پاورپوینت کامل آیا صحیح است که یک بار نماز صبح پیامبر(ص) قضا شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا صحیح است که یک بار نماز صبح پیامبر(ص) قضا شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا صحیح است که یک بار نماز صبح پیامبر(ص) قضا شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا صحیح است که یک بار نماز صبح پیامبر(ص) قضا شد؟ ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

این مسئله یکی از مباحث فقهی و مرتبط با مباحث کلامی است که روایاتی هم در این زمینه وارد شده است. اما فقها در آن اتفاق نظر ندارند. برخی به جهت تعارض این روایات با ادله‌ی دیگر و تنافی با عصمت پیامبر(ص)، چنین روایاتی را غیر قابل پذیرش می‌دانند. اما عده‌ای دیگری به دلیل وجود سند معتبر، و با توجه به این‌که در متن بعضی از آنها اشاره شده است که این قضیه به خواست خدای متعال اتفاق افتاد و باعث رحمت برای مردم بود، می‌گویند هیچ منافاتی با ادله‌ی دیگر و با مقام والای عصمت آن‌حضرت ندارد، و آن‌را می‌پذیرند.

پاسخ تفصیلی

این مسئله یکی از مباحث فقهی و مرتبط با مباحث کلامی است، و بیان تفصیلی آن در این‌جا ممکن نیست، آن‌چه می‌توان به صورت اشاره بیان نمود بدین قرار است که روایاتی، هم در منابع شیعی و هم در منابع اهل‌سنت[۱] وجود دارد که بیان کننده این اتفاق‌اند، و بعضی از آنها اسناد معتبری دارند، به عنوان نمونه راوی می‌گوید: «از امام صادق‌(ع) شنیدم که فرمود: رسول خدا(ص) یک روز در وقت نماز صبح، خواب ماند و (در حقیقت) خداوند تبارک و تعالی ایشان را به خواب بردند تا آفتاب طلوع کرد، این کار رحمت خدا بود بر مردم تا هرگاه کسی برای نماز صبح خواب ماند و دیگران او را برای این اتفاق مذمت کردند و به او گفتند: «تو در نمازت تقوا نداری»، پس این کار پیامبر(ص) الگو و سنتی شده، تا اگر شخصی به شخص دیگری بگوید: در وقت نماز صبح خواب ماندی! در جواب او بگوید “پیامبر(ص) هم در وقت نماز در خواب ماند”؛ لذا این کار پیامبر(ص) الگو و رحمت شد و خداوند با این کار، این امت را مورد رحمت قرار داده است. (تا او بتواند با یاد آوری خواب ماندن رسول خدا (ص) از سرزنش آنها رهایی یابد).[۲]

در برابر این روایت و روایات معتبر دیگری که در این زمینه داریم، ادله‌ی دیگری وجود دارد که در تضاد با این روایات به نظر می‌رسند؛ مانند:

1. روایاتی که دلالت بر معصوم بودن پیامبر و ائمه(ع) می‌کنند، از جمله روایتی که در آن امام صادق(ع) از حضرت على(ع) نقل می‌کند: «از صفات امام این است که از تمامی گناهان صغیره و کبیره معصوم باشد، در فتوا دادن هیچ اشتباهی نکند، در جواب سؤالات خطایی از او سر نزند و در هیچ‌یک از امور دنیایی سهو (اشتباه) و فراموشی یا بیهودگی در او راه نیابد».[۳]
2. روایاتی که بیان می‌کنند: «…و تنام عینه و لا ینام قلبه …»؛[۴] و چشمان امام می‌خوابد اما قلبش نمی‌خوابد.
3. دلیل‌های عقلی که علما برای اثبات عصمت پیامبر بیان می‌کنند، مانند این دلیل که می‌فرماید: “پیامبر(ص) برای هدایت مردم مبعوث شد و رفتار او باید طوری باشد که مردم او را به طور کامل بپذیرند، کوچک‌ترین خطا یا اشتباهی پیامبر(ص) را از درجه‌ی اعلای اعتبار پایین می‌آورد و هدفی که پیامبر(ص)، برای آن مبعوث شد، تأمین نمی‌شود؛ لذا خداوند متعال کسی را به عنوان رابط خود با مردم انتخاب نمی‌کند که با خطا یا سهوی که مرتکب می‌شود مردم از او دور شوند و غرض الهی محقق نشود، بلکه وقتی خداوند امر به اطاعت بی‌چون و چرا از کسی می‌فرماید، باید تمام حرکات و اعمال او قابل الگوگیری و تبعیت باشد و کسی که اشتباه می‌کند از چنین قابلیتی برخوردار نیست.
4. دلیل دیگر، اجماع و اتفاق همه‌ی علما بر عدم اشتباه و خطای پیامبر(ص) است.

از این‌رو فقها در برخورد با این روایات دو گروه شده‌اند:

الف) عده‌ای از فقها روایات قضا شدن نماز صبح پیامبر(ص) را به جهت قطعی نبودن سند و یا احتمال خطای راویان و یا جعل روایان و یا به جهت تقیه و یا مخالفت با ادله‌ی قطعی دیگر، قبول نکرده‌اند؛ مانند صاحب جواهر، [۵] صاحب حدائق، [۶] شیخ انصاری،[۷] و… .

