پاورپوینت کامل برهان تمانع ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برهان تمانع ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برهان تمانع ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برهان تمانع ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

اثبات توحید از راه نفى فساد در عالم.

تمانع مصدر باب تفاعل از ریشه (م ـ ن ـ ع) و به معناى اجتناب کردن و سر‌باز زدن از چیزى است[۱] و در اصطلاح متکلمان، تمانع نام یکى از مهم‌ترین براهین توحید و به معناى آن است که هر یک از دو خداى قادر کارى بکند که مانع فعل دیگرى باشد؛[۲] گویا متکلمان در این اصطلاح و ارتباط آن با معناى لغوى «تمانع» چنین فرض کرده‌اند که هر یک از دو خداى مفروض از پذیرش خواسته خداى دیگر سر‌باز مى‌زند، به هر تقدیر در وجه نامگذارى این برهان به تمانع گفته شده است که استدلال در آن مبتنى بر فرض ممانعت دو خداى فرضى از کار یکدیگر است.[۳] برخى به اعتبار استوار بودن بنیان‌ برهان بر هماهنگى و وحدت نظام جهان، آن را‌ برهان «وحدت و هماهنگى» نیز نامیده‌اند.[۴]

بین این برهان و برهان «توارد» (منع تأثیر دو علت بر معلول واحد) فرق است، زیرا این برهان بر اختلاف اراده‌ها و برهان توارد بر توجه دو اراده مستقل به یک معلول مبتنى است،[۵] گرچه برخى آیه‌ ۲۲ سوره انبیاء/۲۱ را به صورت برهانى مرکب از تمانع و توارد تفسیر کرده‌اند؛[۶] همچنین بین این برهان و برهان «تغالب» نیز فرق است زیرا برهان تغالب بر چیرگى جویى و برترى‌طلبى هر یک از دو خدا بر دیگرى ـ با قطع نظر از نظم جهان ـ و این برهان تنها بر تمانع هر یک از کار دیگرى ـ که فساد نظم جهان را در پى خواهد داشت ـ استوار است،[۷] گرچه برخى برهان تمانع را برهان تغالب نامیده‌اند.[۸]

برهان تمانع بنیاد قرآنى دارد که عمده آن آیه ۲۲‌ سوره انبیاء/ ۲۱ است: «لَو کانَ فیهِما ءالِهَهٌ اِلاَّ اللّهُ لَفَسَدَتا»، به حدى که مفسران در تفسیر این آیه به تقریر برهان به روش کتاب هاى کلامى پرداخته‌اند. برخى آیه «ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً رَجُلاً فیهِ شُرَکاءُ مُتَشکِسونَ ورَجُلاً سَلَمـًا لِرَجُل هَل یَستَویانِ مَثَلاً…». (سوره زمر/۳۹،۲۹) را بیانى از برهان تمانع براى صاحبان اندیشه متوسط دانسته‌اند.[۹]

مدلول آیه مذکور، مَثَلى است درباره دو مردى که یکى ربّهاى گوناگون را مى‌پرستد که با هم در تعارض و تنازع‌اند؛ یکى از آنها او را به کارى وامى‌دارد که‌ دیگرى وى را از همان کار بازمى‌دارد و هر یک مى‌خواهد او را خدمتگزار ویژه خود قرار دهد. این در حالى است که دیگرى خالص براى یک معبود است، بدون اختلاف و تنازعى که او را به سرگردانى و حیرت اندازد. در مَثَل مزبور مشرک همان مردى است که در او شرکاى بداخلاقى شریک‌اند و موحد همان مردى است که خالص براى یک شخص است. این دو هرگز با هم مساوى نیستند. گرچه برخى از مفسران در تفسیر آیه ۴۲ سوره اسراء/۱۷ دو وجه را برشمرده و یکى از آن دو را بیانگر برهان تمانع دانسته‌اند؛[۱۰] ولى چون در آیه مزبور به جاى «لَفَسَدَتا»، «لاَبتَغَوا اِلى ذِى العَرشِ سَبیلا» بکار رفته‌است برهان تغالب از آن استفاده مى‌شود: «قُل‌ لَو کانَ مَعَهُ ءالِهَهٌ کَما یَقولونَ اِذًا لاَبتَغَوا اِلى‌ ذِى‌ العَرشِ سَبیلا=(اى پیامبر به آنها) بگو اگر با او (خدا) خدایان دیگرى بود، آن‌چنان که آنها قائل‌اند این خدایان مى‌کوشیدند راهى به سوى صاحب عرش بیابند (و بر او غالب شوند)».

