پاورپوینت کامل آشامیدنی ها در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آشامیدنی ها در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آشامیدنی ها در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آشامیدنی ها در قرآن ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ شرب و مفاهیم آن در لغت
۲ آشامیدنی‌ها نشانه قدرت پروردگار
۳ آشامیدنی‌های دنیا

۳.۱ آشامیدنی‌های مباح
۳.۲ آشامیدنی‌های حرام

۴ احکام و آداب آشامیدن

۴.۱ پرهیز از اسراف
۴.۲ لزوم شکرگزاری
۴.۳ ممنوعیّت آشامیدن برای روزه‌دار

۵ آشامیدنی‌های بهشت
۶ آشامیدنی‌های دوزخ
۷ آشامیدن وسیله امتحان

۷.۱ فراوانیِ آن
۷.۲ تقسیم آب میان مردم و ناقه صالح
۷.۳ آشامیدن آب در داستان طالوت

۸ پانویس
۹ منابع

شرب و مفاهیم آن در لغت

برابر عربی آشامیدنی، «شراب» از مادّه (ش‌ر‌ب) است که در قرآن ۱۱ بار بر انواعی از آشامیدنی‌های دنیا و آخرت اطلاق شده است. واژه شُرب که در مجموع ۳۹ بار به شکل‌های گوناگون در قرآن دیده می‌شود، به معنای خوردن چیزی است که جویده نمی‌شود[۱] و شراب، مایعی است که نوشیده می‌شود.[۲]

از همین ماده است «مشرب» و جمع آن «مشارب» به معنای محل آشامیدن یا برداشتنِ آب: «قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ» (سوره بقره/۲، ۶۰‌؛ سوره اعراف/۷، ۱۶۰) که مترادف با شراب نیز آمده: «وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ»؛ و برای آنان در آن‌ها [=چارپایان] سودها و نوشیدنی‌هایی است. (سوره یس/۳۶، ۷۳)

شِرب با کسره شین، شکل دیگری از این مادّه به معنای سهمی از آب است:[۳] «لَهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ»؛ برای آن [ناقه] سهمی [از آب] و برای شما سهم روزی معیّن است. (سوره شعراء/۲۶، ۱۵۵)

باب اِفعال این مادّه نیز فقط یک‌بار برای «محبّت شدید» استعاره آورده شده است. (سوره بقره/۲، ۹۳) دیگر واژه قرآنی این موضوع «سقی» از مادّه (س ق ی) به معنای نوشانیدن است که در مجموع ۲۵ بار به شکل‌های گوناگون در قرآن دیده می‌شود:[۴] «وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا»؛ و پروردگارشان نوشیدنی پاکیزه‌ای به آنان می‌نوشاند. (سوره انسان/۷۶، ۲۱)

باب اِفعال این مادّه به معنای فراهم کردن نوشیدنی است:[۵] «نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا»؛ از آن‌چه در شکم‌های آن‌ها است، از میان سرگین و خون، شیری ناب فراهم می‌کنیم. (سوره نحل/۱۶، ۶۶)

از همین روی خداوند در همه جا اسقا (فراهم کردنِ آب) را به خود نسبت داده؛ ولی سقی (دادنِ آب به دیگری) را به خود نسبت نداده است مگر در مورد ابرار در بهشت. (سوره انسان/۷۶، ۲۱) «سقایه» به معنای ظرفی که از آن آب نوشیده می‌شود، از همین مادّه است (سوره یوسف/۱۲، ۷۰) و به معنای محلی که در مراسم حج از آن آب برداشته می‌شود یا به معنای «آب‌دادن» به حاجیان نیز بکار می‌رود:[۶] «أَجَعَلْتُمْ سِقَایَهَ الْحَاجِّ…‌» (سوره توبه/۹، ۱۹) سُقیی با ضمّه سین (مصدر) شکل دیگری از این مادّه به معنای آب دادن است:[۷] «فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَهَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا»؛ و رسول خدا [=صالح] به آنان گفت: زنهار! ماده شتر خدا و آب دادنش را [رعایت کنید]. (سوره شمس/۹۱، ۱۳)

با مقایسه دو واژه شرب و سقی، این تفاوت را می‌توان بیان کرد که آشامیدن یک معنای فاعلی (فراهم کردن و دادنِ آب) و یک معنای مفعولی (خوردن آب) دارد؛ آنگاه که به معنای فاعلی نظر باشد، واژه سقی و آن‌گاه که به معنای مفعولی توجه باشد، شرب بکار می‌رود.[۸]

آشامیدنی‌ها نشانه قدرت پروردگار

آیات ۶۵ تا ۶۹ سوره نحل/۱۶ فروفرستادن آب از آسمان، آفرینش شیر در پستان چارپایان، وجود آشامیدنی‌های نیکو در خرما و انگور و خروج عسل از شکم زنبور را از نشانه‌های قدرت خدا برای انسان‌هایی دانسته که شنوایی، تعقّل و اندیشه دارند.

