پاورپوینت کامل حاج شیخ حسین نجفى اهرى ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاج شیخ حسین نجفى اهرى ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاج شیخ حسین نجفى اهرى ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاج شیخ حسین نجفى اهرى ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات

۲.۱ مدارس علمیه اهر

۳ ازدواج و فرزندان
۴ رؤیایى صادق
۵ حوزه علمیه نجف در زمان حیات آقا نجفى اهرى
۶ اساتید
۷ اجازات اجتهادى و روایتى
۸ تدریس، شاگردان و تألیف
۹ مراجعت به اهر
۱۰ اخلاق و سیره
۱۱ مبارزات
۱۲ رحلت
۱۳ منبع

ولادت

حسین آقا نجفى اهرى به سال ۱۲۸۲ هـ.ق در خانواده اى پارسا و باتقوا و ساده و بى‌آلایش در شهرستان اهر – استان آذربایجان شرقى – دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، فتح‌الله، مادر ارجمندش زهرا هر دو عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام بودند و در کمال صفا و پاکى زندگى مى کردند.(۱)

تحصیلات

آقا نجفى اهرى از اوان کودکى به تحصیل علم، عشق و علاقه وافرى داشت و این اشتیاق در سیماى نورانى و معصوم‌گونه اش نمایان بود. در سن ده سالگى به همت والدین ارجمندش موفق به شروع تحصیل در زادگاه خود – اهر – شد و به مدت دوازده سال در محضر «آیت الله میرزا عبدالغنى مجتهد اهرى» و «ملا جواد اهرى» زانو زد و به تحصیل علوم مقدماتى و کتاب هاى درسى متداول طلبه هاى آن زمان (نصاب، گلستان، صرف و نحو، منطق، معانى و بیان، اصول و فقه) پرداخت. در سن بیست و دو سالگى براى تکمیل دروس سطح به حوزه علمیه تبریز وارد شد و به مدت نه سال – تا سال ۱۳۱۳ هـ.ق – از محضر بزرگان حوزه تبریز کسب فیض کرد. که متأسفانه از اساتید وى در حوزه تبریز اطلاعى در دست نیست!
===حوزه علمیه اهر===(۲)

حوزه علمیه اهر، در کنار دیگر مراکز علمى حوزوى شهرهاى اسلامى، پاسدار حریم ثقلین بود، در نشر معارف حقه از سابقه اى درخشان و افتخارآمیز برخوردار است و علمایى مانند: میرزا عبدالغنى مجتهد اهرى، حاج شیخ حسین نجفى اهرى، حاج شیخ احمد اهرى، حاج سید جعفر بنى هاشمى اهرى، حاج شیخ حسین برقى اهرى و… در دامانش پرورش یافته اند.

بناهاى فرهنگى، تاریخى و آثار به جاى مانده (از جمله بقعه شیخ شهاب‌الدین محمود اهرى، قطب‌العارفین، قرن هفتم هجرى) از قدمت و عمق اعتقادى، فرهنگى این خطه از میهن اسلامى حکایت مى کند و کتاب‌ها، اسناد و منقولات این قدمت را به قرن ششم هـ.ق بازمى گرداند. در نتیجه این پیشینه درخشان، امروز شاهد حضور مردم در حمایت از فرامین اسلام هستیم.

گفتنى است که حوزه علمیه اهر در طول زمان ها دستخوش تحولات گوناگونى بود. تا جایى که بعضى از مدارس این حوزه در زمان رژیم ستم شاهى با زیر پا گذاشتن شرایط وقف و وقفنامه و در جهت اهداف ضداسلامى آن رژیم مبنى بر تضعیف حوزه هاى علمیه، به تصرف اداره فرهنگ رژیم منحوس درآمده بود. براى نمونه مدرسه علمیه شمس (امام صادق علیه‌السلام) را مى توان نام برد که به مدرسه دولتى تبدیل شد و اقدام‌هاى عالمان و طلبه هاى شهر در جهت تخلیه مدرسه و تبدیل آن به حوزه علمیه به جایى نرسید و تنها بعد از تشریف فرمایى آقا نجفى اهرى، به حوزه علمیه تبدیل شد.

