پاورپوینت کامل جنگ جمل ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ جمل ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ جمل ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ جمل ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ اطلاعات کلی جنگ جمل

۱.۱ زمان و مکان وقوع جنگ جمل
۱.۲ سپاه امام علی (علیه السلام)
۱.۳ سپاه اصحاب جمل

۲ شروع فتنه
۳ سگان حوأب
۴ نقش عایشه در تحریک مردم بصره
۵ تصرف بصره توسط شورشیان
۶ حرکت امام علی علیه السلام به سمت بصره
۷ اقدامات امیر المومنین برای پیشگیری از جنگ
۸ صحنه نبرد
۹ پس از جنگ جمل
۱۰ پانویس
۱۱ منابع

اطلاعات کلی جنگ جمل

زمان و مکان وقوع جنگ جمل

جنگ جمل در جمادى اوّل [۱] یا جمادى ثانى[۲] سال ۳۶ هجرى اتّفاق افتاد.[۳] و بیش از یک روز به درازا نکشید.

محل وقوع جنگ مکانی به نام خریبه بود.[۴] که از پاره‌ای نشانه‌ها چنین به نظر می‌رسد که در شمال غرب بصره و در بالای مِربد واقع بوده است.[۵]

سپاه امام علی (علیه السلام)

تعداد سپاهیان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در این جنگ بیست هزار نفر بودند[۶].فرماندهای سپاه حضرت افراد زیر بودند:

فرمانده سواره نظام : عمّار بن یاسر
فرمانده پیاده نظام : محمّد بن ابى بکر
فرمانده ساقه سپاه: هند مرادى[۷]
فرمانده پیش قراولان: عبد اللّه بن عبّاس
فرمانده طرف راست سپاه: امام حسن علیه السلام
فرمانده طرف چپ سپاه: امام حسین علیه السلام
پرچمدار سپاه: محمّد بن حنفیه[۸]

سپاه اصحاب جمل

تعداد سپاهیان اصحاب جمل را سی هزار نفر نوشته اند.[۹]از جمله فرماندهان آنان می توان به افراد زیر اشاره کرد:

فرمانده جنگ : زبیر بن عوام
فرمانده سواره نظام: طلحه بن عبیدالله
فرمانده سمت راست سواره نظام: مروان بن حکم
فرمانده سمت چپ سواره نظام: هلال بن وکیع دارمى
فرمانده پیاده نظام: عبد اللّه بن زبیر
فرمانده سمت راست پیاده نظام: عبد الرحمان بن عتّاب بن اسید
فرمانده سمت چپ پیاده نظام: عبد الرحمان بن حارث
پرچمدار: عبداللّه بن حکیم بن حزام

شروع فتنه

گرچه شعار عاملان جنگ جمل خونخواهی عثمان بود اما این در حقیقت بهانه آنها بود چرا که گزارشهای تاریخی نشان می دهد طلحه و زبیر خود از عاملان اصلی قتل عثمان بودند.[۱۰] و گویا آنچه این دو از کشتن عثمان در پی آن بودند خلافت بود چنانچه عثمان خود می گفت: «خدایا شرّ طلحه را از من بازدار که وى این مردم را اینجا آورده و بر سر من شورانده است و من امیدوارم از خلافت بى‌بهره باشد»[۱۱]

اما از آنجا که محبوبیت لازم برای این امر را نداشتند ناچار با امام علی علیه السلام برای خلافت بیعت کردند به طمع اینکه حداقل به فرمانداری بصره، کوفه و یا شام برسند. چیزی که در همان ابتدا از امام علیه السلام مطالبه نمودند و امام با آن مخالفت نمود.[۱۲]

در حالی که طلحه و زبیر در رسیدن به قدرت خود را ناکام یافتند. هر یک نامه ای از معاویه دریافت نمودند که ضمن تحریک آنها به جنگ با امام علی علیه السلام، به آنها وعده خلافت مسلمین را می داد. این نامه ها که دسترسی به خلافت را در ذهن آن دو سهل الوصول ساخت،[۱۳][۱۴] موجب شد که آن دو برای در پی گرفتن فتنه ای که در سر داشتند راه مکه را در پیش گیرند.

