید بلخی ملقب به اخفش اوسط (متوفی بسال ۲۱۵ هـ.ق) یک بحر بر آن افزود[۴۸] و شعرای فارسی زبان سه وزن یا بحر دیگر استخراج کردند و بر بحور افزودند (قریب و جدید و مُشاکِل) تا شماره بحرها یا وزنهای اصلی عروض به نوزده رسید و همچنان این علم بدست ادبای ایران و عرب کامل گردید.

اما تألیف این فن به فارسی از قرن چهارم هجری آغاز شده است. از مؤلفان قدیم این علم ابوالحسن علی بهرامی سرخسی و بزرجمهر قاینی (یا قسیمی) و منشوری سمرقندی را می توان نام برد که بحور و دوایر تازه ای اختراع کردند و به تدریج عروض فارسی به صورتی درآمد که با عروض عربی متغایر گشت.

بنای اوزان و افاعیل عروض

بنای اوزان عروض بر فاء و عین و لام (فعل) نهادند همچنانکه بناء لغت عرب تا تصریف اوزان لغوی و شعری بر یک نسق باشد و چنانکه لغویان گویند «ضرب» بر وزن فعل است و «ضارب» بر وزن فاعل و «مضروب» بر وزن مفعول، عروضیان گویند «نگارینا» بر وزن مفاعیلن است و «نازنینا» بر وزن فاعلاتن و «دلدار من» بر وزن مستفعلن.

و نون تنوین در افاعیل عروض بنویسند تا مکتوب و ملفوظ اوزان در حرف یکسان باشد و در فک اجزاء بحور از یکدیگر اشتباه نیفتد.[۴۹] خلیل بن احمد اوزان عروض را ا