پاورپوینت کامل قرآن در اسلام دارای چه جایگاهی است؟ ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن در اسلام دارای چه جایگاهی است؟ ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن در اسلام دارای چه جایگاهی است؟ ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن در اسلام دارای چه جایگاهی است؟ ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

هر چند رسیدن به تمام حقیقت قرآن و بیان جایگاه واقعی آن امری مشکل و دشوار است. اما با استفاده از خود قرآن و سخنان پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) می‌توان گوشه‌هایی از عظمت و جایگاه قرآن را در اسلام به این صورت بیان کرد:
۱. قرآن نقط اتفاق و اشتراک بین مسلمانان،
۲. قرآن اساسی‌ترین منبع و سند برای تمام معارف دین اسلام،
۳. قرآن عامل پیدایش بسیاری از علوم در بین مسلمانان،
۴. قرآن نسخه شفا بخش دردهای جامعه اسلامی و حل کننده مشکلات آن است.

پاسخ تفصیلی

مقدمه
رسیدن به تمام حقیقت قرآن و بیان جایگاه واقعی آن امری مشکل و دشوار است؛ زیرا از یک سو قرآن تجلی خداوند است. امام علی(ع) می‌فرماید ذات مقدس خدا در کتابش برای مردم تجلی کرده بدون این‌که مردم بتوانند او را ببینند.[۱] این تجلی به اندازه‌ای عظمت دارد که خداوند می‌فرماید «اگر این قرآن را بر کوهى نازل مى‏‌کردیم، مى‌‏دیدى که در برابر آن خاشع مى‌‏شود و از خوف خدا مى ‌‏شکافد! اینها مثال‌هایى است که براى مردم مى‌‏زنیم، شاید در آن بیندیشید».[۲]
از سوی دیگر در اهمیت مقام و جایگاه قرآن همین بس که انسانی مانند امام علی(ع) در مقام توصیف قرآن تعبیراتی دارند که نشان می‌دهد حقایق قرآن را نمی‌توان به صورت کامل بیان کرد و مقام آن در حد و اندازه فهم و درک ما نیست: «… إنَّ القُرآنَ ظاَهِرُهُ أنِیقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِیقٌ لا تَفْنَی عَجائِبُهُ وَ لا تَنقَضِی غَرَائِبُهُ…»؛[۳] همانا قرآن دارای ظاهری زیبا و باطنی ژرف و ناپیدا است .مطالب شگفت آورش تمام نشدنی و اسرار نهفته‌اش پایان ناپذیر است.
اما با توجه به تعبیر ضرب المثل معروف:
آب دریا را اگر نتوان کشید
لیک به قدر تشنگی باید چشید
به اندازه‌ای فرصت و مجال هست که با استفاده از خود قرآن و سخنان پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) گوشه‌هایی از عظمت و جایگاه قرآن را در اسلام بیان ‌کنیم:
۱. قرآن نقطه اتفاق و اشتراک مسلمانان
یکی از نکته‌های مهم در مورد جایگاه قرآن در اسلام این است که قرآن نقط اتفاق و اشتراک بین مسلمانان است. علامه طباطبائی در این مورد می‌گوید: دین بزرگ اسلام با این‌که مانند سایر ادیان بزرگ گرفتار اختلافات داخلی و انشعابات بسیار مذهبی می‌باشد؛ اما هرگز مسلمانی در اعتبار و احترام و تقدیس قرآن شک و تردید ندارد.[۴] تمام فرقه­های اسلامی – حتی فرقه‌های منحرف برای اثبات ادعاهای باطل خود – تلاش می‌کنند تا مستندی از قرآن بیابند.
این نکت مهم که قرآن کریم نقطه اتفاق و اشتراک بین مسلمانان است، به ویژه با توجه به این‌که قرآن منشأ همه معارف دین اسلام است(توضیحش خواهد آمد)، از مسائل مهمی است که توجه به آن می‌تواند عامل وحدت و یکپارچگی مسلمانان، یا دست کم موجب کاهش تشنجات و درگیری بین آنان گردد.
۲. قرآن منبع و سند اساسی تمام معارف اسلامی
یکی از ویژگی‌های قرآن این است که اساسی‌ترین منبع و سند برای تمام معارف دین اسلام است. توضیح اجمالی این مطلب این است که عمده معارف اسلامی – و نه تمام آنها – را می‌توان در سه گروه رده‌بندی کرد: ۱. اصول اعتقادی، ۲. احکام فقهی، ۳. مباحث اخلاقی.