مدارس علمیه اهر

۱- مدرسه علمیه امام صادق علیه‌السلام: که در سابق با نام «شمس» معروف بود به سال ۱۳۰۷ هـ.ش به همت میرزا حسن، وزیر قراجه داغى بنا شد و بعد از انقلاب بناى قدیم مدرسه با طرح جدید در سه طبقه، تجدیدبنا گردید و این مدرسه، تنها حوزه رایج اهر است و بیش از پنجاه نفر طلبه در آن مشغول تحصیل هستند.
۲- مدرسه علمیه مسجد جامع: این مدرسه در حدود یک سال بعد از فرار فرقه بهائیت در سال ۲۴ یا ۲۵ هـ.ش، بعد از غصب مدرسه شمس توسط طاغوت، به همت «حاج میرجواد باغبانى» در حیاط مسجد جامع با اموال آقاى میرصالح که بى‌وارث بود، بنا شد. در حال حاضر از آنجا استفاده نمى شود و صورت مخروبه به خود گرفته است.
۳- بقعه شیخ شهاب‌الدین محمود اهرى (قطب‌العارفین قرن هفتم هجرى): حضرت شیخ شهاب‌الدین در این مکان خانقاهى ترتیب داد و به تربیت علماء و عرفاء پرداخت. این خانقاه در زبان محلى بنام «فبت سرا» معروف و در زمان حیات شیخ از تشکیلات درسى و رونق علمى خاصى برخوردار بود و عالمان و عارفان بزرگى مانند: شیخ جمال‌الدین تبریزى، بابا فرج وایقانى، باله بنیسى و… در این دارالعلم به تحصیل کمالات نفسانى و فقه مشغول بودند. بناى فعلى بقعه در زمان صفویه (شاه عباس اول) بر روى مرقد شیخ شهاب‌الدین محمود اهرى بنا شده است.(۳)

ازدواج و فرزندان

مرحوم آقا نجفى اهرى، قبل از عزیمت به نجف، در زادگاه خود با دختر مرحوم ملا تقى، فرزند ملا على‌اصغر رواسجانى به نام «فضه خانم» ازدواج کرد. ثمره ازدواجشان تنها دخترش (رباب) بود که او را به عقد حاج سید عباس گرگرى از فضلاى آذرى نجف، درآورد. آقا نجفى از رباب صاحب شش نوه (۴ دختر و ۲ پسر) شد. تمامى نوه هاى دخترى هم‌اکنون در قید حیات اند. به ترتیب، همسران حاج آقا بخارایى در مشهد، حاج آقا نجومى در کرمانشاه، حاج آقا دهدشتى در آبادان و مرحوم کاتب الغروى (خطاط کاشیکارى هاى حرم امام على علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام) در نجف، هستند و دو نوه پسرش، حاج سید محمدحسن گرگرى (مقیم اهر) و مرحوم حاج سید محمدعلى گرگرى (ساکن نجف) مى باشند.(۴)

رؤیایى صادق

معظم‌له بعد از فراگرفتن دروس سطح به صورت کامل و شایسته در سن سى و یک سالگى (۱۳۱۳ هـ.ق) براى رسیدن به مقامات عالى علمى و اجتهاد به حوزه کهن و هزار ساله نجف مشرف شد و به محافل علمى و جلسات درسى برخى از بزرگان راه یافت. آیت الله العظمى نجفى اهرى خود درباره سفر به نجف اشرف مى گفت: «در اهر منزل کرده و منتظر بودم تا زمینه عزیمت به نجف اشرف فراهم گردد.

