پاورپوینت کامل اسلام برای مصرف چه الگویی را ارائه می‌دهد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسلام برای مصرف چه الگویی را ارائه می‌دهد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسلام برای مصرف چه الگویی را ارائه می‌دهد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسلام برای مصرف چه الگویی را ارائه می‌دهد؟ ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

از مجموع تعالیم و آموزه‌های دین اسلام در مسئله الگوی مصرف فهمیده می‌شود که الگوی مصرف در اسلام مبتنی بر اصولی برنامه ریزی شده است. برخی از این اصول عبارت‌اند از:
۱. پرهیز از اسراف، تبذیر و تجمل‌گرایی: دین اسلام مسلمانان را از اسراف، تبذیر و تجمل‌گرایی در مصرف بر حذر داشته، و در قرآن کریم آیات متعددی به بحث اسراف پرداخته و جنبه‌های مختلف این کار مذموم را بررسی کرده است. آیاتی که اعلام می‌دارد خداوند اسراف و مسرفان را دوست ندارد.
۲. استفاده از نعمت‌ها الهی در حد اعتدال و میانه‌روی و دوری از خِسّت: میانه‌‌روی در استفاده از نعمت‌های الهی و امکانات رفاهی، کنترل درآمد و هزینه، خود نعمتی از نعمت‌‌های بزرگ خداوند است که به فضل خویش بر بندگان محبوب خود الهام می‌‌‌کند. و آن‌را الگوی مصرف و عامل پایداری خانواده و جامعه معرفی می‌‌کند.
۳. پرهیز از ظلم و فساد: طبع بشر به گونه‌ای است که با وفور نعمت در نزد وی، حالت طغیان و سرکشى در او رشد مى‌‏کند و به تجاوز کردن نسبت به حقوق دیگران یا زیاده‌‏روى در مصرف کردن مواد مى‌‏پردازد؛ از همین رو است که خداوند به بنی اسرائیل هشدار داد و فرمود: از روزی‌هاى الهى بخورید و بیاشامید! و در زمین فساد نکنید.

