پاورپوینت کامل تاریخ قرآن ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ قرآن ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ قرآن ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ قرآن ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ پیشینه اصطلاح تاریخ قرآن
۲ تاریخ قرآن نزد خاور شناسان
۳ پیدایش متن قرآن و تغییرات آن در زمان پیامبر
۴ تاریخ‌گذارى
۵ تحریف قرآن
۶ تاریخ قرآن نزد مسلمانان
۷ پانویس
۸ منابع

پیشینه اصطلاح تاریخ قرآن

گرچه مباحث مورد اشاره قدمت دارد، اصطلاح تاریخ قرآن از اصطلاحات نوپدید در دو سده اخیر است. صرفنظر از چند گزارش نامطمئن از نگارش یکى دو کتاب با عنوان تاریخ قرآن در سده‌هاى سوم و چهارم هجرى، نخستین بار تئودور نولدکه (Theodor_Noldeke)(1930 م) خاورشناس آلمانى در سال ۱۸۶۰ میلادى کتابى را با عنوان تاریخ ‌قرآن منتشر کرد. پژوهشگرانِ مسلمان با این که گاهى به این عنوان اعتراض کرده‌اند، بیشتر قرآن‌‌پژوهان آن را پذیرفته و کتاب‌هایى را با همین نام تألیف کرده‌اند. گرچه بسیارى از مباحث در کتب خاورشناسان و مسلمانان در حوزه تاریخ قرآن مشترک است، بر اثر اختلاف این دو گروه در نوع نگرش به قرآن، دیدگاه آن‌ها درباره ماهیت و تعریف این بحث متفاوت است.

تاریخ قرآن نزد خاور شناسان

خاورشناسان از اوایل سده نوزدهم میلادى تا نیمه ‌دوم سده بیستم اهتمام ویژه‌اى به مباحث تاریخ قرآن داشته‌اند. بیشتر نوشته‌هایى که در آن‌ها به مباحث تاریخ قرآن پرداخته شده عناوینى چون زندگانى حضرت ‌محمد صلى الله علیه و آله، مقدمه قرآن و مطالعات قرآنى منتشر شده‌اند. افرادى چون بلاشر (Blachere)، ریچاردبل (Richard_Bell) و ویلیام مونتگمرى وات (William Montgomery Watt) با نام مقدمه‌اى بر قرآن[۱] و کسانى مانند سر ویلیام ‌مویر (William_Muir)، هیوبرت گریم (Hubert_Grimme) و آلویز اشپرنگر (Aloys Sprenger) در ضمن زندگینامه حضرت محمد صلى الله علیه و آله[۲] به این مباحث پرداخته‌اند.

برخى چون گوستاو ویل (Gustav_Weil) این مباحث را هم در کتاب‌هایى با عنوان مدخلى بر قرآن (Einleitung in der Koron) و هم با نام زندگانى پیامبر (Mohammod der Prophet) آورده‌اند. جان ‌ونزبرو (Gohn Wansbrough) در کتابى با عنوان مطالعات قرآنى به مباحث تاریخ قرآن نیز پرداخته است. در تحقیقات اخیر به برخى از زیرمجموعه‌هاى تاریخ قرآن همچون «جمع‌آورى قرآن» نیز اعتنا و آثار مستقلى درباره آن نوشته شده ‌است.[۳]

در آثار خاورشناسان تعریف خاصى براى اصطلاح تاریخ قرآن به چشم نمى‌خورد؛ اما باید دانست که خاور‌شناسان قرآن را به مثابه متنى تاریخى بشمار مى‌آورند که مى‌تواند مورد نقد تاریخى نیز قرار گیرد. از نظر اینان نقد منبع از بزرگترین دستاوردهاى روش شناختى در تحقیقات نوین تاریخى است. هدف از این نقد، بررسى صحت و اصالت چیزى است که منبع ادعا مى‌کند. آن‌ها در این راه در پى ادله تاریخى هستند، تا صحت انتساب این متن به پیامبر اسلام را ثابت کنند.

