فایل کامل و عالی پاورپوینت مردی از جنس ایران

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 فایل کامل و عالی پاورپوینت مردی از جنس ایران دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی فایل کامل و عالی پاورپوینت مردی از جنس ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل کامل و عالی پاورپوینت مردی از جنس ایران :

از سرآمدان نویسندگان زمانه و از خوش‌قلمان روزگار ماست، نثرش به‌سان رود جاری‌شده از کوهساران ‌که در زیر تابش آفتاب جریان دارد، زلال و درخشان است. کتاب‌هایش مانند برگ زر دست‌به‌دست می‌گردد و در گلستان کویر خشکیده سرزمین ما چون تک‌گلی زیبا و خوش‌رنگ چشم‌نوازی می‌کند.

دکتر محمّدعلی اسلامی ندوشن

از سرآمدان نویسندگان زمانه و از خوش‌قلمان روزگار ماست، نثرش به‌سان رود جاری‌شده از کوهساران ‌که در زیر تابش آفتاب جریان دارد، زلال و درخشان است. کتاب‌هایش مانند برگ زر دست‌به‌دست می‌گردد و در گلستان کویر خشکیده سرزمین ما چون تک‌گلی زیبا و خوش‌رنگ چشم‌نوازی می‌کند.

آری سخن از دکتر اسلامی ندوشن است که آثارش سال‌هاست دستمایه اندیشمندان و سخن‌سنجان روزگار در نقد و نگارش و تدوین کتاب‌ها و مقالات شده است و برای شناخت و سنجش نثر معاصر همواره گزیده‌هایی از نوشته‌های او زینت‌بخش کتاب‌های ادبیات معاصر می‌گردد.

الف – زندگی

محمدعلی اسلامی ندوشن به سال ۱۳۰۴ در روستای ندوشن یزد به دنیا آمد چنانکه خودش می‌گوید: «از خوش‌اقبالی‌های من آن بوده است که سال‌های اول عمر خود را در ده بگذرانم. ازاین‌رو پیش از آنکه عوارض تمدن جدید رابطه ما را با طبیعت خالص قطع کند، من مقداری ذخیره زندگی سالم اندوختم. گذشته از این، کسی که مدتی در ده زندگی نکرده باشد، نمی‌تواند چنان‌که باید ایران را بشناسد. تاریخ ایران با روستا و جویبار و تک‌درخت پیوند خورده است.»۱

وی تحصیلات ابتدایی را نخست در مدرسه مبارکه (ناصرخسرو) ندوشن، سپس در مدرسه خان یزد و آنگاه در دبستان دین‌یاری یزد ادامه داد. پس‌ازآن راهی دبیرستان ایرانشهر یزد شد و تا سال سوم متوسطه در آن مدرسه و در شهر یزد دانش اندوخت. بزرگ‌ترین سرگرمی او در این سالیان رفت‌وآمد به کتاب‌فروشی یزد به مدیریت مهدی آذر یزدی۲ و نیز مطالعه کتاب بود.

آنگاه برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۲۳ راهی تهران شد. چنانکه خود می‌گوید: «بدین گونه بود که با خزانه فکری خام و درهم‌آمیخته یا به قول اقبال لاهوری به‌عنوان شهید جستجو روانه می‌شدم.»۳

وی سال آخر متوسطه را در دبیرستان البرز تهران به پایان رسانید. سفر به تهران و آشنا شدن با دبیران برجسته، افق‌های نویی را به روی این جوان گشود و با آنکه گرایش شدیدی به ادبیات داشت و سال‌های زیستن در یزد و تهران را با شعر و نثر می‌گذراند و قطعاتی از اشعارش در نشریات یزد و تهران چاپ شده بود، وارد رشته حقوق دانشگاه تهران شد «و این دو علت داشت، یکی آنکه در آن زمان (۱۳۲۵) تحصیل حقوق از لحاظ اجتماعی زنده‌تر بود… دوم آنکه چند تن از دوستان نزدیک من به آن دانشکده رفتند.»۴

در همین سال‌ها بود که او توانست به جهان‌بینی درستی دست یابد به‌ویژه آنکه در این راه به‌غیراز مطالعه، با اندیشمندانی آشنا شده بود که دریچه‌های دیگری را در برابر چشم او می‌گشودند:

«سال‌های دانشکده حقوق سال‌های خوشی بود که گذراندم. امیرآباد منزل داشتیم، همین سال‌ها بود که با انتشار مقاله و شعر و گاهی ترجمه دست زدم و با بعضی از برجستگان ادب زمان آشنا شدم ازجمله: نیما و هدایت»۵

بی‌درنگ پس از اخذ لیسانس از دانشکده حقوق پایان‌نامه وی با عنوان «پیروزی آینده دمکراسی» که ترجمه‌ای از آثار

توماس مان بود در سال ۱۳۲۸ توسط انتشارات امیرکبیر چاپ شد. وی پس‌ازآن راهی اروپا شد و بعد از پنج سال زندگی و تحصیل در فرانسه و انگلستان با گذراندن پایان‌نامه خود به نام «کشور هند و کامن ولث»، به دریافت دکترای حقوق بین‌المللی از دانشکده حقوق دانشگاه سوربن پاریس نائل شد.

بیشترین کوشش وی در اروپا آشنایی با زبان فرانسه و شرکت در جلسات سخنرانی‌های دانشگاه سوربن بود و به‌جز چند داستان کوتاه که بعدها در کتاب پنجره‌های بسته۶ چاپ شد و چند قطع شعر، اثر دیگری از او منتشر نشد.