تقریباً اواسط مهر ماه بود. یک شب در عالم رؤیا دیدم که در حرم مطهر ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و در ایوان طلا هستم. با دقت به یکى از ستون‌هاى ایوان طلا چشم دوخته بودم و سعى مى کردم تا از این ستون به پشت بام حرم بروم، ناگهان از خواب بیدار شدم. نزدیکی‌هاى صبح بود، وضو ساخته و خود را براى دخول به صبح آماده نمودم و از خداوند متعال خواستم که این خواب را برایم مبارک گرداند. هنوز اذان صبح نگفته بود که کوبه در منزلمان به صدا درآمد. به پشت در آمده، با نگرانى در را گشوده و پدر بزرگوارم را مشاهده نمودم. علت تشریف فرمائیش را به این صبح زودى سئوال نمودم. (پدرش آن زمان در روستاى «رواسجان» زندگى مى کرد) در جواب فرمودند: امروز آقاى حسن اهرى (پدر دکتر قاسم‌خان) به مکه مشرف اند. زمینه را فراهم دیده و از پدرم خواستم، تا از ایشان بخواهد ساعاتى سفرشان را به تأخیر اندازد تا من هم همراه آنان به نجف مشرف شوم.

براى خداحافظى از مادر و سایر بستگان به روستاى رواسجان رفتم که عمویم هم براى همراهیم و تشرف آماده گردید. به همراه افراد فوق‌الذکر حرکت نمودیم و بعد از طى منزل‌ها اول وارد کربلاى معلى گشتیم. وقتى وارد حرم ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام شدیم، ناگهان چشمم به ستونى افتاد که آن را در خواب دیده بودم و درست همان ستون بود. به عمویم گفتم: من اینجا را دیده ام و بعد همگى به زیارت نجف مشرف شدیم و آقاى حسن اهرى بعد از زیارت حضرت امیر علیه‌السلام جهت تشرف به مکه آماده شدند و من و عمویم از آنان جدا گشتیم و من، بعد از اجازه اقامت و تحصیل در حوزه نجف از آقا سید محمدکاظم طباطبائى یزدى (صاحب عروه الوثقى)، به عمویم گفتم که من ماندنى شدم و دیگر برنمى گردم و چون خانواده ام را همراهم نبرده بودم… نامه اى به پدرم نوشتم اگر امکان داشت، همسر و دخترم را به نجف بفرستد و پدرم با همت والاى خود آن‌ها را به نجف فرستاد.(۵)

حوزه علمیه نجف در زمان حیات آقا نجفى اهرى

حوزه کهن و هزار ساله نجف به سال ۴۸۸ هـ.ق به همت شیخ الطائفه ابوجعفر محمد بن حسن طوسى، از بزرگترین عالمان و فقیهان شیعه تأسیس گردید. همزمان با سال‌هاى عزیمت آقا نجفى اهرى به نجف، در سال ۱۳۱۳ هـ.ق، وظیفه پاسدارى و حراست از میراث گرانبهاى شیعه بدست آیت الله العظمى سید محمدکاظم طباطبائى یزدى رسیده بود که به حق فقه شیعى را رونق بخشید و کتاب گرانسنگى به نام «عروه الوثقى» را به رشته تحریر درآورد.

و سال‌هاست که فقهاى عظیم‌الشأن به آن حاشیه یا تعلیقه مى زنند. آن‌گاه محقق بزرگ و اصولى زبردست، آیت الله العظمى شیخ محمدکاظم خراسانى، معروف به «آخوند» طلوع کرد و رشته اصول فقه را چنان بارور ساخت که از زمان تألیف کتاب علمى و تحقیقى معظم‌له به نام «کفایه الاصول» هیچ عالم و فقیهى از مطالعه و تحقیق آن بى‌نیاز نیست. در حقیقت این دو بزرگوار نهضت علمى شیخ اعظم انصارى را که به وسیله میرزاى شیرازى آبیارى شده بود، به تکامل رساندند. همزمان با این دو بزرگوار و بعد از آنان شخصیت‌هاى بزرگى مانند: سید ابوالحسن اصفهانى، شیخ الشریعه اصفهانى و صد فقیه برجسته و استاد مبرز در حوزه نجف قدم به میدان گذاشتند و به برکت دانش گسترده شان روزبروز بر رونق این حوزه کهن افزودند و آن را در دو بخش «فقاهت و سیاست» فعال و پویا ساختند.(۶)

آقا نجفى اهرى در چنین حوزه اى به تحصیل پرداخت و از جلسات درس و افکار بلند دانشمندان و فقیهانى بهره گرفت. شمار زیاد مشایخ عالى و اساتید والامقام معظم‌له خود نشانگر موقعیت مهم، پویا و باعظمت حوزه هاى آن روزگار است.

