مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل دیدگاه قرآن کریم در مورد همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان با پیروان ادیان دیگر چیست؟ ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل دیدگاه قرآن کریم در مورد همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان با پیروان ادیان دیگر چیست؟ ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیدگاه قرآن کریم در مورد همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان با پیروان ادیان دیگر چیست؟ ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل دیدگاه قرآن کریم در مورد همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان با پیروان ادیان دیگر چیست؟ ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint :
پاسخ اجمالی
«همزیستی مسالمتآمیز مذهبی» یک فکر اصیل اسلامی است. و قرآن کریم در آیات متعدد، به صورتهای گوناگون، با صراحت کامل، بدان سفارش نموده است. از نظر قرآن کریم، جنگ مذهبی و ستیز به دلیل اختلافات عقیده به صورتی که در برخی از مذاهب دیگر دیده میشود – مانند جنگهای صلیبی مسیحیت – معنا ندارد. کینهتوزی و دشمنی نسبت به پیروان ادیان دیگر ممنوع، و در پیشگرفتن روشهای اهانتآمیز نسبت به دیگران، یک روش غیر دینی است.
قرآن کریم برای تأمین همزیستی مسالمتآمیز راههای گوناگونی را سفارش نموده است که مهمترین آنها عبارتاند از:
- آزادی عقیده و فکر،
- توجه به اصول مشترک،
- نفی نژادپرستی،
- گفتوگوی مسالمتآمیز،
- استقبال از پیشنهاد صلح،
- پذیرش حقوق اقلیتها،
- به رسمیت شناختن انبیا و کتب آسمانی،
- صلح بین المللی،
- مبارزه با توهمات برتری جویان ادیان دیگر،
- تعاون در مسائل بین المللی.
پاسخ تفصیلی
«همزیستی مسالمتآمیز مذهبی» یک فکر اصیل اسلامی است. و قرآن کریم در آیات متعدد، به صورتهای گوناگون، با صراحت کامل، بدان سفارش نموده است، در حالیکه در چهارده قرن قبل، مفهوم «همزیستی» مذهبی برای بشر کاملاً شناخته شده نبود.
از نظر قرآن کریم، جنگ مذهبی و ستیز به دلیل اختلافات عقیده به صورتی که در برخی از مذاهب دیگر دیده میشود – مانند جنگهای صلیبی مسیحیت – معنا ندارد. کینهتوزی و دشمنی نسبت به پیروان ادیان دیگر ممنوع، و در پیشگرفتن روشهای اهانتآمیز نسبت به دیگران، یک روش غیر دینی است.
قرآن کریم از گروهی از مسیحیان و یهودیان یاد میکند که راه تمسخر و تکفیر را نسبت به همدیگر در پیش گرفته، با تحقیر، اهانت و پایمال نمودن حقوق انسانی یکدیگر، همواره آتش جنگ و اختلاف را شعلهور میسازند:
«یهود گفتند: نصرانیها بر حق نیستند و نصرانیها گفتند: یهود بر حق نیستند؛ حال آنکه اینان کتاب را تلاوت میکردند؛ کسانی هم که از حق چیزی نمیدانند، سخنی مانند سخن ایشان گفتند. سرانجام خداوند در روز قیامت در آنچه در اختلاف داشتند بین آنها داوری خواهد کرد».[۱]
قرآن کریم برای تأمین همزیستی مسالمتآمیز راههای گوناگونی را سفارش نموده است که مهمترین آنها عبارتاند از:
- آزادی عقیده و فکر
در بعضی از آیات قرآن کریم، بر اصل «آزادی عقیده» تأکید شده است؛ یعنی اساساً طبیعت اعتقادات قلبی و مسائل وجدانی به گونهای است که در آنها اکراه و اجبار جایی ندارد:
«در کار دین اکراه روا نیست؛ چرا که راه از بیراهه به روشنی آشکار شده است».
[۲]
«اگر پروردگار تو بخواهد، تمام کسانى که در روى زمیناند ایمان میآورند. آیا تو مردم را به اجبار وامیدارى که ایمان بیاورند»؟
[۳]
پیامبر(ص) مأمور به ابلاغ دستورهای الهی است، خواه مخالفان ایمان بیاورند یا نه: «و بگو: این حق از سوی پروردگارتان است، پس هر کس میخواهد ایمان بیاورد و هر کس میخواهد کفر ورزد».
