توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عصمت عترت پیامبر ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عصمت عترت پیامبر ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عصمت عترت پیامبر ۱۱۱ اسلاید در PowerPoint :

عصمت اهل بیت

در این مقاله آیات عصمت پیامبر و اهل بیت (علیهم‌السّلام) در قرآن را که دال بر مصونیت از هر لغزش و خطا هست، بحث می‌کنیم.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۱.۱ – هدف بعثت انبیا
۱.۲ – مربی بشر
۱.۳ – اطاعت وجوب الهی
۱.۴ – مشکلات پیامبر غیر معصوم
۲ – جمع‌بندی و نتیجه
۳ – عصمت انبیا
۳.۱ – آیات هدایت
۳.۲ – آیات اطاعت
۳.۲.۱ – آیه اول
۳.۲.۲ – آیه دوم
۳.۲.۳ – آیه سوم
۳.۳ – آیات اخلاص
۳.۳.۱ – آیه اول
۳.۳.۲ – آیه دوم
۴ – عصمت پیامبر
۴.۱ – آیه اول
۴.۲ – آیه دوم
۴.۳ – آیه سوم
۴.۴ – آیه چهارم
۵ – جمع‌بندی و نتیجه
۵.۱ – روایات ضرورت عصمت
۵.۱.۱ – روایت اول
۵.۱.۲ – روایت دوم
۵.۱.۳ – روایت سوم
۵.۱.۴ – روایت چهارم
۶ – دلیل عقلی بر عصمت اهل بیت
۶.۱ – دلیل اول
۶.۲ – دلیل دوم
۶.۳ – دلیل سوم
۶.۳.۱ – پاسداری از شریعت
۶.۳.۲ – نقض امر الهی
۶.۳.۳ – نقض غرض
۶.۳.۴ – صاحب معرفت کثیر
۶.۴ – دلیل چهارم
۷ – آیات دال بر عصمت
۷.۱ – آیه‌ تطهیر
۷.۱.۱ – پیام اول
۷.۱.۲ – پیام دوم
۷.۱.۲.۱ – تکوینی بودن آیه
۷.۱.۳ – پیام سوم
۷.۲ – آیه‌ امامت
۸ – جمع‌بندی و نتیجه
۹ – عصمت اهل بیت در بیان پیامبر
۹.۱ – حدیث اول
۹.۲ – حدیث دوم
۹.۳ – حدیث سوم
۹.۳.۱ – دلالت حدیث بر عصمت
۹.۳.۱.۱ – اولا
۹.۳.۱.۲ – ثانیا
۹.۳.۱.۳ – ثالثا
۹.۴ – حدیث چهارم
۹.۵ – حدیث پنجم
۹.۶ – موارد مستفاد از حدیث
۹.۷ – حدیث ششم
۱۰ – عناوین مرتبط
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

مقدمه

مسئله عصمت پیامبر و اهل بیت ‌(علیهم‌السّلام) جزء مسایل اساسی است، لذا بسیاری از بزرگان درباره آن به گونه‌ای سخن گفته و بحث کرده‌اند. در این جا از مجموع مباحث آنها به طور خلاصه چند محور طرح و تبیین می‌شود:

هدف بعثت انبیا

از آن جا که هدف از بعثت انبیا، هدایت و راهنمایی انسان‌ها به سوی حقایق و وظایفی است که خداوند برای بشر تعیین کرده است، و در حقیقت، انبیا و اوصیای آنان خلیفه و نمایندگان الهی در میان بشر و مامور ابلاغ دین خدا و هدایت بشرند، اگر خود آنان به دستورات دین و پیام رسالت‌شان عمل نکنند و گرفتار لغزش‌های علمی و عملی شوند، مردم هیچ‌گونه اعتمادی به آنان پیدا نمی‌کنند، در نتیجه، اهداف بعثت تحقق نخواهد یافت. بنابراین، حکمت بالغه و لطف خداوند اقتضا می‌کند که فرستادگان او در هر دو بعد عقل نظری و عملی از مصونیت کامل و عصمت برخوردار بوده، نه تنها دچار معصیت و گناه نشوند، بلکه سهو و نسیان نیز در ساحت قدسی آنان راه پیدا نکند.

