پاورپوینت کامل چرا تحویل سال قمری را در محرم انتخاب کردند! با توجه به این‌که شهادت امام حسین(ع) در دهم این ماه واقع شده است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا تحویل سال قمری را در محرم انتخاب کردند! با توجه به این‌که شهادت امام حسین(ع) در دهم این ماه واقع شده است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا تحویل سال قمری را در محرم انتخاب کردند! با توجه به این‌که شهادت امام حسین(ع) در دهم این ماه واقع شده است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا تحویل سال قمری را در محرم انتخاب کردند! با توجه به این‌که شهادت امام حسین(ع) در دهم این ماه واقع شده است؟ ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

تحویل سال قمری در ماه محرم ربطی به شهادت امام حسین(ع) ندارد. آغاز سال قمری قبل از اسلام هم در ماه محرم بود و عرب جاهلی ماه محرم را اوّل سال خود می‌دانستند.

البته باید توجه داشت که عرب‌ها مثل ما ایرانیان آغاز سال خود را با جشن و شادی شروع نمی‌کنند. این مسئله برای آنها بسیار طبیعی است و مثل سایر روزهای سال به طور عادی از کنار آن می‌گذرند. به عبارت دیگر، مسئل تحویل سال برای آنها فاقد ارزش خاص است.

گفتنی است که بنی‌امیه روز عاشورا را عید خود انتخاب کردند که البته این مسئله ربطی به اولین ماهِ سال ندارد و اگر آنها امام حسین(ع)  را در زمان دیگر هم به شهادت می‌رساندند، بعید نبود که آن‌روز را روز عید و سرور خود اعلام نمایند.

پاسخ تفصیلی

تحویل سال قمری از زمان‌های بسیار دور، یعنی قبل از اسلام، در ماه محرم بود و ربطی به اسلام و مسلمانان ندارد. به بیانی واضح، وقتی دین جدید(اسلام) بر جزیره العرب حاکم شد، همان گاه‌شماری که مردم عربستان داشتند و در این سرزمین رایج بود، اسلام آن‌را پذیرفت.[۱]

تنها تغییری که دین مقدس اسلام در گاه‌شماری اعراب داد، تغییر در مبدأ سال آنها بود که آن‌را از عام الفیل به هجرت رسول اکرم(ص) از مکه به مدینه تغییر داد.[۲]

مسعودی در این خصوص آورده است: عرب‌ها ربیع را ماه اوّل از سال خود می‌دانند و اوّل وقت ربیع هم سه روز از ماه ایلول که می‌گذشته و همراه با آمدن باران بوده، است و اول صیف هم ماه ربیع الثانی بود که موقع آن پنج روز از ماه آذار می‌گذشته (اوایل بهار)، بوده است.[۳]

ولی ماه شمسی چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام در میان اعراب، بسیار کم رایج بود، به گونه‌ای که گفته‌اند تنها برای تجارت و زراعت مجبور به استفاده از آن بودند.[۴]

بنابراین، قدمت تحویل سال قمری در ماه محرم، به دوران‌های بسیار دور در میان اعراب بر می‌گردد و زمانی که امام حسین(ع) در این ماه به شهادت رسید، طبیعی بود که کسی نتواند اوّل سال را تغییر دهد و آن‌را به ماه دیگری منتقل کند. علاوه بر این، در بین اعراب مانند ایرانیان این رسم وجود نداشت که تحویل سال را عید اعلام کنند و جشن بگیرند؛ یعنی تحویل سال برای آنها بسیار طبیعی و بدون کوچک‌ترین استقبال و تغییر و تحولی در زندگی روز مر آنها آغاز می‌شود.

البته مسئله‌ای که مطرح است، این بود که بنی‌امیه بعد از شهادت امام حسین(ع) روز شهادت آن‌حضرت(عاشورا) را عید خود دانستند و آن‌را جشن می‌گرفتند و برای تعظیم و شادی در این‌روز، روایاتی بسیار جعل کردند که متأسفانه هم‌چنان بسیاری از مسلمانان تحت تأثیر این روایات این‌روز را روز خیر و برکت دانسته و جشن عروسی خود را به این‌روز می‌اندازند![۵]

زکریای قزوینی در این خصوص نوشته است: بنی‌امیه بر این نظر بودند که عاشورا را عید بگیرند؛ لذا در حالی‌که شیعیان این روز را روز عزاداری قرار داده و در آن نوحه خوانی می‌کردند و از زینت دوری می‌جستند، امویان این‌روز را با آذین‌بندی و برگزاری مجالس مهمانی جشن می‌گرفتند.[۶]

زرندی حنفی هم می‌نویسد: روز اوّل این ماه(صفر) عید بنی‌امیه است؛ زیرا در این‌روز سر حسین(رضی الله عنه) وارد دمشق شد.[۷]

البته این مسئله ربطی به اولین ماهِ سال ندارد و اگر آنها امام حسین(ع) را در زمان دیگر هم به شهادت می‌رساندند، بعید نبود که آن‌روز را روز عید و سرور خود اعلام نمایند.[۸]

[۱]. جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج ۸، ص ۴۶۰، قم، منشورات شریف رضی، چاپ اول.

[۲]. همان.

[۳]. مسعودی، مروج الذهب، ج ۲، ص ۱۹۲، به نقل از جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب، ج ۸، ص ۴۴۱.

[۴]. المفصل فی تاریخ العرب، ج ۸، ص ۴۴۶.

[۵]. برای آگاهی بیشتر، می‌توانید به منابع زیر مراجعه کنید:

بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیه، ص ۳۲۹، چاپ اروپا؛ آدم متز، الحضاره الاسلامیه فی القرن الرابع الهجری، ج ۱، ص ۱۳۷، بیروت، ۱۳۸۷ق؛ قمی،

شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج ۱، ص ۴۳۱، نجف اشرف، ۱۳۹۰ق؛