[۴]
«و اگر خداوند میخواست، شرک نمیورزیدند، ولی تو را نگهبان آنان نگماشتهایم و تو کارساز آنان نیستی».
[۵]
بر اساس این آیات و آیات دیگر، ایمان به خدا و مبانی اسلام هیچگاه نمیتواند تحمیلی باشد، بلکه تنها راه نفوذ آن در فکر و روح، منطق و استدلال است. مهم این است که حقایق و دستورهای الهی بیان شود تا مردم آنرا درک کنند و با اراده و اختیار خویش آنرا بپذیرند.
بعد دیگر آزادی، «آزادی فکر و اندیشه» است. قرآن کریم در آیات متعددی انسان را به تعقل، تدبر و اندیشه در جهان هستی فرامیخواند و از او میخواهد که با نیروی عقل، منافع و مضار خویش را بشناسد و در جهت کمال و آزادی از هرگونه اسارت، پلیدی و گمراهی قدم بردارد:
«زود است که ما آیات خود را در آفاق جهان و نفوس بندگان هویدا گردانیم، تا آشکار شود که آن حق است؛ آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است»؟
[۶]
«و در زمین، نشانههایی برای اهل یقین و نیز در وجود شما است؛ آیا به چشم بصیرت نمینگرید»؟
[۷]
- توجه به اصول مشترک
اسلام آیینی است که از زمان پیدایش خود با شعار همزیستی مسالمتآمیز دعوت خویش را به جهانیان عرضه نموده است و این آیین خطاب به «اهل کتاب» چنین میگوید:
«بگو ای اهل کتاب بیایید تا بر سخنی که بین ما و شما یکسان است بایستیم که جز خداوند را نپرستیم و برای او هیچ گونه شریکی نیاوریم و هیچکس از ما دیگری را به جای خداوند به خدایی برنگیرد، و اگر رویگردان شدند، بگویید: شاهد باشید که ما فرمانبرداریم».
[۸]
این آیه از آیات مهمی است که اهل کتاب را به سوی وحدت دعوت مینماید. استدلال این آی شریفه با استدلال در آیات سابق تفاوت دارد. آیات گذشته به طور مستقیم به سوی اسلام دعوت کردهاند، ولی در این آیه به نقطههای مشترک بین «اسلام» و «اهل کتاب» توجه شده است.
قرآن به مسلمانان میآموزد که اگر کسانی حاضر نبودند در تمام اهداف مقدستان با شما همکاری کنند، از پا ننشینید و بکوشید حداقل در قسمتی که با شما اهداف مشترک دارند همکاری آنها را جلب کنید و آنرا پای پیشبرد اهداف مقدستان قرار دهید.
[۹]
- نفی نژادپرستی
قرآن کریم، هرگونه تفکر نژادپرستانه را محکوم نمود و هم انسانها را فرزند یک پدر و مادر و فاقد برتری نژادی، قومی و مذهبی میداند:
«ای مردم! همانا شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و به هیأت اقوام و قبایلی درآوردیم تا با یکدیگر انس و آشنایی یابید؛ بیگمان گرامیترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین شما است؛ خداوند دانای آگاه است».
[۱۰]
یکی از اصول مهم همزیستی مسالمتآمیز، تساوی و برابری انسانها است؛ زیرا نژادپرستی، خودبرتربینی و تحقیر ملتها و مذاهب دیگر، موجب مشکلات فراوانی برای جامع بشری شده است. جنگ جهانی اوّل و دوم نمون بارز این مشکلات است.
تفاوت در رنگ، نژاد و ملیت، مای فضیلت کسی بر دیگری نیست. از نظر قرآن، اختلاف زبانها و رنگها از آیات و نشانههای الهی و وسیلهای برای شناخت افراد و اشخاص از یکدیگر است؛ اگر هم انسانها یک شکل، یک رنگ و دارای قد و قوار یکسان باشند، زندگی دچار مشکل و هرج و مرج میگردد.
از نظر قرآن کریم، انسانها نسبت به یکدیگر فضیلتی جز به تقوا و پرهیزکاری ندارند و مجموع انسانها، «خانواد بشری» و «امت واحد» را تشکیل میدهند:
«مردم (در آغاز) امت یگانهای بودند، آنگاه خداوند پیامبران را مژدهآور و هشدار دهنده برانگیخت، و با آنان، به حق، کتاب آسمانی فرستاد، تا در میان مردم در آنچه اختلاف میورزند داوری کند …».
