پاورپوینت کامل چرا خداوند به عموم پیامبران خطاب می‌کند تا به مردم بگویند که هیچ پاداشی از آنان نمی‌خواهند، اما به پیامبر اسلام(ص) اجازه داده تا یک پاداش – و آن هم دوستی اهل بیت(ع) – را از مردم بخواهد؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا خداوند به عموم پیامبران خطاب می‌کند تا به مردم بگویند که هیچ پاداشی از آنان نمی‌خواهند، اما به پیامبر اسلام(ص) اجازه داده تا یک پاداش – و آن هم دوستی اهل بیت(ع) – را از مردم بخواهد؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا خداوند به عموم پیامبران خطاب می‌کند تا به مردم بگویند که هیچ پاداشی از آنان نمی‌خواهند، اما به پیامبر اسلام(ص) اجازه داده تا یک پاداش – و آن هم دوستی اهل بیت(ع) – را از مردم بخواهد؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا خداوند به عموم پیامبران خطاب می‌کند تا به مردم بگویند که هیچ پاداشی از آنان نمی‌خواهند، اما به پیامبر اسلام(ص) اجازه داده تا یک پاداش – و آن هم دوستی اهل بیت(ع) – را از مردم بخواهد؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

علت این‌که پروردگار متعالی در مورد پیامبر اعظم(ص)، «دوستی اهل بیت» را به عنوان پاداش مطرح کرد؛ این بود که رسالت حضرتشان برای همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها است؛ یعنی خط رسالت پیامبر(ص) در همه‌ی زمان‌‌ها و مکان‌‌ها امتداد دارد و امتداد خط رسالت تا پایان جهان با ولایت اهل بیت(ع) است. آنان امتداد همان خط‌ و مسیرند، نه مسیر دیگری! تمامشان یک نورند؛ تجلّیات مختلف یک حقیقت ‌‌اند؛ همگی انسان کامل‌اند. به بیان دیگر، دلیل این مودتی که اجر رسالت قرار گرفته، آن است که اهل بیت پیامبر(ص)، «سبیل الی الله» هستند؛ یعنی تمام سلسله امامان، راهنمای به حق و بدون اشتباه می‌باشند. این همان چیزی است که برگرفته از قرآن بوده و شیعه اثناعشری بدان اعتقاد دارد.

پاسخ تفصیلی

مقدمه
رسول گرامی اسلام(ص) آخرین پیام‌‌آور وحی است که آخرین نسخه هدایت بشری را از سوی پروردگار برای بشر به ارمغان آورد؛ نسخه‌‌ی هدایتی که نه برای قطعه‌‌ای خاص از زمین، و نه برای دوره‌‌ای خاص از زمان، بلکه برای همه زمان‌‌ها و همه‌ زمین‌‌ها است. رسالتی است که آمده تا بماند، ‌نه آن‌که مانند رسالت‌‌های گذشته برای دوره خاصی از زمان یا برای مردم خاصی باشد. آمده است تا همه‌ی مردم در همه‌ی زمان‌‌ها را تا قیام قیامت هدایت کند.
تفاوت پیامبر اکرم(ص) با دیگر پیامبران در درخواست اجر رسالت
پیامبر اکرم(ص) با دیگر انبیا تفاوت‌‌هایی دارد.[۱] یکی از آن تفاوت‌‌ها مربوط به خطابات خداوند در قرآن است؛ در همین راستا، سخنی که مخاطب آن، پیامبر(ص) است، با سخنی که دیگر پیامبران، مخاطب قرار می‌گیرند، تفاوت‌هایی دارد. خداوند بارها به تمام پیامبران می‌گوید تا به مردم اعلام کنند در قبال این خدمت بزرگی که به آنان می‌کنند، هیچ اجر و مزدی نمی‌خواهند و اجرشان تنها با خدا است.^[۲] اما هنگامی که رسالت خاتم مطرح می‌شود در خطاب به پیامبر اکرم(ص)، نوع سخن تغییر می‌کند. پروردگار به پیامبر(ص) اجازه می‌دهد تا از مردم پاداش دریافت کند، آن هم تنها یک پاداش که عبارت از دوستی اهل بیت(ع) است:
«به مردم بگو که من هیچ پاداشى از شما برای رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‏‌داشتن نزدیکانم [اهل بیتم‏] و هر کس کار نیکى انجام دهد، بر نیکى‏‌اش مى‏افزاییم چرا که خداوند، آمرزنده و سپاس‌گزار است».[۳]
دوستی اهل بیت، پاداش رسالت است
چرا خداوند – برخلاف دیگر پیامبران – به پیامبر ما اجازه دریافت یک پاداش را داده است؟ مگر – برخلاف پیامبران دیگر – رسول خدا(ص) توقع پاداش از مردم را داشت که خدا چنین اجازه‌ای به ایشان داد؟! آیا «دوستی اهل بیت» به عنوان یک امر عاطفی آن‌قدر مهم بود که آیه‌ای در شأن آن نازل شود؟! آیا مقصود آیه تنها این است؟!
