پاورپوینت کامل برکت ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برکت ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برکت ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برکت ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مفهوم و معنای برکت[۵]
۲ مصادیق اشیا و امور بابرکت در آیات قرآن[۸]
۳ برکت‌ در روایات
۴ پانویس
۵ منابع

مفهوم و معنای برکت[۵]

راغب در مفردات مى‌گوید: اصل کلمه “برکت”، “برک” – به فتحه باء – و به معناى سینه شتر است ولیکن در غیر این معنا نیز استعمال مى‌شود، از آن جمله مى‌گویند: “فلانى داراى برکه است” و “برک البعیر” به معناى این است که شتر سینه خود را به زمین زد و چون این معنا مستلزم یک نحو قرار گرفتن و ثابت شدن است لذا کلمه مزبور را در ثبوت که لازمه معناى اصلى است نیز استعمال کرده و مى‌گویند: “ابترکوا فى الحرب – در جنگ پاى‌برجا شده و به عقب برنگشتند” و به همین مناسبت آن محلى را که مردان دلیر و شجاعان لشکر موضع مى‌گیرند. “براکاء” و “بروکاء” مى‌نامند و نیز در جایى که حیوان از راه رفتن بازمى‌ایستد و به هیچ وجه تکان نمى‌خورد مى‌گویند: “ابترکت الدابه” و آب انبار را نیز به همین جهت “برکه” مى‌نامند، براى این که آب انبار محل ثابت شدن و قرار گرفتن آب است.

“برکت” ثبوت خیر خداوندى است در چیزى و اگر فرموده: «لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ» براى این بوده که خیرات در زمین و آسمان قرار گرفته، همچنان که آب در برکه جاى‌ مى‌گیرد و “مبارک” چیزى است که این خبر در آن باشد و به همین معنا است. آیه “هذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ أَنْزَلْناهُ”.

سپس مى‌گوید: از آنجایى که خیرات الهى از مقام ربوبیتش به طور نامحسوس صادر مى‌شود و مقدار و عدد آن هم قابل شمردن نیست، لذا به هر چیزى که داراى زیاده غیرمحسوسى است مى‌گویند: این چیز مبارک و داراى برکت است، روایتى هم که مى‌گوید: “هیچ مالى از صدقه دادن کم نمى‌شود” مقصودش همین نقصان غیرمحسوس است نه کاهش مخصوص که بعضى از زیانکاران پنداشته و در رد آن گفته‌اند: ما ترازو مى‌گذاریم و از فلان مال، مقدارى صدقه داده سپس آن را بار دیگر مى‌سنجیم و مى‌بینیم که به مقدار صدقه کم شده است.

راغب سپس اضافه کرده است که: مراد از “تَبارَکَ اللَّهُ” اختصاص خداوند است به خیرات.[۶] پس بنابراین، برکت به معناى خیرى است که در چیزى مستقر گشته و لازمه آن شده باشد، مانند برکت در نسل که به معناى فراوانى اعقاب یا بقاى نام و دودمان است و برکت در غذا که به معناى سیرکردن مردم بیشترى است و برکت در وقت که به معناى گنجایش داشتن براى انجام کارى است که آن مقدار وقت معمولاً گنجایش انجام چنان کارى را ندارد.

چیزى که هست از آنجا که غرض از دین تنها و تنها سعادت معنوى و یا حسى منتهى به معنوى است، لذا مقصود از برکت در لسان دین آن چیزى است که در آن خیر معنوى و یا مادى منتهى به معنوى باشد، مانند آن دعایى که ملائکه در حق حضرت ابراهیم علیه السلام کرده و گفتند: رَحْمَتُ اللّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ[۷] که مراد از آن، برکت معنوى مانند دین و قرب خدا و سایر خیرات گوناگون معنوى و نیز برکت حسى مانند مال و کثرت و بقاى نسل و دودمان و سایر خیرات مادى است که برگشت آن به معنویات مى‌باشد.

بنابر آنچه گفته شد، معناى برکت مانند امور نسبى به اختلاف اغراض مختلف مى‌شود، چون خیریت هر چیزى به حسب آن غرضى است که متعلق به آن مى‌شود، مثلاً طعامى که انسان مى‌خورد بعضى غرضشان از خوردن آن سیر شدن است و بعضى غرضشان از خوردن آن تنها حفظ سلامت است، چون غذاى مورد نظرشان را در میان همه غذاها نسبت به مزاج خود سالم‌تر تشخیص داده، بعضى دیگر غذایى را که مى‌خورند منظورشان استشفاء به آن و بهبودى‌ کسالتى است که دارند، بعضى دیگر نظرشان از فلان غذا تحصیل نورانیتى است در باطن که بدان وسیله بهتر بتوانند خداى را عبادت کنند، پس وقتى عمل واحدى چند جور غرض متعلق به آن مى‌شود برکت در آن نیز معنایش مختلف مى‌گردد ولى جامع همه آن معانى این است که خداوند خیر منظور را با تسبیب اسباب و رفع موانع در آن غذا قرار داده و در نتیجه غرض از آن حاصل گردد.

پس نباید پنداشت که نزول برکت الهى بر چیزى منافات با عمل سایر عوامل دارد زیرا همان طورى که در ابحاث قبلى گذراندیم معناى این که خداوند اراده کرده که فلان چیز داراى برکت و خیرکثیر باشد، این نیست که اثر اسباب و علل مقتضى را ابطال کند، براى این که اراده خداوند سببى است در طول سایر علل و اسباب نه در عرض آن، مثلا اگر مى‌گوییم:

خداوند فلان طعام را برکت داده معنایش این نیست که علل و اسبابى را که در آن طعام و در مزاج خورنده آن است همه را ابطال کرده و اثر شفا و یا نورانیت را از پیش خود در آن قرار داده، بلکه معنایش این است که اسباب مختلفى را که در این میان است طورى ردیف کرده و ترتیب د