[۱۱]
بسیاری از آیات قرآن کریم خطاب به جمیع بشر است؛ مانند «یا بنی آدم»
[۱۲]
و «یا ایها الانسان».
[۱۳]
این خطابها و تعبیرها به این اشاره دارد که انسانیت یک معنای مشترک بین تمام ساکنان زمین است. افراد مناطق مختلف از جهت انسانیت هیچ فرقی با یکدیگر ندارند. بشر در طول تاریخ از حیث زبان، رنگ، نژاد و … مختلف بوده است، ولی از نظر اسلام، همه فرزندان یک پدر و مادر(آدم و حوا) هستند و این تفاوتها در انسانیت انسان خدشهای وارد نمیکند.
[۱۴]
- گفتوگوی مسالمتآمیز
قرآن کریم به مسلمانان دستور اکید میدهد که با «جدل احسن» و «گفتوگوی مسالمتآمیز» با اهل کتاب سخن بگویند و روابط خود را بر اساس «اصول مشترک» قرار دهند:
«و با اهل کتاب، جز به شیوهای که نیکوتر است مجادله نکنید، مگر کسانی از آنها که مرکتب ظلم و ستم شدهاند؛ و بگویید به آنچه بر ما و ـ به آنچه ـ بر شما نازل شده، ایمان آوردهایم و خدای ما و شما یکی است و ما همه فرمان بردار اوییم».
[۱۵]
در آیات پیشتر سخن از نحو برخورد با «بتپرستان» لجوج و جاهل بود که به مقتضای حال با آنها سخن میگفت، ولی در این آیه سخن از مجادله و گفتوگوی ملایمتر با «اهل کتاب» است؛ زیرا آنها حداقل، بخشی از دستورهای انبیا و کتب آسمانی را شنیده بودند و آمادگی بیشتری برای شنیدن آیات الهی داشتند.
قرآن مجید به مسلمانان دستور میدهد که از دشنام دادن به کافران و بتپرستان پرهیز نمایند؛ زیرا آنها هم در مقابل، به همین روش متوسل خواهند شد:
«شما مؤمنان، به کسانی که غیر خدا را میخوانند دشنام ندهید، تا مبادا آنها نیز از روی ظلم و جهل خدا را دشنام دهند، این چنین عمل هر امتی را زینت دادیم، پس بازگشت آنها به سوی پروردگارشان است و آنها را از آنچه عمل میکردند آگاه میسازد».
[۱۶]
از آنجا که بیان دستورات اسلام، همراه با منطق، استدلال و شیوههای مسالمتآمیز است، به برخی از مؤمنان که از روی ناراحتی شدید نسبت به «مسئل بتپرستی» به بتهای مشرکان دشنام میدادند، سفارش اکید میکند که از ناسزا گفتن پرهیز نمایند؛ اسلام رعایت اصول ادب، عفت و نزاکت در بیان را، حتی در برابر خرافیترین و بدترین ادیان، لازم میشمارد؛ زیرا هر گروه و ملتی، نسبت به عقاید و اعمال خویش تعصب دارد. ناسزا گفتن و برخورد خشن موجب میشود که آنها در عقاید خود سختتر شوند.
- استقبال از پیشنهاد صلح
«… پس هر گاه از جنگ با شما کناره گرفتند و تسلم شدند، در این صورت، خداوند راهی برای شما علیه آنها نگشوده است».[۱۷]
دو قبیله در میان قبایل عرب به نام «بنی ضمره» و «اشجع» وجود داشت؛ قبیل بنی ضمره با مسلمانان پیمان ترک تعرض بسته بودند و طایف اشجع نیز با بنی ضمره هم پیمان بودند… .
پس از مدتی مسلمانان با خبر شدند که طایفهی اشجع که هفتصد نفر بودند، به سرکردگی مسعود بن رجیله به نزدیکی مدینه آمدند. پیامبر اکرم(ص) نمایندگانی نزد آنها فرستاد تا از هدف مسافرتشان مطلع گردد، آنها اظهار داشتند: آمدیم «قرار داد ترک مخاصمه» با محمد(ص) ببندیم. پیامبر اکرم(ص) وقتی چنین دید، دستور داد مقدار زیادی خرما به عنوان هدیه برای آنها ببرند؛ سپس با آنها تماس گرفت و آنها اظهار داشتند که ما نه توانایی مبارزه با دشمنان شما را داریم، چون تعداد ما کم است؛ و نه قدرت و تمایل به مبارزه با شما را داریم؛ زیرا محل ما به شما نزدیک است؛ لذا آمدیم با شما «پیمان ترک تعرض» ببندیم. در این هنگام، آیات فوق نازل شد و دستور لازم در این زمینه را به مسلمانان داد.[۱۸]
- پذیرش حقوق اقلیتها
هیچ دینی مانند دین اسلام، ضامن آزادی و حافظ شرف و حقوق ملی اقلیتها نیست. اسلام عدالت اجتماعی کامل را در کشور اسلامی، نه تنها برای مسلمانان، بلکه برای تمام ساکنان سرزمین خود – با وجود اختلاف مذهب، نژاد، زبان و رنگ – تأمین میکند و این یکی از مزایای بزرگ عالم انسانیت است که هیچ مذهب و قانونی، غیر از اسلام نمیتواند به این آرمان تحقق بخشد.