مربی بشر

دلیل عقلی دیگر آن است که انبیا، گذشته از آموزش و ابلاغ احکام خداوند مسئول پرورش و تربیت مردم نیز هستند، لذا در قرآن کریم آمده است که:
(لقد من الله علی المؤمنین اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه). به درستی که خداوند بر مؤمنانی منت گذاشت که فرستاده‌ای از جنس خودشان بر آنها مبعوث کرد تا آیات او را بر آنان تلاوت کند و آنها را تزکیه نموده و کتاب و حکمت بیاموزند.

[۱] آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۴.

بی‌تردید، این مهم (تربیت و تزکیه‌ی نفوس) در صورتی تامین خواهد شد که مربیان اصلاح و تربیت، خود ساخته، صالح و از هرگونه معصیت و نقص پاک و منزه باشند، وگرنه به طور مسلم «فاقد شیء معطی شیء» (کسی که خود چیزی ندارد نمی‌تواند به دیگران بدهد.) نخواهد شد. بند الف و ب در منبع ذیل مطرح شده:

[۲] مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش عقاید، ج۲، ص۶۷.

[۳] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۵، ص۳۲.

به همین دلیل، از قاضی عبدالجبار نقل شده که گفته است: چون مردم به حرف کسی که کردارش با گفتارش مطابقت ندارد، اطمینان حاصل نمی‌کنند، پس واجب است که انبیا از چیزی که سبب عذاب و خروج آنان از ولایت الهی می‌شود، منزه باشند.

[۴] سبحانی، جعفر، الالهیات علی الهدی الکتاب و السنه و العقل، ج۲، ص۱۵۷.

اطاعت وجوب الهی

دلیل دیگر آن است که اطاعت و پیروی از پیامبران الهی واجب است و اگر آنان معصیت انجام دهند، وظیفه‌ی مردم در مورد آنها دو صورت خواهد داشت؛ اگر او را پیروی نکنند و هر کاری که او انجام می‌دهد به جا نیاورند، فایده‌ی بعثت از بین خواهد رفت، زیرا خداوند پیامبران را برای آن فرستاده که مردم از کردار آنها به عنوان سرمشق و الگو استفاده کنند و با بهره‌گیری از آن سرمشق، خود را به کمال مطلوب انسانی شان برسانند. و اگر پیروی کنند باید مانند آنان هر کاری را، گرچه خلاف و معصیت باشد، انجام دهند، در حالی که هیچ پیامبری مردم را به گناه فرا نمی‌خواند و اساسا پیامبران برای هدایت و جلوگیری از معصیت فرستاده می‌شوند، پس معلوم می‌شود که گناه اساسا با انگیزه‌ی بعثت ناسازگار است و انبیا نباید گناه کنند.

[۵] جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، (تفسیر موضوعی ۳)، ص۲۳۱.

مشکلات پیامبر غیر معصوم

نکته‌ی دیگر آن است که اگر پیامبران معصوم نباشند و گناه انجام دهند، چند محذور و مشکل جدی پیش خواهد آمد:
۱. چون معصیت موجب فسق می‌شود، پس شهادت آنها پذیرفته نیست و عدم پذیرش شهادت پیامبر نقض غرض رسالت اوست.
۲. اگر پیامبری گناه کند، سزاوار عذاب، نفرین و سرزنش خدا می‌شود، در حالی که هیچ پیامبری سزاوار عذاب و نفرین نیست.
۳. اگر کسی اهل معصیت باشد، اساسا به مقام نبوت نمی‌رسد و نمی‌تواند عهده‌دار رسالت شود، چون خداوند فرمود: (لا ینال عهدی الظالمین

[۶] بقره/سوره۲، آیه۱۲۴.

