پاورپوینت کامل شخصیت حضرت زهرا (س) دارای چه ابعادی است؟ ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت حضرت زهرا (س) دارای چه ابعادی است؟ ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت حضرت زهرا (س) دارای چه ابعادی است؟ ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت حضرت زهرا (س) دارای چه ابعادی است؟ ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

ابعاد شخصیت والای حضرت‌زهرا(س) بسیار گسترده و وسیع است که تنها در سای تأمل و ژرف‌اندیشی می‌توان به گوشه‌ای از شخصیت و فضایل آن‌حضرت پی برد. مطالعه و تحقیق پیرامون محورهای معنوی و الهی، علم و دانش و مبارزات سیاسی و اجتماعی آن‌حضرت و… ما را در رسیدن به مقصود یاری می‌دهد.

برخی از آیات قرآن کریم در شأن اهل‌ بیت(ع) نازل شده است، که حضرت صدّیقه زهرا(س) نیز یکی از آن پنج نور پاک است؛ مانند آی تطهیر.

برخی از ویژگی‌های بارز اخلاقی و انسانی حضرت فاطمه(س) -به شهادت کتب مختلف شیعه و سنی- از این قرار است:

1. پارسایی و قناعت به ثروتی اندک و امکاناتی ناچیز، در عین امکان بهره‌مندی از بالاترین امکانات،
2. انفاق و ایثار فراوان در اشیای مورد علاقه و نیاز خویش،
3. عبادت خالصانه و نیایش به درگاه باری تعالی،
4. تبلور حیا و عفت،
5. الگوی کامل پوشش و حجاب اسلامی،
6. علم و دانش گسترده سیده زنان عالم که گوشه‌ای از آن آگاهی بر محتوای کتاب شریف مصحف فاطمه است،
7. مبارزات سیاسی و اجتماعی ایشان -بعد از رحلت پیامبر (ص)- در پاسداری از مقام ولایت حضرت علی(ع).

پاسخ تفصیلی

پیرامون شخصیت وجودی و مقام معنوی فاطم زهرا (س) بسی کتاب‌ها نگاشته شده و سخن‌های فراوانی بیان شده است، اما اگر هزاران برابر آن نیز از قلمرو ذهن و اندیش
بشر
به درآید و صورت گفتار یا نوشتار پذیرد، باز قطره‌ای باشد از اقیانوس بی‌کران فضیلت‌های حضرتش. در آسمان معرفت حضرت زهرا(س)، برترین اندیشه‌های بشری، حیران و تیز پروازترین عقل‌ها، سرگردان‌اند. برای دست‌یابی به ساحل دریای معرفت آن بانوی بزرگ باید به سراغ
قرآن کریم
و
احادیث

معصومان(ع)
رفت.

در این نوشته، با توجّه به قرآن کریم و روایات، تنها به ذکر قطره‌ای از آن دریای بی‌کران می‌پردازیم.

الف) آیات نازل شده در شأن حضرت زهرا(س)

شخصیت ملکوتی حضرت فاطم زهرا(س) نه تنها خود مبیّن و مفسّر آیات قرآن است و نه تنها وجود او سندی زنده به عنوان پشتوان عملی برای تأیید مفاهیم آن کتاب آسمانی است، بلکه عمل‌کرد آن‌حضرت گاهی موجب نزول آیات قرآن شد. البته، این آیات شریفه در شأن حضرت زهرا(س)، به شکل‌های تنزیل،
^[۱]
تفسیر،
^[۲]
تأویل
^[۳]
و تطبیق
^[۴]
روایت شده است.
^[۵]

گفتنی است؛ دانشمندان و مفسران
اسلامی
، اجمالاً به این امر معترف‌اند که برخی از آیات قرآن کریم در شأن اهل‌ بیت(ع) نازل شده است، دلالت آنها بر
اهل‌بیت(ع)
و مقام و موقعیت آنها، از باب تفسیر است، نه تطبیق؛ و حضرت صدّیقه زهرا(س) نیز یکی از آن پنج نور پاک است.

