پاورپوینت کامل آیا این فرازها از امام علی(ع) است: «نه سفیدی بیانگر زیبایی است و نه سیاهی نشانه زشتی… انسان بزرگ نمی‌شود، جز به وسیله فکرش، شریف نمی‌شود، جز به واسطه رفتارش…»؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا این فرازها از امام علی(ع) است: «نه سفیدی بیانگر زیبایی است و نه سیاهی نشانه زشتی… انسان بزرگ نمی‌شود، جز به وسیله فکرش، شریف نمی‌شود، جز به واسطه رفتارش…»؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا این فرازها از امام علی(ع) است: «نه سفیدی بیانگر زیبایی است و نه سیاهی نشانه زشتی… انسان بزرگ نمی‌شود، جز به وسیله فکرش، شریف نمی‌شود، جز به واسطه رفتارش…»؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا این فرازها از امام علی(ع) است: «نه سفیدی بیانگر زیبایی است و نه سیاهی نشانه زشتی… انسان بزرگ نمی‌شود، جز به وسیله فکرش، شریف نمی‌شود، جز به واسطه رفتارش…»؟ ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

چنین فرازهایی را که در پرسش آمده به صورت پیوسته و صریح در کلام امام علی(ع) نیافتیم، اما برخی از بخش‌های آن‌را می‌توان از احادیث آن‌حضرت به صورت پراکنده برداشت کرد:
۱. «انسان بزرگ نمی‌شود، جز به وسیله فکرش»؛ در این‌باره امام علی(ع) می‌فرماید: «الْإِنْسَانُ بِعَقْلِه‏‏»؛[۱] «انسان به عقل خویش است‏»؛ یعنی هر که عقل او بیشتر باشد آدمیّت او بیشتر، و هر که عقل او کمتر باشد آدمیّت او کمتر.[۲]
۲. «انسان بزرگ نمی‌شود، جز به واسطه رفتارش، و قابل احترام نمی‌گردد، جز به سبب اعمال نیک»؛ امام علی(ع) در این‌باره می‌فرماید:
«مَا أَصْدَقَ الْمَرْءَ عَلَى نَفْسِهِ وَ أَیُّ شَاهِدٍ عَلَیْهِ کَفِعْلِهِ وَ لَا یُعْرَفُ الرَّجُلُ إِلَّا بِعِلْمِهِ کَمَا لَا یُعْرَفُ الْغَرِیبُ مِنَ الشَّجَرِ إِلَّا عِنْدَ حُضُورِ الثَّمَرِ فَتَدُلُّ الْأَثْمَارُ عَلَى أُصُولِهَا وَ یُعْرَفُ لِکُلِّ ذِی فَضْلٍ فَضْلُهُ کَذَلِکَ یَشْرُفُ الْکَرِیمُ بِآدَابِهِ وَ یَفْتَضِحُ اللَّئِیمُ بِرَذَائِلِه‏»؛[۳] «چه کسى راستگوتر از انسان درباره خودش، و چه گواهى براى او بهتر از کردارش؟ آدمى جز به کردارش شناخته نمی‌شود، همان‌گونه که درخت ناشناخته جز هنگام میوه آوردن شناخته نمی‌شود. پس میوه‌ها بر ریشه‌ها دلالت دارد، و ارزش‌هاى والا صاحب خود را می‌شناس