پاورپوینت کامل آیا احادیثی که عمر دنیا را هفت هزار سال می‌دانند معتبرند؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا احادیثی که عمر دنیا را هفت هزار سال می‌دانند معتبرند؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا احادیثی که عمر دنیا را هفت هزار سال می‌دانند معتبرند؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا احادیثی که عمر دنیا را هفت هزار سال می‌دانند معتبرند؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

روایاتی که درباره مدت عمر دنیا(هفت هزار سال) نقل شده است؛ اولاً، از جهت سندی ضعیف هستند. ثانیاً، اگر مقصود از آنها این باشد که پس از گذشت این مدّت، قیامت کبرا برپا می‌شود -چنان‌که به حسب ظاهر، مقصود، همین است- این معنا بی‌تردید، قابل قبول نیست؛ زیرا معیّن بودن وقت قیامت، خلاف گفته قرآن است. و اگر مقصود، این باشد که هنگام صدور احادیث، عمر دنیا پس از خلقت آدم(ع) در آستانه هزاره هفتم است، احتمال صحّت آن بعید نیست، و شاید متن احادیث، در نقل به معنا و در اثر فهم اشتباه راوى، بدین‌گونه که ملاحظه می‌شود، تحریف شده است.

پاسخ تفصیلی

روایاتی در برخی منابع اسلامی درباره عمر دنیا از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل شده، که به ذکر چند مورد بسنده می‌شود و سپس به بررسی و نقد آنها پرداخته می‌شود.
۱. انس بن مالک از پیامبر خدا(ص) نقل می‌کند: «عمر دنیا، هفت روز از روزهاى آخرت است. خداى متعال می‌فرماید: یک روز در نزد پروردگار تو، مانند هزار سال است از آنچه شما می‌شمرید[۱]».[۲]
۲. پیامبر خدا(ص): «دنیا، هفت هزار سال است و من، در هزاره آخر آن هستم … پس از من، پیامبرى و پس از امّت من، امّتى نیست».[۳]
۳. پیامبر خدا(ص): «هرکس براى خدا نیاز مسلمانى را برآورَد، خداوند به اندازه عمر دنیا که هفت هزار سال است، روزهایش را براى او روزه می‌نویسد و شب‌هایش را عبادت».[۴]
همان‌طور که دیدیم؛ احادیث ذکر شده، دلالت می‌کنند که عمر دنیا هفت هزار سال است. اگر مقصود از این سخن، آن باشد که پس از گذشت این مدّت، قیامت کبرا برپا می‌شود چنان که به حسب ظاهر، مقصود، همین است این معنا بی‌تردید، قابل قبول نیست؛ زیرا:
الف. سند این احادیث، معتبر نیست؛[۵] بلکه برخى، این احادیث را از مجعولات شمرده‌اند.[۶]
ب. معیّن بودن وقت قیامت، خلاف گفته قرآن است؛ چرا که از نظر قرآن، قیامت، ناگهان فرا می‌رسد و کسى جز خداوند، وقت آن‌را نمی‌داند.[۷]
ج. اگر هیچ‌یک از اشکالات گذشته هم وجود نداشت، در این‌گونه موارد، صحّت سند، کافى نیست و قطع به صدور، ضرورى است.[۸]
امّا اگر مقصود، این باشد که عمر دنیا پس از خلقت آدم(ع) در هنگام صدور احادیث، در آستانه هزاره هفتم است، احتمال صحّت آن بعید نیست، و شاید متن احادیث، در نقل به معنا و در اثر فهم اشتباه راوى، بدین‌گونه که ملاحظه می‌شود، تحریف شده باشد. گفتنى است که روایت عیسى بن ابى حمزه، مؤیّد این تحلیل است. او می‌گوید: مردى به امام صادق(ع) گفت: فدایت گردم! مردم می‌گویند که عمر دنیا هفت هزار سال است. امام(ع) ضمن ردّ این سخن و ارائه توضیحاتى در مورد آنچه پیش از آفرینش آدم(ع) در زمین روى داده، فرمود: «آن‌گاه خداوند، آغاز کرد. پس آدم را آفرید و براى او ده هزار [سال‏] مقرّر کرد و از آن، هفت هزار و دویست سال می‌گذرد و اکنون شما در آخِر زمان به سر می‌برید».[۹]
علّامه طباطبایى(ره) در این‌باره آورده است:
تاریخ یهود می‌گوید؛ عمر نوع بشر، به فراتر از قریب هفت هزار سال نمی‌رسد. این مطلب، چندان هم بی‌وجه نیست؛ چرا که اگر ما زن و مردى را در نظر بگیریم که داراى عمر متوسّطى بوده‌اند و با مزاج معتدل زیسته‌اند و در وضعیت میانگینى از امنیت و فراوانى و رفاه و سایر عوامل و شرایط تأثیرگذار در زندگى قرار داشته‌اند، آن‌گاه در نظر بگیریم که آن دو با هم ازدواج کرده و در وضعیت متوسّط و متناسب، تولید نسل کرده‌اند و دقیقاً همین فرض را درباره فرزندانشان (چه دختر و چه پسر)، بر حسب آنچه از میانگین حال انسان‌ها به دست می‌آید، در نظر بگیریم، خواهیم دید که دو نفر اوّلى که ابتدا در نظر گرفتیم در یک قرن (در سر سده)، متجاوز از هزار نفر شده‌اند؛ یعنى هر یک نفر در طول یکصد سال، به قریب پانصد نفر افزایش پیدا کرده است.
حال اگر صدماتى را که از سوى عوامل گوناگون و بلایاى عمومى (از