در این‌مجال، به ذکر تعدادی از این آیات شریفه می‌پردازیم.

آیاتی از باب تفسیر:

1. آی
   مباهله
   : در قرآن کریم چنین آمده است: «هر گاه بعد از
   علم
   و دانشى که (در بار مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود، آن‌گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغ‌گویان قرار دهیم».
   ^[۶]
   و حضرت فاطمه زهرا(س) تنها مصداق «نساء (زنان)» همراه
   پیامبر اکرم(ص)
   برای مباهله بود.
   ^[۷]

2. آی تطهیر: آی مبارک «… خداوند فقط می‌خواهد پلیدى و
   گناه
   را از شما اهل‌بیت دور کند و کاملًا شما را پاک سازد»،
   ^[۸]
   در شأن
   امام علی(ع)
   ، حضرت فاطم زهرا(س) و
   امام حسن(ع)
   و
   امام حسین(ع)
   نازل شده است.
   ^[۹]

3. سور «هل اتی» (الإنسان) در شأن حضرت امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) نازل شده است.
   ^[۱۰]

آیاتی که تطبیق آن با حضرت فاطم زهرا(س)، از موارد «تأویل» به شمار می‌رود:

1. در حدیثى از
   امام صادق‌(ع)
   آمده است که به هنگام نزول‏ آی شریفه‏ «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ‏»،
   ^[۱۱]
   خداوند فرمود: من خداوندم. دو دریا را فرستادم، على بن ابی‌طالب(ع)، دریاى علم و فاطمه(س) دریاى
   نبوّت
   ، و من خدایم، پیوند بین آن دو را برقرار کردم.
   ^[۱۲]

2. 
   امام محمد باقر(ع)
   در تفسیر آیاتی «که آن یکى از بزرگ‌ترین آیات خدا است. بشر را هشدار دهنده است»،
   ^[۱۳]
   می‌فرماید: «منظور، حضرت فاطمه(س) است».
   ^[۱۴]

3. با استناد به روایات، وجود مقدّس فاطمه زهرا(س)، حقیقت و باطن لیله القدر (
   شب قدر
   ) است؛ و معرفت آن‌حضرت، همطراز درک شب قدر معرفی شده است.
   ^[۱۵]
   مانند این روایت: مردی نصرانی خدمت امام موسای کاظم(ع) شرف یاب شد و تفسیر باطن این آیات را جویا شد: «حم، سوگند به این کتاب روشنگر، که ما آن‌را در شبى پر برکت نازل کردیم، ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! در آن شب هر امرى بر اساس
   حکمت
   (الهى)
   تدبیر
   و جدا می‌گردد»؛
   ^[۱۶]
   امام(ع) در پاسخ فرمودند: «حم»، محمّد(ص) و «کتاب مبین»، علی(ع) و «اللیله»، فاطمه(س) است.
   ^[۱۷]

ب) مقام و شخصیّت فاطمه زهرا(س)

در این‌جا، در بار مقام و شخصیّت آن‌حضرت به ذکر مواردی بسنده می‌شود:

یک. مقام حضرت صدیقه کبری(س) آن‌چنان والا است که
رضایت
و خشم حضرتش معیار رضایت و خشم پیامبر گرامی اسلام و رضایت و خشم کبریایی قرار گرفته است.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «فاطمه(س)، پار تن من است، هر کس او را مسرور گرداند مرا مسرور کرده است و هر کس مرا مسرور گرداند خدا را مسرور کرده است و هر کس او را اذیّت کند مرا اذیّت کرده است و هر کس مرا اذیّت کند خدا را اذیت کرده است، و فاطمه(س)، عزیزترین مردم در نزد من است».
^[۱۸]
«مریم سرور زنان زمانه خویش بود، امّا دخترم فاطمه(س)، سرور هم زنان جهان، از آغاز و پایان آن است».
^[۱۹]

آری، مقام و منزلت زهرای مرضیّه(س)، نه تنها بسی والاتر از مقام
آسیه
و
مریم
است که اوج افتخار آنان، توفیق خدمت گزاری آستان حضرت خدیجه کبری(س) به هنگام وضع حمل فاطمه زهرا(س) است.