به طور خلاصه مى‌توان گفت که مراد آن‌ها از تاریخ قرآن، پاسخ به این پرسش است که متن اصلى قرآن در قالب آیات و سوره‌ها که حضرت محمد صلى الله علیه و آله بر مخاطبانش القا مى‌کرده، چگونه پدید آمده است و چه تحولاتى را پذیرفته تا به صورت متن کنونى پدیدار گشته است.

برخى بر آن‌اند که براى نخستین بار خاورشناس فرانسوى، پوتیه (Pauthier)(1873 م) مباحثى را که بعدها تاریخ قرآن نامیده شد مورد بحث و بررسى قرارداد و تحقیقات خود را در سال ۱۸۴۰ میلادى منتشر ساخت.[۴] سپس گوستاوویل (۱۸۸۹ م) بحث هاى جامع‌ترى را در این باره مطرح ساخت و در کتابى با عنوان مقدمه تاریخى ـ انتقادى بر قرآن منتشر ساخت و پس از وى اشپرنگر و ویلیام مویر تألیفاتى را با نام‌هاى زندگى ‌پیامبر و تصنیف و تعلیم پیامبر منتشر ساختند.

افزایش علاقه و رویکرد به مطالعات اسلامى در اروپا، فرهنگستان کتیبه پژوهى و ادبیات پاریس را در سال ۱۸۷۵ میلادى بر آن داشت که پیشنهاد کند به بهترین تک‌نگاشت در زمینه «تاریخ انتقادى متن قرآن» جایزه دهد. در این ‌باره تصریح شده بود که متن مزبور باید داراى این اختصاصات باشد: «بحث از تقسیم‌بندى اولیه قرآن و از ویژگی‌هاى قطعات مختلف تشکیل دهنده آن؛ تعیین مراحل زندگانى حضرت ‌محمد صلى الله علیه و آله ناظر به این قطعه‌ها؛ روشن ‌سازى تحولاتى که نص قرآنى از عهد تلاوت‌هاى حضرت محمد صلى الله علیه و آله تا جمع و تدوین نهایى آن به خود دیده است، با مراجعه به آثار مفسران عرب؛ بازجُست انواع نسخه بدل‌ها و مصاحف قدیم که پس از جمع و تدوین قرآن مانده است، با رجوع به کهن‌ترین نسخه‌هاى خطى».[۵]

در این میان تئودور نولدکه (۱۹۳۰ ـ ۱۸۳۶ م) با اثرى پژوهشى به زبان لاتین در زمینه «منشأ و تدوین قرآن»، که در اصل، رساله دکترایش بود در سال ۱۸۵۸‌ میلادى برنده جایزه مزبور شد که همین اثر در سال ۱۸۶۰ میلادى با کمى گسترش و به زبان آلمانى با نام تاریخ‌ قرآن (Geschichte des Qorans) منتشر شد و اساس بیشتر تحقیقات قرآنى غربی قرار گرفت.[۶]

این کتاب بعدها به دلیل خطاهاى فراوان موجود در آن، که خود نولدکه از آن‌ها با عنوان خراب‌کاری هاى کودکانه‌اى یاد مى‌کند که آثار آن را نمى‌توان از بین برد، و به سفارش وى، به دست فردریش شوالى، و پس از مرگ شوالى آگوست ‌فیشر (August_Fischer)، گوتهلف برگشتراسر (Gotthelf_Bergstraser) و اتو بریتزل (Otto_Pretzl) بازنگرى شد[۷]، بنابراین نسخه نهایى کتاب تاریخ قرآن که حاصل پژوهش، بازنگرى و بازنگارى سه نسل از دانشمندان قرآن ‌پژوه آلمانى در هفتاد و اندى سال است، حاوى اجزاى سه‌گانه‌اى است که به ترتیب در ۱۹۰۹، ۱۹۱۹ و ۱۹۳۸ میلادى منتشر شده است. جُرج تامر با همکارى سه تن دیگر این کتاب را به عربى برگردانده و در سال ۲۰۰۴ میلادى به چاپ رسانده است.