[۷] جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، (تفسیر موضوعی ۳)، ص۲۳۱ -۲۳۲.

[۸] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۱۰، ص۱۵۲.

[۹] سبحانی، جعفر، منشور عقاید امامیه، ص۱۱۲.

[۱۰] طباطبائی، سید محمدحسین، شیعه در اسلام، ص۸۵.

[۱۱] سبحانی، جعفر، عصمه الانبیاء فی القرآن الکریم، ص۵۳.

[۱۲] طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۱۳۷.

جمع‌بندی و نتیجه

اولا، تنها در سایه‌ی عصمت اطمینان مردم به پیامبران تحقق پیدا می‌یابد.
ثانیا، انبیا، گذشته از بیان احکام دین مسئول تربیت و تزکیه‌ی بشرند.
ثالثا، چون اطاعت از پیامبر واجب است، پس هر کاری که انجام می‌دهد، مردم نیز باید انجام دهند و یا دست کم برای آنان جایز است که انجام دهند.
رابعا، اگر پیامبر معصیت کند شهادت او پذیرفته نیست و سزاوار نفرین است و نمی‌تواند به مقام نبوت برسد.
با توجه به موارد یاد شده، عقل، حکم می‌کند که پیامبران الهی باید در هر دو بعد علمی و عملی از هرگونه نقص و معصیت مصون و معصوم باشند و گرنه اهداف بعثت تحقق نمی‌یابد.

عصمت انبیا

گرچه در قرآن کریم جریان عصمت انبیا همانند عصمت فرشته‌گان به طور صریح مطرح نشده، لکن در برخی آیات اشاراتی درباره‌ی عصمت انبیا که به طور کلی به چند دسته تقسیم می‌شود:

آیات هدایت

قرآن کریم پس از آن که تعدادی از پیامبران را اسم می‌برد خطاب به پیامبر خاتم می‌فرماید:
(اولئک الذین هدی الله فبهداهم اقتده)؛

[۱۳] انعام/سوره۶، آیه۹۰.

اینان کسانی هستند که خدا هدایت‌شان کرده است، پس به هدایت آنان اقتدا کن.
در آیه‌ی دیگر فرمود:
(من یضلل الله فما له من هاد و من یهد الله فما له من مضل)؛

[۱۴] زمر/سوره۳۹، آیه۳۶.

هر که را خدا گمراه کند، دیگر او را هیچ راهنمایی نخواهد بود و هر که را خدا هدایت کند، گمراه کننده‌ای ندارد.
مفاد آیه‌ی اول آن است که پیامبران هدایت یافتگان هستند و بدون دغدغه‌ی خاطر باید از هدایت آنان پیروی کرد.
پیام آیه‌ی دوم آن است که افرادی که تحت پوشش هدایت الهی قرار دارند، هرگز دچار گمراهی نمی‌شوند. از جمع‌بندی این‌گونه آیات به آسانی معلوم می‌شود که انبیا چون تحت هدایت الهی قرار دارند، هرگز گناه نمی‌کنند. شکل منطقی استدلال به این آیات آن است که هر نوع معصیتی گمراهی است و گمراهی در ساحت انبیا راه ندارد، پس معصیت در ساحت انبیا راه ندارد.

آیات اطاعت

دسته‌ی دیگر از آیات قرآن که دستور می‌دهد بدون قید و شرط باید از پیامبر اطاعت و پیروی کرد، عبارت‌اند از:

آیه اول

(قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله و یغفر لکم ذنوبکم)؛

[۱۵] آل عمران/سوره۳، آیه۳۱.

بگو‌ ای پیامبر، اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشاید.

آیه دوم

در آیه‌ی دیگر فرمود:
(من یطع الرسول فقد اطاع الله)؛

[۱۶] نساء/سوره۴، آیه۸۰.