دو. از ابعاد کرامتی حضرت زهرا(س) می‌توان به پارسایی و
قناعت
به ثروتی اندک و امکاناتی ناچیز، در عین امکان بهره‌مندی از بالاترین امکانات را اشاره کرد؛ چرا که او دختر پیامبر اسلام(ص) است و آن‌حضرت مزرعه با ارزشی، مانند «فدک» را به ایشان بخشیدند
^[۲۰]
که در آمد خوبی داشت. همچنین حضرت علی(ع) از محل کار و تلاش خود درآمد قابل توجّهی داشت و حضرت می‌توانست زندگی مرفّهی برای خود و همسر و فرزندان خود فراهم آورد، امّا هم درآمد خود را صرف نیازمندان می‌کرد و خود به یک زندگی بسیار سخت و پر مشقّت اکتفا می‌نمود.

سه. یکی دیگر از ابعاد شخصیّت اجتماعی فاطمه زهرا(س)،
انفاق
و
ایثار
او است. داستان بخشیدن غذا و طعام خود در عین نیازمندی به مسکین و
یتیم
و اسیر در مدت سه شب پی در پی، در سور دهر(انسان) آمده است.

چهار. یکی دیگر از ابعاد کرامتی حضرت زهرا(س) عبادات آن‌حضرت است. عبادت فاطمه از لحاظ کمیّت، تا بدان حد گسترده است که در لحظه لحظه زندگی او حضور و ظهور دارد. رفتار او، گفتار او، نگاه او، تلاش او، نفس کشیدن او در هر لحظه شب و روز، عبادت بود. امام حسن مجتبی(ع) در این باره می‌فرماید: «مادرم فاطمه(س) را دیدم که در شب جمعه از بستر خویش جدا شد تا طلوع خورشید مشغول عبادت، و راز و نیاز با پروردگار بود و لحظه‌‏اى از
رکوع
و
سجود
دست برنمی‌داشت».
^[۲۱]
 

پنج. یکی از افتخارات
شیعه
«صحیفه فاطمیّه» است. شیعه معتقد است این کتاب شریف الهام شده از جانب خداوند تعالی به زهرای مرضیّه است.
^[۲۲]

شش. جلوه‌هایی بسیار زیبا و دیدنی از رفتار و گفتار فاطمه زهرا(س) در عرصه حجاب و عفاف گزارش شده است که می‌باید سرمشق دختران و زنان ما در زندگی قرار گیرد. روزی پیامبر اکرم(ص) از جمع مسلمانان حاضر در مسجد سؤال کردند: چه روش و سیره‌ای برای زندگانی بانوان بهتر است؟ حضرت زهرا(س) به واسط سلمان – که خود را عاجز از جواب این سؤال می‌دانست و به همین دلیل به خانه حضرت زهرا(س)، خود را رسانده بود – فرمود: «برای زنان بهتر است که مردان نامحرم را نبینند و مردان نامحرم نیز ایشان را نبینند».
^[۲۳]

هفت. در پایان به یکی از ضروری‌ترین عرصه‌هایی که در آن بایستی به فاطمه زهرا(س) اقتدا نمود، اشاره‌ای داشته باشیم و آن عرص دفاع از حریم
امامت
و
ولایت
است؛ چرا که او در دور کوتاه زندگانی خویش پس از هجران رسول خدا(ص) زیباترین جلوه پاسداری از حریم ولایت را به تصویر کشید.
^[۲۴]
فاطمه(س) مردم زمانه خویش را خوب می‌شناخت و می‌دانست آنان لیاقت عبرت‌پذیری از سخنان او و جسارت قیام به همراه او را ندارند، امّا می‌خواست برای آیندگان،
ضلالت
را رسوا، حقیقت را برملا و حجت را تمام نماید، چنان‌که فرمود: «من با کمال دقّت و معرفت شما را از گمراهی، خذلان و تیرگى که ظاهر و باطن شما را فرا گرفته است آگاه ساختم، ولی می‌دانم که خوارید و در چنگال زبونی گرفتار. یاری نکردن وجودتان را فرا گرفته و ابر بی‌وفایی بر قلوبتان سایه گسترده. چه کنم که دلم خون است و بازداشتن زبان شکایت از طاقت بیرون. می‌گویم برای اتمام حجت بر مردمان…».
^[۲۵]

