پاورپوینت کامل معنای ریشه‌ی «نکس» چیست و به عنوان نمونه، «نُنَکّسه» در آیه‌ی ۶۸ سوره‌ی ‌یس به چه معنا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای ریشه‌ی «نکس» چیست و به عنوان نمونه، «نُنَکّسه» در آیه‌ی ۶۸ سوره‌ی ‌یس به چه معنا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای ریشه‌ی «نکس» چیست و به عنوان نمونه، «نُنَکّسه» در آیه‌ی ۶۸ سوره‌ی ‌یس به چه معنا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای ریشه‌ی «نکس» چیست و به عنوان نمونه، «نُنَکّسه» در آیه‌ی ۶۸ سوره‌ی ‌یس به چه معنا است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاسخ اجمالی

مقتضاى طبیعت در موجودات مادى؛ مثل انسان این است که از آغاز آفرینش ضعیف است و به تدریج رو به رشد و تکامل می‌‏رود، در دوران جنینى هر روز شاهد خلقت تازه و رشد جدیدى است، بعد از تولد نیز مسیر تکاملى خود را در جسم و روح به سرعت ادامه می‌‏دهد، و قوا و استعدادهاى خدادادی که در درون وجودش نهفته شده، یکى پس از دیگرى شکوفا می‌‏شود، دوران جوانى، بعد از آن پختگى فرا می‌‏رسد، و انسان در اوج قله‌ی تکامل جسمى و روحى قرار می‌‏گیرد. این سیر تکاملی تا حد معینى از عمر است و پس از آن رو به افول می‌گذارد تا هنگام مرگش فرا رسد.

قرآن کریم به این حقیقت اشاره می‌کند آن‌جا که می‌فرماید:

«وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَ فَلا یَعْقِلُونَ»؛^[۱] هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‏اش مى‏کنیم، آیا اندیشه نمى‏کنند؟

لغت‌دانان در بیان واژه‌ی «نکس» گفته‌اند: «النَّکْسُ: قَلْبُ الشی‏ءِ عَلَى رَأْسِهِ»؛^[۲] نکس به معنای واژگون‌ کردن کامل یک چیز است.

«نُنَکِّسه» در آیه‌ی بالا از ماده‌ی «تنکیس» به معناى واژگون ساختن و برگرداندن چیزى است به صورتى که بالایش پایین قرار گیرد و نیرویش مبدل به ضعف گردد، و زیادتش رو به نقصان گذارد. و انسان در روزگار پیرى این‌گونه می‌‏شود؛ یعنی قوتش مبدل به ضعف، علمش مبدل به جهل، و یاد و هوشش مبدل به فراموشی می‌‏گردد.^[۳] در این آیه تنکیس کنایه از بازگشت کامل انسان به حالات طفولیت است.[۴]

انسان حد رشد و نموش به طور معمول تا سن چهل سالگى است، پس از آن حد توقفش تا سن شصت سالگی است، و بعد از آن رو به سرازیری می‌گذارد و قوای جسمانی‌اش رو به تحلیل می‌رود. عقلش کم می‌شود؛ فراموشى پیدا می‌کند؛ قوه‌ی شنوایی و بینایی و … نقصان پیدا می‌کند؛ بدنش ضعیف می‌شود تا اجلش فرارسد.

البته، این بر حسب اقتضای طبیعت نوع بشر است، و گرنه خداوند قدرت دارد تمام قواى او را حفظ کند، چنان‌که در مورد بعضی از پیامبران و اولیای الهی؛ مانند خضر، الیاس، ادریس، عیسی و امام زمان(ع) این امر را انجام داده است.[۵]

گفتنی است که این قانون طبیعت اختصاص به انسان ندارد، بلکه در مورد همه‌ی موجوداتی که از عناصر مادی مختلف تشکیل یافته‌اند و مرکب از اجزا هستند، مانند حیوانات و … جریان دارد؛ البته هر کدامشان حد و مرز جداگانه‌ای براى رشد و توقف و واژگونی دارند، و آنها نیز این مراحل را طی می‌کنند تا مرگ و نابودی به سراغشان ‌آید.

در نتیجه این قانون در موجودات روحانی که از عناصر مادی تشکیل نیافته‌اند؛ مانند ملائکه، عالم ارواح و عالم انوار، حاکم نیست؛ یعنی نه زیاد رشد پیدا می‌کنند و نه نقصان و ضعف، تا موقعى که براى آنها معین شده است، بلکه الى الابد یکسان هستند.

این آیه‌ی مورد بحث در حقیقت نگاه به مسئله‌ی معاد دارد؛ یعنی خداوند می‌فرماید همین‌گونه که ما انسان و موجودات را از ضعف به قوت و از قوت به ضعف و ناتوانی می‌رسانیم، این قدرت را داریم که از خاک، انسان قوى و رشید خلق کنیم، به همین نحو قدرت داریم بدن خاک‌شده و پوسیده را دو مرتبه برگردانیم و انسان درست کنیم.[۶]

گفتنی است که قرآن کریم در آیه‌ی ۵ سوره‌ی حج نیز به همین معنا اشاره کرده است:

«وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى‏ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً»؛ یعنی بعضى از شما آن قدر عمر می‌‏کنند که به بدترین مرحله‌ی زندگى و پیرى می‌‏رسند، آن‌چنان که چیزى از دانسته‌های خود را به خاطر نخواهند داشت، و حتى نزدیک‌ترین افراد خانواده خود را نخواهند شناخت.[۷]

جمله‌ی «أَ فَلا یَعْقِلُونَ» در انتهای آیه، هشدار به انسان‌ها است که اگر این قدرت و توانایى که دارید عاریتى نبود، به این آسانى از شما گرفته نمی‏شد. بنابر این، تعقل و اندیشه کنید که قدرت دیگرى برتر از شما است که بر هر چیزی توانا است.

در حقیقت آیه‌ی مورد بحث اشاره به عموم قدرت الهى دارد تا انسان‌ها بدانند که مربى عالم از روى حکمت چنین مقرر کرده است که عالم طبیعى على الدوام در حال به وجود آمدن و از بین رفتن باشد، هیچ چیز در آن به یک حال باقى نخواهد ماند، و همیشه در حال وجود و عدم است. اول از نقص رو به کمال می‌رود، پس از آن وقتى به کمال لایق خود رسید رو به نقص می‌گذارد و حیات و مرگ به دنبال یکدیگر خواهند بود. و بقا و حیات همیشگى در عالم قیامت تحقق می‌پذیرد؛ زیرا که در آن‌جا تغییر و تبدیلى نخواهد بود.

اما عالم روحانیات بر عکس آن است، انسان اگر پس از رشد طبیعى در تقویت قواى