پاورپوینت کامل آیا مفهوم رعب در سور? انفال آی? ۱۲، و در سور? احزاب آی? ۲۶، با هم هماهنگی دارند و این دو با هم سازگارند؟ و چرا در سور? آل عمران آی? ۱۵۱ به صیغ? جمع فرمود؟ آیا به دلیل تفاوت «سألقی» و «سنلقی» و هماهنگی با «قذف» می باشد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا مفهوم رعب در سور? انفال آی? ۱۲، و در سور? احزاب آی? ۲۶، با هم هماهنگی دارند و این دو با هم سازگارند؟ و چرا در سور? آل عمران آی? ۱۵۱ به صیغ? جمع فرمود؟ آیا به دلیل تفاوت «سألقی» و «سنلقی» و هماهنگی با «قذف» می باشد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا مفهوم رعب در سور? انفال آی? ۱۲، و در سور? احزاب آی? ۲۶، با هم هماهنگی دارند و این دو با هم سازگارند؟ و چرا در سور? آل عمران آی? ۱۵۱ به صیغ? جمع فرمود؟ آیا به دلیل تفاوت «سألقی» و «سنلقی» و هماهنگی با «قذف» می باشد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا مفهوم رعب در سور? انفال آی? ۱۲، و در سور? احزاب آی? ۲۶، با هم هماهنگی دارند و این دو با هم سازگارند؟ و چرا در سور? آل عمران آی? ۱۵۱ به صیغ? جمع فرمود؟ آیا به دلیل تفاوت «سألقی» و «سنلقی» و هماهنگی با «قذف» می باشد؟ ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

رعب در هر سه آیه به یک معنا است، امّا زمان القای رعب و ترس و همچنین مرعوبین یعنی کسانی که رعب و ترس بر آنان غلبه کرد از نظر مصداق، زمانی و گروهی، یکی نیستند؛ گاهی مشرکان و کفار قریش هستند -در روز احد- و گاهی پیمان شکنان و یهودیان بنی قریظه هستند پس از جنگ خندق و هنگام محاصره توسط مسلمانان، و تعبیر به صیغه های مختلف نیز از باب التفات به جهت بلاغت در گفتار است.

پاسخ تفصیلی

برای رسیدن به جواب این پرسش، ضروری است ابتدا نگاهی گذرا به آیات مطرح شده داشته باشیم، آن گاه به تفاوت تعابیر بپردازیم.

۱. آی «إِذْ یُوحی‏ رَبُّکَ إِلَى الْمَلائِکَهِ أَنِّی مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا الَّذینَ آمَنُوا سَأُلْقی‏ فی‏ قُلُوبِ الَّذینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنانٍ».[۱] این آیه در جنگ بدر نازل شد. خداوند به ملائکه هایی که برای یاری اهل بدر فرستاده بود وحی نمود، من یاور شما هستم، مسلمانان را در جنگ با کفار ثابت قدم نمایید و به آنان بگویید من در دل های کافران قریش ترس و وحشت می اندازم. این وعد الاهی به اهل ایمان سبب شد تا دل های مؤمنان قوى گردد و امنیّتى از جانب خداوند براى آنها حاصل شود.[۲]

۲. آی «وَ أَنْزَلَ الَّذینَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مِنْ صَیاصیهِمْ وَ قَذَفَ فی‏ قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَریقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَریقاً»،[۳] در مورد یهودیان قبیل بنی قریظه است. آنان در جنگ “احزاب” که بین مسلمانان و مشرکان عرب، رخ داد، پیمان خود را شکستند، به مشرکان عرب پیوستند و به روى مسلمانان شمشیر کشیدند. صبح شبى که پیامبر (ص) از جنگ خندق به مدینه برگشت، جبرئیل(ع) بر او نازل شد و گفت: یا رسول اللَّه فرشتگان سلاح خود را زمین نگذاشتند و خداوند با تأکید امر فرموده است که به جانب بنى قریظه بروید و من قصد آنها را دارم. سپس پیامبر(ص)به مسلمانان فرمود هر چه زودتر حرکت کنند و نماز عصر را به جا نیاورند، مگر در محلّ بنى قریظه. بنابر این، آنها را مدت ۲۵ شبانه روز محاصره کردند تا کار بر آنها سخت شد و ناگزیر از قلعه و حصار فرود آمدند و به حکمیّت سعد بن معاذ رضایت دادند.[۴]