هر کس از رسول خدا پیروی کند، بی‌تردید، خداوند را اطاعت کرده است.

آیه سوم

در آیه‌ی دیگر فرمود:
(و من یطع الله و رسوله و یخش الله و یتقه فاولئک هم الفائزون)؛

[۱۷] نور/سوره۲۴، آیه۵۲.

و کسانی که از خدا و پیامبرش اطاعت کنند و دارای خشیت باشند و از مخالفت با او بپرهیزند، رستگارند.
این دسته از آیات نیز دلالت روشن بر عصمت انبیا دارند، زیرا اولا، مردم را به اطاعت مطلق از پیامبر فرا می‌خوانند. ثانیا، اطاعت از پیامبر را اطاعت از خداوند می‌دانند، از این رو، معلوم می‌شود که انبیای الهی دارای عصمت‌اند، به همین دلیل، از مردم خواسته شده بدون قید و شرط از آنان اطاعت کنند.

آیات اخلاص

دسته‌ی دیگر آیاتی‌اند که جریان مخلصین را مطرح کرده‌اند که عبارت‌اند از:

آیه اول

در برخی آیات آمده است که شیطان هرگز قدرت نفوذ در عده‌ای از انسان‌ها را ندارد، لذا خود اعتراف کرده و می‌گوید:
(فبعزتک لاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین)؛

[۱۸] ص/سوره۳۸، آیه۸۲.

به عزت تو سوگند همه‌ی بندگان تو را گمراه خواهم کرد جز بندگان مخلص را.

آیه دوم

در برخی آیات از برخی انبیا به عنوان مصادیق مخلصین یاد شده و چنین آمده است:
(و اذکر عبادنا ابراهیم و اسحاق و یعقوب اولی الایدی و الابصار انا اخلصناهم بخالصه ذکری الدار و انهم عندنا لمن المصطفین الاخیار و اذکر اسماعیل و الیسع و ذا الکفل و کل من الاخیار)؛

[۱۹] ص/سوره۳۸، آیه۴۵ – ۴۸.

بندگان ما ابراهیم، اسحاق، یعقوب را به یاد آور، ما آنان را به خاطر یاد سرای دیگر خالص و پاک قرار دادیم، و آنان نیز از برگزیدگان و خوبانند و اسماعیل، یسع و ذوالکفل را که همه از نیکوکاران بودند، به یادآور.
پیامبرانی که در این آیه آمده به دلیل جمله‌ی (انا اخلصناهم بخالصه) جزء بندگان مخلص معرفی شده‌اند. اگر این آیه در کنار آیه‌ی اول قرار گیرد، به آسانی معلوم خواهد شد که مصداق بارز و قدر مسلم مخلصین که از وسوسه‌ی شیطان کاملا در امان هستند، انبیای الهی‌اند. از جمع‌بندی این گونه آیات و با توجه به این که هیچ کسی درباره‌ی عصمت انبیا قایل به تفصیل نشده و نگفته‌اند که عده‌ای از آنان معصوم و عده‌ای دیگر غیر معصومند، معلوم می‌شود که همه‌ی انبیا از مصونیت الهی و عصمت برخودار هستند. همه‌ی بندهای یاد شده در منابع ذیل مطرح شده است.

[۲۰] جعفر سبحانی، منشور جاوید، ج۵، ص۴۱-۴۸.

[۲۱] طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۱۳۵.

[۲۲] مصباح یزدی، محمدتقی، اصول عقاید۲، (راهنماشناسی)، ص۱۴۰.

[۲۳] سبحانی، جعفر، عصمه الانبیاء فی القرآن الکریم، ص۵۹.

[۲۴] سبحانی، جعفر، الالهیات علی الهدی الکتاب و السنه و العقل، ج۲، ص۱۶۷.