نولدکه در این کتاب با روش ادبى ـ تاریخى به مطالعه درباره قرآن پرداخته است. نویسنده در ‌بررسى متن قرآن و نظریه‌پردازى درباره ترتیب تاریخى پدیدارى سوره‌ها و اجزاى قرآن عمدتاً بر دو چیز اعتماد کرده است: اسلوب‌هاى زبان ‌شناختى؛ حوادث تاریخى که برخى از آیات قرآن بدان‌‌ها اشاره مى‌کنند.[۸] این کتاب سه جزء دارد: اصل القرآن، جمع القرآن، تاریخ نص القرآن.

بخش یکم با عنوان اصل القرآن با بحث از نبوت حضرت محمد صلى الله علیه و آله و وحى آغاز مى‌شود و به مباحثى چون تعیین سور مکى و مدنى و ترتیب آن‌ها نیز مى‌پردازد. نولد که سوره‌هاى قرآن را از نظر ترتیب تاریخى به ۴ دسته قسمت مى‌کند: سه دسته مکى و یک دسته مدنى. وى معترف است که به دلیل فقدان ادله قوى تاریخى آن چه را به نام ترتیب نزول سوره‌ها عرضه کرده، ترتیبى تخمینى است.[۹] پس از نولد که پژوهشگران دیگرى نظیر ریچارد بل و بلاشر نیز در غرب به بحث‌هاى مشابهى درباره ترتیب تاریخى سوره‌هاى قرآن پرداختند؛ اما همچنان ترتیب نولد که در تحقیقات علمى مورد توجه پژوهشگران قرآنى در غرب است.[۱۰]

در بخش دوم، روایات جمع قرآن را بررسى کرده و سپس به بحث از ترتیب زمانى سوره‌ها و موضوعاتى چون بسمله، فواتح سور و تحریف قرآن در برخى مواضع پرداخته و این بخش را با یک خاتمه درباره کتاب هاى سیره، حدیث و تفسیر به پایان برده است.

مبحث اصلى بخش سوم با عنوان تاریخ نص القرآن ویژگی‌هاى رسم‌الخط در مصحف عثمان و مقایسه آن با عبارات و قرائات غیرعثمانى است. نظام‌هاى مختلف در قرائت قرآن و یادى از مشهورترین قاریان از دیگر مباحث این بخش است. پایانبخش این فصل و کتاب، نمایش نمونه صفحات مهمترین قرآن‌هاى خطى است که تا آن زمان میان محافل قرآن‌پژوهى مورد بحث بوده است.

ادوارد سل (۱۸۶۹ ـ ۱۹۳۲ م) کشیش و خاورشناس انگلیسى، کتاب رشد تاریخى قرآن The Historical) (Development of the Quran را فراهم آورده و منتشر ساخته است. وى تألیفات دیگرى نیز مانند زندگى حضرت محمد صلى الله علیه و آله، دین اسلام و احکام اسلامى دارد. آرتور جفرى توضیح داده است که این کتاب متنى ساده و خلاصه شده از کتاب نولدکه است.[۱۱] این کتاب در سال ۱۹۰۹ میلادى در مدرس هندوستان به چاپ رسیده است.

گوستاوویل، دیگر خاورشناس آلمانى، ضمن ترجمه قرآن به آلمانى، مقدمه‌اى با نام «مقدمه تاریخى، انتقادى بر‌قرآن» (Historiche – Kritische Einleitung in den Koran) بر آن نگاشت که به شکل مستقل نیز به چاپ رسیده است.[۱۲] وى در این کتاب، درباره جمع قرآن و نظم تاریخى سوره‌ها و آیات قرآن سخن گفته و تاریخ گذارى سوره‌ها را بر اساس سه معیار ارائه کرده است.