اصول اعتقادی اسلام نیز دارای بخش‌های مختلفی است؛ مانند: مباحث توحیدی(براهین بر اثبات وجود خداوند، شناخت صفات خدا و …) مباحث نبوت و امامت، و مباحث معاد. بیشترین آیات قرآن در زمینه مباحث اعتقادی است. بنابراین اساسی‌ترین منبع شناخت اصول اعتقادی اسلام قرآن کریم است.[۵] چنان‌که آیات زیادی از قرآن به مباحث اخلاقی پرداخته است.[۶] اما در مورد احکام فقهی هر چند مواردی که قرآن به جزئیات احکام فقهی پرداخته نسبت به مباحث دیگر بسیار کم است؛ ولی قرآن در مورد احکام فقهی اولاً: مبانی احکام فقهی را بیان نموده؛ ثانیاً: کلیات بیشتر احکام را مورد تأکید قرار داده است.[۷]
البته علامه طباطبائی با نگاه جهانی خود این مطلب را تحت این عنوان که « قرآن مجید در بردارنده کلیات برنامه زندگى بشر است»، توضیح می‌دهد. وی در بیان این ادعا می‌گوید:‏ آیین اسلام که بهتر از هر آیین دیگرى سعادت زندگى بشر را تأمین و تضمین مى‌‏کند از راه قرآن مجید به دست مسلمانان رسیده است و مواد دینى اسلام که یک سلسله معارف اعتقادى و قوانین اخلاقى و عملى است، ریشه اصلى آنها در قرآن مجید مى‌‏باشد. [۸] خداى متعال مى‌‏فرماید: « به درستى این قرآن به سوى آیینى که بهتر از هر آیین دیگر جهان، بشریت را اداره مى‌‏نماید راهنمایى مى‏کند».[۹]
وی با بیان سه مقدمه به شرح و توضیح این مطلب می‌پردازد:
الف. مقدمه اول این‌که انسان در زندگی خود هدفی جز سعادت و خوشبختی ندارد.
ب. فعالیت زندگی(فردی و اجتماعی) انسان بدون برنامه صورت نمی‌گیرد.
ج. بهترین و پابرجاترین راه و رسم زندگی آن است که عالم تکوین و آفرینش انسان را به سوی آن هدایت کند.[۱۰]
وی پس از بیان این سه مقدمه چنین نتیجه می‌گیرد: قرآن مجید با توجه به این مقدمات شالوده برنامه زندگی انسان را به این نحو ریخت: اساس برنامه خود را خداشناسی قرار داد، و اعتقاد به یگانگی خدا را اولین اساس دین شناخت؛ و پس از شناسانیدن خدا، معادشناسی را از آن نتیجه گرفت؛ و پس از آن پیغمبر شناسی را از معادشناسی نتیجه گرفت؛ زیرا پاداش اعمال نیک و بد، بدون ابلاغ قبلی، صورت نمی‌گیرد. پس از آن اصول اخلاق پسندیده را بیان نمود؛ و پس از آن قوانین عملی را، که در حقیقت حافظ سعادت حقیقی، زاینده و پرورش دهنده اخلاق پسندیده و بالاتر از آن، عامل رشد و ترقی اعتقادات است، بیان نمود.[۱۱]
این مطلب (یعنی قرآن اساسی‌ترین منبع و سند برای تمام معارف دین اسلام است) را از راه دیگری نیز می‌توان بیان کرد و آن توجه به جامعیت و کامل بودن قرآن کریم است. علامه طباطبائی در این زمینه می‌گوید: قرآن مجید مشتمل است بر هدف کامل انسانیت و آن‌را به کامل‏ترین وجهى بیان مى‏کند، زیرا هدف انسانیت که با واقع‌‏بینى سرشته شده جهان‌‏بینى کامل و به ‏کار بستن اصول اخلاقى و قوانین عملى است که مناسب و لازمه همان جهان‌‏بینى باشد و قرآن مجید تشریح کامل این مقصد را به عهده دارد.