دکتر اسلامی به سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و چند سالی در شغل قاضی دادگستری در شیراز و تهران به کار پرداخت، اما به دلیل نارضایتی از این شغل که به اقتضای روزگار شرایطی را می‌طلبید و او اهل آن نبود. به‌ناچار دادگستری را ترک کرد و به تدریس حقوق و ادبیات فارسی در برخی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی ازجمله دانشگاه ملی (شهید بهشتی فعلی)، مدرس عالی ادبیات، مدرسه عالی بازرگانی و مؤسّسه علوم بانکی پرداخت.

در سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور فضل‌الله رضا (رئیس وقت دانشگاه تهران) به همکاری با دانشگاه تهران دعوت گردید و بر اساس تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، جزء هیئت‌علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران قرار گرفت و به تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه و شاهکارهای ادبیات جهان پرداخت و تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را در دانشکده حقوق دانشگاه تهران عهده‌دار گردید.

ازآن‌پس بیشتر به تألیف پرداخت. کتاب روزها۷ که گزارش زندگی خود اوست، بهترین دستاورد این سال‌هاست. پس‌ازآن چند سالی (حدود ۱۳۷۰) به تدریس مکتب‌های ادبی جهان در مقطع دکترای ادبیات فارسی دانشگاه تهران مشغول بود، از خوشبختی‌های زندگی دکتر اسلامی می‌توان به همزیستی و زندگی در کنار همسری نویسنده و مترجمی توانا به نام دکتر شیرین بیانی، استاد تاریخ دانشگاه تهران، اشاره کرد. سفر به کشورهای گوناگون و انجام سخنرانی در دانشگاه‌های ایران و جهان از برجسته‌ترین فعالیت‌های او در این سالیان است.

. ایشان در اواخر عمر و به دلیل کهولت سن به کانادا رفت و در ششم اردیبهشت ۱۴۰۱ در تورنتو درگذشت و پیکرش را در آبان ۱۴۰۲ به ایران بازگردانده شد و در شهر شهر نیشابور در نزدیکی آرامگاه خیّام نیشابوری به خاک سپرده شد.

ب – آثار

ب – ۱. شعر

هر چند دکتر اسلامی از آغاز جوانی و به هنگام تحصیل در دبیرستان ایرانشهر یزد عشق بی‌حدی به کتاب و مطالعه داشت و آثارش را در نشریات یزد چاپ می‌کرد، اما درواقع زندگی ادبی اسلامی از همان اوان زندگی در تهران آغاز شد.

نخستین بار در سال ۱۳۲۷ دو قطعه شعر از او با عنوان‌های «نام وداع» و «شب آخر»، در مجل سخن چاپ شد و دیگر جراید ادبی آن روزگار به نقل آن پرداخته و حتی در مجلات و کتاب‌های ادبی اروپایی که درباره شعر معاصر ایران می‌نوشتند به ترجمه این دو شعر به زبان فرانسه و انگلیسی مبادرت کردند.

نخستین بار مجموعه اشعارش به سال ۱۳۲۹ به نام گناه چاپ شد و سپس با اشعاری که در اروپا سروده بود، همه را در کتاب چشمه به سال ۱۳۳۵ در تهران چاپ نمود. آنگاه و به‌یک‌باره دست از سرودن شعر کشید و با جدیت تمام به نثر پرداخت و این در حالی است که صاحب‌نظرانی چون دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی۸ ، دکتر حمید زرین‌کوب۹ و یدالله رؤیایی، به نوآوری او در «گسترش شعر نو تغزلی» و چهار پاره معترف بوده و حتی رؤیایی او را پیشرو این نوع شعر خوانده و نوشته بود:

«چهار پاره، سرشار از رمانتیسم با زبانی شسته‌ورفته و با زبانی که توی زندگی امروز و ارائه مظاهر ماشینی و غیر ماشینی آن جای پرواز دارد، رخ نمود، در این قلمرو حتماً باید از محمدعلی اسلامی نام برد که شروع کارش با قدرت و استحکام بود. شعر «گناه» نمونه آن است. توللی خود از تکنیک و مضامین اسلامی استفاده‌های فراوان کرد، گو اینکه اسلامی از شعر کناره گرفت. اصولاً تکنیک کار اسلامی در کار توللی خیلی دخیل است. لیکن چون کار توللی گسترش داده شد، این شیوه به نام توللی تمام شده و از این شیوه خیلی‌ها متأثر بودند. مثل حسن هنرمندی و عده‌ای دیگر.»۱۰

اسلامی به سه دلیل در آن سالیان از سرودن شعر کناره گرفت:۱. آشنایی مستقیم با نثر اروپایی، ۲- غنای گنجینه شعری ادب فارسی، ۳- اطمینان از سودمندی نثر «خاصه آن‌که می‌توان جوهر شاعرانه نیز در نثر نهاد.»۱۱

اما به‌یک‌باره و در حدود پنجاه سال بعد باز به شعر برگشت، آن‌هم با شاهکاری با عنوان بهار در پاییز که مجموعه نوترین رباعیات وی در موضوعات گوناگون است. این مجموعه در آغاز سال ۱۳۸۴ با خط خوش استاد غلامحسین امیرخانی چاپ گردید.

ب- ۲. نثر

نثرنویس