پاورپوینت کامل حجیت سنت در امور دنیوی است یا اخروی؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حجیت سنت در امور دنیوی است یا اخروی؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حجیت سنت در امور دنیوی است یا اخروی؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حجیت سنت در امور دنیوی است یا اخروی؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

دانشمندان اصولى، اعم از شیعه و اهل سنت، براین رأى اتفاق دارند که سنت عبارت است از: گفتار و کردار و تقریر رسول خدا (ص). شیعه معتقد است که سنت شامل قول و فعل و تقریر امامان (ع) نیز مى‏شود، ازاین رو امامت در امتداد نبوت است و فرقى میان قول و فعل و تقریر امامان با پیامبر (ص) نیست. براساس بینش شیعه، همان گونه که سنت رسول خدا (ص) یکى از منابع و پایه‏هاى شناخت احکام شرعى در حوادث، وقایع و موضوعات پیش آمده است، سنت امامان معصوم (ع) نیز یکى از منابع شناخت به شمار مى‏آید.

شهید مطهری می گوید: درباره حجیت ظواهر سنت احدى بحثى ندارد. براى اثبات حجیت سنت رسول اللَّه (ص) به وجوهى تمسک شده است، از آن جمله:

۱. نصوص قرآنى‏

الف. سوره حشر: “آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهى کرده خوددارى نمایید”.

ب. سوره نجم: “و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید!

آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست”!

ج. سوره احزاب: “مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکویى بود…”.

۲. احادیث‏

پیامبر اعظم در حجّه الوداع فرمود: “من دو چیز گرانبها در میان شما باقى مى‏گذارم، تا زمانى که به آن دو پناهنده شوید گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که خاندان من هستند. این دو از یکدیگر جدا نمى‏شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند”.[i] این حدیث دلالت بر حجیت و اعتبار سنت دارد.

۳. دلیل عقلى‏

منظور از دلیل عقلى به خصوص آن ادله‏اى است که بر عصمت رسول خدا و امتناع غفلت و خطا و سهو آن حضرت دلالت دارد؛ زیرا اعتقاد به این امور باعث مى‏شود که مکلف یقین‏ پیدا کند تمام اعمال و گفتار رسول خدا موافق با موازین شرع است و براى دیگران مى‏تواند ملاک و حجت قرار گیرد. و این دلیل عقلى خدشه ‏ناپذیرترین دلیلى است که براى اعتبار سنت رسول اللَّه آورده شده است. بنابراین سنت رسول (ص) و همچنین سنت امامان معصوم (ع) مانند کلام خداوند متعال در همه ابعاد زندگی بشری اعتبار دارد و هیچ فرقی بین امور دنیوی، دینی و یا اخروی وجود ندارد. البته ما مأمور به پیروی در کارهای شخصی پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) نیستیم، مثلا اگر پیامبر اکرم (ص) سوار بر استر می شدند دلیل نمی شود که ما هم باید استر سوار شویم، همچنین در امور مختص به پیامبر (ص) دستور به پیروی نداریم. به عنوان نمونه پیامبر اعظم (ص) به دلایلی بیش از چهار همسر اختیار کردند، ولی سایر مردم چنین اختیاری ندارند و این امر از مختصات نبی گرامی اسلام (ص) است.

[i]  مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار،ج۲، باب ۱۴،ص ۱۰۰، موسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق، “إ ِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ…”.

پاسخ تفصیلی

سنّت‏ در لغت عبارت است از: روشى که مردم از آن پیروى کنند و براى آنان به صورت عادت درآمده باشد، چه نیکو و چه ناپسند. این معنا را علامه فیروزآبادى در کتاب قاموس المحیط، و اسماعیل بن حماد جوهرى در کتاب صحاح اللغه، و ابن اثیر در نهایه، آورده‏اند. نیز همین معنا را علامه محمد بن على جرجانى در “تعریفات” براى سنّت یاد کرده و گفته است: واژه سنت در لغت به معناى راه است، خواه راه نیک باشد یا ناپسند.[۱]

سنت در اصطلاح فقها در مقابل بدعت قرار دارد. بدعت یعنى هر حکمى که با اصول شریعت ناسازگار بوده و بدون حجت شرعى اظهار شده باشد، ولى سنت عبارت است از: حکمى که به اصول شریعت و حجت شرعى مستند باشد.[۲]

در علم کلام واژه سنت داراى دو اصطلاح است.

الف. همان معنایى که از فقها در تعریف سنت نقل شده است.