چرا دیگر پیامبران، دوستی خاندان خود را به عنوان پاداش نخواستند؟ چرا با وجود مادری مثل مریم(س)، حضرت عیسی(ع) نفرمود که من جز دوستی مادرم پاداش دیگری از شما نمی‌خواهم؟! چرا حضرت موسی(ع) برای بزرگ‌داشت مادر و خواهرش که در قرآن به بزرگی از آن دو یاد شده است، چنین درخواستی نداشت؟! چرا دریافت چنین پاداشی ویژه نبی اکرم(ص) می‌باشد؟!
خداوند پاسخ این پرسش‌ها را در قرآن داده است: «بگو: هر اجر و پاداشى از شما خواسته‌ام براى خود شما است، اجر من تنها بر خداوند است، و او بر همه چیز گواه است». [۴] یعنی این اجری که من از شما مطالبه می‌کنم برای خودم نیست؛ اجر من نیز مانند پیامبران گذشته با خدا است، آنچه نیز که به عنوان پاداش از شما خواستم برای خودتان است؛ یعنی دوستی اهل بیت(ع) را اگرچه به عنوان پاداش خودم مطرح کردم، اما در نهایت سود همین پاداش نیز به شما خواهد رسید.
منفعت دوستی اهل بیت(ع) چگونه به مردم بر می‌گردد؟
خداوند در جای دیگری از قرآن، چگونگی برگشت این منفعت به مردم را نیز بیان می‌نمایند: «قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى‏ رَبِّهِ سَبیلاً»؛[۵] به مردم بگو من از شما مطالبه اجری نمی‌کنم مگر آن کسانی که در جست‌وجوی راهی به سوی خدا هستند.
اگر مجموع آیات را کنار هم قرار دهیم چند نتیجه به دست خواهد آمد:
۱. مقصود از دوستی اهل بیت(ع) تنها منحصر به محبت عاطفی نبوده، بلکه منظور پیروی عملی از دستورات آنها است. البته برخی مطرح می‌کنند که این آیه از ما دوستی اهل بیت را خواسته و ما نیز آنان را دوست داریم و این موضوع ربطی به امامت و خلافت ندارد! در این زمینه باید گفت؛ چنین تفسیری مخالف با قرآن است. قرآن کریم در ابن باره می‌فرماید: «پاداشی که از شما خواسته شده به نفع شما است» و «فایده‌ این پاداش به افرادی خواهد رسید که می‌خواهند در مسیر خدا گام بردارند». این آیات هنگامی که در کنار «آیه مودت» مورد تحلیل قرار گیرند[۶] این نکته به دست خواهد آمد که اهل بیت(ع) باید، امام و الگوی مسلمانان باشند؛ زیرا گام برداشتن در مسیر خدا نیاز به حرکت دارد و محبت عاطفی به تنهایی تأثیری در زندگی نخواهد داشت، مگر آن‌که باعث حرکتی در رفتار، گفتار و عقیده شود؛ یعنی ما به دنبال آنان حرکت کنیم؛ در گفتار، رفتار و عقیده، مسیر آنها را طی کنیم. برای همین است که ما شیعه(پیرو) هستیم؛ یعنی دنباله‌‌‌رو اهل بیت(ع) هستیم و مفتخریم که در این زمینه به دستور قرآن عمل می‌کنیم. «مودت فی القربی» یعنی پیروی از اهل بیت که البته برخاسته از محبت و عشق به آنان است.