رژى بلاشر، (Rgis Blachre)(1900 ـ ۱۹۷۳‌ م) از خاورشناسان فرانسوى است که در شیوه پژوهش از نولد که اثر پذیرفته است و مهمترین اثر او ‌ترجمه قرآن همراه با تلاش در راه بازآرایى سوره‌ها(Le Coran traduction selon un essai de reclassemenl des sourates) (3 مجلد، پاریس، ۵۱ـ۱۹۴۷ م) نام دارد که یک جلد آن مقدمه است و در سال ۱۹۵۹ میلادى با ویرایش جدید چاپ شده است. این کتاب به موضوع جمع و تدوین قرآن و اختلاف قرائات، تاریخ متن قرآن و مسائلى مانند این ها پرداخته است. به گفته مونتگمرى وات، بخش «اصلاح یا بهسازى خط» در این کتاب، ارزش ویژه‌اى دارد، زیرا دربردارنده نتایج بررسی‌هاى نسخه‌هاى کهن و موجود قرآن کریم است.[۱۳]

دیدگاههاى بلاشر در زمینه تاریخ قرآن در دو اثر به فارسى ترجمه و منتشر شده است: اثر نخست در ‌آستانه قرآن نام دارد که مترجم آن محمود رامیار است. آن چه رامیار به ترجمه آن پرداخته، متن تجدید نظر شده مقدمه ترجمه قرآن است که بلاشر در سال ۱۹۵۸ میلادى به چاپ رسانده است.[۱۴] این کتاب بى‌‌هیچ مقدمه‌اى از مؤلف، ۵ بخش دارد.

اثر دیگر وى درآمدى بر قرآن است که اسدالله مبشرى آن را ترجمه و در سال ۱۳۷۰ شمسى منتشر کرده است. این کتاب که ترجمه خلاصه‌اى از دیدگاه‌هاى بلاشر از نشریه «چه مى‌دانم» چاپ فرانسه است[۱۵]، داراى دیباچه‌اى از بلاشر و حاوى ۷ فصل است. بلاشر در این اثر قرآن را جزء مکمل وجود و عنصر زنده هستى دانسته، مى‌گوید: قرآن کلام الهى است. از نظر فصاحت و بلاغت واجد مرتبه‌اى است که از حد کلام بشر بالاتر است و کمالى به وجود آورده است که در لغت بشرى نظیر ندارد. قرآن تنها به واسطه محتوا و تعالیم معجزه نیست، بلکه یک شاهکار ادبى نیز هست.[۱۶]

در این جا باید به امرى غریب که از اشتباهات مسلم بلاشر در ترجمه‌اش از قرآن است اشاره کنیم؛ او آیات شیطانى ادعایى در افسانه غرانیق را به فرانسه ترجمه کرده و پس از آیه ۲۰ سوره نجم آورده ‌است![۱۷]

آلویز اشپرنگر نخستین رساله‌اش در زمینه سیره را‌به انگلیسى و در الله‌آباد در سال ۱۸۵۱ میلادى منتشر کرد؛ اما کامل نشد، تا سرانجام جاى آن را یک اثر سه جلدى به آلمانى با عنوان زندگى و آموزه حضرت ‌محمد صلى الله علیه و آله (Das leben und die lehre des Mohammad) (برلین، ۱۸۶۱ م) گرفت. نزدیک ۳۶ صفحه از مقدمه جلد سوم، به قرآن اختصاص دارد که به بحث درباره تفاوت سوره‌هاى مکى و مدنى، جمع و تدوین قرآن پرداخته است.[۱۸]