در آیه ۹۱ سوره مومنون/۲۳ نیز چنین آمده که خداوند هرگز فرزندى برنگرفته است و معبود دیگرى با او نیست، چون در آن صورت هر یک از خدایان، مخلوق هاى خود را تحت تدبیرهاى خاص خود مى‌گرفتند و اداره مى‌کردند و افزون بر آن هر یک از خدایان ـ براى توسعه بخشیدن به قلمرو حکومت خود ـ مى‌کوشید تا بر دیگران برترى جوید و غلبه کند، بنابراین از «لَذَهَبَ کُلُّ اِله بِما خَلَق» برهان تمانع و از‌ «لَعَلى بَعْضِهِمْ عَلى بَعْض» برهان تغالب را از آیه مى‌توان استفاده کرد.[۱۱] برخى به آیات ۲۲‌ سوره انبیاء/۲۱ و ۹۱ سوره مومنون/۲۳ براى برهان تمانع استدلال کرده‌اند.[۱۲] گفتنى است که در منابع روایى[۱۳] و برخى ادعیه[۱۴] به آیات فوق براى اثبات توحید استدلال شده است.

برخى از متکلمان برهان تمانع را قوى‌ترین و روشن‌ترین دلیل بر نفى تعدد اله دانسته‌اند.[۱۵] بیشتر‌ مفسران و متکلمان نیز آن را برهانى براى اثبات وحدت صانع مى‌دانند.[۱۶] عده‌اى هم آن را ناظر به اثبات توحید ربوبى مى‌دانند[۱۷] و معتقدند آیه مورد استناد در این برهان (سوره انبیاء/ ۲۱،۲۲) درصدد رد کسانى است که به رغم اعتقاد به وحدت صانع[۱۸] در اداره جهان براى خدا شریک قائل‌اند،[۱۹] از این‌رو برخى در تقریر برهان، قید «مؤثر» را افزوده‌اند که «اگر دو خداى مؤثر داشته باشیم…».[۲۰]

عده‌اى استدلال مورد نظر را اقناعى دانسته، براى آن ارزش برهانى قائل نیستند.[۲۱] برخى بین استدلال به آن براى اثبات وحدت صانع و بین استدلال به آن براى اثبات توحید ربوبى تفصیل قائل شده و گفته‌اند: در صورت نخست اقناعى و در صورت دوم برهانى و یقینى است.[۲۲] برخى هم از آن، دو تفسیر ارائه داده‌اند که بنابر یک تفسیر بر توحید ربوبى و بنابر تفسیر دیگر بر وحدت صانع دلالت مى‌کند.[۲۳]

این برهان را با توجه به آیه ۲۲ سوره انبیاء/ ۲۱ مى‌توان به صورت یک قیاس استثنایى مرتب ساخت و با نفى تالى نفى مقدم را نتیجه گرفت و چنین گفت که اگر در جهان چند خدا وجود داشته باشد، جهان به فساد و تباهى کشیده مى‌شود؛ لیکن جهان به فساد و تباهى کشیده نشده است پس غیر از یک خدا در جهان وجود ندارد.[۲۴]

آیه ۳ سوره ملک/۶۷‌، نظم، انسجام، اتقان صنع و عدم فطور را در عالم بیان مى‌دارد که در واقع به منزله نفى تالى