پاورپوینت کامل در مورد نقش نحوی عبارت قرآنی «… و المقیمینَ الصلاهَ و …» در آیه ۱۶۲ سوره نساء توضیح دهید و اینکه چرا اِعراب آن با قبل و بعدش هماهنگ نیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در مورد نقش نحوی عبارت قرآنی «… و المقیمینَ الصلاهَ و …» در آیه ۱۶۲ سوره نساء توضیح دهید و اینکه چرا اِعراب آن با قبل و بعدش هماهنگ نیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در مورد نقش نحوی عبارت قرآنی «… و المقیمینَ الصلاهَ و …» در آیه ۱۶۲ سوره نساء توضیح دهید و اینکه چرا اِعراب آن با قبل و بعدش هماهنگ نیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در مورد نقش نحوی عبارت قرآنی «… و المقیمینَ الصلاهَ و …» در آیه ۱۶۲ سوره نساء توضیح دهید و اینکه چرا اِعراب آن با قبل و بعدش هماهنگ نیست؟ ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

در پاسخ ابتدا باید به این نکته توجه داشت که در زبان عربی، این تنها فعل نیست که دارای فاعل و مفعول می‌باشد، بلکه برخی اسم‌های مشتق نیز با داشتن برخی شرایط، می‌توانند مانند فعل، در اسم‌های دیگر عمل کرده و آنها را به عنوان فاعل یا مفعول و یا دیگر معمول‌ها، به خود وابسته سازند. برخی ادیبان این نوع اسم‌های عمل‌کننده را تا هفت مورد شمارش کرده‌اند:
۱. اسم فعل: مانند هیهاتَ.
۲. مصدر: مانند اطعام در آیه «اطعام فِی یَوْم ذِی مسغبه یَتِیماً»، که «یتیماً» مفعول «اطعام» است.
۳. اسم فاعل: که در صورت داشتن «ال» بدون شرط عمل می‌کند و اگر «ال» نداشته باشد، به شرط این‌که مربوط به زمان حال یا آینده باشد و نیز مسبوق به نفی یا استفهام باشد و یا خبر برای مبتدأ و یا موصوف قرار بگیرد، عمل می‌کند.
۴. صیغه مبالغه.
۵. اسم مفعول: این اسم، نیاز به یک اسم مرفوع دارد به عنوان نائب فاعل و گاه می‌تواند مفعول دوم منصوبی هم بگیرد.
۶. صفت مشبهه: این اسم به صورت فعل لازم عمل کرده و مفعول نمی‌گیرد.
۷. اسم تفضیل.[۱]
در همین راستا، واژه «المقیمین»، اسم فاعلی است که همراه با «ال» آمده؛ لذا بدون داشتن هیچ شرطی، می‌تواند عمل کند و فاعلش(ضمیر مستتر هُمْ) را رفع و مفعولش(الصّلاهَ) را نصب ‌دهد؛ از این‌رو، نصب «الصلاه» را می‌توان به این دلیل دانست که مفعول به برای «المقیمین» واقع شده است.[۲]
اما در این‌که چرا خود «المقیمین» با آن‌که ظاهراً عطف به مرفوع بوده و کلمه مرفوع دیگری نیز به او عطف شده، منصوب خوانده می‌شود و نقش آن چیست، باید گفت:
۱. برخی از قراء، این کلمه را همان «المقیمون» خوانده‌اند که بر اساس این قرائت، عطف صحیح بوده و اشکال از اساس دیگر وجود نخواهد داشت. گفته می‌شود که ابن مسعود نیز چنین قرائتی داشت. [۳]
۲. بیشتر قاریان، همان قرائت مشهور و معروف «المقیمین» را پذیرفته و آن‌را بدون اشکال می‌دانند. البته دو توجیه برای آن ذکر شده است:
الف) «المقیمین» عطف به «ما اُنزل الیک» بوده و به همین جهت از لحاظ اعراب، مجرور است و معنایش این می‌شود: ایمان دارند به آنچه بر پیامبر نازل شده است و ایمان دارند به مذهب و دین کسانی که نماز بپا می‌دارند