اساتید

۱- مرحوم ملا جواد اهرى (استاد مقدمات حاج شیخ در اهر)؛
۲- حضرت آیت الله شیخ عبدالغنى مجتهد اهرى (استاد آقا نجفى در اهر):

فقیه بارع، زبردست، عالم بزرگوار، ادیب جلیل و شاعر مجید، از اعاظم فقهاى قرن ۱۳ و ۱۴ هـ.ق در اهر دیده به جهان گشود. دوران کودکى و جوانى را به کسب علوم در زادگاهش گذراند مدتى به تبریز رفت و در آنجا ساکن شد. در تبریز از جمله عالمان طراز اول و مراجع امور شرعى بود و با حضور او شهر عالم‌خیز تبریز شکوه، عظمت و شرافت دو چندان یافت. حاج شیخ بعد از مدتى به تهران عزیمت کرد و اثر ارزنده اش در فقه به نام «درراللئالى» را در نهایت زیبایى و مهارت، به سبک سید بحرالعلوم، منظوم کرد و به طبع رسانید. به اعتراف آگاهان در این علم کسى را به غیر از میرزا عبدالغنى بعد از سید بحرالعلوم یاراى آفریدن چنین اثر عظیمى نبود. وى جامع علوم فقه، اصول، حدیث، تفسیر و ادبیات بود و در سال ۱۳۰۶ هـ.ق در زادگاهش اهر درگذشت.(۷)

۳- حضرت آیت الله العظمى حاج سید محمدکاظم بن عبدالعظیم طباطبائى یزدى (صاحب کتاب شریف عروه الوثقى):

وى از استوانه هاى معارف و فقه جعفرى و از مفاخر و مراجع بزرگ تقلید بود. در بیست و هشت رجب (۱۲۴۷ هـ.ق) در کسنو یزد متولد و ۲۸ رجب (۱۳۳۷ هـ.ق) درگذشت.(۸)

۴- حضرت آیت الله العظمى شیخ محمدکاظم بن ملا حسین خراسانى (آخوند صاحب کفایه الاصول):

به سال ۱۲۵۵ هـ.ق در مشهدالرضا علیه‌السلام متولد و به سال ۱۳۲۹ هـ.ق در بیست ذی الحجه در نجف الاشرف درگذشت.(۹)

۵- حضرت آیت الله العظمى سید ابوالحسن اصفهانى:

از مراجع بزرگ و دوراندیش و استاد بسیارى از فقهاى نیم قرن گذشته بود. به سال ۱۲۸۴ هـ.ق متولد و در سال ۱۳۶۵ هـ.ق درگذشت. کتاب «وسیله النجاه» او از مشهورترین کتب فقهى، بعد از عروه‌الوثقى است.(۱۰)

از دیگر اساتید آقا نجفى اهرى مى توان؛ آقا شیخ محمدحسین نائینى (متوفى ۱۳۵۵ هـ.ق) و آقا شیخ عبدالکریم ممقانى را نام برد.

اجازات اجتهادى و روایتى

مرحوم آقا نجفى اهرى بعد از تکمیل تحصیلات عالیه، موفق به کسب اجازه اجتهاد و نقل روایات از آیات و بزرگانى مانند سید محمدکاظم طباطبائى یزدى، شیخ محمدحسین نائینى، سید ابوالحسن اصفهانى، شیخ عبدالکریم ممقانى شد که گویاى موقعیت ممتاز علمى آن فقیه فرزانه و توجه اساتید معظم‌له به ایشان است. همچنین ارجاع مسائلى از ناحیه آیت الله العظمى بروجردى به وى، گویاى