پاسخ تفصیلی

قرآن کریم در ارتباط با استفاده از نعمت‌های الهی می‌فرماید: «هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فی‏ مَناکِبِها وَ کُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَیْهِ النُّشُور»؛[۱] او(پروردگار) کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‏‌هاى آن راه بروید و از روزی‌هاى خداوند بخورید و بازگشت همه به سوى او است.
آنچه ابتدا از این آیه استفاده می‌شود؛ این است که خداوند نعمت‌های این جهانی را برای استفاده بشر خلق نموده و انسان در بهره‌گیری از آنها منعی ندارد؛ یعنی در مصرف از رزق و روزی محدودیتی ندارد. اما با توجه به آیات دیگر و روایاتی که در این زمینه در متون دینی وجود دارد، می‌توان دریافت که در بخش چگونگی و حدود مصرف از نعمت‌های الهی؛ مانند «کسب و درآمد»، معیارها و ضوابطی وجود دارد. و در روز قیامت به عنوان نعمت‌هایی که به انسان داده شد، مورد سئوال قرار خواهد گرفت: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ».[۲] انسان باید در آن‌روز در محضر الهی پاسخ‌گو باشد که این نعمت‌های خدادادی را در چه راهی مصرف کرده و از آنها برای اطاعت الهی یا معصیتش کمک گرفته، یا نعمت‌ها را ضایع ساخته و هرگز حق آن‌را ادا ننموده است.
امام صادق از رسول خدا(ص) نقل می‌کند: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ أَکَلَ مَا یَشْتَهِی وَ لَبِسَ مَا یَشْتَهِی لَمْ یَنْظُرِ اللَّهُ إِلَیْهِ حَتَّى یَنْزِعَ أَوْ یَتْرُکَ»؛[۳] هر کس هر گونه خوراکى که دلش مى‏خواهد بخورد، و هر گونه جامه‌‏اى که دلش مى‌‏خواهد بپوشد، و هر گونه مرکبى که دلش مى‌‏خواهد سوار شود، خداوند به او نگاه نخواهد کرد، مگر آن‌گاه که روش خود را تغییر دهد و از آن دست بردارد.
بنابر این، اگرچه خداوند نعمت‌های دنیا را برای انسان خلق نموده، اما برای استفاده انسان نیز اصول و چهارچوبی را معین کرده است. برخی از این اصول عبارت‌اند از:
۱. دوری از اسراف: «کُلُوا واشْرَبُوا ولا تُسْرِفُوا إنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ»؛[۴] و (از نعمت‌هاى الهى) بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمى‌‏دارد.
«… کُلُوا مِنْ ثَمَرِه إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ »[۵] از میوه آن، به هنگامى که به ثمر مى‌‏نشیند، بخورید! و حقّ آن‌را به هنگام درو، بپردازید! و اسراف نکنید، که خداوند مسرفان را دوست ندارد!
انسان نباید همواره در پى خواسته‏ها و شهوات خود و دل خود باشد، و خدا و خلق خدا را فراموش کند، بلکه لازم است که انسان متعهّد، در خوردن و پوشیدن و مرکب سوارى و لوازم زندگى خویش حدودى را مراعات کند که اوضاع و احوال موجود و امکانات دیگران مقتضى آن است؛ و حالت انسان متواضع متعهّد چنین اقتضایى دارد که از آنچه به بى‌‏مبالاتى و جاه‌‏طلبى و اسراف و اتراف و شکم‌بارگى و تجمّل‌‏زدگى مى‌‏انجامد خوددارى ورزد، و خود را به حدودى محدود سازد.
قرآن در آیات متعددی به بحث اسراف پرداخته و جنبه‌های مختلف این کار مذموم را بررسی کرده است. آیاتی که اعلام می‌دارد خداوند اسراف و مسرفان را دوست ندارد، بیانگر این حقیقت است که اسراف موجب می‌شود تا شخص مسرف، با وجود دارا بودن همه فضایل اخلاقی و اعمال صالح، نتواند به مقام محبت و قرب الهی برسد.
البته اسراف نکردن تنها در خوردن و آشامیدن نیست، بلکه موارد آن بسیار گسترده و همه جانبه است و طبق دستور قرآن اسراف نکردن و اعتدال و میانه‌روی در تمام امور زندگی، امری لازم و ضروری است.
دوری از اسراف و رعایت اعتدال و میانه‌روی حتی شامل کارهای خیر نیز می‌شود. قرآن با صراحت تمام به پیامبر(ص) دستور می‌دهد: «وَ لا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَهً إِلى‏ عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُورا»؛[۶] هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشاى، تا مورد سرزنش قرار گیرى و از کار فرومانى.
این آیه بخشش نامتعادل را مجاز نشمرده و آن‌را باعث حسرت و گرفتاری بخشنده می‌داند. و در آیه دیگر پس از بیان نشانه‌های بندگان صالح و شایسته خدا، در مورد حدود احسان و بخشش می‌فرماید: «وَ الَّذینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواما»؛[۷] و کسانى که هر گاه انفاق کنند، نه اسراف مى‏‌نمایند و نه سخت‌‏گیرى، بلکه در میان این‌دو، حدّ اعتدالى دارند.
در این آیه نیز زیاده روی در احسان را روشی ناپسند بر شمرده است.
۲. میانه‌‌روی در مصرف: میانه‌‌روی در مصرف و کنترل درآمد و هزینه، خود نعمتی از نعمت‌های بزرگ خداوند است که به فضل خویش بر بندگان محبوب خود الهام می‌‌کند. و آن‌را را الگوی مصرف و عامل پایداری خانواده و جامعه معرفی می‌کند: «وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواما».
امام علی(ع) در این باره می‌‌فرماید: «إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَیْراً أَلْهَمَهُ الِاقْتِصَادَ وَ حُسْنَ التَّدْبِیرِ وَ جَنَّبَهُ سُوءَ التَّدْبِیرِ وَ الْإِسْرَاف‏‏»؛[۸] هر گاه خداوند، خیر بنده‌‌ای را بخواهد میانه‌‌روی و حسن تدبیر را به او الهام می‌‌کند و وی را از سوء تدبیر و اسراف باز می‌‌دارد.
آن‌حضرت همچنین می‌فرماید: «وَ عَلَیْکُمْ بِالْقَصْدِ فِی الْغِنَى وَ الْفَقْر»؛[۹] بر شما باد به میانه‌‏روى در حال توانگرى و فقر.
«وَ عَلَیْکَ بِالاقْتِصَارِ وَ إِیَّاکَ وَ الْإِسْرَافَ فَإِنَّهُ مِنْ فِعْلِ الشَّیْطَنَه»؛[۱۰] امام عسکرى(ع) می‌‌فرماید: بر تو باد به میانه‏‌‌روى، و دورى از اسراف که کارى شیطانى است.
«قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (ع) یَا عِیسَى الْمَالُ مَالُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَهُ وَدَائِعَ عِنْدَ خَلْقِهِ وَ أَمَرَهُمْ أَنْ یَأْکُلُوا مِنْهُ قَصْداً وَ یَشْرَبُوا مِنْهُ قَصْداً وَ یَلْبَسُوا مِنْهُ قَصْداً وَ یَنْکِحُوا مِنْهُ قَصْداً وَ یَرْکَبُوا مِنْهُ قَصْدا»؛[۱۱] امام صادق(ع) خطاب به یکى از اصحاب خویش فرمود: اى عیسى! مال مال خدا است که آن‌را به امانت به بندگان خود سپرده و فرمان داده است تا با اقتصاد و میانه‌‏روى از آن بخورند، با میانه‌روى از آن بیاشامند، با میانه‌‏روى از آن بپوشند، با میانه‌‌‏روى از آن زناشویى کنند، و با میانه‌‏روى از مرکب بهره‌‏مند شوند.
دین اسلام، دین اعتدال، میانه‌روی و دوری از افراط و تفریط است. اسلام سعی می‌کند با برنامه‌های متعدد پیروان خویش را در راه راست و خط اعتدال نگهدارد و با