خداى متعال در وصف آن مى‌‏فرماید:« هدایت مى‏‌کند قرآن مجید به سوى حق در اعتقاد – و به سوى راهى راست- در عمل».[۱۲]
و باز در جایى دیگر پس از ذکر تورات و انجیل مى‌‏فرماید: «و فرو فرستادیم این کتاب را به سوى تو به حق، در حالى‌که کتاب آسمانى را در برابر خود دارد تصدیق مى‌‏نماید و مسلط و نگهبان است نسبت به آن».[۱۳]
این آیات بیان می‌کند که قرآن مجید علاوه بر حقایق موجود در تمام کتاب‌های آسمانى مشتمل بر حقایق بیشتری نیز هست. و این‌که هر چیزى که بشر در پیمایش راه سعادت و خوش‏‌بختى از اعتقاد و عمل به آن نیازمند مى‌‏باشد، در این کتاب به طور تام و کامل بیان شده است.[۱۴]
نتیجه این‌که قرآن از آن‌جا که کتاب جامع سعادت انسان است، اساسی‌ترین سند همه معارف اسلام است. قرآن کریم با بیانات مختلف جامعیت خود را اعلام می‌کند: و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز، و مایه هدایت و رحمت و بشارت براى مسلمانان است.[۱۵]
یعنی هر چیزی که در تأمین سعادت انسان‌‌ها سهم مؤثر دارد در کتاب الهی بیان شده است. بیان قرآن نیز به صورت رمز و معما نیست؛ بلکه واضح و روشن است: قرآن برای جهان آفرینش آغازی قایل است به نام «مبدأ»، که فیض خلقت از آن‌جا شروع شده و انجامی به نام «معاد»، که نظام کیهانی کنونی به آن سمت می‌رود و مسیری به نام «صراط مستقیم» و «دین»، که با پیمودن این مسیر و راه صحیح باید به آن مقصد رسید، همه معارف دین در این سه بخش «مبدأ»، «معاد» و «راه» آمده است.[۱۶]
به جهت همین جامعیت است که رسول اکرم(ص) مکرر جامعه مسلمانان را دعوت به سوی قرآن می‌کند و می‌فرماید: پس هر گاه آشوب‌ها چون شب تار شما را فراگرفت به قرآن رو آورید (و بدان چنگ زنید)؛ زیرا قرآن است شفیعى که شفاعتش پذیرفته است (در باره کسى که بدان عمل کند) و گزارش دهنده است از بدی‌ها که گفته‌‏اش (در باره آن کس که بدان عمل نکرده) تصدیق شده است، هر کس آن‌را پیشواى خود کرد به بهشتش رهبرى کند و هر کس (از آن پیش افتد) و آن‌را پشت سر خود قرار دهد به دوزخش کشاند، و قرآن راهنمائى است که به بهترین راه‌ها راهنمائى کند، و کتابى است که در آن است تفصیل و بیان و تحصیل (به دست آوردن حقائق) و جداکننده (میان حق و باطل) است؛ شوخى و سرسرى نیست. براى قرآن ظاهرى است و باطنى؛ پس ظاهرش حکم و دستور است و باطنش علم و دانش، ظاهرش جلوه و زیبائى دارد و باطنش ژرف و عمیق است و ستارگانى دارد و ستارگانش هم ستارگانى دارد؛ شگفتی‌هایش بشماره در نیاید و عجائبش کهنه نگردد، در آن است چراغ‌هاى هدایت، و جایگاه نور حکمت و راهنماى معرفت است براى آن‌کس که بشناسد … .[۱۷]
۳. قرآن عامل پیدایش بسیاری از علوم در بین مسلمانان
یکی از مباحث مهم در مورد جایگاه قرآن در اسلام این است که قرآن عامل پیدایش بسیاری از علوم میان مسلمانان شده است. اندیشمندان اسلامی در این زمینه مطالب خوبی را در ضمن کتاب یا مقاله بیان داشتند.[۱۸] علامه طباطبائی در این زمینه می‌گوید: تردید نیست که علوم دینى که امروز در میان مسلمانان دایر و مورد تعلیم و تعلم مى‌‏باشد، تاریخ تأسیس و رواج آنها به بعثت پیغمبر اکرم(ص) و نزول قرآن منتهی می‌شود.
این علوم در قرن اول هجرى به واسطه ممنوعیت نوشتن حدیث، به طور غیر منظم در میان صحابه و تابعین دایر بود؛ و جز عده بسیار کمى که در فقه و تفسیر و حدیث مختصراتى نوشتند، اکثریت مردم از راه حفظ، به تحصیل پرداخته و سینه به سینه منتقل مى‌‏نمودند.
از اوایل قرن دوم به‏ سبب برداشته شدن ممنوعیت نوشتن احادیث، مسلمانان ابتدا به نوشتن حدیث، پس از آن به نوشتن بحث‌‏هاى مربوط به علوم دیگر در قالب تألیف و تصنیف، علوم را مرتب و منظم نمودند؛ و بدین ترتیب فن حدیث و علم رجال و درایه و فن اصول فقه و علم فقه و علم کلام به وجود آمد.
و حتى فلسفه نیز اگرچه در آغاز به عنوان نقل از یونانى به عربى وارد محیط اسلام شد؛ و زمانى تقریباً به شکل یونانى خود در دست مردم بود؛ ولى پس از چندى محکوم طرز تفکر محیط گردیده است؛ هم از جهت ماده و هم از جهت صورت تغییراتى پیدا کرده و تحول یافت؛ به گواهى این‌که