ویلیام مویر (۱۸۱۹ ـ ۱۹۰۵ م) خاورشناس اسکاتلندى کتاب قرآن، ساختار، آموزه‌ها و گواهى‌اش بر کتب مقدس (The Coran: Its Composition and Teaching؛ and the Testimony it Etars to the Holy Scriptures) را در سال ۱۸۷۸ میلادى منتشر ساخت. بخش اول کتاب مشتمل بر تاریخ زندگى حضرت محمد صلى الله علیه و آله، جمع و تألیف قرآن، بیان ترتیب سوره‌ها و تعالیم قرآن است و بخش دوم درباره مطالب عهدین. مویر در تحقیق خود پا جاى پاى اشپرنگر گذاشته؛ ولى در تعیین تاریخ نزول سوره‌ها جامع‌تر و مفصل‌تر کار کرده است.[۱۹]

هارتوریگ هرشفلد (Hartwig Hirschfeld) پس از تدوین و انتشار چند اثر درباره قرآن، در سال ۱۹۰۲ میلادى کتاب تحقیقات جدید در زمینه جمع و تدوین و تفسیر قرآن (New Researches into Composition and Exegesis of the Quran را در لندن انتشار داد.[۲۰]

کارل بروکلمان (Carl Brockelmann) ،(۱۹۵۶ م) خاورشناس آلمانى، فصل دوم از باب دوم از کتاب الادب ‌العربى را به تاریخ قرآن اختصاص داده است. او در این بخش از کتابش به مبحث مربوط به وحى و مکى و مدنى قرآن پرداخته است.[۲۱]

هیوبرت‌گریم (Hubert Grimme)(1942 م)، خاورشناس آلمانى، در ضمن زندگینامه‌اى که براى حضرت ‌محمد صلى الله علیه و آله نوشته در تاریخ جمع و تدوین تعیین تاریخ نزول وحى و زمان نزول سوره‌ها مطالبى آورده است.[۲۲] او درباره پیامبر صلى الله علیه و آله دو اثر منتشر کرده است: اولى در دو جلد در سال‌هاى ۱۸۹۲ و ۱۸۹۵ میلادى و دومى در سال ۱۹۰۴ میلادى در آلمان منتشر شده است.[۲۳]

ریچاردبل در سال ۱۹۵۳ میلادى کتاب مقدمه بر قرآن را منتشر ساخت که ۸ فصل بدین ترتیب دارد:

موقعیت تاریخى محمد صلى الله علیه و آله: مشتمل بر اوضاع شبه جزیره عربستان و جهان در زمان نزول قرآن، آداب و رسوم و ادیان موجود در عربستان، وضعیت خواندن و نوشتن در آن سرزمین، زندگانى پیامبر در دوران مکى و مدنى، مفهوم وحى، و صداقت پیامبر اسلام در اعلام پیامبرى است.
اصل قرآن: دربردارنده دیدگاه مسلمانان مبنى بر الهى بودن محتوا و الفاظ قرآن، جمع و تدوین قرآن در زمان خلفا و مصاحف صحابه و اختلاف قرائات است.
شکل و ترکیب قرآن: شامل مباحثى چون نام‌هاى قرآن، بخش‌هاى تشکیل‌دهنده آن مانند جزء و حزب، ساختار داستانى قرآن، فواتح سور و حروف مقطعه در قرآن است.
ساختار و سبک قرآنى: مشتمل بر فواصل آیات، وزن آیات، سجع کاهنان و تأثیرپذیرى قرآن از آن، تکرار و تأکید در قرآن، صنایع ادبى و زبان قرآن است.
تدوین سوره‌ها: حاوى مباحثى، چون کوتاهى و بلندى سوره‌ها، تناسب و عدم تناسب بین اجزاى سوره‌ها و موضوع نسخ از دیدگاه مسلمانان است.
ترتیب زمانى قرآن: شامل مباحثى در روایات ترتیب جدید بر پایه دیدگاه‌هاى خودش است.
مراحل تکامل قرآن.
محتویات و مصادر قرآن.[۲۴]

