پاورپوینت کامل «اقترب للناس حسابهم و هم فی غفله معرضون»(انبیاء،۱) در این آیه، مراد پروردگار از نزدیک شدن حسابرسی مردم و غفلت آنان چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «اقترب للناس حسابهم و هم فی غفله معرضون»(انبیاء،۱) در این آیه، مراد پروردگار از نزدیک شدن حسابرسی مردم و غفلت آنان چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «اقترب للناس حسابهم و هم فی غفله معرضون»(انبیاء،۱) در این آیه، مراد پروردگار از نزدیک شدن حسابرسی مردم و غفلت آنان چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «اقترب للناس حسابهم و هم فی غفله معرضون»(انبیاء،۱) در این آیه، مراد پروردگار از نزدیک شدن حسابرسی مردم و غفلت آنان چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

منظور از نزدیک شدن حسابرسی مردم آن است که علیرغم غفلت مردم، قیامت و رستاخیز برایشان نزدیک می‌شود، اما آنان در گرداب دنیا فرورفته و آمادگی توبه، ایمان و تقوا را در خود ایجاد نکرده‌اند.

پاسخ تفصیلی

قرآن کریم در ارتباط با نزدیک و قطعی بودن قیامت می‌فرماید: «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فی‏ غَفْلَهٍ مُعْرِضُونَ»؛[۱] حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالی‌که در غفلت بوده و روى گردانند.
ابتدا باید گفت که واژه «اقتراب» از باب افتعال و از ریشه «قرب» بوده و با ثلاثی مجرد خود به یک معناست(نزدیک بودن). منتها «اقتراب» بلیغ‌‏تر از «قرب» است و شدّت نزدیکى را می‌رساند. و هر دوی ثلاثی مجرد و مزید(قرب و اقترب) هم با حرف «من» و هم با حرف «الى» متعدى می‌شوند:
«اقترب و قرب زید من عمرو»، یا «اقترب و قرب زید الى عمرو».
اما تفاوت آنجاست که اگر با «من» متعدى شوند، «عمرو» که مجرور به این حرف جر است به عنوان عنصر اصلی در این ارتباط و نزدیکی در نظر گرفته شده، اما اگر با «إلی» متعدی شوند، عنصر اصلی در ارتباط، «زید» است که نقش فاعل را ایفا می‌کند.(این افعال گاه با لام حرف جر – به شرط آنکه به معنای من و إلی باشد – نیز متعدی می‌شوند).
در همین راستا و در این آیه، «لام» در کلمه «للناس» به معناى «إلى» است، نه به معناى «من»؛ زیرا مناسب با مقام این است که «حسابرسی» عنصر اصلی ارتباط باشد و نه «مردم»، زیرا این حساب است که می‌خواهد به مردم نزدیک شود، نه آنکه مردم بخواهند به حساب نزدیک شوند؛ چرا که آنان از حسابرسی غافل‌اند![۲]
منظور از حساب
در این‌که منظور از حساب در این‌جا چیست، برخی مفسران معتقدند؛ مراد از حساب(محاسبه خداوند از اعمال مردم در روز قیامت)، خود حساب است، نه زمان آن؛ زیرا غرض در این‌جا یادآورى خود حساب است، نه روز حساب؛ براى این‌که آنچه مربوط به اعمال بندگان می‌شود حساب اعمال است، و مردم مسئول پس دادن حساب اعمال خویش‌اند؛ از این‌رو حکمت اقتضا می‌کند که از ناحیه پروردگارشان ذکرى بر آنان نازل شود و در آن ذکر(کتاب)، مسئولیت آنان را شرح دهد، و بر مردم هم واجب است که با تلاش هر چه بیشتر به آنچه کتاب می‌گوید گوش دهند و دل‌هاى خود را از آن غافل نسازند. البته اگر سیاق کلام، سیاق بیان ترس‌ها و مراحل و مکان‌های دشوار قیامت بود که چه شکنجه‌‏ها و عذاب‌ها براى مجرمان آماده می‌شود، مناسب‌‏تر آن بود که از قیامت، به «یوم الحساب» تعبیر کند، و یا زمان را تقدیر گیرد، و یا به گونه‌ای دیگر که زمان را بفهماند.^[۳]
بنابر این، منظور از نزدیک شدن حساب، نزدیک شدن حساب اعمال و خود محاسبه است، نه زمان آن.
البته برخی می‌گویند منظور از حساب در این آیه، همان زمان حسابرسی است،[۴]زیرا هر روزى که از عمر دنیا می‌گذرد دنیا نسبت به دیروزش به روز حساب نزدیک‌‏تر می‌شود.[۵]
برخی دیگر گفته‏‌اند: نزدیک شدن حساب به این اعتبار است که بعثت پیامبر(ص) در آخر الزمان اتفاق افتاده است.[۶] چنان‌که خود آن‌حضرت فرمود: «بعثت انا و الساعه کهاتین»؛[۷] فاصله برگزیده‌شدنم تا قیامت، مانند فاصله میان این دو انگشت است.
منظور از ناس
در ارتباط با مصداق «ناس» در جمله «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ» نیز مفسران اختلاف کرده‌اند.
بعضی می‌گویند؛ «ناس» در آیه، ‌تمام مجتمع بشرى را شامل می‌شود و نه آنکه تنها مشرکان مراد آیه باشند، زیرا هر چند برخی ویژگی‌های موجود در آیه مانند غفلت، اعراض، استهزا و … از اوصاف مشرکان است، ولى منظور از نزدیک شدن حسابرسی به مردم، تنها نزدیک شدن آن به مشرکان نیست.[۸]
با این وجود، برخی معتقدند، منظور از «ناس» در این آیه، تنها کفار مکه می‌باشند.[۹] به قرینه آخر آیه(وَ هُمْ فِی غَفْلَهٍ)؛ زیرا که کفار در غفلت به سر می‌برند، نه مؤمنان.[۱۰]
معنای غفلت و اعراض
«وَ هُمْ فِی غَفْلَهٍ مُعْرِضُونَ». غفلت مقابل توجه است، بسیاری از مردم از آینده و حوادث آن غافل‌اند، و فکر و ذکرشان به زندگی امروز مشغول است، و اصلاً به فکر قیامت و حساب نیستند؛ پرده غفلت چشم آنها را بسته؛ گوش آنها را کر کرده؛ جز دنیا و زخارف آن چیزى را در نظر ندارند؛ و بدین جهت غافل و روی‌گردانند که به دنیا دل بسته و به لذت بردن از آن سرگرم شدند؛ در نتیجه دل‌هاشان از محبت دنیا پر شد، و دیگر جایى خالى براى یاد قیامت که دل‌هایشان را متأثر کند در آن باقى نمانده است، حتى اگر دیگران هم آنها را یادآوری کنند، باز متوجه نمی‌شوند.
مم