فاطمه(س)، در قیام پر حماسه فرهنگی‌اش، لحظه‌ای از افشاگری و روشنگری‌های
هدایت
‌بخش خویش دست برنداشت تا به هم مسلمانان طول تاریخ بفهماند که سکوت در مقابل مهاجمان فرهنگی پذیرفتنی نیست. حضرت زهرا(س) در مقابل بدعت و
تحریف
اسلام، آرام ننشست، که برخاست، جوشید و خروشید، افشاگری نمود و روشنگری کرد؛ چرا که با الهام الهی و تحدیث
جبرئیل
از آینده خبر داشت و می‌دانست این روشنگری‌ها، عاقبت دل‌های لایقی خواهد یافت و نقش بی‌نظیری را در به ثمر رسانی امامت و محقق‌سازی هدف
خلقت
ایفا خواهد نمود.
^[۲۶]

 

 

---

[۱]. برای تنزیل به حسب موارد معانی مختلفی شده است؛ مانند این‌که، تنزیل همان ظهور ابتدایى الفاظ قرآن است؛ یعنی معنایی که با دیدن یا شنیدن لفظ، بی‌درنگ به ذهن راه می‌یابد. در تعدادى از روایات مراد از تنزیل، همین معنا است. ر. ک: شاکر، محمد کاظم، روش‌هاى تأویل قرآن، ص ۷۳ – ۷۶، قم، دفتر تبلیغات اسلامى، چاپ اوّل، ۱۳۷۶ش.

[۲]. تفسیر، به معنای روشن ساختن مفهوم آیات قرآن و واضح کردن منظور پروردگار است. در تفسیر نباید به مدارک و دلایل ظنى و غیرقابل اطمینان، استناد نمود، بلکه باید به دلایلى تکیه کرد که عقلاً و یا شرعاً حجیت و اعتبار آن ثابت و مسلّم است. ر. ک: خوئى، سید ابو القاسم، البیان فی تفسیر القرآن، ص ۳۹۷، قم، موسسه احیاء آثار الامام الخوئى، بی‌تا؛ جلالیان، حبیب الله، تاریخ تفسیر قرآن کریم، ص ۱۹ – ۲۳، تهران، نشر اسوه، چاپ چهارم، ۱۳۷۸ش.

[۳]. تأویل، در اصل به معنای ترجیح است و در اصطلاح، عبارت است از برگرداندن لفظ از معنای ظاهری‌اش به معنای محتمل، در صورتی که آن معنا موافق قرآن و روایات باشد. ر. ک: تاریخ تفسیر قرآن کریم، ص ۲۴ – ۳۰.

[۴]. تطبیق، در اصطلاح به معناى حمل آیه بر مصداق آن است؛ و آن‌جا که در محدوده دلالت لفظى به کار رود، به معناى تفسیر است؛ و آن‌جا که مصداق، قابل انطباق بر مدلول لفظى نباشد، به معناى تأویل خواهد بود. توضیح آن‌که: اگر موارد تطبیق، از مصادیق اطلاقات و جزئیّات آن دسته مفاهیمى‏ باشد که از دلالت لفظى آیه استفاده می‌شود، این، در چهارچوب تفسیر آیه قرار خواهد گرفت؛ زیرا که دارای ویژگی تفسیر است، امّا در مواردى که بیان مصداق و تطبیق آن، دارای این ویژگى نبوده و مدلول دلالت لفظى نباشد، از حدود «تفسیر» خارج بوده، از موارد «تأویل» محسوب می‌شود؛ چنان‌که بیان مصادیق براى بسیارى از آیه‌‏هاى قرآن در روایات ائمّه(ع)، از قبیل «تأویل» بوده، و مربوط به حقایق عینى آیات است. ر. ک: عمید زنجانى، عباسعلى، مبانى و روشهاى تفسیر قرآن، ص ۱۲۶ و ۱۲۷، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش.