در مکه آنها با عایشه که از پیش از قتل عثمان به مکه رفته و هنوز بازنگشته بود رایزنی نموده، تصمیم گرفتند به بهانه خونخواهی عثمان، با همیاری گروهی از بنى امیّه به جنگ با على (ع) برخیزند.[۱۵]

پیمان شکنان تصمیم داشتند به سوى شام بروند و به معاویه بپیوندند ولى تلاش عبد اللّه بن عامر بن کریز کارگزار فرارى عثمان از بصره تصمیم آنان را به رفتن سوى بصره تغییر داد به اعتبار این که او پیشتر کارگزار عثمان بر این شهر بود و عثمان در بصره هوادارانى دارد. آنان پس از آن که یعلى بن امیه والى عثمان در یمن که با بیت المال مسلمانان گریخته بود با ششصد شتر و ششصد هزار درهم به آنها پیوست و ابن عامر نیز با اموال بسیار آنها را تجهیز کرد به رفتن سوى بصره مصمم شدند.[۱۶]

سگان حوأب

هنگامی که سپاه جمل در مسیر حرکت خود به محلی به نام حوأب رسیدند، سگ‏هاى حوأب به عایشه پارس کردند. عایشه پرسید: این جا کجاست؟ گفتند: این جا حوأب است. عایشه گفت: مرا بر گردانید. از رسول خدا (ص) شنیدم که به زنان خود مى‏گفت: روزى را مى‏بینم که سگ‏هاى حوأب به یکى از شما زنان پارس مى‏کنند، حمیرا مبادا تو باشى. عبد الله بن زبیر پیش آمد و گفت: آبگاه حوأب را اول شب پشت سر گذاشته ‏ایم.سپس عده‏‌اى از اعراب بیابانگرد را آورد و آنان نیز به دروغ سوگند یاد کردند که این جا آبگاه حوأب نیست‏ تا خاطر عایشه آسوده شود. [۱۷]

نقش عایشه در تحریک مردم بصره

عایشه با اشاره به آن که «ام‌المؤمنین» است و حق مادری بر مسلمانان دارد، کوشید تا مردم را به سمت شورشیان جذب کند.[۱۸] زمانی که شورشیان به بصره درآمدند، کعب بن سور رهبر طایفه ازد قصد کناره‌گیری داشت، عایشه نزد او آمد و وی را دعوت کرد. او که در ابتدا اصرار بر کناره‌گیری داشت، گفت: نمی‌‌تواند سخن مادرش را اجابت نکند.[۱۹] به هر روی نام عایشه برای جذب مردم بسیار مؤثر بود. بعدها طلحه نیز در خطبه خود در بصره گفت: خداوند عایشه را نیز همراه شما کرده است. می‌‌دانید که او چه منزلتی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله داشته و می‌‌دانید که پدر او چه جایگاهی در اسلام داشته است.

مردم بصره تنها بخاطر عایشه بود که اعلام کردند از شورشیان دفاع خواهند کرد.[۲۰] طلحه در وقت شروع درگیری نیز گفت: مردم، علی آمده است تا خون مسلمانان را بریزد. نگویید که او پسر عم پیامبر است، همراه شما همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و دختر ابوبکر صدیق است کسی که پدرش دوست‌داشتنی ترین مردم نزد پیامبر صلی الله علیه و آله بود.[۲۱][۲۲]

تصرف بصره توسط شورشیان

عثمان بن حنیف از طرف امام والی بصره بود. او ابوالاسود دئلی و عمران بن حصین را نزد شورشیان جمل که به نزدیکی بصره رسیده بودند فرستاد. آنان از اصحاب جمل پرسیدند: برای چه آمده‌اید؟ گفتند: برای تقاص خون عثمان و این که خلافت به شورا سپرده شود. عثمان بن حنیف دستور داد تا مردم مسلح شوند. شورشیان تا منطقه مربد در بصره آمده و ابتدا طلحه در حضور جمع درباره مظلومیت عثمان سخن گفت. او گفت: تنها به زور شمشیر با علی علیه‌السلام بیعت کرده‌اند، وی افزود که اکنون باید از خلافت کناره بگیرد و همان سنت عمر بن خطاب در شورا مبنای انتخاب خلیفه باشد.[۲۳]

