پاورپوینت کامل آیا «ثابتات ازلیه» که معتزله بیان کرده‌اند همان «اعیان ثابته» نزد عرفا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا «ثابتات ازلیه» که معتزله بیان کرده‌اند همان «اعیان ثابته» نزد عرفا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا «ثابتات ازلیه» که معتزله بیان کرده‌اند همان «اعیان ثابته» نزد عرفا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا «ثابتات ازلیه» که معتزله بیان کرده‌اند همان «اعیان ثابته» نزد عرفا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

از نظر معتزلیان شیء اعم از وجود است؛ زیرا بین «وجود» و «عدم»، حدّ وسطی به نام «حال» وجود دارد که هرچند وجود ندارد، اما مفهوم «شیء» بر آن صادق است؛ اما اعیان ثابته در نظر اهل عرفان همان صوَر ماهیات و کثرات تفصیلی است که در دومین تجلی از تجلیات الهی پس از تعیّن اول محقق می‌گردد. اهل عرفان، اعیان ثابته را هر چند به «لا موجوده و لا معدومه» توصیف نموده‌اند، ولی «وجود و عدم» در اصطلاح آنها با آنچه در اصطلاح فلاسفه است، متفاوت می‌باشد؛ زیرا مقصود اهل عرفان از وجود، ظهور در خارج از صقع ربوبی بوده و عدم نیز به معنای باطن بودن شیء در صقع ربوبی می‌باشد. پس ثبوت در اعیان ثابته به معنای وجود علمی الهی است که در مقابل وجود خارجی قرار می‌گیرد.

پاسخ تفصیلی

برای تبیین مبنای معتزله در بحث ثابتات ازلیه و مقایسه آن با اعیان ثابته در عرفان، لازم است ابتدا مقدمه‌‌ای در خصوص فضای مورد بحث معتزلیان ذکر گردد و اشکالاتی که از مُثبِتین اعیان ثابته بر این نظریه وارد گردیده است مبرهن گردد تا تفاوت‌های این دو نظریه روشن گردد.
الف) ثابتات ازلیه معتزله
معتزلیان در بحث رابطه «موجودیّت» با «شیئیّت» بیان کرده‌اند که شیء اعم از وجود است؛ زیرا بین «وجود» و «عدم»، حدّ وسطی به نام «حال» وجود دارد که «شیء» بر آن صادق است، هرچند وجود ندارند.[۱]
دلایلی برای اثبات «ثابتات ازلیه»
معتزله ادله‌‌ای بر مدعای خود ذکر کرده‏‌اند، از جمله:
۱. خودِ «وجود»، موجود یا معدوم نیست؛ زیرا اگر موجود باشد، تسلسل رخ می‌دهد و اگر معدوم باشد، تناقض لازم می‌آید. بنابر این، غیر از موجود و معدوم، امر ثابتی است که از آن به «حال» یاد می‌شود.
۲. خداوند پیش از ایجاد اشیاء باید بدان‌ها علم داشته باشد و از آن‌جا که هنوز آنها را ایجاد نکرده است، موجود نمی‌باشند. از طرفی معدوم هم مورد علم واقع نمی‌شود (چرا که چیزی نیست تا معلوم شود). پس باید امری بین وجود و عدم ثابت باشد که ماهیات معدومه بدان متصف گردند.
۳. ماهیات پیش از اتصاف به موجودیت احکامی د‌ارند؛ مانند کلّیت، برخورداری از جنس و فصل و… از طرفی معدوم صرف نمی‌تواند محکوم حکمی واقع شود و محمول چیزی قرار گیرد. پس باید ماهیات معدومه تحققی ورای وجود و عدم داشته باشند که از آن به «حال» تعبیر می‌شود.
پاسخ حکما
حکما در پاسخ به شبهه اول گفته‌اند وجود «موجود» است؛ اما «موجود» به معنای شیئی که وجود به صورت عارضی برای آن ثابت شده نیست؛ بلکه موجود به معنای نفس واقعیت و عین موجودیت است؛ همان‌‌گونه که در «الانسان ناطق» گفته می‌شود انسان چیزی است که نطق برای او ثابت است، اما نه به این معنا که پیش از عروض نطق، انسانی وجود دارد که موضوع یا موصوف این وصف باشد، بلکه به همین نطق است که انسان گشته و انسانیت او غیر از ناطقیتی که با این محمول برای او ثابت می‌شود نیست. در نتیجه وجود برای موجود بودن و انسان برای ناطق بودن نیازمند وجود یا نطق خارجی نیستند تا بر آنها حمل گردد، بلکه خود دارای وجود و نطق بوده و این اوصاف به صورت حمل ذاتی و به اصطلاح حمل من صمیمه[۲] بر آنها حمل می‌گردد.
پاسخ شبهه دوم نیز بدین صورت است که علم الهی به اشیاء پیش از ایجاد خارجی‌شان، به صورت علم اجمالی در عین کشف تفصیلی است؛ به این معنا که در عین وحدت و بساطت، شامل تمام حقیقت اشیائی که قرار است ایجاد گردند می‌باشد.
شبهه سوم نیز به این صورت پاسخ داده می‌شود که «وجود» مختص وجود خارجی نبوده و شامل وجود ذهنی و وجود نفس الامری نیز می‌شود. به عبارت دیگر، به فراخور جایگاه و عقد الوضعی[۳] که برای ماهیت در یک قضیه لحاظ گردیده، وجودی برای آن ثابت است و اعم از این‌که عقد الوضع، وجود ذهنی ماهیت باشد؛ مانند جایی که گفته می‌شود «انسان کلّی است»؛ یا این‌که وجود نفس الامری آن باشد؛ مانند جایی که گفته شود «الانسان حیوان ناطق» به حمل اولی؛ در هر صورت هنگامی که پیش از وجود خارجی ماهیت احکامی برای آن ثابت می‌شود به لحاظ تحقق و وجود متناسب با عقد الوضع ماهیت است.
نتیجه اشکالات وارده از سوی حکما بر معتزلیان چنین خواهد بود که حدّ فاصلی بین وجود و عدم تحقق نداشته و چیزی به نام «حال» ثابت