[۵]. برای آگاهی بیشتر: ر. ک:  شیرازی، سید صادق، فاطمه الزهرا فی القرآن.

[۶]. آل عمران، ۶۱.

[۷]. بحرانى، سید هاشم، البرهان فى تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۶۳۰ – ۶۳۲، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ ق؛ طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۲۲۳ – ۲۲۵، قم،  دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق؛ ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تفسیر القرآن العظیم، ج ۲، ص ۶۶۷، عربستان، مکتبه نزار مصطفى الباز، چاپ سوم، ۱۴۱۹ق.

[۸]. احزاب، ۳۳.

[۹]. البرهان فى تفسیر القرآن، ج ۱، ص ۴۴۳ و ۴۴۵؛ طوسى، محمد بن حسن‏، التبیان فى تفسیر القرآن‏، مقدمه، تهرانى، آغابزرگ، تحقیق، عاملى، احمد قصیر، ج ۸، ۳۳۹، بیروت، ‏دار احیاء التراث العربى‏، بی‌تا؛ طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج ۲۲، ص ۵، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

[۱۰]. برای آگاهی بیشتر دربار آیات ذکر شده، ر. ک: «اختصاص اهل بیت به اصحاب کسا»، سؤال ۱۸۴۳۹ (سایت: ۱۸۰۱۳).

[۱۱]. رحمن، ۱۹: «روان کرد دو دریا را که بهم برسند».

[۱۲]. قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوى جزائرى، طیّب،‏ ج ۲، ص ۳۴۴، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق؛ شیخ صدوق، محمد بن على، خصال، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ج ۱، ص ۶۵، قم، انتشارات جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش. البته، این حدیث به سند دیگری نیز نقل شده است؛ ر. ک: حسکانی، عبید الله بن عبدالله، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، محقق، مصحح، محمودى، محمدباقر، ج ۲، ص ۲۸۴، تهران، التابعه لوزاره الثقافه و الإرشاد الإسلامی، مجمع إحیاء الثقافه الإسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.

[۱۳]. مدّثر، ۳۵ و ۳۶: «إِنَّها لَإِحْدَى الْکُبَرِ، نَذیراً لِلْبَشَر».

[۱۴]. قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوى جزائرى، طیّب،‏ ج ۲، ص ۳۹۶، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق؛ علامه مجلسى، بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۳۳۱، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

[۱۵]. ر. ک: مصباح یزدی، محمدتقی، جامی از زلال کوثر، تحقیق، نگارش، حیدری، محمدباقر، ص ۱۷ – ۱۹، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (قدس سرّه)، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش؛ حسن زاده آملى، حسن، انسان و قرآن، ص ۲۱۷ – ۲۵۶، قم، نشر قیام، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش.

[۱۶]. دخان، ۱ – ۴.

[۱۷]. کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۲، ص ۵۴۷، قم، دار الحدیث، چاپ اول ‏۱۴۲۹ق؛ استرآبادى، على، تأویل الآیات الظاهره فی فضائل العتره الطاهره، محقق، مصحح، استاد ولى، حسین، ص ۵۵۵، قم،‏ مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق؛ البرهان فى تفسیر القرآن، ج ۵، ص ۹.

[۱۸]. شیخ طوسى، محمد بن حسن، أمالی، ص ۲۴، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.

[۱۹]. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۲۴.

[۲۰]. کافی، ج ۲، ص ۷۱۴: «بَابُ الْفَیْ