در دسترس بودن آب آشامیدنی و فرونرفتن آن در زمین (سوره ملک/۶۷‌، ۳۰) و ذخیره شدن آن (سوره مؤمنون/۲۳، ۱۸) و تلخ نبودن آب (سوره واقعه/۵۶‌، ۷۰) و پدید آمدن آب از زیر پای مریم علیهاالسلام: «…قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیًّا × فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا» (سوره مریم/۱۹، ۲۴ و ۲۶) و نیز وجود آب خنک و آشامیدنی برای حضرت ایوب علیه السلام: «ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ» (سوره ص/۳۸، ۴۲) و جوشیدن دوازده چشمه برای آشامیدن قوم موسی (سوره بقره/۲، ۶۰‌؛ سوره اعراف، ۷/۱۶۰) همه از نشانه‌های قدرت خداوند است؛ چنان‌که ابراهیم علیه السلام هم در وصف پروردگار به قومش گفت: «وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ»؛ و [پروردگار من] کسی است که به من خوراک می‌دهد و سیرابم می‌گرداند».(سوره شعراء/ ۲۶، ۷۹)

آشامیدنی‌های دنیا

آشامیدنی‌های مباح

آب، گوارا و زداینده تشنگی:

آیات فراوانی آب را نعمتی حیات بخش و خالی از هر گونه آلودگی دانسته که از آن سیراب می‌شویم: «…وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا × لِنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَهً مَیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا»؛ و از آسمان آبی پاک فرود آوردیم تا با آن سرزمینی مرده را زنده گردانیم و آن را به آن‌چه از دام‌ها و انسان‌های بسیار آفریدیم، بنوشانیم. (سوره فرقان/۲۵، ۴۸ و ۴۹)، «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَکُمْ مِنْهُ شَرَابٌ»؛ خدا است کسی که از آسمان آبی فرود آورد که [آب] آشامیدنی شما از آن است. (سوره نحل/۱۶، ۱۰)

«فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاکُمُوهُ»؛ و از آسمان آبی نازل و‌ شما را بدان سیراب کردیم. (سوره حجر/۱۵، ۲۲)، « وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا»؛ به شما آبی گوارا نوشاندیم. (سوره مرسلات/۷۷، ۲۷)

بر پایه روایتی از امام علی علیه السلام آب بهترین آشامیدنی‌ها در دنیا و آخرت است[۹] و امام صادق علیه السلام در پاسخ کسی که از طعم آب پرسید، فرمود: طعم‌آب «طعم حیات» است.[۱۰]

شیر، لذیذ و گوارا:

از چارپایان، «نوشیدنی‌های» گوارایی برای انسان بدست می‌آید: «وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ». (سوره یس/۳۶، ۷۳) از شیر خالص به شما می‌نوشانیم: «نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِینَ» (سوره نحل/۱۶، ۶۶) و نیز سوره مؤمنون۲۳/ ۲۱.[۱۱]

عسل، شفابخش:

از درون شکم زنبور عسل، «نوشینی» شفابخش با رنگ‌های گوناگون خارج می‌شود: «یَخرُجُ مِن بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ ألونُه فِیه شفاءٌ لِلنّاسِ». (سوره نحل/۱۶، ۶۹)

آب میوه، روزی نیکو:

خرما و انگور غذاهای پربرکتی هستند که خداوند، نصیب انسان‌ها ساخته است: «وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا». (سوره نحل/۱۶، ۶۷)

برخی «وَ مِنْ ثمرت» را در این آیه، عطف بر «مِمّا» در آیه پیش دانسته‌اند؛ یعنی به شما از نوشیدنی‌های خرما و انگور (آب میوه) نیز می‌نوشانیم. ابن‌عبّاس «سَکَراً» را به معنای خمر و مقصود از «رزقاً حسناً» را همه خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های حلال، از دو میوه خرما و انگور دانسته است؛ امّا به نظر بعضی چون خداوند در مقام امتنان بر مردم برای آنان انواع نوشیدنی‌های حلال (آب، شیر، عسل) را برشمرده، مقصود از «سَکَرَاً» نمی‌تواند خمر باشد؛ زیرا خداوند به چیز حرام منّت نمی‌گذارد.[۱۲]

برخی گفته‌اند: آشامیدنی عُزیر علیه السلام که آیه «فَانْظُرْ إِلَى طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ» (سوره بقره/۲، ۲۵۹) از فاسد نشدن آن خبر داده، نوعی آب میوه (آب انگور) بوده است.[۱۳]

آشامیدنی‌های حرام

خمر

گروهی از اصحاب، حکم‌شراب و قمار را از رسول‌ خدا صلی الله علیه و آله پرسیدند: خداوند در پاسخ به پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «به‌آنان بگو: در آن دو، گناه‌ بزرگ و سودهایی برای مردم است؛ ولی گناهشان از سودشان بزرگ‌تر است».(سوره بقره/۲، ۲۱۹)

در جای دیگر «شراب» در کنار قمار، بت‌پرستی و ازلام (نوعی بخت‌آزمایی)، پلید و شیطانی معرفی و‌ فرمان قاطع به پرهیز از آن صادر شده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ».(سوره مائده/۵‌، ۹۰)

خون:

در چند آیه به حرمت «