اقلیتهای مذهبی با انعقاد «پیمان ذمه» و اکتساب تابعیت میتوانند در کشور آزادانه زندگی کنند و مانند مسلمانان از حقوق اجتماعی و امنیت داخلی و خارجی بهرهمند گردند.
قرآن کریم با صراحت، سیاست کلی اسلام را دربار مراعات حقوق ملل و سایر مذاهب بیگانه چنین بیان میکند:
«خداوند شما را باز نمیدارد از اینکه نیکی و بخشش کنید به کسانی که به سبب دین با شما نجنگیدهاند و شما را از شهر و دیارتان بیرون نراندهاند، خداوند عدالت پیشگان را دوست میدارد».
[۱۹]
بنابر این، اسلام اجازه میدهد که اقلیتهای مذهبی و مخالفان اسلام در جامع اسلامی زندگی کنند و از حقوق انسانی برخوردار گردند؛ بشرط به آنکه مزاحمتی برای اسلام و مسلمانان نداشته باشند. و بر ضد آنها کاری صورت ندهند.
در آی دیگر میفرماید: «خداوند فقط شما را از دوست داشتن کسانی که با شما در کار دین کارزار کردهاند، و از خانه و کاشانهتان آواره کردهاند و برای راندنتان با دیگران همدستی کردهاند، نهی میکند و هر کس دوستشان بدارد از ستمکاران است».
[۲۰]
با توجه به این دو آیه، سیاست کلی اسلام دربار اقلیتهای مذهبی و مخالفان اسلام چنین است: مادامی که اقلیتها به حقوق مسلمانان تجاوز نکنند و بر ضد اسلام و مسلمانان توطئه ننمایند، در کشور اسلامی کاملاً آزادند و مسلمانان وظیفه دارند با آنها به عدالت و نیکی رفتار کنند، ولی اگر بر ضد اسلام و مسلمانان، با کشورهای دیگر هم کاری داشته باشند، مسلمانان موظفاند مانع فعالیت آنها شوند و هرگز آنها را دوست خود ندانند.
در اسلام، آزادی و احترام اقلیتهای مذهبی به مقداری است که اگر کسی از «اهل ذمّه» کاری که در دین آنها جایز است ولی در شرع اسلام حرام است – مانند شرابخواری – انجام دهد، کسی متعرض آنها نمیشود؛ البته تا زمانی که به آن عمل تظاهر ننماید. اگر به آن عمل تظاهر نماید، به عنوان نقض «قانون تحت الحمایه» مورد بازخواست قرار میگیرد و اگر عملی انجام دهد که در دین آنها نیز حرام محسوب میشود، مانند: زنا، لواط و … از نظر حقوق با مسلمانان هیچ تفاوتی ندارد و قاضی حق دارد که «حدّ» را بر آنها جاری سازد، اگر چه میتواند آنها را به ملت خود تحویل دهد تا طبق قوانین مذهبی خودشان مجازات شوند.
[۲۱]
بر اساس فقه اسلامی اگر دو نفر از اهل ذمّه دعوای خود را پیش قاضی مسلمانان ببرند، قاضی مخیر است که طبق حکم اسلام قضاوت نماید و یا اینکه از آنها اعراض نماید. قرآن کریم در این باره میفرماید: «اگر از اهل کتاب برای رفع مرافعه به تو مراجعه کنند، پس میان آنان حکم کن، یا از آنان اعراض نما».
[۲۲]
البته منظور این نیست که پیامبر(ص) تمایلات شخصی را در انتخاب یکی از ایندو راه دخالت دهد، بلکه منظور این است که شرایط و اوضاع را در نظر بگیرد، چنانچه مصلحت بود دخالت و حکم کند و گرنه صرف نظر نماید.
