پاورپوینت کامل آیا آیین زرتشت دین الاهی بود؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا آیین زرتشت دین الاهی بود؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا آیین زرتشت دین الاهی بود؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا آیین زرتشت دین الاهی بود؟ ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ماهیت آیین زرتشت با توجّه به سروده‏هاى مذهبى گات، ماهیتى کاملاً توحیدى است، اما دقّت در آموزه‏هاى مطرح در “اوستا” نشانه‏هایى از دوگانه پرستى را پدیدار می‌کند. بروز این نشانه‏ها، توسط زرتشتیان بعدى و “مانى” بوده است. پس با توجه به آموزه‏هاى شرک آلود اوستاى کنونى، آیین زرتشت در دام تحریف گرفتار آمده است. اگر چه این آیین پیامبرى الاهی دارد و ریشه در آسمان، امّا از تعالیم و آموزه‏هاى وحیانى و یک‌سره توحیدى پیامبر خویش دور افتاده است.

روایات اسلامى که از جانب امامان شیعه(ع) به دست رسیده، بر الاهی بودن ریشه‏هاى اولیه این آیین صحّه می‌‏گذارد، اما در عین حال بر آن است که در این دین انحرافى ژرف رخ داده است.

پاسخ تفصیلی

نظریه: “آیین زرتشت یکى از ادیان الاهی است”.

ادلّه:

1. ماهیت آموزه‏هاى آیین زرتشت،
2. تأیید قرآن بر وحیانى بودن آیین زرتشت،

ماهیت آموزه‏هاى آیین زرتشت

الف) ماهیت آیین زرتشت

با توجه به گاتها[۱] آیین زرتشت آیینى صددرصد توحیدى است. اغلب محققان زرتشت‌شناس، آن‌گاه که گاتها را بررسى کرده‏اند دریافتند که زرتشت از توحیدى خالص سخن می‌گوید. اسطوره‏هاى شرک‌آمیز بعدى، در اوستاى متأخّر و مذهب مانى به انجام رسید.

در حقیقت پیروان زرتشت، توحید با عظمتى را که به وسیل او مطرح شده بود؛ مانند دین مسیحیت به چند خدایى تبدیل کردند.

می‌‏توان نتیجه گرفت که آیین زرتشت در بدو تولّد خویش، آیینى توحیدى بود و دقّت در گات بر این نظریه صحّه می‌گذارد. اما در کتاب اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان، نشانه‏هاى چند خدایى آشکار می‌شود و روح، خداى مستقل به شمار می‌آید.[۲] از همین‌روى آیینى که به زرتشت نسبت می‌‏دهیم آیینى تحریف شده و دور از آموزه‏هاى نخستین پیام‌آور خود است.

ب) آموزه‏هاى اعتقادى آیین زرتشت

1. خدا در آیین زرتشت: خدایى که در گاتها به نظار آن می‌‏نشینیم، خدایى واحد و خالق هم جهان است. خالقى که به هیچ‌جا و مکان و زمان و قوم خاصى وابستگى ندارد. در گاتها خداوند، به عنوان علم مطلق، خالق هم پدیده‏ها، اعظم، رحیم و عادل و قادر بر همه چیز معرفى می‌شود. با چنین برداشتى جا براى هیچ صنم و بت و خداى درجه دوم باقى نمی‌ماند.[۳] قابل توجه این‌که در گاتها، زرتشت(ع) در سیماى یک پیامبر الاهی و در لباس یک موحد واقعى خداوند را در اوج توحیدى می‌‏ستاید و دلدادگى آغاز می‌‏کند:

“اى خداوند هستى بخش! با فروتنى از تو پرسشى دارم. آیا آن‌که دلداد تو است پرستش تو را چگونه باید به جاى آورد؟ اى مهین دلدار! دلم از مهر تو لبریز است بشود که ما در پرتو راستى و درستى از یاریت برخوردار گردیم و دلمان از پرتو نور پاک روشن گردد”.[۴]

2. جهان در آیین زرتشت: جهان آفرید خدا است و او نگه‌دارنده و حاکم بر آن. جهان کاملاً به وجود خداوند وابسته است، به گونه‏اى که بدون اراده و آگاهى او هیچ پدیده‏اى رخ نمی‌‏دهد. اهورامزدا (….خداوند) جهان را با هدفى کاملاً اخلاقى ساخته است.[۵]
3. انسان در آیین زرتشت: دین زرتشتى براى انسان منزلت والایى قایل است. انسان پاک و بدون گناه – بر خلاف عقید مسیحیت که انسان از همان آغاز تولد نخستین گناه را بر دوش دارد- و آزاد است تا با اختیار خود راه نیکى یا بدى را برگزیند.[۶]
4. زندگى پس از مرگ در آیین زرتشت: این آیین مانند دیگر ادیان بر این باور است که روح انسان با مرگ جسم از بین نمی‌‏رود. انسان با توجه به اعمال خویش، به بهشت یا جهنم می‌‏رود.[۷] در کتاب گاتها تعالیمی وجود دارد که با تعالیم بخش‌های اوستا متفاوت است. یکی از اصول این تعالیم که “دین زرتشتی متقدم” یا “اولیه” خوانده می‌شود، عبارت است از:[۸] انسان پس از مرگ از پل چینود (گزینش) عبور کند؛ پلی که گناه‌کاران نمی‌توانند از آن بگذرند، سرانجام نیکان بهشت و سرانجام بدکاران دوزخ خواهد بود.
   ^[۹]

گاهى هم به طور اشاره از یک عالم پس از مرگ در گاتها سخن رفته است.[۱۰]

نویسند زرتشتی معاصر نیز جاودانگی روان و بقای انسان پس از مرگ، پاداش کارهای نیک و مجازات اعمال زشت، در بهشت و دوزخ و رستاخیز را از پایه‌ها و بنیاد دین زرتشت بر می‌شمارد.

به هرحال از عبارت “عبور از پل چینود” شاید بتوان اعتقاد به معاد را به آیین زرتشت نسبت داد.

اما تأیید قرآن بر وحیانى بودن آیین زرتشت

قرآن کریم پیروان زرتشت(ع) را “مجوس” می‌‏خواند.[۱۱] بر اساس روایات اسلامى که از جانب امامان شیعه‏(ع) به ما رسیده است. مجوس، صاحب کتاب و پیامبر، معرفى می‌‏شوند.[۱۲] روایات گویاى آن است که هسته‏هاى اولی آیین الاهی زرتشت(ع) توسط پیروان، دست‌خوش تحریف قرار گفته است. پس برداشت صحیح از روایات تنها حکایت از بروز فرآیند تحریف در آیین زرتشت دارد نه حکایت از نوع آن.[۱۳]

[۱]. گاتها مجموع سروده‏هایى است که ۳۵۰۰ سال قبل طرح گردید و به زبان شعر راه زندگى شایسته در آن مطرح شد. ر. ک: آشتیانى، جلال الدین، زرتشت، ج ۶، شرکت سهامى انتشار، چ ۱۳۷۱ش.

[۲]. ر. ک: دین‏شناسى تطبیقی، ص ۱۰۷. با این حال برخى اندیشمندان زرتشتى برآنند که آموزه‏هاى آشکار در دوگانه پرستى اوستاى کنونى را با تأویلات فلسفى و عرفانى،