۳. آی «سَنُلْقی‏ فی‏ قُلُوبِ الَّذینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَکُوا بِاللَّهِ ما لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمینَ»،[۵] خبر از القای ترس در دل کفار قریش بعد از شکست در جنگ احد می دهد؛ چون ابو سفیان و لشکرش بعد از واقعه احد، رو به مکه نهادند، در راه گفت: برگشتن ما خطا بود، چه آنها جمعى اندک، و اکثر متفرّق و مجروح و مقتول گشته، باید مراجعت و به یکبار حمله کنیم و آنها را مستأصل گردانیم. پس قصد مراجعت کردند. حق تعالى ترس را در دل آنها وارد نموده، نتوانستند برگردند و قبل از  این که چنین تصمیم و انصراف انجام گیرد خدای متعال به پیامبر(ص) این جریان را خبر داده.[۶]

برخی از مفسران می گویند؛ انداختن رعب و وحشت در دل کفار در روز جنگ احد اتفاق افتاد و سبب شد کفار و مشرکان، بدون دلیل، جنگ را ترک کنند و برگردند، در حالی که از جهت قدرت و نفرات بر مسلمانان برتری داشتند.[۷]

اکنون پس از بیان معنا و تفسیر آیه های یاد شده، هر چند به صورت فشرده و خلاصه، بررسی برخی از مفردات آنها برای شفاف تر شدن پاسخ، ضروری به نظر می رسد. بدین منظور واژه هایی؛ مانند «رعب»، «القا»، «قذف» را بررسی، آن گاه دلیل تعابیر مختلف در آیات، بیان و روشن می شود.

اهل لغت، «رعب» را به معنای خوف و ترس؛[۸] «القا» را به معنای انداختن هر چیزی به محلی که در دید است معنا کرده اند. و سپس اسم شده برای مطلق انداختن.[۹]و «قذف» را نیز رمی و انداختن، ترجمه نموده اند.[۱۰]

مفسران نیز «القا» را به «قذف»، یعنی «انداختن»[۱۱] و قذف را به القا تفسیر نمودند.[۱۲] «سالقی» و «سنلقی» را به «سأقذف» و «سنقذف» تفسیر کردند.[۱۳]

 بنابر این، قذف و القا در آیات یاد شده به یک معنا استعمال شده اند، البتّه معناى حقیقى کلم «القا» که از باب افعال بوده انداختن جسم است و در این جا که می فرماید ترس و هراس را -که جسم نیستند- در دل هاى کفار مى اندازیم، معناى مجازى آن مورد نظر است.[۱۴]

برخی از مفسران گفته اند: رعب، عبارت است از خوفى که فراگیر باشد، و این باید از خارج رسیده و احاطه پیدا کند. و این خصوصیّت از توان ملائکه و انسان ها بیرون است، بلکه باید از شخصى باشد که خود محیط و قادر مطلق است؛ از این رو، خداوند آن را به خود نسبت داده و به تعبیر سألقى، بیان نموده است؛ و به همین دلیل در آیه ۱۵۱ آل عمران نیز فرموده است: «سَنُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ».[۱۵]

البته، چون در آیه ۱۲ سوره انفال طرف خطاب ملائکه هستند، خداوند تعبیر به «سالقی» فرمود، یعنی توسط ملائکه در دل آنها رعب خواهیم انداخت که حتی به صورت مجاز هم نباشد. اما در آیه ۱۵۱ سوره آل عمران خطاب به مؤمنان است که به صورت «سنلقی» آمده است که خداوند به وسیله اسباب خود به مسلمانان تسلای خاطر می دهد و در دل های مشرکان بیم و هراس می افکند، اگر چه در تمام این موارد همه کاره خدا است.

در این آیات، این هنرنمایی از حضرت حق تعالی ظاهر شده است که در یکی صیغ مفرد مذکّر مغایب،[۱۶]در دیگری صیغ متکلّم وحده،[۱۷] و در سوّمی صیغ متکلّم مع الغیر[۱۸]را بکار برده است. و این از باب التفات می باشد.[۱۹]

برخی از مفسران نیز به این نکته اشاره کردند و بیان نمودند که عدول از صیغ مغایب(سیلقی) و تعبیر به صیغ متکلّم(سنلقی) از سوی حضرت حق، برای بلاغت و از باب التفات است.[۲۰]

نتیجه این که رعب در هر سه آیه به یک معنا است، امّا زمان القای رعب و ترس و همچنین مرعوبین یعنی کسانی که رعب و ترس بر آنان غلبه کرد از نظر مصداق، زمانی و گروهی، یکی نیستند؛ گاهی مشرکان و کفار قریش هستند -در روز احد- و گاهی پیمان شکنان و یهودیان بنی قریظه هستند پس از جنگ خندق و هنگام محاصره توسط مسلمانان، و تعبیر به صیغه های مختلف نیز از باب التفات به جهت بلاغت در گفتار است.