زبیر و سپس عایشه نیز سخنرانی کردند. بعد از سخنرانی عایشه عده‌ای او را تصدیق و عده‌ای فریاد زدند که دروغ می‌‌گویی. در این وقت جمعیت دو قسمت شده به جدال پرداختند.[۲۴] یکی از معترضان که از بزرگان عبدالقیس بود، فریاد زد: اینان خود شدیدترین مردم بر ضد عثمان بودند. بعد هم با علی بیعت کردند که خبر آن به ما رسید و ما با علی علیه‌السلام بیعت کردیم. طلحه گفت: تا او را گرفتند و سر و صورت او را تراشیدند.[۲۵]

پس از درگیرى میان مردم بصره آنان با این شرط که دار الاماره و مسجد و بیت المال تا رسیدن علی به بصره در اختیار عثمان بن حنیف باشد و پس از رسیدن علی هر گروهى از رهبر خود پیروى کند.[۲۶] اما با وجود این قرار داد، شورشیان از ترس آن که مبادا امام از راه برسد و آنان نتوانند در برابرش مقاومت کنند، پیمان را شکستند و شبانه در حالی که عثمان بن حنیف مشغول نماز عشاء بود به مسجد ریخته او را دستگیر کردند. آنان سر و صورت او را تراشیدند و تنها از ترس برادر او سهل بن حنیف که امام او را در مدینه به جای خود گذاشته و به این سو آمده بود از کشتن وی صرفنظر کرده[۲۷] و از شهر بیرونش کردند. زمانی که امام او را در این وضعیت دید به گریه افتاد.[۲۸] شورشیان پس از کشتن حدود پنجاه نفر[۲۹] و نیز کشتن نگاهبانان بیت المال به غارت آن پرداختند.[۳۰] عایشه نیز نامه‌هایی به مردم مدینه و یمامه نوشته و آنان را برای حمایت از شورشیان جمل دعوت کرد.[۳۱]

حرکت امام علی علیه السلام به سمت بصره

زمانی که خبر رفتن شورشیان به امام رسید، آن حضرت سهل بن حنیف را بر جای خویش گذاشته و همراه شمار زیادی از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سایر مردم مدینه که در نقلی تعداد آنها چهار هزار نفر دانسته شده[۳۲] به سرعت به سوی عراق حرکت کرد.

امام همچنین فرزندش امام حسن علیه‌السلام را همراه عمار به کوفه فرستاد تا مردم را برای پیوستن به امام بسیج کند. سخنان پرشور امام حسن علیه‌السلام سبب شد تا نه هزار و ششصد و پنجاه نفر از کوفیان به سپاه امام ملحق شدند.[۳۳] حجر بن عدی که از پاکان و نیکان شهر کوفه بود، مردم را به حمایت از امام فراخواند و پس از آن بود که مردم مصمم شدند تا در هر شرایطی امام خویش را حمایت کنند.[۳۴] حضور امام حسن علیه‌السلام به عنوان نواده پیامبر صلی الله علیه و آله نقش مهمی ‌‌در تحریک مردم کوفه داشت. همین طور عمار که زمانی حاکم این شهر بوده و به تقوی و پرهیزگاری شهره بوده و مردم بر اساس روایت «الحق مع عمار یدور معه حیث دار» او را معیار حق و باطل می‌‌شناختند.[۳۵] سپاه کوفه در ذی قار به امام ملحق شده و به سوی بصره حرکت کردند.

قبایل بصره به سه گروه تقسیم شدند: گروهی همچون قبیله ربیعه به امام پیوستند، گروهی دیگر همانند بنی‌ضبه به عایشه و گروهی نیز همچون احنف بن قیس از رؤسای بنی‌تمیم از این جنگ کناره گرفتند.[۳۶]

اقدامات امیر المومنین برای پیشگیری از جنگ

امام علی علیه‌السلام به هیچ روی مایل به برپایی این جنگ نبود. لذا سه روز پس از ورود به بصره با ارسال پیام‌های مکرر از شورشیان خواست تا به «جماعت» و «طاعت» بازگردند اما پاسخ مثبتی از آنان نشنید. آن حضرت، صعصعه بن صوحان را همراه نام