ب. معنایى مرادف با معناى مستحب. یعنى انجام عملى که فعل آن بر ترکش ترجیح داشته باشد، به گونه‏اى که ترک آن ممنوع نباشد.

دانشمندان اصولى، اعم از شیعه و اهل سنت، بر این رأى اتفاق دارند که سنت عبارت است از: گفتار و کردار و تقریر رسول خدا (ص).

شیعه معتقد است که سنت شامل قول و فعل و تقریر امامان (ع) نیز مى‏شود، ازاین رو امامت در امتداد نبوت است و فرقى میان قول و فعل و تقریر امامان با پیامبر (ص) نیست. تنها فرق میان امام و پیامبر در مسئله وحى است که بر امامان وحى نازل نشده، بلکه آنان از طریق الهام حقایق شرع را دریافت داشته و بازگو مى‏کردند، همان گونه که در مورد شخص پیامبر اسلام نیز معتقدیم که در موارد غیر از وحى، آن حضرت بر اساس الهام الاهى عمل مى‏کرده است و بدین جهت او «اسوه» و «واجب الاطاعه» معرفى شده است.

براساس بینش شیعه، همان گونه که سنت رسول خدا (ص) یکى از منابع و پایه‏هاى شناخت احکام شرعى در حوادث، و موضوعات پیش آمده است، سنت امامان معصوم (ع) نیز یکى از منابع شناخت به شمار مى‏آید.[۳]

حجیت و اعتبار سنّت‏

پس از تبیین معناى لغوى و اصطلاحى سنت، زمینه براى بحث پیرامون ارزش و اعتبار و حجیت آن فراهم است. شهید مطهری می گوید: درباره حجیت ظواهر سنت احدى بحثى ندارد، ولى در باب سنت – که مقصود همان اخبار و روایات است که قول یا فعل یا تقریر پیغمبر یا امام را بازگو کرده است- دو مطلب مهم وجود دارد که اصولیون درباره آنها بحث مى‏کنند. یکى حجیت خبر واحد است، دیگر مسئله تعارض اخبار و روایات است. ازاین رو دو فصل مهم و پرشاخه در علم اصول باز شده است؛ یکى به نام «خبر واحد» و دیگر به نام «تعادل و تراجیح».[۴]

البته اصل اعتبار و حجیت سنت از همان ابتدا باید داراى دلیل باشد؛ زیرا پیامبر (ص) به لحاظ بشرى بنده‏اى است مانند دیگر بندگان خدا: بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما…»[۵]

و این که گفتار و عمل و تقریر او اسوه و الگو و خط مشى براى دیگران قرار گیرد، نیاز به دلیل شرعى و عقلى دارد. به تعبیر فنى اصل اولى در این موارد عدم حجیت است، و حجیت آن نیاز به اثبات و اقامه برهان دارد.

اعتبار و حجیت سنت- اعم از قول و فعل و تقریر- اگر چه نیاز به اثبات دارد، ولى با توجه به نصوص قرآنى اثبات آن کار دشوارى نیست و نیاز به بحث فراوان ندارد، لذا اندیشمندان اسلامى به روشنى آن را پذیرفته‏اند.

به هر حال، براى اثبات حجیت سنت رسول اللَّه (ص) به وجوهى تمسک شده است، از آن جمله:

۱- نصوص قرآنى‏

الف. ” آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهى کرده خوددارى نمایید”.[۶]

ب. “و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید”! آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست”![۷]

ج. “…تنها از آنچه به من وحى مى‏شود پیروى مى‏کنم…”.[۸]

د. آیات فراوانى که اطاعت و پیروى از رسول خدا (ص) را لازم شمرده است که به عنوان نمونه به چند آیه اشاره می شود: “ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر براى این که به فرمان خدا، از وى اطاعت شود…”.[۹] &quotیچ مرد و زن با ایمانى حق ندارد هنگامى که خدا و پیامبرش امرى را لازم بدانند، اختیارى (در برابر فرمان خدا) داشته باشد…”.[۱۰]

“اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [اوصیاى پیامبر] را! و هر گاه در چیزى نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید (و از آنها داورى بطلبید)…”.[۱۱] “بگو: اگر خدا را دوست مى‏دارید، از من پیروى کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد…”.[۱۲] “کسى که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده…”.

از مجموع این آیات چنین استفاده مى‏شود که به فرمان الاهى، امر و نهى پیامبر (ص) بدون استثنا باید مورد پذیرش قرار گیرد؛ زیرا او جز به خواست خدا چیزى را نمى‏گوید و همه رسولان به اذن پروردگار مطاع بوده‏اند و هیچ مؤمنى نمى‏تواند قضاوت خد