بنابراین مفهوم این آیات از یک سو سخن اهل سنت را رد می‌کند که لزوم پیروی را از آیه استنباط نمی‌کنند، چنانچه سخن برخی افراد را نیز رد می‌کند که می‌گویند: محبت اهل بیت را داشته باش و هر کاری خواستی بکن! این سخن اشتباه است. اهل بیت(ع) کی و کجا چنین مطلبی را فرمودند؟ محبت اهل بیت هنگامی معنا دارد که ما پیرو آنها باشیم؛ آنها نیامدند که احکام شرعی را تعطیل کنند. آنها آمده‌‌اند تا راه و رسم عمل به وظیفه را به ما یاد دهند. خود آنها قهرمان صحنه عمل هستند. بنابراین ما که افتخار پیروی آنان را داریم، باید همان‌گونه باشیم که امام صادق(ع) فرمودند: «مَعَاشِرَ الشِّیعَهِ کُونُوا لَنَا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا عَلَیْنَا شَیْنا»؛[۷] اى شیعیان، شما مایه سربلندی و افتخار ما باشید و باعث سرافکندگی ما نشوید.
رفتار ما باید به گونه‌ای باشد که مورد رضای آنها باشد؛ همان‌گونه که پیامبر(ص) الگوی ما است،[۸] آنآن نیز الگوی ما باشند. ما باید از این الگوها پیروی کنیم؛ اینها ادامه همان مسیر پیامبرند؛ علت این‌که خداوند در مورد پیامبر(ص) دوستی اهل بیتش را مطرح کرد؛ این بود که آن رسالتی که همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها را دربر‌گیرد؛ برای تحققش باید خط رسالت امتداد پیدا می‌کرد و امتداد خط رسالت به ولایت اهل بیت(ع) است؛ آنها امتداد همان خط‌ و مسیرند، نه مسیر دیگری. تمامشان یک نورند، تجلّیات مختلف یک حقیقت‌اند؛ همگی انسان کامل‌اند؛ اگرچه باب وحی بعد از رسول اعظم(ص) مسدود شد؛ اما این بدان معنا نیست که باب علم الهی هم مسدود شده باشد. اهل بیت(ع) از طریق وجود نازنین پیامبر(ص) به علم الهی راه دارند، اما معارف آنها از سنخ دیگری است و از سنخ معارف عادی که بشر از طریق عادی به دست می‌آورد نیست.
۲. نکته دیگر برگرفته از آیات، این است که اظهار محبت به اهل بیت(ع) نه تنها شرک نیست، بلکه عین توحید است؛ زیرا آنها از خودشان چیزی ندارند؛ آنها راهی به سوی خدا هستند. بنابراین آنچه به شیعه نسبت می‌دهند که آنها اهل بیت را در مقام الوهیت قرار می‌دهند، دروغ است. هرکس اهل بیت را در مقام الوهیت قرار دهد به فتوای علمای شیعه از دین خارج شده است. هیچ شیعه‌ای اهل بیت(ع) را (نعوذ بالله) خدا نمی‌داند. اینها بندگان خالص خدا هستند که همه هستی‌شان را در راه خدا قرار داده‌اند. بله اینها راهی هستند به سوی خدا و الگویی برای خدا پرستان! آنها مانند پیامبر(ص)، بشری هستند مثل ما؛ اما بشری که در مراتب وجود به بالاترین قله انسانی و به تعبیر قرآن به مقام «قَابَ قَوْسَینْ‏ِ أَوْ أَدْنىَ»؛[۹] و «عِندَ سِدْرَهِ المْنتَهَى»[۱۰]‏ رسیدند؛ یعنی به بالاترین مراتب هستی و قرب الهی دست پیدا کردند و به همین دلیل، برای کسانی که به دنبال راهی به سوی خدا هستند، دوستی اهل بیت راهگشا است.
۳. بر این اساس، تفکر شیعی و مدرسه اهل بیت(ع) از متن قرآن برمی‌خیزد و پیروان مکتب شیعی در واقع به قرآن عمل کرد