پاورپوینت کامل آیا در اسلام به مسائل رفاهی توجه شده؟ حد استفاده از این امکانات چقدر است؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا در اسلام به مسائل رفاهی توجه شده؟ حد استفاده از این امکانات چقدر است؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا در اسلام به مسائل رفاهی توجه شده؟ حد استفاده از این امکانات چقدر است؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا در اسلام به مسائل رفاهی توجه شده؟ حد استفاده از این امکانات چقدر است؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

بخشی از دستورات اسلام جزو اصول و پایه های دین است که با گذشت زمان هیچ تغییری در آن حاصل نمی شود و همگان در همه عصرها باید به آن پایبند باشند؛ مثل اصل یکتاپرستی، نبوّت پیامبر، وجود قیامت، عدالت خداوند، انجام حقوق واجب، رسیدگی به مستمندان و خویشاوندان و دوری از آن چه خداوند حرام کرده است و این امور در طول زمان تغییر نمی کند، ولی بخشی دیگر از دستورات اسلام ارتباطی با اصل دین ندارد، و مربوط به زمان و دوره ای است که مؤمن در آن زندگی می کند که با گذشت زمان، وظیفه شخص تغییر می کند.

البته مسلّم است که روش پیامبر اکرم (ص) و امیر مؤمنان (ع) و مؤمنان زمان آنها ،با دیگر پیشوایان فرق هایی داشته است، و علت آن تفاوت وضع زندگی عمومی مردم در زمان های مختلف بوده است.

در صدر اسلام، مسلمانان چون از نعمت های دنیوی بهره کافی نداشتند؛ از این رو پیشوایانشان نیز علاوه بر این که خودشان در حدّ پایین ترین افراد جامعه زندگی می کردند، همچنین به مسلمانان نیز سفارش می کردند تا رعایت حال فقرا و ضعیفان جامعه را بنمایند، ولی در دوره های بعد که مسلمانان از توان و قدرت در زمینه های مختلف (مالی سیاسی) برخوردار شدند، مسئله به گونه ای شد که هم خود بزرگواران در حد متعارف جامعه زندگی می کردند و هم به پیروان خود توصیه می کردند که از نعمت های خداوند استفاده کنند و شایسته ترین افراد برای استفاده از امکانات دنیا را مؤمنان می دانستد و می فرمودند، کسی حق ندارد آنچه را خداوند حلال شمرده، بر خود حرام کند!

البتّه نکته مهمّی که در دین پیرامون استفاده از نعمت ها مورد توجه قرار گرفته، این است که این امر سبب ضایع شدن حقی از خداوند و مردم نشود.

پاسخ تفصیلی

برای دست یابی به پاسخ، بحث مان را در سه محور مورد بررسی قرار می دهیم:

۱. ذکر آیه ای از قرآن و پاره ای از روایات در بیان این که خداوند دوست دارد که هر گاه نعمتی به بنده ای ارزانی شد، آن را نمایان سازد.

۲. سیره پیشوایان دین در این مسئله و اختلاف روش آنان با ذکر دلایل.

۳. مقدار استفاده از نعمت های الاهی.

اکنون این مباحث را با همین ترتیب بررسی نموده و با رعایت اختصار بیان می کنیم:

۱. خداوند متعال خطاب به پیامبر (ص) می فرماید: “نعمت پروردگارت را بازگو کن”!

[۱]

امام صادق (ع) در توضیح آیه به یکی از یارانشان که معنای آن را پرسیده بود، فرمود: آن کسى که با عطا کردن دین خود به تو، ترا بر دیگران برتری داد، پس از او سخن بگو و نعمت های او را ذکر کن.

[۲]

در روایت دیگری از امیر مؤمنان (ع) آمده است که علاء بن زیاد حارثى که از یاران امام بود گفت: یا امیر المؤمنین، از دست برادرم عاصم به شما شکایت مى‏کنم. حضرت فرمود: مگر چه شده است؟ گفت: جامه‏اى پشمین پوشیده و دست از دنیا شسته و با این کار همسر و فرزندان خود را ناراحت کرده است، حضرت او را سرزنش کرده و فرمود: اى دشمنک خویش! شیطان عقلت را ربود؟ آیا نباید به زن و فرزندت رحم ‏کنى؟ آیا فکر مى‏کنى خداوند چیزهاى پاکیزه و خوش گوار را بر تو روا داشته است، ولی دوست ندارد که از آنها استفاده کنى؟ و در ادامه سخن، به همین آیه مورد بحث استشهاد کردند، امّا وقتی عاصم از امیر المؤمنین پرسید، پس خود شما چرا از غذاهای لذیذ و پوشاک مناسب استفاده نمی کنید؟ حضرت فرمود: من مانند شما نیستم. خداوند مرا پیشواى مردم قرار داده است و به همین سبب لازم است که من زندگى و خوراک و پوشاک خود را در حد ضعیف‏ترین طبقات اجتماع قرار دهم، تا از طرفى مایه آرامش و سکون دردهای فقیران و از طرف دیگر سبب جلوگیرى از سرکشی ثروت مندان شوم.

[۳]

۲. دستوراتی که از طرف شرع مقدس برای انسان ها تشریع شده، بر دو گونه است: دسته اول اصول مسلمی است که با گذشت زمان هیچ گونه تغییری در آنها حاصل نمی شود و تمام انسان ها در تمام عصرها باید به آن پایبند باشند؛ مثل اصل یکتاپرستی، نبوّت پیامبر، عدل الاهی، و بدی ظلم و دوری کردن از آن و خوبی احسان و سفارش به آن.

این گونه موارد، به همان صورتی که در زمان پیامبر (ص) بوده تا پایان عمر دنیا باقی خواهد ماند. در حدیثی از امام صادق (ع) به این امر اشاره شده است:

حلال محمد تا روز قیامت، حلال است و حرام محمد هم تا روز قیامت حرام است (تغییرى در آن نیست).

[۴]

اما دسته دوم از دستورات دین، مربوط به اصول مسلم آن نبوده، بلکه با شرایطی؛ نظیر زمان و مکان در ارتباط بوده و با تغییر شرایط، آن حکم نیز تغییر می کند. این مسئله در زمان معصومان (ع) نیز مورد پرسش قرار گرفته است و حدیثی که در ادامه بیان می کنیم، ما را در رسیدن به مقصودمان کمک می کند: روزى سفیان ثورى بر امام صادق (ع) وارد شد و بر تن آن حضرت لباس زیبا و لطیفی دید و در مقام اعتراض به حضرت خرده گرفت که شما چرا چنین لباسی را به تن کرده

اید،
با این که اجداد شما این گونه زندگی نمی کردند! حضرت صادق (ع) فرمود:

رسول خدا (ص) در روزگارى به سر برد که نه زمین حاصل خیزى بود و نه غذاى لذیذی، امّا در این زمان اوضاع فرق کرده است و در این زمان شایسته ‏ترین مردم به برخوردارى از نعمت های خداوند نیکو کارانند؛ نه فاسدان؛ مردم مؤمن هستند نه افراد منافق؛ مسلمانانند نه کافران! اعتراضت چیست اى ثورى؟! به خدا قسم- من با همین حال که مى‏بینى- از آن زمان که به خوب و بد دنیا واقف شدم هیچ صبح و شامى بر من سپرى نشد که مالى در میان اموالم باشد و خدا دستور داده باشد در جایى مصرف کنم جز آن که همان جا به مصرف رساندم.

[۵]

استاد مطهری در این زمینه بیان می دارد: “این اختلاف و تعارض ظاهرى سیرت، به کمک بیاناتى که از پیشوایا