ویلیام ‌مونتگمرى وات (William Montgomery Watt) (2006 م)، خاورشناس اسکاتلندى و از شاگردان برجسته ریچاردبل، مهمترین کارش در زمینه قرآن، بازنگرى و بازنگارى کتاب مقدمه بر قرآن نوشته ریچاردبل است. قبل از این کار مقاله‌اى را با عنوان «تاریخ یابى قرآن، بازنگرى و نقد نظریه‌هاى ریچاردبل» در ۱۹۵۷ میلادى منتشر کرده است.

او در بازنگرى کتاب بل، به شیوه شوالى در کتاب تاریخ قرآن نولدکه عمل و تصریح کرده که هیچ‌گونه پژوهش جدیدى را براى این کار انجام نداده است؛ اما اهمیت کار وى آن است که دیدگاههایش در مورد مسائل مهمى چون صداقت پیامبر اسلام و وحیانى بودن قرآن، با مواضع مسلمانان همدلانه‌تر از نظریه‌هاى خاور‌شناسانى چون گولدزیهر، نولدکه، بلاشر و بل است.

این کتاب مقدمه‌اى بسیار کوتاه و ۱۱ فصل بدین ترتیب دارد: زمینه تاریخى، تجربه پیامبرى حضرت ‌محمد صلى الله علیه و آله، تاریخ متن قرآن، هیئت ظاهرى قرآن، ویژگی‌هاى سبک قرآن، تدوین قرآن، تعیین زمان سوره‌هاى قرآن، اسامى و اوصاف پیام وحیانى، آموزه‌هاى قرآن، پژوهش‌هاى مسلمانان درباره قرآن، قرآن و پژوهش‌هاى شرق ‌شناسى. این کتاب را بهاءالدین خرمشاهى به فارسى برگردانده و در سال ۱۳۸۲ شمسى با عنوان درآمدى بر تاریخ قرآن به چاپ رسانده است.

جان برتون اختصاصاً به یک موضوع از تاریخ قرآن یعنى جمع و تدوین آن مى‌پردازد. کتاب وى با عنوان جمع و تدوین قرآن (The Collection of the Qur”an) داراى دو بخش و این ۱۰ فصل است: مقدمه، قرآن و علم اصول فقه، علم نسخ، زمینه پیدایش وجه سوم از نسخ، مصحف، گردآورى ناکامل قرآن، نخستین جمع، جمع عثمان، بازنگرى جمع‌هاى مختلف قرآن، اسناد قرآن، نتایج کلى.[۲۵]

محورهاى مهم و اساسى مورد نظر خاورشناسان در مباحث متعلق به تاریخ قرآن را مى‌توان در ۵ محور خلاصه کرد:

پیدایش متن قرآن و تغییرات آن در زمان پیامبر
تاریخ جمع و تدوین متن قرآن
تاریخ گذارى سوره‌ها و گروه آیات موجود در مصحف عثمانى
سیر تطور رسم‌الخط و قرائت متن قرآن
تحریف قرآن.

پیدایش متن قرآن و تغییرات آن در زمان پیامبر

بیشتر خاورشناسان در پژوهش‌هاى خود در تاریخ قرآن، به سه محور اهتمام بیشترى داشته‌اند: تجربه پیامبرى حضرت محمد و زمینه تاریخى آن، منابع و مصادر قرآن، و تغییر و اصلاح متن قرآن در زمان پیامبر.

تئودور نولدکه و شاگردش فریدریش شوالى (Friedrich Schwally) برخلاف گوستاو ویل، آلویز اشپرنگر و ویلیام مویر[۲۶]، واقعیت و حقانیت الهام پیامبرانه حضرت ‌محمد را پذیرفته، او را پیامبرى راستین مى‌‌دانستند.[۲۷] از نظر آن‌ها پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله بر این باور قاطع بود