[۲۵] جوادی آملی، عبدالله، سیره‌ی پیامبران در قرآن (تفسیر موضوعی ۷) ص۱۱۷.

[۲۶] سبحانی، جعفر، منشور عقاید امامیه، ص۱۶۸.

[۲۷] مصباح یزدی، محمدتقی، معارف قرآن، (۴ و ۵) (راه و رهنماشناسی)، ص۱۵۸.

[۲۸] مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش عقاید، ج۲، ص۶۸.

عصمت پیامبر

عصمت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آیات و روایات اسلامی مورد تاکید و تصریح قرار گرفته است.

آیه اول

برخی از آیات قرآن درباره‌ی عصمت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عبارتند از:
(و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی)؛

[۲۹] نجم/سوره۵۳، آیه۳ – ۴.

پیامبر از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید، آنچه می‌گوید وحی است که از جانب خدا به او القا شده است.

آیه دوم

هم چنین فرمود:
(ما کذب الفؤاد ما رای)؛

[۳۰] نجم/سوره۵۳، آیه۱۱.

آنچه را پیامبر دیده است، دلش هم آن را به حقیقت یافته و کذب و خیال نپنداشته است.

آیه سوم

و نیز فرمود:
(ما زاغ البصر و ما طغی)؛

[۳۱] نجم/سوره۵۳، آیه۱۷.

چشم پیامبر از آن عالم آنچه را باید بنگرد، بی‌هیچ کم و کاستی مشاهده کرده است.

آیه چهارم

و نیز فرمود:
(انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا)؛

[۳۲] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۳.

خداوند می‌خواهد شما خانواده را از آلودگی پاک و منزه کند.
این دسته از آیات، به طور مستقیم مربوط به خاتم انبیاست، اما به دلیلی که قبلا اشاره شد، (عدم تفصیل در عصمت انبیا) معلوم می‌شود که عصمت از ویژگی‌های نبوت است. این‌گونه آیات بر عصمت همه‌ی انبیا دلالت می‌کند.

[۳۳] جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، (تفسیر موضوعی ۳)، ص۲۱۳-۲۲۵.

[۳۴] طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۲۷.

[۳۵] طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۶، ص۳۰۹.

[۳۶] سبحانی، جعفر، عصمه الانبیاء فی القرآن الکریم، ص۵۲.

[۳۷] مصباح یزدی، محمدتقی، اصول عقاید ۲ (رهنماشناسی)، ص۱۴۷.

[۳۸] مصباح یزدی، محمدتقی، معارف قرآن (۴ و ۵)، (راه و رهنماشناسی)، ص۱۱۳.

جمع‌بندی و نتیجه

از مجموع آنچه بیان شد، این نکته به دست می‌آید که: اولا، عصمت انبیا ریشه‌ی قرآنی دارد. ثانیا، آیات فراوانی در قرآن وجود دارد که ناظر به عصمت انبیاست و برابر آن آیات به آسانی می‌توان گفت که در حریم قدسی عقل نظری و عملی انبیا هیچ‌گونه وسوسه‌ی شیطانی و نفسانی نمی‌تواند نفوذ کند و همه‌ی انبیا در هر دو بعد علمی و عملی از مصونیت کامل الهی برخوردار هستند.

روایات ضرورت عصمت

از منظر پیشوایان دین، عصمت انبیا جزء مسایل ضروری و قطعی بوده و از اصول مسلم است، لذا در روایات فراوان درباره‌ی آن به تفصیل بحث شده که در این جا به برخی از آنها اشاره می‌شود:

روایت اول

روزی مامون از حضرت رضا (علیه‌السّلام) پرسید: آیا شما نمی‌گویید که پیامبران معصومند؟ حضرت فرمود: آری، انبیا معصومند.

[۳۹] طباطبائی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۱، ص۱۶۶.