[۲۳]
در این میان میتوان یکی از مصالح را رعایت تعاملات و روابط اهل کتاب با مسلمانان دانست. از این آیه استفاده میشود که همزیستی مسلمانان با اهل کتاب، به گونهای بود که آنان برای قضاوت نزد پیامبر اسلام(ع) میآمدند. عدالت همیشه و با هر گروه، یک ارزش است. اگر حاکم یا دولت اسلامی برای داوری و میانجیگری انتخاب شد، باید عدالت را رعایت کند و نباید مسائل نژادی منطقهای، تعصبهای گروهی، تمایلات شخصی و تهدیدها در قضاوتها تأثیر بگذارد.
- به رسمیت شناختن انبیا و کتب آسمانی
اساساً تمام کتابهای آسمانی در اصول مسائل با یکدیگر هماهنگی دارند و هدف واحدی را(تربیت و تکامل انسان) دنبال میکنند، اگر چه در مسائلی فرعی، به مقتضای قانون تکامل تدریجی با هم تفاوتهایی دارند و هر آیین تازه، مرحل بالاتری را میپیماید و برنام جامعتری دارد. قرآن کریم ضمن تکریم و احترام به پیامبران و کتب آسمانی سابق، آنها را تصدیق مینماید:
«و کتاب آسمانی(قرآن) را به راستی و درستی بر تو نازل کردیم که همخوان(مصدق) با کتابهای آسمانی پیشین و حاکم بر آنها است، پس در میان آنان بر وفق آنچه خداوند نازل کرده است، داوری کن …».
[۲۴]
حدود بیست آی دیگر نیز در تصدیق و تأیید تورات و انجیل آمده است.
[۲۵]
اساساً این سنت الهی است که هر پیامبری، پیامبر پیشین را تأیید، و هر کتاب آسمانی، کتاب آسمانی سابق را تصدیق مینماید. خداوند در تأیید موسی(ع) و تورات، به وسیل پیامبر و کتاب آسمانی بعدی، یعنی حضرت مسیح(ع) و انجیل چنین میفرماید:
«و به دنبال ایشان(تورات و موسی) عیسی بن مریم را فرستادیم که گواهی دهنده بر – حقانیت – تورات بود که پیشاپیش او بود، و به او انجیل دادیم که در آن نوری است و همخوان( تصدیق کننده) با تورات است که پیشاپیش آن – نازل شده – و راهنما و پندآموز پارسایان است».
[۲۶]
- صلح بینالمللی
اسلام از ابتدا، اصول صلح را پی ریزی نموده و از این طریق، راه را برای پیمودن صلح بین المللی و همزیستی مسالمتآمیز همواره ساخته است. در این مورد کافی است که بدانیم صلح، روح اسلام است. همانکونه که گفته شد، واژهی اسلام از ماد «سلم» گرفته شده است و بدین جهت، متضمن معنای سلامت و آرامش است؛ لذا قرآن دستور می دهد که همگی در حوز «سلم و صلح» وارد شوند:
«ای افراد با ایمان، همگی در حوز مسالمت وارد شوید…».
[۲۷]
«سلم» خیلی عالیتر و با دوامتر از «صلح» است؛ زیرا به معنای سلامت و امنیت است و صورت یک صلح موقت ظاهری را ندارد.
خداوند به پیامبر(ص) دستور میدهد که اگر دشمنان تو از در مسالمت وارد شدند و به آن میل کردند، تو نیز از فرصت استفاده کن و با آنان موافقت نما: «و اگر دشمنان به صلح تمایل داشتند تو نیز مایه به صلح باش».
[۲۸]
علاق اسلام به صلح میان انسانها، به حدی است که به افراد با ایمان نوید میدهد که شاید بر اثر نحو رفتار مسالمتآمیز مسلمانان، میان آنها و دشمنان پیوند دوستی پدید آید:
«چه امید است که خداوند در میان شما و کسانی از آنان که با هم دشمنی داشتید، مهربانی پدید آورد و خداوند بر هر کار قادر (به خلق) آمرزنده و مهربان است».
[۲۹]
افراد غیر مسلمان به دو گروه تقسیم میشوند: گروهی که در مقابل مسلمانان ایستادند، شمشیر به روی آنها کشیدند، آنها را از خانه و کاشانهشان به اجبار بیرون کردند و عداوت و دشمنی را
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