میرزا جواد آقا ملکی تبریزی [۸] و آیت الله سید محسن حکیم [۹] در رد این روایات می‌گویند از این روایت که پیامبر(ص) خطاب به اصحاب خود می‌فرماید: «…در سرزمین شیطان خواب ماندید»،[۱۰] استفاده می‌شود که شیطان به دلیل آیه‌ی قرآن[۱۱] و دلیل‌های قطعی دیگر، از پیامبر دور است و توانایی غافل کردن یا تأثیر درخواب آن‌حضرت را ندارد؛ لذا وجود این عبارت در روایت که خواب ماندنشان را در اثر القائات شیطانی می‌داند دلیل بر عدم صحت این روایت است.

ب) در مقابل، عده‌ای دیگر از فقها این روایات را پذیرفته و آنها را معارض و مخالف با ادله‌ی دیگر و نیز منافی با عصمت پیامبر(ص) نمی‌دانند. شیخ صدوق در ذیل یکی از این روایات به شدت از آنها دفاع می‌کند[۱۲] و بین سهو شیطانی و غیر آن فرق می‌گذارد. شیخ مفید بر خلاف شیخ صدوق بین سهو پیامبر و خواب ماندن ایشان فرق می‌گذارد. شیخ مفید سهو پیامبر را رد و از کلام ایشان این طور فهمیده می‌شود که خواب ماندن پیامبر را قبول می‌کند.[۱۳] شهید اول نیز بعد از بیان یکی از این روایات می‌گوید: کسی را نمی‌شناسیم که به خاطر توهم مخالفت این روایات با عصمت، آنها را کنار گذاشته باشد.[۱۴] مجلسی نیز این روایات را پذیرفته است.[۱۵] و این نشان دهنده این است که علما بین خواب پیامبر(ص) و سهو آن‌حضرت فرق گذاشته‌اند.

در بین علمای حاضر تا آن‌جا که ما اطلاع داریم آیت الله بهجت این روایات را منافی با عصمت نمی‌داند.[۱۶]

گفتنی است که علاوه بر ارائه دلیل‌های بالا نباید قطع به وقوع چنین اتفاقی حاصل شود؛ چون به هر دلیل احتمال خدشه در روایات می‌رود و در درباره مقام پیامبر(ص) باید باید با دقت و احتیاط بیشتری بحث نمود.[۱۷]

[۱]. صحیح مسلم، ج ۲، ص ۱۳۸؛ سنن ابی داوود، ج ۱، ص ۱۰۷.

[۲]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۳، ص ۲۹۴، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق. «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ نَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَنِ الصُّبْحِ وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَامَهُ حَتَّى طَلَعَتِ الشَّمْسُ عَلَیْهِ وَ کَانَ ذَلِکَ رَحْمَهً مِنْ رَبِّکَ لِلنَّاسِ أَ لَا تَرَى لَوْ أَنَّ رَجُلًا نَامَ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ لَعَیَّرَهُ النَّاسُ وَ قَالُوا لَا تَتَوَرَّعُ لِصَلَوَاتِکَ فَصَارَتْ أُسْوَهً وَ سُنَّهً فَإِنْ قَالَ رَجُلٌ لِرَجُلٍ نِمْتَ عَنِ الصَّلَاهِ قَالَ قَدْ نَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَصَارَتْ أُسْوَهً وَ رَحْمَهً رَحِمَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ بِهَا هَذِهِ الْأُمَّه».

[۳]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار ج ۱۷ ص ۱۰۸، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. «عَنِ الصَّادِقِ (ع) عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) فِی بَیَانِ صِفَاتِ الْإِمَامِ قَالَ فَمِنْهَا أَنْ یُعْلَمَ الْإِمَامُ الْمُتَوَلِّی عَلَیْهِ أَنَّهُ مَعْصُومٌ مِنَ الذُّنُوبِ کُلِّهَا صَغِیرِهَا وَ کَبِیرِهَا لَا یَزِلُّ فِی الْفُتْیَا وَ لَا یُخْطِئُ فِی الْجَوَابِ وَ لَا یَسْهُو وَ لَا یَنْسَى وَ لَا یَلْهُو بِشَیْ‏ءٍ مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا».

[۴]. کافی، ج ۲، ص ۲۹۷.

[۵]. نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق، مصحح، قوچانی، عباس، آخوندی، علی، ‌ج ۱۳، ص ۷۲ – ۷۶، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۴۰۴ق. «فالإنصاف أنه لا یجترئ على نسبته إلیهم (علیهم السلام)، لما دل من الآیات و الأخبار کما نقل على طهاره النبی و عترته (علیهم الصلاه و السلام) من جمیع الأرجاس و الذنوب و تنزههم عن القبائح و العیوب، و عصمتهم من العثار و الخطل فی القول و العمل، و بلوغهم إلى أقصى مراتب الکمال، و أفضلیتهم ممن عداهم فی جمیع‏ الأحوال و الأعمال، و أنهم تنام أعینهم و لا تنام قلوبهم، و أن حالهم فی المنام کحالهم فی الیقظه، و أن النوم لا یغیر منهم شیئا من جهه الإدراک و المعرفه، و أنهم لا یحتلمون، و لا یصیبهم لمه الشیطان، و لا یتثاءبون و لا یتمطون فی شی‏ء من الأحیان، و أنهم یرون من خلفهم کما یرون من بین أیدیهم، و لا یکون لهم ظل، و لا یرى لهم بول و لا غائط، و أن رائحه نجوهم کرائحه المسک، و أمرت الأرض