روایت دوم

ابن عباس می‌گوید: از رسول خدا شنیدم که فرمود:
انا و علی و حسن و حسین و تسعه من ولدالحسین مطهرون معصومون؛
پیامبر فرمود: من و علی و حسن و حسین و نه فرزندش مطهر و معصوم هستیم.

روایت سوم

امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود:
ان الانبیاء لایذنبون لانهم معصومون، مطهرون، لایذنبون و لایزیغون و لایرتکبون ذنبا صغیرا و لاکبرا؛
انبیا گناه نمی‌کنند، چون همگی معصوم و منزه هستند و هرگز مرتکب گناه چه صغیره و چه کبیره نمی‌شوند.

[۴۰] جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، ص۲۲۷ – ۲۲۸.

روایت چهارم

امیر مؤمنان علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) درباره‌ی عصمت پیامبر اکرم در نهج البلاغه فرمود:
لقد قرن الله به من لدن ان کان فطیما اعظم ملک من ملائکته یسلک به طریق المکارم و محاسن اخلاق العالم لیله و نهاره؛
از روزی که پیامبر از شیر گرفته شد، خداوند سبحان بزرگ‌ترین فرشته از فرشته‌گان خود را بر تربیت و تکمیل او گمارد تا شب و روز او را به راه‌های بزرگواری و اخلاق نیک سوق دهد.

[۴۱] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۵، ص۹.

از آنچه اشاره شد، معلوم گردید که گذشته از دلایل عقلی و قرآنی، در روایات نیز بر عصمت انبیا اصرار شده که در آثار و منابع شیعه و سنی فراوان نقل گردیده است.

[۴۲] جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، ص۲۳۹.

از آن میان جریان مناظره‌های حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) در مجلس مامون عباسی با یکی از مخالفان عصمت انبیا است و اصولا یکی از جهاتی که برخی گمان کرده‌اند مسئله‌ی عصمت را شیعه در جهان اسلام پدید آورده، همین مناظره‌های حضرت امام رضا‌ (علیه‌السّلام) است که به تناسب اقتضای شرایط و ضرورت و نیاز زمان درباره‌ی مسئله‌ی عصمت انبیا انجام شده است.

[۴۳] سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج۵، ص۱۰.

دلیل عقلی بر عصمت اهل بیت

در این مجال به دلایل عقلی برای اثبات معصوم بودن اهل بیت (علیهم‌السلام) اشاره می‌کنیم:

دلیل اول

از آن جا که از دیدگاه شیعه، بعد از پیامبر اکرم ‌(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، اهل بیت ‌(علیهم‌السّلام)، به استثنای امور اختصاصی مقام نبوت، عهده‌دار همه‌ی وظایف آن حضرت هستند، لذا عقل، حکم می‌کند که ائمه ‌(علیهم‌السّلام) نیز همانند پیامبران دارای مقام عصمت باشند، زیرا اولا، انجام کارهایی که به عهده‌ی امام است بدون عصمت امکان‌پذیر نخواهند بود. ثانیا، اگر برداشت امام از آیات قرآن مصون از اشتباه نباشد، نمی‌تواند حافظ شریعت باشد و هدایت الهی به دست او استمرار یابد، چون در صورت عدم عصمت هیچ‌گاه از احتمال اشتباه و لغزش مصون نیست، در نتیجه، قابل اعتماد مردم هم نخواهد بود.

دلیل دوم

اساسا نیاز به وجود امام از آن جا ناشی می‌شود که مردم خود معصوم نیستند، پس کسی که از هرگونه لغزش علمی و عملی مصون باشد لازم است تا مردم به او مراجعه کنند و با اطمینان کامل تکالیف و وظایف خویش را در مورد دستورات دین به دست آورند. اگر فرض شود که امام نیز همانند سایر مردم در معرض گناه و اشتباه قرار داشته باشد، او خود نیاز به امامی دیگر خواهد داشت و این موجب تسلسل می‌شود که باطل است، پس امام باید دارای مقام عصمت